Π. Μαρινάκης: O Τσίπρας δύσκολα θα κυριαρχήσει πάλι

Με ύψος 2 μέτρα και 5 εκατοστά θα μπορούσε άνετα να κάνει καριέρα ως καλαθοσφαιριστής. Το μπάσκετ ήταν άλλωστε το μεγάλο πάθος του μέχρι να ανακαλύψει ένα μεγαλύτερο, τη δικηγορία. Και παράλληλα να αγαπήσει την πολιτική.

Μιλάμε δηλαδή για έναν πρώην παθιασμένο μπασκετμπολίστα που σήμερα εξακολουθεί μεν να είναι «κολλημένος» με την πορτοκαλί μπάλα, αλλά βγάζει το ψωμί του αγορεύοντας στα δικαστήρια ασχολούμενος με το ποινικό δίκαιο και ταυτόχρονα ονειρεύεται πολιτική καριέρα.

Θα έβαζα και στοίχημα ότι με τον ίδιο απλό τρόπο θα σκόραρε ως 5άρι ή 4άρι μέχρι οι τραυματισμοί να τον φρενάρουν..

«Ως μαθητής δεν είχα καμία επαφή με την πολιτική. Βασική μου ενασχόληση ήταν ο αθλητισμός και συγκεκριμένα το μπάσκετ. Έπαιζα στον Απόλλωνα Πάτρας από τη β’ Δημοτικού. Τελείωνα το μάθημα και πήγαινα αμέσως για προπόνηση. Έπαιζα μέχρι τα 17 μου στη θυγατρική ομάδα του Απόλλωνα στη Γ’ Εθνική μέχρι που ξεκίνησαν κάποια προβλήματα τραυματισμού. Έκανα δύο μεγάλες επεμβάσεις στο γόνατο και στη συνέχεια κατάλαβα ότι το πρόβλημα είχε σχέση με τις αρθρώσεις. Κάπου εκεί σταμάτησα…»

Σταμάτησε να παίζει γιατί κατά τα λοιπά, πήγαινε με μανία στο γήπεδο να παρακολουθήσει μπάσκετ, δεν έχανε τα τουρνουά Ακρόπολις με τον πατέρα του, ήξερε όλα τα ρόστερ στην Α1 και στην Α2 απέξω, στο NBA όλα τα draft και στο δωμάτιό του έβρισκες όλα τα τεύχη του ιστορικού μπασκετικού περιοδικού «Τρίποντο»…

«Η ζωή μου ήταν το μπάσκετ, ο αθλητισμός!», μου ξεκαθάρισε ενώ δεν μάσησε τα λόγια του όταν τον ρώτησα τι ομάδα είναι.

«Είμαι Ολυμπιακός. Δεν το έχω κρύψει ποτέ. Έγινα Ολυμπιακός από το μπάσκετ. Ήμουν ένα παιδί που το κεντρικό του ενδιαφέρον μετά το σχολείο ήταν το μπάσκετ και στη συνέχεια λίγο το ποδόσφαιρο».

Ήταν όμως και εξαιρετικός μαθητής. Από εκείνους που καταφέρνουν να φέρνουν στο σπίτι σταθερά καλούς βαθμούς. Κι έτσι το 2005 πέρασε στη Νομική της Θράκης. Τότε ήταν που άλλαξε κεφάλαιο στη ζωή του. Όχι μόνο γιατί έφυγε από την Πάτρα όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε, αλλά γιατί η φοιτητική ζωή αποδείχτηκε ζωή χαρισάμενη..!

«Τα καλύτερα μου χρόνια δεν ήταν εκείνα που έπαιζα μπάσκετ αλλά τα φοιτητικά, την πενταετία 2005-2010, στην Κομοτηνή. Πολύ φιλόξενη πόλη. Συνυπήρχαμε αρμονικά η χριστιανική και η μουσουλμανική μειονότητα και η μεγαλύτερη απόσταση ήταν 10 λεπτά με τα πόδια. Σε ακτίνα 2,5 χλμ δεν ξέρω κι εγώ πόσες χιλιάδες φοιτητές υπήρχαν. Θα ήταν αφύσικο να μην έχεις ωραίες εξόδους. Και νυχτερινή, και μεσημεριανή ζωή»

Πήρε πτυχίο με ένα χρόνο καθυστέρηση, θύμα των καταλήψεων επί υπουργίας Μαριέττας Γιαννάκου.

«Η Μαριέττα Γιαννάκου ήταν 10 χρόνια μπροστά από την εποχή της. Όμως δυστυχώς ήταν μία εποχή που η Ελλάδα δεν είχε απομυθοποιήσει ακόμα την αριστερά. Η ουσία στο χώρο της παιδείας αλλά και της χώρας είναι τα χρόνια που κυβέρνησε ο ΣΥΡΙΖΑ».

