Πως θα πάρουμε το «κουφάρι» και θα το φτιάξουμε εκ νέου «άγαλμα»;

Πόσοι άραγε γνωρίζουν (ή θυμούνται) ότι στη Σύρο ήταν που κατασκευάσθηκε την δεκαετία του 1970(!) το πρώτο ηλεκτρικό αυτοκίνητο;(από Εγγλέζους) – σήμερα υπάρχουν λίγες αντίκες σε συλλέκτες. Πόσοι θυμούνται ότι τις δεκαετίες του ’50, του ’60 και του ’70 κυριαρχούσαν οι ελληνικές εταιρείες ΙΖΟΛΑ και ESKIMO, με τη μεν πρώτη να κατασκευάζει το 1951 την πρώτη ελληνική κουζίνα, τη δε δεύτερη να κατασκευάζει το 1959 τα πρώτα ηλεκτρικά ψυγεία στην Ελλάδα; Δυστυχώς το τέλος της παραγωγικής δραστηριότητας στην Ελλάδα και των δύο εταιρειών ήταν άδοξο. Τα μεν σήματα υπάρχουν ακόμη, η παραγωγή όμως γίνεται εκτός Ελλάδας (στην Πολωνία της ΙΖΟΛΑ, στη Σλοβενία και την Τουρκία της ESKIMO), ενώ και τα προϊόντα «Πίτσος» θα παράγονται πλέον στο εργοστάσιο της Γερμανικής BSH στην Τουρκία!

Γράφει ο *Νίκος Καραμπάσης

Η χώρα μας μετά και από δέκα χρόνια «γερμανικής οικονομικής ασφυξίας» (λόγω της πρόχειρης πρόσδεσης μας με το γερμανικό μάρκο-ευρώ από τον Κώστα Σημίτη και της ανυπαρξίας στην ουσία αστικής τάξης με πατριωτικά χαρακτηριστικά) έχει από-μείνει «ένα κουφάρι για πλιάτσικο» από τα διάφορα Fund και άλλα «οικονομικά όρνεα» που «τριγυρνάνε» για να αρπάξουν ό,τι απέμεινε στα χέρια «των Ελλήνων». Το βλέπουμε ή δεν το βλέπουμε, δυστυχώς «αυτή είναι η πραγματικότητα». Κι αν θελήσουμε (κάποτε με «κάποιο τρόπο») να την αλλάξουμε, πρέπει πρώτα να την δούμε «κατάματα».

Δυστυχώς το 2017 η Γερμανική BSH είχε αποφασίσει να κλείσει άλλη μια (παραδοσιακή) ελληνική βιομηχανία (στις οικιακές συσκευές) την «Πίτσος» (αφού πρώτα την είχε…«αγοράσει»). Βέβαια η εξέλιξη που είχε αυτή η υπόθεση τις τελευταίες ημέρες με την «απορρόφηση της» από την Pyramis του κ.Νίκου Μπακατσέλου τουλάχιστον θα διασώσει κάποιες οικογένειες εργαζομένων. Όμως η «Πίτσος» (ως «φίρμα») δεν θα γιορτάσει τα 156 χρόνια ζωής της στην Ελλάδα καθώς πλέον θα λέγεται…Pyramis.

Προς το παρόν οι Γερμανοί συμφώνησαν να εξαγοράσει η Pyramis τα μηχανήματα και τα καλούπια του εργοστασίου της «Πίτσος» στην περιοχή του Ρέντη, εργοστάσιο που έχει σταματήσει να λειτουργεί από τα τέλη της προηγούμενης χρονιάς, αλλά όχι να νοικιάσει το εργοστάσιο με στόχο να το εξαγοράσει στη συνέχει και να αναλάβει την παραγωγή κουζινών «Πίτσος» για λογαριασμό της γερμανικής BSH.

Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι η παραγωγή των προϊόντων με το σήμα «Πίτσος» σταματά οριστικά στην Ελλάδα, αλλά το επόμενο διάστημα αναμένεται να ξεκινήσει μία νέα επένδυση από τον Έλληνα επιχειρηματία, στην οποία εκτιμάται ότι θα απασχοληθεί σημαντικό μέρος από τους πρώην εργαζόμενους της «Πίτσος». Θα ξαναμπεί άραγε η Ελλάδα στον «χάρτη» της παραγωγής ηλεκτρικών οικιακών συσκευών – έστω και ως…υπεργολαβία των Γερμανών – σε ένα «χάρτη» στον οποίο παλαιότερες δεκαετίες είχε πολύ ισχυρή και αυτόνομη παρουσία; Ακόμη και η «Πυραμίς Μεταλλουργία ΑΕ» ξεκίνησε το 1959 ως ένα μικρό εργαστήριο μεταλλικών επίπλων που στεγαζόταν σε 110 τ.μ.(σήμερα η εταιρεία έχει παρουσία σε 82 χώρες και το 97% της παραγωγής της εξάγεται με βασικό προϊόν τους ανοξείδωτους νεροχύτες).

Το πρόβλημα για την Ελλάδα δεν είναι ότι δεν απέκτησε ποτέ σοβαρή βιομηχανία – με ελάχιστες εξαιρέσεις – ή ότι αφέθηκε τελικά να γίνει ένα κουφάρι «για πλιάτσικο» ή ότι τα διάφορα «ευρωπαϊκά πακέτα» ξεκοκαλίστηκαν από «αεριτζήδες». Το Πρόβλημα είναι ότι δεν αποκτήσαμε αστική τάξη με εθνική συνείδηση, όπως και αγροτική παραγωγή (με καλλιέργεια απο ελληνικούς σπόρους) σύμφωνα με την υγιεινή διατροφή που οφείλει να έχει ένας άνθρωπος αλλά και προσφέρει αυτός ο τόπος και το κυριότερο δεν αποκτήσαμε ποτέ συνείδηση ότι «η βαριά μας βιομηχανία» είναι η Παιδεία και ο Πολιτισμός(όχι ο Τουρισμός). Δεν μετατρέψαμε τον Ελληνικό χώρο σε ένα απέραντο «σχολείο της ανθρωπότητας» ώστε να έρχονται να σπουδάζουν «εδώ» όλοι της γης οι νέοι (στην χώρα του Πλάτωνα, του Σωκράτη, του Αριστοτέλη, του Πυθαγόρα, του Δημόκριτου κλπ).

Και αναμφίβολα μία και μόνη είναι η πραγματική οικονομική δύναμη των Ελλήνων σε παγκόσμιο επίπεδο. Το θαλάσσιο εμπόριο. Οι εφοπλιστές μας. Το πιο σημαντικό μας υπουργείο και η κορυφαία πολιτική επιλογή μας θα έπρεπε να είναι αυτή: Άμεση και ευθεία πρόσδεση του θαλάσσιου εμπορίου με την «μητροπολιτική Ελλάδα» (με ό,τι σημαίνει αυτό). Με άλλα λόγια αυτό που μας λείπει απελπιστικά είναι ένα συνεκτικό – συμπαγές «οραματικό» αλλά άμεσα υλοποιήσιμο πολιτικό πρόγραμμα, από Έλληνες (και τους φίλους μας) για την Ελλάδα στον 21ο αιώνα.

*Ο Νίκος Καραμπάσης είναι Δημοσιογράφος – Πολιτικός Επιστήμονας