Τα «θέλω» της Ελλάδας, οι τακτικισμοί της Τουρκίας και η στάση της Γερμανίας

Λίγες ημέρες πριν την έναρξη της Συνόδου Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι διπλωματικές διεργασίες βρίσκονται στο πικ τους, με κυρίαρχο αντικείμενο συζήτησης και διαβούλευσης τις κυρώσεις προς την Τουρκία. Το ερώτημα που τίθεται μετ’ επιτάσεως και απασχολεί Αθήνα-Λευκωσία και εν γένει την ευρωπαϊκή κοινότητα, είναι αν η Άγκυρα θα «πέσει και πάλι στα μαλακά» ή αν τελικώς ωρίμασαν οι συνθήκες, προκειμένου οι Ευρωπαίοι ηγέτες να συναινέσουν στο αυτονόητο: στην αυστηρή τιμωρία της Τουρκίας για την παραβατική της συμπεριφορά στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο.

Γράφει ο Νώντας Βλάχος

Ουδείς μπορεί να προδικάσει ή να «προφητεύσει» αν και αυτή τη φορά η Τουρκία θα τη γλιτώσει. Το μόνο που δύναται να γίνει στην παρούσα φάση, είναι να αναλυθούν σε βάθος οι κινήσεις των εμπλεκομένων στη διπλωματική σκακιέρα και οι τάσεις που διαμορφώνονται εντός της Ε.Ε., ενόψει της Συνόδου Κορυφής.

Τι επιδιώκει η Τουρκία

Κύρια επιδίωξη της Τουρκίας είναι να πλασαριστεί ως το θύμα της μαξιμαλιστικής πολιτικής που ακολουθούν Ελλάδα και Κύπρος. Η Άγκυρα επιχειρεί να εμφανιστεί ως υπέρμαχος του διαλόγου και της  επίλυσης των ακανθωδών ζητημάτων με την Αθήνα, προτάσσοντας, μάλιστα,  ως επιχείρημα που καταδεικνύει τις… ειρηνικές-κατευναστικές της προθέσεις, την αποχώρηση του Oruc Reis από την ελληνική υφαλοκρηπίδα.

Την ίδια στιγμή, παρουσιάζει την Ελλάδα ως τη χώρα που «ναρκοθετεί» τον διάλογο, επιρρίπτοντας σ’ αυτή την ευθύνη για τη μη έναρξη των διαπραγματευτικών συνομιλιών, οι οποίες σύμφωνα με την πάγια τουρκική διπλωματική θέση, πρέπει να αφορούν ένα ευρύ πλαίσιο θεμάτων και όχι αποκλειστικά την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και των θαλάσσιων ζωνών, όπως επιθυμεί η Αθήνα.

Η Τουρκία «παίζει» σταθερά και κυρίως φανερά το χαρτί του μεταναστευτικού. Πότε αναδεικνύοντας τον κομβικό ρόλο που έχει διαδραματίσει, «προστατεύοντας», μεταξύ άλλων, την Ευρώπη από τις «ορδές» των προσφύγων και πότε απειλώντας τους Ευρωπαίους ότι θα ανοίξει τη μεταναστευτική στρόφιγγα. Σε κάθε περίπτωση, η Τουρκία συνεχίζει αταλάντευτα να «εργαλειοποιεί» το μεταναστευτικό και το πράττει ανεμπόδιστα και χωρίς ηθικό φραγμό, μπροστά στα μούτρα των Ευρωπαίων.

Και επειδή το καθεστώς Ερντογάν είναι διαποτισμένο με νέο-οθωμανικές ονειρώξεις και οράματα αναβίωσης αυτοκρατοριών, δεν διστάζει στιγμή να επιτεθεί με σκληρά λόγια, σ’ όποιον θεωρεί εχθρό και εμπόδιο στην προώθηση των συμφερόντων του. Όπως με τον Εμμανουέλ Μακρόν, τον οποίο ο Ερντογάν έχει κατατάξει στους «εχθρούς» της χώρας του και  ούτε λίγο ούτε πολύ «ευχήθηκε» να απομακρυνθεί από τον προεδρικό θώκο της Γαλλικής Δημοκρατίας.