Του ζήτησα να δώσει εξηγήσεις..

«Ο ΣΥΡΙΖΑ προκάλεσε τεράστιο κακό στη χώρα. Και σε εθνικά ζητήματα και στην οικονομία. Προσέφερε όμως τεράστια υπηρεσία. Κατάλαβε ο πολύς ο κόσμος για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες πόσο επικίνδυνοι είναι αυτοί οι άνθρωποι όταν έρθουν στην εξουσία. Για την εποχή της λοιπόν και σε σχέση με την ιδεολογική ηγεμονία της αριστεράς, η Γιαννάκου έκανε υπέρβαση».

Μου έφερε παράδειγμα και το πανεπιστημιακό άσυλο και την πρόσφατη επέμβαση της Αστυνομίας στην ΑΣΟΕΕ.

«Ρωτήστε 10 Έλληνες. Οι 8, ίσως οι 9, θα πούνε και παρά πολύ καλά έκανε και μπράβο στον πρωθυπουργό και στον υπουργό. Πριν 10 χρόνια πάλι η πλειοψηφία μαζί μας ήταν αλλά όχι σε τέτοιο βαθμό. Πριν 20 χρόνια θα λέγανε πώς είναι δυνατόν να μπαίνει η Αστυνομία στα Πανεπιστήμια..»

Δικηγόρος και μάλιστα διακεκριμένος στην Πάτρα ήταν ο συνονόματος παππούς του και προφανώς υποσυνείδητα τον επηρέασε να ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο. Ωστόσο αρχικά δεν σκεφτόταν ακριβώς αυτό..

«Αρχικά πέρασα στη Νομική με σκοπό να γίνω δημοσιογράφος. Και μάλιστα το καλοκαίρι του πρώτου έτους, μετά τις επεμβάσεις στο πόδι, έγραφα σε τοπική εφημερίδα στην Πάτρα ασχολούμενος με το αθλητικό ρεπορτάζ. Όταν όμως ξεκίνησα να διαβάζω και να γράφω μαθήματα στη Νομική, με τράβηξε το ποινικό».

Τον ρώτησα ευθέως αν υπερασπίζεται και το άδικο.

«Κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα υπεράσπισης, κάτι που είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο και στον πυρήνα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να κάνουμε το μαύρο άσπρο. Έχουμε καθήκον και βάσει της δεοντολογίας και του κώδικα των δικηγόρων να κάνουμε το καλύτερο δυνατό για τον εντολέα μας. Δεν είναι πελάτης, είναι εντολέας».

Μου το ξεκαθάρισε πάντως κατηγορηματικά. Εντολέα που κατηγορείται για βιασμό, παιδεραστία και τρομοκρατία δεν θα υπερασπιζόταν ποτέ.

«Δεν θα υπερασπιζόμουν ποτέ άνθρωπο που έχει συλληφθεί για τρομοκρατία και θεωρεί ότι υπάρχει ιδεολογικός μανδύας σε αυτό που κάνει. Και δεν θα υπερασπιζόμουν ποτέ βιαστή και παιδεραστή. Όσα λεφτά και να μου έδιναν.. Γιατί δεν θα μπορούσα να κάνω τη δουλειά μου, δεν θα μπορούσα να σταθώ δίπλα σε έναν τέτοιο άνθρωπο..»

Ειδικά για τις άδειες του Κουφοντίνα μου είπε ότι και δεν εφαρμόστηκε σωστά ο νόμος και ότι κακώς στη χώρα μας δεν υφίσταται ουσιαστικά η ποινή των ισοβίων.

«Κάκιστα. Πρέπει να υπάρχουν εξαιρέσεις σε αμετανόητους εγκληματίες. Εδώ μιλάμε για κατά συρροή δολοφόνο, αμετανόητο. Δεν έκανε, έστω για τα μάτια του κόσμου, μια δήλωση μετάνοιας. Τι μήνυμα περνάει στην κοινωνία όταν κάποιος ο οποίος έχει αφαιρέσει τόσες ανθρώπινες ζωές, λέει ότι θα έκανε το ίδιο αν γύριζε πίσω το χρόνο και δημιουργεί πανηγύρι κάθε φορά που παίρνει άδεια από τη φυλακή;»

Παραδέχτηκε μάλιστα ότι η Δικαιοσύνη μερικές φορές αποδεικνύεται αυτό που λέμε «τυφλή»..

