STACOCO: Όταν ο Στ. Κόκοτας πήγε να κάνει τα πρώτα του βήματα ως εφοπλιστής

Το μεγαλύτερο παράσημο στην πολύ επιτυχημένη ούτως ή άλλως καριέρα του Σταμάτη Κόκοτα είναι ο θαυμασμός σε πρώτη φάση και η μετέπειτα φιλία του με τον Αριστοτέλη Ωνάση.

Ο Ωνάσης αγαπούσε πολύ τα τραγούδια του λαϊκού ερμηνευτή, πήγαινε πολύ συχνά να τον ακούσει live στα νυχτερινά κέντρα που εμφανιζόταν και δεν άργησε πολύ όλο αυτό να εξελιχθεί σε μια δυνατή φιλία μεταξύ των δύο. Λέγεται μάλιστα πως η στενή του σχέση με τον Έλληνα μύθο των ναυτιλιακών τού κόλλησε και το μικρόβιο με τα καράβια και τις ναυτιλιακές επιχειρήσεις.

Το πρώτο και μοναδικό εμπορικό πλοίο που απέκτησε ο Σταμάτης Κόκοτας στη μικρή σταδιοδρομία του ως πλοιοκτήτης είναι το STACOCO. Πρόκειται για ένα πλοίο μεταφοράς ξηρού φορτίου. Οι καταστηματάρχες της παραλιακής περιοχής του Ασπροπύργου όπου βρίσκεται μέχρι και σήμερα μισοβυθισμένο πλέον, θυμούνται τον Κύριο Σταμάτη – όπως και μας τον προσφώνησαν – να επισκέπτεται τις ταβέρνες τους, προκειμένου να προμηθευτεί φαγητό για το πλήρωμα του πλοίου, μέχρι να βρεθεί λύση στο πρόβλημα που καθήλωσε μέχρι και σήμερα το πλοίο στη συγκεκριμένη θέση. Τελευταίο φορτίο που φορτώθηκε ήταν τσιμέντο, το οποίο λογικά θα έχει γίνει πέτρα μέχρι σήμερα.

Ήταν κατασκευής 1952 και ναυπηγήθηκε στη Γερμανία με πρώτο όνομα το ST. MICHAEL. Τα επόμενα ονόματα του πλοίου ήταν τα εξής CHRISTINA VINNEN (1960), BRISINGA (1965), ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΣΤΡΙΝΤΖΗΣ (1970), ΑΝΝΑ Μ (1970).

Το φουγάρο του πλοίου κοσμούσε ένα μουσικό όργανο (πιθανότατα μπουζούκι), το οποίο όμως δεν είναι εμφανές στις μέρες μας λόγω της διάβρωσης.