Στίγκλιτς-Μυτιληναίος: Οι νέοι γεωπολιτικοί κίνδυνοι και οι πληγές από το χθες

«Είναι πολύ δύσκολη περίοδος για προβλέψεις ή ερμηνείες», τόνισε ο Ζ. Στίγκλιτς, στη σκιά των εξελίξεων στη Μέση Ανατολή, σε διάλογο με τον Ευάγγελο Μυτιληναίο στο συνέδριο του Economist.

Ο νομπελίστας οικονομολόγος απαντώντας στο ερώτημα αν έχουμε μάθει τα μαθήματα από την κρίση του 2008, απάντησε «λίγο». «Υπήρξαν αλλαγές αλλά όχι αρκετές. Αυτά που έγιναν τα τελευταία δύο χρόνια έδειξαν ότι δεν κάναμε αρκετά.

Κάθε στιγμή της ιστορίας συνδέεται με προηγούμενες. Είναι δύσκολο να θυμηθούμε τα χρόνια πριν την κρίση του 2008, που κάποιοι πίστευαν ότι είχαμε λύσει το πρόβλημα του οικονομικού κύκλου και των κρίσεων.

Φτάσαμε στην κρίση, με τις τράπεζες να έχουν πάρει τεράστια ρίσκα. Η ιστορία όμως πάει πίσω στη Μεγάλη Υφεση. Τότε επιβλήθηκαν ισχυροί ρυθμιστικοί κανόνες και για πενήντα χρόνια δεν είχαμε κρίσεις. Μετά όμως, χαλαρώσαμε τους κανόνες».

Ο νομπελίστας θύμισε τις πτωχεύσεις αμερικανικών τραπεζών νωρίτερα φέτος που, όπως επεσήμανε, κόστισαν ακριβά στους φορολογουμένους.

Η Ελλάδα

«Πέρασα κάποιες μέρες στην Αθήνα για να πάρω μια αίσθηση. Βλέπω μεγάλη ανάκαμψη μετά την κρίση. Από την άλλη πλευρά, οι στατιστικές δεν είναι “τρομερές”. Υπάρχουν 15 χρόνια χωρίς ανάπτυξη και αυτό πρέπει να ανησυχεί» (σ.σ. επεσήμανε ωστόσο την «παρένθεση» της πανδημίας).

Οι ανησυχίες του για τη χώρα είναι:

• Ο Economist κάνει έρευνα για τη δημοκρατία και επισημαίνει το πρόβλημα με την «ελευθερία του Tύπου».
• Η ανάπτυξη στηρίζεται πολύ στον τουρισμό, που είναι ευάλωτος τομέας. Μια πηγή προβληματισμού είναι η κλιματική αλλαγή. Χρειάζεται διαφοροποίηση. Ενας τομέας που μπορεί να κινηθεί η χώρα είναι η ενέργεια (ΑΠΕ).
• Απαιτείται έμφαση στην τεχνολογία.
• Ένα μακροοικονομικό θέμα είναι η αποπληρωμή χρέους, που απαιτεί πρωτογενή πλεονάσματα για πολλά χρόνια.

Επιστρέφοντας στον διεθνή τομέα, τόνισε ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα μετά την πανδημία είναι ο πληθωρισμός. Εκτίμησε ότι το πρόβλημα προέκυψε κυρίως από την πλευρά της προσφοράς. «Η Fed δεν αναγνώρισε την πηγή του προβλήματος, είχε τη λάθος συνταγή. Το καλό είναι πως σε ό,τι αφορά την πλευρά της προσφοράς, η κατάσταση βελτιώθηκε».

Σχετικά με το τι θα μπορούσε να είχε γίνει, αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, σε πολιτικές που θα στήριζαν τη διεύρυνση της απασχόλησης. Θα μπορούσε, παράλληλα, να επιβληθεί μια εγγυημένη τιμή στην ενέργεια για πέντε χρόνια. Αναφέρθηκε, επίσης, στο θέμα των μονοπωλίων (σ.σ. σημείωσε για παράδειγμα ότι μία μόνο εταιρεία είχε το 50% της παραγωγής βρεφικού γάλατος).

Η κρίση στη Μέση Ανατολή

«Μέχρι τις 7 Οκτωβρίου έβλεπα “ήπια προσγείωση” στην οικονομία των ΗΠΑ», δήλωσε. Επεσήμανε ωστόσο τα προβλήματα του ρεπουμπλικανικού κόμματος και τους κινδύνους shutdown.