«Μοχλό ανάπτυξης της παγκόσμιας οικονομίας μπορεί να αποτελέσει η Ευρώπη, με την ιδιότητα της μεγαλύτερης αγοράς ελεύθερου εμπορίου του πλανήτη».

Τα ανωτέρω υποστηρίζει σε άρθρο του στο CNBC ο Michael Ivanovitch, κορυφαίος αναλυτής, που έχει υπηρετήσει σε νευραλγικά πόστα στον ΟΟΣΑ και τη Fed, ενώ έχει διδάξει οικονομικά στο Κολούμπια.

Όπως επισημαίνει χαρακτηριστικά, εάν η Ευρωπαϊκή Ένωση κατορθώσει να ανατρέψει την επιβράδυνση της οικονομίας της, τότε θα μπορέσει να αποτελέσει την ατμομηχανή της παγκόσμιας ανάπτυξης. Ωστόσο, όλα εξαρτώνται από τη Γερμανία, ήτοι την ισχυρότερη οικονομία της Ευρώπης.

Ο ρόλος της Γερμανίας

Σύμφωνα με τον Michael Ivanovitch, για να επιτευχθεί ο ανωτέρω στόχος, η Γερμανία θα πρέπει να συμφωνήσει στην ενίσχυση της παραγωγής της, μέσω του πλούτου που διαθέτει και μεταφράζεται σε περιουσιακά στοιχεία ύψους 1,7 τρισ. ευρώ (στα τέλη του 2017). Επί της ουσίας, η Γερμανία θα πρέπει να αξιοποιήσει τα υψηλά πρωτογενή της πλεονάσματα (3,2% του ΑΕΠ) υπέρ της τόνωσης της ανάπτυξης.

Είναι βέβαιο άλλωστε ότι εάν επιταχυνθεί η ανάπτυξη της Γερμανίας, αυτόματα θα αυξηθούν οι γερμανικές εισαγωγές αγαθών και υπηρεσιών από τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, γεγονός που θα σημάνει την ενίσχυση της κίνησης κεφαλαίων στην ευρωπαϊκή αγορά. Αυτόματα και ο υπόλοιπος κόσμος θα δρέψει τα οφέλη της αύξησης των γερμανικών εισαγωγών.

Είναι ενδεικτικό ότι οι εξαγωγές των ΗΠΑ στη Γερμανία είναι περιορισμένες (45,3 δισ. δολάρια), αν αναλογιστεί κανείς την ισχύ των δύο οικονομιών.

Ποια θα είναι η επόμενη μέρα

Εάν παρατηρήσει κανείς τα οικονομικά στοιχεία της Γερμανίας, την τελευταία τριετία, οι γερμανικές εισαγωγές πηγαίνουν χέρι – χέρι με το γερμανικό ΑΕΠ. Μια αύξηση της τάξης του 1% στο γερμανικό ΑΕΠ οδηγεί σε αύξηση 2% στις εισαγωγές της Γερμανίας. «Αυτό και μόνο θα ήταν αρκετό για να πανηγυρίσουν όλοι οι Ευρωπαίοι, αλλά κανείς δεν πρέπει να ξεχνά ότι το Βερολίνο επιμένει να στηρίζεται σε ένα μοντέλο ανάπτυξης που βασίζεται στις εξαγωγές», σχολιάζει ο Ivanovitch.

Αυτό το μοντέλο όμως, συνεχίζει ο ίδιος, καθήλωσε μόλις στο 0,1% την ανάπτυξη της γερμανικής οικονομίας και μάλιστα μέσα σε ένα έντονο περιβάλλον αποπληθωριστικών πιέσεων.

Η ΕΚΤ δεν έχει πολιτική αποστολή

Η αλήθεια είναι, άλλωστε, ότι η Γερμανία δεν φοβήθηκε ποτέ το μη εκλεγμένο τεχνοκρατικό προσωπικό της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ούτε κανενός είδους πολιτικές παρεμβάσεις.

Μόνο οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να επέμβουν πολιτικά και αποτελεσματικά σε ό,τι αφορά την αλλαγή του οικονομικού μοντέλου της Γερμανίας, συνεχίζει ο αρθρογράφος, ωστόσο σπεύδει να προσθέσει πως το Βερολίνο δεν θα το δεχόταν ποτέ αυτό.