Πότε θα βγει η ελληνική οικονομία από την καραντίνα;

Με την πλειοψηφία των χωρών –  συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας –  που χτυπήθηκαν από την πανδημία του κορωνοϊού, να κάνουν τα πρώτα βήματα επιστροφής στην κανονικότητα, το κυρίαρχο ζητούμενο για την επόμενη ημέρα αφορά στην επανεκκίνηση της οικονομίας.

Γράφει ο Νώντας Βλάχος

Με δεδομένο, βεβαίως, ότι θα έχει περιοριστεί καταλυτικά ο κίνδυνος «αναζωπύρωσης» της πανδημίας και θα τηρούνται χωρίς παρέκκλιση τα μέτρα προστασίας, η Ελλάδα όπως και οι λοιπές χώρες της Δύσης, επιζητούν ήδη λύσεις και μεθόδους προκειμένου να βγάλουν και τις οικονομίες τους από την «καραντίνα». Εγχείρημα εξαιρετικά δύσκολο, καθώς η οικονομική συρρίκνωση που προκάλεσε η πανδημία του κορωνοϊού, ήταν ένα διαφορετικό είδος ύφεσης, με πρωτόγνωρα χαρακτηριστικά που ενδεχομένως αρχικώς να είχε υποτιμηθεί.

Χωρίς κάποια εμπεριστατωμένη «συνταγή» εξόδου από την κρίση που δημιούργησε η πανδημία, οι ευρωπαϊκές χώρες και όχι μόνο, βηματίζουν αμήχανα, αναζητώντας τρόπους να ξεφύγουν όσο το δυνατόν συντομότερα από το υφεσιακό σπιράλ και να μην καταστήσουν μη αναστρέψιμη την κατάσταση των οικονομιών τους.  Μάλλον με άλυτο γρίφο μοιάζει προς το παρόν, τη στιγμή μάλιστα που οι προβλέψεις των κορυφαίων διεθνών οίκων και αναλυτών, σκιαγραφούν με ζοφερά χρώματα την πορεία της παγκόσμιας οικονομίας.

Το απαύγασμα των αναλύσεων καταδεικνύει το μέγεθος του προβλήματος που θα κληθούν να αντιμετωπίσουν πλείστες χώρες. Σημαντική ύφεση στην Ευρωζώνη, μεγάλη υποχώρηση του ΑΕΠ στις ΗΠΑ και η λίστα συνεχίζεται, εξειδικεύοντας ανά χώρα τους προβληματισμούς που έγειρε η πανδημία.

Και η Ελλάδα; Η χώρα μας  εισέρχεται  την άλλη εβδομάδα στη φάση σταδιακής άρσης των  περιοριστικών μέτρων για την αντιμετώπιση της πανδημίας του κορωνοϊού. Έχει όμως μπροστά της να ανέβει ένα «Γολγοθά», ώστε να βγάλει την οικονομία από τον «λήθαργο» και να επανεκκινήσει το ελληνικό επιχειρείν. Ο τουρισμός, η βαριά «βιομηχανία» της χώρας έχει τραυματιστεί βάναυσα από την πανδημία, όπως επίσης και άλλοι κομβικοί τομείς (π.χ οι μεταφορές). 

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, το οποίο ως γνωστόν δεν θεωρείται ακριβές στις προβλέψεις του, οριοθέτησε την ύφεση στην χώρα μας στο 10% για το 2020. Πρόκειται για ακραίο σενάριο που επί  της ουσίας στηρίζεται στη πρόβλεψη ότι η «καραντίνα» της ελληνικής οικονομίας θα διαρκέσει τρεις μήνες. Υπάρχουν, βεβαίως και η πιο «light» εκδοχές που αναφέρουν ότι το shut down της ελληνικής οικονομίας δεν θα διαρκέσει πάνω από ένα ή ενάμιση μήνα.