«Έχω βγει πολλές φορές από το δικαστήριο δικαιωμένος και άλλες παραπονούμενος. Κάποιες φορές οι δικαστές – είναι μειοψηφία όμως – επειδή υπάρχει μεγάλος όγκος υποθέσεων και ακολουθεί ο β’ βαθμός, όταν είναι στην προδικασία η υπόθεση, δεν την κοιτάνε όσο πρέπει γιατί ξέρουν ότι στο δικαστήριο θα την δουν οι επόμενοι. Σε αυτές τις περιπτώσεις έχει τύχει να δικάζει η κοινή γνώμη.. Υπάρχει και στη Δικαιοσύνη λαϊκισμός. Μου έχει τύχει να καταδικαστούν άνθρωποι χωρίς να πρέπει, ευτυχώς όχι αμετάκλητα. Πιο πολύ αισθάνομαι στεναχώρια και καμιά φορά και οργή όταν βλέπω να καθυστερεί η Δικαιοσύνη».

Μου δήλωσε αισιόδοξος ότι θα λυθεί πλέον αυτό. Τον προκάλεσα ευθέως. Τον ρώτησα αν η αισιοδοξία πηγάζει από το γεγονός ότι ο ίδιος είναι ΝΔ..

«Όχι. Είμαι αισιόδοξος γιατί βλέπω πράγματα που δεν περίμενα ποτέ να τα δω. Δεν περίμενα ποτέ στην Ελλάδα έναν πρωθυπουργό μέσα σε λίγους μήνες να κάνει περισσότερα από όσα έχει υποσχεθεί. Έζησα την προεκλογική περίοδο. Δεν είπε ποτέ κάτι περισσότερο από αυτό που μπορούσε να κάνει και έλεγα πάλι καλά γιατί μετά θα μας ζητάνε τα ρέστα. Κι έρχεται και κάνει περισσότερα. Ο χώρος της Δικαιοσύνης είναι από αυτούς πρέπει να λες πολύ πολύ λίγα γιατί είναι πολυεπίπεδο το πρόβλημα».

Λέει ότι ο αθλητισμός τον έμαθε τι σημαίνει ιεραρχία, δομή και πειθαρχία. Μου έφερε παράδειγμα την ΟΝΝΕΔ τονίζοντας ότι συνυπάρχουν διαφορετικές απόψεις και τότε τον ρώτησα αν όντως είναι ενωμένη η ΝΔ..

«Όσο τη θυμάμαι εγώ, πρώτη φορά είναι τόσο ενωμένη. Δεν είναι η εξουσία. Είναι η μεγάλη εικόνα. Ο στόχος του Κυριάκου Μητσοτάκη υπερβαίνει τη ΝΔ, την κεντροδεξιά. Είναι εθνικός στόχος. Όταν υπάρχει εθνικός στόχος, είναι ανόητο άνθρωποι να βάζουν το προσωπικό τους συμφέρον πάνω από αυτό»

Μου παρομοίασε τη δικηγορία με μαραθώνιο, με αγώνα αντοχής και «χτύπησε» ακριβώς στη δική μου φλέβα.. Ωστόσο μου ξεκαθάρισε ότι φροντίζει τα Σαββατοκύριακα να τα αφιερώνει στον εαυτό του και στην κοπέλα του..

«Πηγαίνω στο γήπεδο. Σινεμά περισσότερο από θέατρο.. Εξόδους για φαγητό. Κατά κανόνα τηρώ αυτή την υπόσχεση στον εαυτό μου. Το δεύτερο που δεν έχω καταφέρει ακόμα είναι όταν τελειώνει η μέρα να μην μεταφέρω τα προβλήματα στο σπίτι μου. Αυτό θέλει πολλή δουλειά, είναι η μεγαλύτερη άσκηση που μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος. Αυτός που το καταφέρνει είναι ευτυχισμένος»

Δεν κρύβει φυσικά ότι φιλοδοξεί να προχωρήσει μακριά στην πολιτική..

«Θα ήμουν ψεύτης αν έλεγα όχι. Έχω όμως μια βασική αρχή, ένα βήμα τη φορά. Όποιος κοιτάει το επόμενο πριν φτάσει στα μισά του τωρινού, είναι καταδικασμένος να αποτύχει και στα δύο»

Σχεδόν ενοχλημένος απάντησε σε όσους χαρακτηρίζουν «παιδιά του κομματικού σωλήνα» εκείνα τα παιδιά που ανήκουν σε πολιτικές νεολαίες.

«Δείτε τα βιογραφικά στην ΟΝΝΕΔ. Θα πάθετε πλάκα. Μιλάμε για παιδιά τα οποία έχουν μεταπτυχιακά, διδακτορικά, δουλεύουν. Και τι έβγαινε προς τα έξω τα προηγούμενα χρόνια; Ότι είναι βολεμένοι που περιμένουν κάπου να διοριστούν. Συμπεριφορές μειοψηφιών προκαλούν πρόβλημα στο σύνολο»

Υποστήριξε με θέρμη μάλιστα ότι μπορεί η ΟΝΝΕΔ να περάσει δικές της θέσεις κόντρα σε κάποια κυβερνητική γραμμή.

