Η πανδημία και ο οικονομικός κυνισμός…

Ένας κοινωνιολόγος ονόματι William Bruce Cameron, το 1963 καταπιάστηκε με τις έννοιες της ποσότητας και της ποιότητας, γράφοντας σε ένα άρθρο του πως “ο,τι μετριέται δεν μετράει πάντα, κι ό,τι μετράει δεν μετριέται πάντα”. Δυστυχώς γι’ αυτόν, αυτή η φράση για δεκαετίες αποδιδόταν στον Αϊνστάιν, λογικό καθώς η σχετικότητα στην παραπάνω διατύπωση είναι προφανής.

Αν και ο κοινωνιολόγος όταν το έγραφε είχε κάτι άλλο στο μυαλό του, στην παρούσα συγκυρία, οι συσχετισμοί και οι ανάλογοι συνειρμοί είναι αναπόφευκτοι. Οι κοινωνίες μας, τόσο οι δυτικές όσο και οι δυτικοποιημένες, μοιάζουν παραδομένες στον οικονομισμό και στις πολιτικές που τον ορίζουν. Τις τελευταίες ημέρες γράφονται αρκετά απολογιστικά-κριτικά άρθρα σχετικά με τον τρόπο διαχείρισης της υγειονομικής κρίσης από διάφορες χώρες του πλανήτη, όπως για παράδειγμα  από το σημείο μηδέν-την Κίνα, τις Ηνωμένες Πολιτείες τις Αμερικής, αλλά και το Ηνωμένο Βασίλειο.

Κοινός παρονομαστής όλων αυτών των χωρών αποτελεί η καθυστέρηση λήψης μέτρων απέναντι στην επερχόμενη πανδημία. Κοινός παρονομαστής, όμως, αποτελεί και ο λόγος για τον οποίο αυτά τα μέτρα δεν πάρθηκαν εν τη γενέσει του προβλήματος, και δεν είναι άλλος από την οικονομία

Μη ξεχνάμε ότι  ο Τράμπ, αφού πρώτα είχε καθυστερήσει να πάρει το οποιοδήποτε μέτρο απέναντι στον Covid-19, λίγες μέρες πριν προκειμένου να διατηρήσει το ηθικό της οικονομίας ακμαίο -και με τις προεδρικές εκλογές να πλησιάζουν-, έσπευσε να ανακοινώσει, αν και γέλασε ο πλανήτης μαζί του, ότι μέχρι το Πάσχα η χώρα του θα έχει ξεπεράσει τον υγειονομικό κίνδυνο. Παράλληλα, ο  Μπόρις Τζόνσον για οικονομικούς λόγους κι αυτός -μιας και καλείται να διαχειριστεί στην πράξη το Brexit-  έγινε ο αρχηγός της αγέλης με τη θεωρία της «ανο(η)σίας». Τέλος, η Κίνα από τη μεριά της, τελείωσε με τον κορωνοιό μία ώρα αρχύτερα, με τους επιστήμονες, ωστόσο, να κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου και να στέκουν επιφυλακτικοί απέναντι στις δηλώσεις του Πεκίνου, το οποίο κάνει λόγο για λήξη συναγερμού.

Και οι τρείς αυτές χώρες αποτελούν τρανταχτό παράδειγμα του τρόπου με τον οποίο λειτουργεί ο κόσμος μας σήμερα. Προφανώς η Ευρώπη δεν μένει εκτός κάδρου, με τη Γερμανία να πρωτοστατεί παραδίδοντας μαθήματα πολιτικού και οικονομικού κυνισμού, ακόμα και σε συνθήκες γενικευμένης ανθρωπιστικής κρίσης. Η στάση της απέναντι στην πρόταση έκδοσης ευρωμολόγων – κορονοϊομολόγων, αλλά και οι φημολογούμενες  δεσμεύσεις ιατρικού εξοπλισμού στα αεροδρόμια της,  επιβεβαιώνουν την αντίληψη την οποία έχει για τον τρόπο λειτουργίας του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, η οποία και απέχει χιλιόμετρα από τις ιδρυτικές αξίες της Ένωσης.

Δυστυχώς, η καθυστέρηση λήψης μέτρων προκειμένου να μη διαταραχθεί η οικονομική «ομαλότητα», έφερε «ανωμαλία» τόσο στην οικονομία όσο και στην κοινωνία. Το  σημαντικό είναι ότι ο οικονομισμός κι όλα όσα γράφτηκαν παραπάνω, αλλά κι όλα όσα δεν γράφτηκαν, και ίσως είναι πολλά περισσότερα, στοιχίζουν σε ανθρώπινες ζωές. Και οι ανθρώπινες ζωές μετράνε. Εδώ λοιπόν έρχεται και μας συναντάει συνειρμικά η φράση “ο,τι μετριέται δεν μετράει πάντα, κι ό,τι μετράει δεν μετριέται πάντα”.

Το ζήτημα, είναι ποιος μετράει, αλλά και τι μετράει γι’ αυτόν που μετράει.

K. M.

Ακολουθήστε το The Indicator στο Google news

Σχετικά Νέα