Αναμένοντας τις αποφάσεις της Ε.Ε

Άγνωστος Χ παραμένει η στάση που τελικώς θα υιοθετήσει η Ευρωπαϊκή Ένωση, σχετικά με τη χρηματοδότηση των χωρών που επλήγησαν από την πανδημία αλλά και αναφορικά με τη διαμόρφωση ενός «οδικού» χάρτη εξόδου από την κρίση. Η Αθήνα αναμένει τις οριστικές αποφάσεις που θα προκύψουν στο επόμενο Συμβούλιο Κορυφής, γνωρίζοντας, ωστόσο, εκ των προτέρων, ότι η ευνοϊκή για αυτήν λύση του ευρωομολόγου (κορωνοϊο-ομολόγου), που θα δεν απαιτούσε δανεισμό και κυρίως δεν θα την χρέωνε, έχει εγκαταλειφθεί οριστικά, προς χάριν λύσεων με γερμανική… επιρροή.

Το μαξιλάρι ασφαλείας και τα άλλα «εργαλεία» χρηματοδότησης

Πάντα υπάρχει, ως χρυσή εφεδρεία, το «μαξιλάρι» ασφαλείας των 35 δισεκατομμυρίων ευρώ, παρά την πολιτική σπέκουλα που υπάρχει για «φάγωμα» χρημάτων, ενώ στη διάθεση της κυβέρνησης είναι ασφαλώς και το «εργαλείο» εξόδου και αναζήτησης χρημάτων στις αγορές, το οποίο χρησιμοποίησε πριν από εβδομάδες (έκδοση 7ετούς ομολόγου), με θετικά αλλά περιορισμένα οφέλη.

Απαιτούνται πολλά για την επανεκκίνηση του επιχειρείν

Η ενίσχυση της πραγματικής οικονομίας και των επιχειρήσεων βρίσκεται –και πώς αλλιώς να γινόταν άλλωστε – στην προμετωπίδα της ατζέντας του οικονομικού επιτελείου. Η ουσιαστική αρωγή για την επανεκκίνηση του επιχειρείν περνάει μέσω της μείωσης φόρων, όπως το «κούρεμα» της προκαταβολής φόρου, που επεξεργάζεται το ΥΠΟΙΚ και αναμένεται να προσδώσει βαθιά ανάσα σε πλείστες επιχειρήσεις.

Προωθείται το γερμανικό μοντέλο στα εργασιακά

Μέγα ζητούμενο, καθώς η κρίση δεν αφορά μόνο τους αριθμούς αλλά κυρίως τους ανθρώπους, είναι πως η πανδημία θα αλλάξει το εργασιακό τοπίο στη χώρα μας. Είχαμε αναφέρει σε προηγούμενο άρθρο, ότι η Ευρώπη φαίνεται πως ενστερνίζεται το γερμανικής προέλευσης και έμπνευσης, εργασιακό μοντέλο ονόματι Kurzabeit, που το Βερολίνο χρησιμοποίησε στην κρίση του 2008.

Η ελληνική κυβέρνηση, σύμφωνα με τις πληροφορίες που είναι διαθέσιμες, έχει ετοιμάσει ένα σχέδιο αντιμετώπισης της ανεργίας και στήριξης της απασχόλησης, που «πατάει» πάνω στο γερμανικό Kurzabeit. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι βρισκόμαστε προ των πυλών ενός νέου εργασιακού καθεστώτος, όπου επιδοκιμάζονται τα ευέλικτα εργασιακά ωράρια και η μείωση των ωρών απασχόλησης, προς χάριν της διατήρησης των θέσεων εργασίας. 

Το ελληνικό κράτος θα παρεμβαίνει και ως εν δυνάμει πιστωτής θα πληρώνει μέρος της διαφοράς που προκύπτει στους μισθούς, από τη μείωση των ωρών απασχόλησης που επιβάλλουν οι εργοδότες.  

Βεβαίως, σημειώνουμε και πάλι, ότι είναι άγνωστο προς το παρόν, ποιο ποσοστό αναπλήρωσης θα καταβάλει το κράτος και αν το νέο «μοντέλο» θα αφορά όλες τις επιχειρήσεις (ανεξαρτήτως οικονομικού βεληνεκούς), ή μόνο τις λεγόμενες μεγάλες.

Ακολουθήστε το The Indicator στο Google news

Σχετικά Νέα