Ποιος κερδίζει από την προσωρινή «ανακωχή» στα ελληνοτουρκικά;

Τα ακανθώδη προβλήματα στα ελληνοτουρκικά δεν κρύβονται κάτω από το χαλί, δεν καμουφλάρονται πίσω από συμφωνίες για ζητήματα δεύτερης διαλογής και γεωπολιτικού βεληνεκούς. Η επίσκεψη Τσαβούσογλου στην Αθήνα επιβεβαίωσε πως η Τουρκία, δεν επιθυμεί-στην παρούσα φάση- όξυνση των σχέσεων με την Ελλάδα. Το μείζον στην προκειμένη περίπτωση, είναι εάν η χώρα μας συναινεί σ’ αυτό το ιδιότυπο μορατόριουμ ενόψει θέρους και κυρίως γιατί. Τι δηλαδή θα αποκομίσει η Αθήνα, συναινώντας σ’ αυτή την πολιτική κατευνασμού, που κακά τα ψέματα έχει βραχύβιο χρονικό ορίζοντα και κυρίως στηρίζεται σε γυάλινα πόδια, μιας και η ατζέντα προκλήσεων και παράλογων απαιτήσεων της Τουρκίας, δεν έχει αλλάξει στο ελάχιστο.

Γράφει ο Νώντας Βλάχος

Ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου φρόντισε κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα, να βάλει στο τραπέζι όλα τα μείζονα ζητήματα για την τουρκική διπλωματία. Από την τουρκική μειονότητα στη Θράκη, εκεί όπου ο Τούρκος ΥΠΕΞ φρόντισε να δώσει ένα μεγαλοπρεπέστατο σόου, στην κατά τα άλλα «ιδιωτική» επίσκεψη, από το casus belli στο Αιγαίο, τις γκρίζες ζώνες, το τουρκολιβυκό σύμφωνο αλλά και το Κυπριακό. Όλα αυτά με την υποσημείωση, ότι η χώρα του και δη ο ίδιος ο πρόεδρος Ερντογάν, επιθυμούν να «πέσουν» οι τόνοι. Καθόλα αντιφατικό βεβαίως ως διπλωματικό σχήμα, αν αναλογιστεί κάποιος ότι την ώρα που ο Τσαβούσογλου διατύπωνε την εν λόγω πρόταση, οι παραβιάσεις στο Αιγαίο χτυπούσαν «κόκκινο».

Ενόψει της συνόδου του ΝΑΤΟ, της επικείμενης-άκρως σημαντικής και ενδιαφέρουσας-συνάντησης του Ταγίπ Ερντογάν με τον Τζο Μπάιντεν, αλλά και με «φόντο» τη διαρκή αξιολόγηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση, η Τουρκία έχει διττό στόχο μέσω της προσωρινής «διευθέτησης» των ελληνοτουρκικών. Πρώτον να κερδίσει χρόνο και δεύτερον η κύρια επιδίωξή της είναι, να καταδείξει στους δυτικούς (ΗΠΑ, Ευρώπη), ότι προσπαθεί, εργάζεται σκληρά, για να φτάσει σε συμφωνία με την Ελλάδα, επωφελή για όλη την Ανατολική Μεσόγειο.

Το υπουργείο Εξωτερικών γνωρίζει άριστα ότι ο σκληρός πυρήνας των ελληνοτουρκικών παραμένει άλυτος γρίφος. Οι βαθιές διαφορές και διαφωνίες «δημοσιοποιήθηκαν»-και καλώς- από τον Νίκο Δένδια κατά την επίσκεψή του στην Άγκυρα, ενώ και στο δεύτερο ραντεβού επισημάνθηκαν εκτενώς από τον Έλληνα υπουργό Εξωτερικών. Υπάρχει, ωστόσο, μια ειδοποιός διαφορά. Η Αθήνα εμφανίζεται διατεθειμένη να αφήσει κατά μέρους, έστω και προσωρινά- την ακανθώδη ατζέντα των ελληνοτουρκικών και να συνεχίσει τον διάλογο ή έστω να κρατήσει ανοιχτό τον δίαυλο επικοινωνίας με τη γείτονα χώρα, μέσω συνεργασιών-συμφωνιών σε ζητήματα β’ διαλογής και σημασίας.

Η στρεβλή εικόνα και η «νομιμοποίηση» του τουρκικού αφηγήματος

Η Ελλάδα κερδίζει, ασφαλώς, την ησυχία της για τους επόμενους μήνες, όμως παράλληλα κατασκευάζει μια στρεβλή εικόνα αναφορικά με τα ελληνοτουρκικά και δη τη συμπεριφορά των Τούρκων. Και κάτι άλλο εξίσου σημαντικό, που μπαίνει στο ζύγι των υπέρ και των κατά, της συγκεκριμένης επιλογής του ελληνικού ΥΠΕΞ. «Νομιμοποιεί» το τουρκικό αφήγημα που υποστηρίζει ότι η Άγκυρα ακολουθεί τις διεθνείς οδηγίες και συμμορφώνεται με τας… υποδείξεις κυρίως των Ευρωπαίων, προχωρώντας σε ουσιαστικό διάλογο με τη γειτονική Ελλάδα. Παράλληλα, εξασθενεί τις μελλοντικές «φωνές» αντίδρασης της Ελλάδας, όταν και πάλι-με τη λήξη του εν λόγω μορατόριουμ-η Τουρκία ξαναδιαβεί τον Ρουβίκωνα των προκλήσεων στο Αιγαίο, στην Ανατολική Μεσόγειο, στον Έβρο, στην Κύπρο.

Ο απρόβλεπτος Ερντογάν

Ενισχύουμε το αφήγημα της Τουρκίας, χωρίς ουσιαστικό αντάλλαγμα, πέραν της προσωρινής «ανακωχής»; Πρόκειται για μείζον ερώτημα το οποίο πρέπει να απασχολήσει την ελληνική διπλωματία. Όπως επίσης, ουδείς πρέπει να αγνοεί ότι οι ανακωχές δημιουργούνται για να… καταπατούνται και ο Ερντογάν είναι μετρ του είδους. Απρόβλεπτος, αντιδραστικός, τροφοδοτούμενος από τα νέο-οθωμανικά οράματά του και την εγωπάθειά του, ο Τούρκος πρόεδρος δεν είναι αυτό που λέμε «άνθρωπος εμπιστοσύνης». Παρά το γεγονός ότι μοιάζει απομονωμένος διπλωματικά, στριμωγμένος από τη δεινή θέση που βρίσκεται η τουρκική οικονομία και «δακτυλοδεικτούμενος» από την υπερδύναμη των ΗΠΑ, ο «Σουλτάνος» έχεις τους δικούς του κανόνες πολιτικής και διπλωματίας.

Αυτοί προφανώς επιτάσσουν ότι στην παρούσα φάση, μέσω και της… ανακωχής με την Ελλάδα, πρέπει να αμβλύνει τις σχέσεις του με τη Δύση. Ταυτόχρονα, όμως, κι αυτό πρέπει να λειτουργεί ως διαρκής επισήμανση στο νου των Ελλήνων διπλωματών, είναι ικανός να πάει κόντρα στο ρεύμα, ενίοτε και στη λογική, ακολουθώντας το θυμικό και τη μεγαλομανία του.

Ακολουθήστε το The Indicator στο Google news

Σχετικά Νέα