Τι θα πράξει η Γερμανία;

Ασφαλώς και η Ευρώπη τα ακούει όλα αυτά,  αν και μέχρι τώρα, όπως έχει αποδειχθεί περίτρανα, κώφευε στις τουρκικές λεκτικές προκλήσεις, έκλεινε τα μάτια στις παράνομες τουρκικές ενέργειες στο Αιγαίο. Η Γερμανία, προεξάρχουσα δύναμη στο «μπλοκ» των ευρωπαϊκών χωρών, που τάσσονταν «φιλικά» υπέρ της Τουρκίας και απέρριπταν συλλήβδην κάθε πιθανότητα επιβολής κυρώσεων, οφείλει να ανοίξει τα μάτια και να δει κατάματα την αλήθεια, την οποία, άλλωστε, αναγνωρίζουν όλο και περισσότεροι εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ποια είναι αυτή η αλήθεια; Πως η Τουρκία απώλεσε όλες τις ευκαιρίες που της δόθηκαν, για να συμμορφωθεί και ως εκ τούτου η Ευρωπαϊκή Ένωση οφείλει να λάβει μέτρα-κυρώσεις εναντίον της. Τα συγχωροχάρτια προς την Άγκυρα τελείωσαν, διαλαλούν ολοένα και περισσότεροι στις Βρυξέλλες, ωστόσο, το Βερολίνο αποφεύγει επιμελώς να «φανερώσει» τις προθέσεις του αναφορικά με την επιβολή κυρώσεων στην Τουρκία.

Διαφαίνεται, χωρίς αυτό να συνιστά ασφαλές συμπέρασμα παρά ερμηνεία, ότι η Γερμανία επιχειρεί και πάλι να «διασώσει» την Άγκυρα και η τελευταία να αποφύγει το βαρύ ποινολόγιο.  Η Άνγκελα Μέρκελ φροντίζει να εξυμνεί τον κομβικό ρόλο της Τουρκίας στο μεταναστευτικό, ενώ παράλληλα σημειώνει ότι η επιβολή κυρώσεων θα βλάψει καίρια την προσπάθεια για έναρξη του ελληνοτουρκικού διαλόγου.

Αναμφίβολα, η Γερμανία, διαπιστώνει, ότι η Τουρκία χάνει συνεχώς «συμμάχους» εντός της Ε.Ε και ταυτόχρονα αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο οι ευρωπαϊκές φωνές που ζητούν την τιμωρία της Άγκυρας. Τι θα πράξει, λοιπόν, το Βερολίνο; Θα αντιτάξει μια τελευταία γραμμή άμυνας-υπεράσπισης της Τουρκίας ή θα συναινέσει στην επιβολή κυρώσεων, επιχειρώντας κατόπιν να διαπραγματευτεί την «εμβέλεια» των ποινών, προς χάρη και πάλι της Άγκυρας;

Η Ελλάδα «παίζει» επίθεση

Η Αθήνα «παίζει» επιθετικά, ίσως πιο πολύ από κάθε άλλη φορά. Υποστηρίζει ότι η Τουρκία, κατά τη δίμηνη παράταση που της έδωσε η Ευρωπαϊκή Ένωση, όχι μόνο δεν συμμορφώθηκε αλλά αύξησε κατακόρυφα το επίπεδο των προκλήσεων στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο. Τονίζει, με μια φωνή με τη Λευκωσία, ότι αποτελεί πλέον μονόδρομο, για την Ευρώπη, να τιμωρήσει παραδειγματικά την Άγκυρα και να αναχαιτίσει πλήρως την επιθετικότητα που έχει αναπτύξει η τελευταία, απειλώντας ευθέως δύο χώρες μέλη της Ε.Ε.

Το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών υπενθυμίζει διαρκώς τη δέσμευση των Ευρωπαίων, κατά την προηγούμενη Σύνοδο Κορυφής, για λήψη μέτρων και επιβολή κυρώσεων στην Τουρκία, εφόσον αυτή συνεχίζει τις έκνομες ενέργειες στο Αιγαίο. Η Αθήνα επιχειρηματολογεί με σαφήνεια, αναφορικά με τα αλλεπάλληλα τουρκικά ατοπήματα, που καταδεικνύουν πέραν πάσης αμφιβολίας, ότι η Τουρκία δεν σεβάστηκε τις ευρωπαϊκές προειδοποιήσεις και έκανε ξανά του… κεφαλιού της.

 

Ακολουθήστε το The Indicator στο Google news

Σχετικά Νέα