Σολτς: Μεγάλος κίνδυνος κλιμάκωσης του πολέμου

Την Παρασκευή οι ρωσικές δυνάμεις εξαπέλυσαν 76 πυραύλους κατά ουκρανικών στόχων, τη μεγαλύτερη επίθεση από την αρχή του πολέμου. Σε συνέντευξή του που δημοσιεύεται στη σημερινή Süddeutsche Zeitung, ο καγκελάριος Όλαφ Σολτς αναφέρει χαρακτηριστικά: “Λόγω της στρατιωτικής αποτυχίας της Ρωσίας, ο κίνδυνος περαιτέρω κλιμάκωσης του πολέμου είναι μεγάλος. Έχουμε θέσει γερά θεμέλια κατά της πυρηνικής κλιμάκωσης. […] Αλλά αυτό δεν εμπόδισε τον Πούτιν να συνεχίσει τον πόλεμο με ανελέητη βιαιότητα, παραβιάζοντας το διεθνές δίκαιο. Η Ρωσία πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί. Ο Πούτιν πρέπει να τερματίσει τον πόλεμο, να αποσύρει τα στρατεύματα και να δημιουργήσει έτσι τη δυνατότητα για αμοιβαία κατανόηση”.

Το γερμανικό μέσο κάνει ακόμη λόγο για συντονισμένο πολυετές σχέδιο της Ρωσίας που έχει τεθεί σε εφαρμογή και επιτυγχάνει ήδη μέρος των σκοπών του: “η ιδέα δεν ήταν μόνο στρατιωτική, αλλά επιπλέον οικονομική και πολιτική: να αποδυναμωθεί η Ουκρανία και να προκληθεί ένα προσφυγικό κύμα προς την Ε. Ο κύριος στόχος της “ειδικής επιχείρησης” είναι αφενός να καταστήσει την Ουκρανία μη ελκυστική για τους Ρώσους και αφετέρου να κάνει την Ουκρανία να υποφέρει περισσότερο από τη Ρωσία. Ο σκοπός έχει επιτευχθεί μέχρι στιγμής – εκατομμύρια άνθρωποι έχουν εγκαταλείψει τη χώρα. Παρά τις κυρώσεις και τις κινητοποιήσεις από τις 24 Φεβρουαρίου, η ύφεση στην Ουκρανία φέτος ανέρχεται στο 35%, ενώ στη Ρωσία είναι περίπου 15%. Οι κυβερνήτες του Κρεμλίνου προσπαθούν να μετατρέψουν την Ουκρανία σε ένα εγκαταλελειμμένο ερείπιο”.

Τα ίχνη της διαφθοράς… στο ρετιρέ του Ευρωκοινοβουλίου

Το περιοδικό Spiegel θέτει το ακόλουθο ερώτημα: “Η Ευρώπη χρειάζεται το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο από τα κράτη του Κόλπου. Μπορεί όμως μια χώρα που επιδιώκει να εξαγοράσει τις δημοκρατικές διαδικασίες να είναι εταίρος για την Ευρώπη;”. Το γερμανικό μέσο σχολιάζει ακόμη πως “τα ίχνη φτάνουν μέχρι τον τελευταίο όροφο του Ευρωκοινοβουλίου”, προωθώντας επιπλέον το σενάριο πως όχι μόνο το Κατάρ αλλά και το Μαρόκο εξαγόρασε Ευρωβουλευτές. Το περιοδικό επικαλείται έγγραφα που έχουν περιέλθει στην κατοχή του, τα οποία αποδεικνύουν πως ο εμπλεκόμενος στην υπόθεση και πρώην Ευρωβουλευτής Πιέρ Αντόνιο Παντσέρι είχε δωροδοκηθεί μεταξύ άλλων και από τον πρέσβη του Μαρόκο στην Πολωνία.

Ο Ευρωβουλευτής των Πρασίνων Έρικ Μάρκαρντ αναφέρει πως κατά τη διάρκεια επίσκεψης Ευρωβουλευτών στο Κουβέιτ για τους κανονισμούς χορήγησης βίζας, όπου συμμετείχαν μεταξύ άλλων η Εύα Καϊλή και ο Μαργαρίτης Σχοινάς, “η Εύα Καϊλή, δίχως να αποτελεί μέλος της διαπραγματευτικής ομάδας, παρενέβη κατά τη διάρκεια των συζητήσεων και από κοινού με τους λοιπούς Έλληνες της αποστολής επεδίωξε την κατά το δυνατόν συντομότερη εξασφάλιση της βίζας για το Κατάρ”.

Τέλος, αναλύοντας τον τρόπο με τον οποίο το Κατάρ κατέληξε να είναι “κρυφά και αθόρυβα” ένας από τους μεγαλύτερους επενδυτές στην ΕΕ η tageszeitung αναφέρει πως “στη Γερμανία, το Εμιράτο κατέχει το 17% της VW, το 6,1% της Deutsche Bank και το 3,04% της Siemens, κάνοντας επίσης λαμπρές δουλειές στη Γαλλία, επενδύοντας όχι μόνο στην πανάκριβη ποδοσφαιρική ομάδας PSG αλλά γενικώς στην αφρόκρεμα της γαλλικής οικονομίας, όπως στον όμιλο ειδών πολυτελείας LVMH, στον ενεργειακό γίγαντα Total και αλλού”.

Τι μένει από το Παγκόσμιο Κύπελλο;

“Ο μαγικός Μέσι, στρατηγός, δημιουργός και εκτελεστής, αλλά και ένα απλό παιδί που παίζει. Είναι συναρπαστικό πώς κάθε παίκτης της Αργεντινής θέλει να δώσει στον μεγάλο Μέσι τον τίτλο του πρώτου Παγκοσμίου Κυπέλλου του ως αποχαιρετιστήριο δώρο. Επειδή όλοι γνωρίζουν, τι προνόμιο είναι να είσαι σε μια ομάδα με αυτόν”. Με αυτόν τον τρόπο πλέκει η SZ το εγκώμιο του Μέσι, σχολιάζοντας για τη διοργάνωση πως “οι δρόμοι θα αδειάσουν για τελευταία φορά για τον τελικό της Κυριακής, που θα κλείσει αυτή τη διοργάνωση των χρημάτων, ανήμερα της Εθνικής Ημέρας του Κατάρ και της Παγκόσμιας Ημέρας Μεταναστών”.

“Όταν ο Ινφαντίνο έκανε προς το παρόν έναν απολογισμό, χαρακτήρισε και πάλι αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο ως “το καλύτερο όλων των εποχών” και ως μια “απίστευτη επιτυχία, όπου το ποδόσφαιρο έχει ενώσει την υφήλιο”. Όπως παρατηρεί η tageszeitung, με αυτή τη διοργάνωση αποδείχθηκε πως “ο εορταστικός χαρακτήρας ενός Παγκοσμίου Κυπέλλου μπορεί να λειτουργήσει ακόμη και σε μια ολοκληρωτική μοναρχία. […] Η δύναμη της ψυχαγωγίας είναι μεγάλη, αλλά δεν πρέπει να γίνει η κινητήριος δύναμη της κρατικής προπαγάνδας.  Και όσο κι αν τα πρακτορεία ειδήσεων των διοργανωτών παρουσιάζουν μία γιορτή, η μπάλα είναι στρογγυλή, αλλά η πραγματική ζωή τετράγωνη”.

Πηγή: Deutsche Welle