«Δείτε τώρα το αθλητικό νομοσχέδιο. Ο υπουργός Λευτέρης Αυγενάκης – ήταν και γραμματέας – γνωρίζει την πρότασή μας. Δείτε το νομοσχέδιο για την Παιδεία αλλά και του υπουργού ψηφιακής διακυβέρνησης.. Εμείς δεν πιστεύουμε στους κλειστούς δρόμους, στα κλειστά πανεπιστήμια. Πιστεύουμε στο διάλογο. Ζούμε στην καθημερινότητα. Δεν είμαστε άνθρωποι που ξυπνάμε το πρωί και πάμε σε ένα καφέ και περιμένουμε να πάει απόγευμα για να κάνουμε πορεία ή να πάρουμε τα καδρόνια να χτυπήσουμε συνάνθρωπό μας. Πάμε στη δουλειά μας και μιλάμε συνεχώς με νέους. Δεν είμαστε ιδρυματοποιημένοι όπως κάποιοι άλλοι που η ζωή τους περιστρέφεται γύρω από επεισόδια..»

Από τους πρώην προέδρους της ΝΔ ξεχωρίζει τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη γιατί, όπως μου τόνισε, δεν ήξερε τι σημαίνει πολιτικό κόστος, έβαζε πάνω από όλα την αλήθεια και δεν φοβόταν να γίνει δυσάρεστος.

«Άνθρωπο που γίνεται δυσάρεστος έχω μάθει να τον ακούω δέκα φορές παραπάνω»

Του απάντησα ότι ξέρω και έναν άλλο που είπε την αλήθεια και έγινε δυσάρεστος αλλά έχασε με 10 μονάδες διαφορά..

«Λέτε για τον Κώστα Καραμανλή. Είναι ο πολιτικός που μας ενέπνευσε να ασχοληθούμε με την πολιτική. Όπως είπα και για τη Μαριέττα Γιαννάκου, κυβέρνησε όταν δεν είχε κυβερνήσει ακόμα η αριστερά και έπεσε θύμα του λαϊκισμού»

Όσο για τον Αλέξη Τσίπρα, θεωρεί ότι δύσκολα θα κυριαρχήσει πάλι

«Θεωρώ ότι ο ίδιος ο Τσίπρας και ρισκάρω με αυτή την πρόβλεψη, δύσκολα θα σηκώσει κεφάλι γιατί απέτυχε παταγωδώς, δομικά σε όλα τα επίπεδα. Ο λαϊκισμός όμως με ένα άλλο πρόσωπο, με ένα νέο «Τσίπρα» που θα έρθει ως σωτήρας δεν ηττήθηκε οριστικά. Είναι διαρκής η μάχη που πρέπει να δίνουμε»

Είχε δεν είχε, την γύρισε την κουβέντα στο σοβαρό πάλι.. Άλλαξα θέμα και τον ρώτησα αν σχεδιάζει να κάνει οικογένεια.

«Είναι στα άμεσα σχέδιά μου. Είμαι 31 ετών, έχω σοβαρή σχέση αρκετά έως πολλά χρόνια. Ναι, μου αρέσουν πολύ και τα παιδιά. Είναι ευλογία όχι μόνο να έχεις παιδιά αλλά και να βοηθάς. Ιδανικό θα ήταν να μην υπάρχει κανένα παιδί μόνο του, αδικημένο και παρατημένο. Όλα τα παιδιά του κόσμου πρέπει να τα βοηθάμε»

Λάτρης του καλού φαγητού μου δήλωσε ευτυχής που η καλή του είναι και καλή μαγείρισσα και μάλιστα χωρίς να γκρινιάζει ιδιαίτερα για το ιδιαίτερα φορτωμένο καθημερινό του πρόγραμμα

«Για το πρόγραμμα που έχω, το ρυθμό που χτυπάει το τηλέφωνό μου και την πίεση στην οποία βρίσκομαι, γκρινιάζει από ελάχιστα έως καθόλου»

Και όσο για τους φίλους του, τους έχει διαλέξει με κριτήριο την καρδιά τους. Μου είπε ότι έχει λίγους φίλους που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ.

«Φίλο Παναθηναϊκό;», τον ρώτησα..

«Α..καλά.. Και παναθηναϊκό, και ΑΕΚ, και ΠΑΟΚ.. Σπούδασα στη Βόρεια Ελλάδα…»

Πηγή: Thepresident.gr