Πόλεμος στην Ουκρανία: Η περαιτέρω εμπλοκή της Δύσης και οι κόκκινες γραμμές της Μόσχας

Το πυροτέχνημα του Εμανουέλ Μακρόν για αποστολή δυτικών στρατευμάτων στην Ουκρανία, έφερε και πάλι στο προσκήνιο τον πόλεμο στην ανατολική Ευρώπη, που είχε  περάσει σε δεύτερη μοίρα, εξαιτίας της σύρραξης στη Μέση Ανατολή. Η ηχηρή και ταυτόχρονα ασαφής δήλωση του Γάλλου προέδρου πυροδότησε εκ νέου τη σπίθα της λεκτικής αντιπαράθεσης ανάμεσα σε ΝΑΤΟ και Μόσχα, φέρνοντας στην επιφάνεια μια σειρά από σενάρια και αναλύσεις, άλλα ρεαλιστικά και άλλες ευφάνταστα.

Γράφει ο Νώντας Βλάχος

Μοιάζει με ουτοπικό σενάριο να υπάρξει ευρεία συναίνεση σε μια τέτοια πρόταση –αν αυτή πέσει ποτέ επισήμως στο τραπέζι- τη στιγμή που η Δύση έχει πατήσει ξεκάθαρο φρένο στη στήριξή της προς το Κίεβο. Η αμερικανική βοήθεια και το νέο πακέτο ενίσχυσης έχει μπλοκαριστεί, ενώ η Ευρώπη δεν δείχνει ιδιαίτερη προθυμία να εισακούσει τα κελεύσματα της Ουκρανίας, για αποστολή νέων όπλων και στρατιωτικού υλικού.  Υπό αυτό το πρίσμα της εγκράτειας που επιδεικνύουν ΗΠΑ και Ευρώπη, θα ήταν άτοπο να περιμένει κάποιος ότι η Δύση θα κάνει το άλμα και θα αποστείλει χερσαίες δυνάμεις.

Η δημόσια τοποθέτηση του προέδρου Μακρόν, προκάλεσε αμηχανία τόσο στους κόλπους του ΝΑΤΟ αλλά και εντός της Ε.Ε. Στόλτενμπεργκ και ευρωπαίοι ηγέτες έσπευσαν να δηλώσουν ότι δεν υφίσταται ζήτημα ή προοπτική αποστολής χερσαίων δυνάμεων στην Ουκρανία. Ιδιαίτερα η Γερμανία απορρίπτει χωρίς δεύτερη σκέψη το σενάριο της άμεσης εμπλοκής στον πόλεμο που διεξάγεται εδώ και δύο χρόνια στην ανατολική Ευρώπη. Με τη θέση του Βερολίνου συνασπίζονται πολλές ευρωπαϊκές χώρες, γεγονός που καθιστά το «εγχείρημα» ανεδαφικό εκ προοιμίου.

Το ερώτημα που ευλόγως γεννάται, από την δήλωση Μακρόν που απασχολεί τα γεωπολιτικά think tank, είναι υπό ποια μορφή θα μπορούσε να ξεδιπλωθεί η δυτική χερσαία παρέμβαση στην Ουκρανία. Κατ’ αρχάς θα αφορούσε αποστολή δυνάμεων του ΝΑΤΟ ή της Ευρωπαϊκής Ενωσης; Αν προέκυπτε το δεύτερο – μιλώντας πάντα υποθετικά-  τότε αυτό θα σηματοδοτούσε, μεταξύ άλλων, τη στρατηγική αυτονόμηση της Ευρώπης από το ΝΑΤΟ.

Επίσης μείζον ερώτημα είναι ποιος θα ήταν ο ρόλος και σκοπός μιας τέτοιας στρατιωτικής δύναμης. Θα είχε συμβουλευτικό χαρακτήρα με έμφαση στην ενίσχυση της ουκρανικής άμυνας ή θα αποτελούσε αιχμή του δόρατος σε μια μεγάλης κλίμακας αντεπίθεσης του Κιέβου;

Η άμεση και απειλητική απάντηση της Ρωσίας

Τα αντανακλαστικά της Ρωσίας ήταν άμεσα στο άκουσμα των λεγομένων του Μακρόν. Το Κρεμλίνο ούτε λίγο ούτε πολύ υποστήριξε ότι μια τέτοια ενέργεια θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε μια σύγκρουση της Μόσχας με τους Δυτικούς. «Σε αυτή την περίπτωση, θα πρέπει να συζητήσουμε όχι για το αν είναι ενδεχόμενη, αλλά για το αν είναι αναπόφευκτη (μια άμεση σύγκρουση)», δήλωσε ευθαρσώς ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Ντίμτρι Πεσκόφ. Η Μόσχα έσπευσε να θέσει τις κόκκινες γραμμές προς την Δύση, παίζοντας εκ νέου το χαρτί της ολικής σύγκρουσης, μ’ ό,τι αυτό συνεπάγεται.