Η φοροδιαφυγή αποτελεί μάστιγα σε κάποιους επαγγελματικούς κλάδους, με τις αρμόδιες Αρχές να πραγματοποιούν εντατικούς ελέγχους. Τέτοια περίπτωση είναι τα νυχτερινά κέντρα όπου και πρόσφατα η ΑΑΔΕ έβγαλε «λαβράκι» μεσούσης μάλιστα της πανδημίας οπότε και ο κλάδος υπολειτούργησε. Πώς βγάζουν όμως τόσο μεγάλους τζίρους;
Η είδηση προηγουμένων ημερών ότι νυχτερινό κέντρο στην Αθήνα πιάστηκε στα «δίχτυα» των ελεγκτικών αρχών για φοροδιαφυγή από μη δηλωθέντα έσοδα άνω των 3 εκατομμυρίων ευρώ μπορεί να εντυπωσίασε την κοινή γνώμη, όχι όμως και τους γνώστες της νυχτερινής διασκέδασης.
Περαιτέρω δε, εντύπωση προκάλεσε το χρονικό διάστημα κατά το οποίο το γνωστό νυχτερινό κέντρο αποκόμισε τα κέρδη καθώς πρόκειται για περιόδους που η οικονομία είχε χτυπηθεί από την πανδημία και τα lockdown.
Συγκεκριμένα, η απόκρυψη των εσόδων αφορά το διάστημα Ιανουαρίου-Σεπτεμβρίου του 2021 όπου η επιχείρηση δεν είχε δηλώσει έσοδα πάνω από 3 εκατομμύρια ευρώ, μην αποδίδοντας ΦΠΑ αξίας 700.000 ευρώ, αλλά και το 2019 και το 2020 όπου επίσης είχαν αποκρύψει έσοδα δύο εκατομμυρίων και δεν είχαν πληρώσει ΦΠΑ ύψους 500.000 ευρώ.
«1.500 ευρώ για δύο μπουκάλια ποτού»
Πώς λοιπόν ένα νυχτερινό κέντρο διασκέδασης έχει τόσο μεγάλους τζίρους και κέρδη κατ’ επέκταση για τους ιδιοκτήτες, δεδομένου κιόλας ότι έχει πολυμελή ορχήστρα, τραγουδιστές, μετρ, σερβιτόρους, βοηθητικό προσωπικό;
Ιδιοκτήτης καταστημάτων διασκέδασης που γνωρίζει πολύ καλά τη λειτουργία των νυχτερινών κέντρων εξήγησε στο
Sputnik ότι
οι τζίροι για ένα νυχτερινό κέντρο είναι τα
τραπέζια και η
χρέωση που γίνεται για κάθε ένα από αυτά.
«Αυτά τα κέντρα, τα μπουζούκια όπως τα λέμε, έχουν τουλάχιστον από 300 τραπέζια και άνω. Σκεφτείτε λοιπόν ότι στα μεγάλα μαγαζιά τα πρώτα τραπέζια (σ.σ. μπροστά στην πίστα) χρεώνονται 1.500 ευρώ, 1.000 τα πιο πίσω κ.λπ. Τα τραπέζια είναι οκτώ ατόμων οι οποίοι θα πληρώσουν 1.500 ευρώ για δύο μπουκάλια ποτού και από εκεί και πέρα θα πληρώσουν έξτρα για ό,τι παραπάνω καταναλώσουν, δηλαδή αν θα παραγγείλουν κι άλλα μπουκάλια» αποκάλυψε και πρόσθεσε ότι «αν υπολογίσουμε λοιπόν έναν μέσο όρο 1.000 ευρώ το τραπέζι επί 300 τραπέζια, έχουμε ήδη ένα Σάββατο το ποσό των 300.000».
Τα νυχτερινά κέντρα είναι ανοιχτά πλέον κυρίως Παρασκευές και Σάββατα, οπότε οι τζίροι εάν δουλέψει δύο μήνες, είναι πραγματικά υψηλοί χωρίς να προσθέσουμε τα λουλούδια και άλλες υπηρεσίες όπως ακριβά πούρα κ.λπ. που μπορεί να προσφέρει ένα νυχτερινό κέντρο.
Η απόκρυψη των ποσών στο ταμείο ενός νυχτερινού κέντρου συνήθως βρίσκεται στην απόδειξη η οποία μπορεί να μην αποδοθεί καν στον πελάτη ή να αποδοθεί αναγράφοντας ένα τυπικό ποσό που όμως δεν αγγίζει αυτά που πλήρωσε.
Μια μέθοδος που χρησιμοποιείται από τις αρμόδιες ελεγκτικές αρχές προκειμένου να διαπιστώσουν τη νομιμότητα σε αυτά τα κέντρα είναι ο επιτόπιος έλεγχος. Δηλαδή στελέχη των αρμόδιων ελεγκτικών Αρχών όπως η ΑΑΔΕ επισκέπτονται κάποιο νυχτερινό κέντρο προσποιούμενοι τους πελάτες.
Κάποιες φορές μάλιστα όταν το κλιμάκιο αποτελείται από αρκετά άτομα, προτιμούν να κάθονται σε χωριστά τραπέζια έτσι ώστε να έχουν οπτικό πεδίο σε όλον το χώρο για να καταγράφουν όλες τις κινήσεις του προσωπικού, αν κόβουν αποδείξεις κ.λπ. Στη συνέχεια εάν και οι ίδιοι πάρουν απόδειξη αναντίστοιχη της ποσότητας και των αγαθών, τότε επεμβαίνουν και κάνουν έλεγχο που αφορά τη συγκεκριμένη ημέρα λειτουργίας.
Εάν όμως από τα ευρήματα του επιτόπιου ελέγχου αντιληφθούν ότι πρέπει να προχωρήσουν σε περαιτέρω έλεγχο παρελθόντος διαστήματος, τότε υπάρχουν διάφορες τεχνικές εντοπισμού της «αποκρυβείσας ύλης» δηλαδή του τζίρου και των κερδών.
Μια από αυτές τις μεθόδους είναι η αντιπαραβολή των τιμολογίων παραγγελιών ποτών και άλλων αγαθών, αλλά και καταμέτρησης της κάβας και της αποθήκης. Απ’ αυτή την εξίσωση οι ελεγκτές μπορούν να αντιληφθούν πολλά. Εάν, για παράδειγμα, ένα μαγαζί είχε μια κάβα ποτών αξίας 100.000 ευρώ, δεν μπορεί να δηλώσει ότι την πούλησε έναντι 150.000 ευρώ που σημαίνει ότι η εταιρεία αποκρύπτει έσοδα και μέσω διασταυρωτικών ελέγχων προχωρούν στον εντοπισμό των πραγματικών εσόδων και τελικά στην επιβολή των προστίμων.
