Όσα ξέρουμε μέχρι στιγμής για το πώς “σκοτώνεται” ο κορωνοϊός

Μολονότι οι ερευνητές βρίσκονται σε αναζήτηση θεραπείας, εμβολίων και φαρμάκων που θα πιστοποιηθούν και θα τεθούν σε εφαρμογή για την καταπολέμηση του κορωνοϊού, η μέρα όπου όλα τα παραπάνω θα επισημοποιηθούν και θα χορηγηθούν δεν έχει ακόμη φτάσει.

Ωστόσο ήδη έχουν διαπιστωθεί εγγενείς αδυναμίες του SARS-CoV-2.

Σύμφωνα με το “Wired”, με τους παρακάτω τρόπους θα εξοντωθεί ο ιός:

Κλείδωμα του ιού “απ’ έξω”
Κάθε σωματίδιο του ιού περιβάλλεται από ακίδες που του δίνουν τη δυνατότητα να προσκολληθεί στο κύτταρο, να το τρυπήσει και να διεισδύσει.

Είναι ένας παρόμοιος τρόπος εισβολής με εκείνον του SARS της δεκαετίας του 2000, μόνο που τώρα ο ο SARS-CoV-2 μοιάζει 10 φορές πιο κολλητικός. Κολλά σε μία πρωτεΐνη των ανθρώπινων κυττάρων με το όνομα ACΕ2, που κυριαρχεί στους πνεύμονες και το λεπτό έντερο. Ένας τρόπος για να αποφευχθεί η εισβολή του ιού είναι να κρατηθεί στην πρώτη θέση, κάτι που προσπαθεί να κάνει το ανοσοποιητικό μας σύστημα, στέλνοντας αντισώματα για να κόψει τις ακίδες και ο ιός να μην κολλήσει στο ACE2.

Το αποτέλεσμα αυτό, όμως, μπορεί να επιτευχθεί με τρεις ακόμη τρόπους:

1. Με εμβόλιο. Για ανοσία μακράς διάρκειας, το εμβόλιο αποτελεί την πρώτη επιλογή. Οι ερευνητές αναζητούν το ιδανικό αλλά και πιο ασφαλές εμβόλιο, το οποίο δεν θα περιέχει ολόκληρο τον ιό αλλά μόνο τις εξωτερικές ακίδες ώστε να ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα, χωρίς να υπάρχει το ενδεχόμενο μόλυνσης. Παράλληλα θα περιλαμβάνουν μόρια ενίσχυσης του ανοσοποιητικού, τα λεγόμενα ανοσοενισχυτικά που θα βοηθούν στο χτίσιμο αντισωμάτων.

2. Με αντισώματα και πλάσμα αίματος από ανθρώπους που έχουν επιβιώσει από τον ιό για ανθρώπους που έχουν μολυνθεί πρόσφατα ή βρίσκονται στις ευπαθείς ομάδες. Μία μέθοδος, η οποία δεν θα έχει την ίδια διάρκεια ως προς την αποτελεσματικότητά της όπως αυτή του εμβολίου, ωστόσο θεωρείται ως ένα καλό πρώτο βήμα από τους ερευνητές.

3. Να γεμίσουμε τη ζώνη εισβολής του ιού με συνθετικά μόρια που μοιάζουν με το ACE2, εξαπατώντας έτσι τον ιό να προσκολληθεί σε αυτά και όχι σε εκείνα των πνευμόνων και του εντέρου.

4. Με φάρμακα που θα αποτρέψουν την επαφή του ACE2 με τον ιό, ώστε αυτό να συνεχίσει να λειτουργεί σωστά με λειτουργίες όπως: Η ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης, η νεφρική λειτουργία, ακόμα και αυτή της γονιμότητας.

Εξολόθρευση του ιού στην επαφή
Όπως όλοι ιοί, έτσι και ο κορονοϊός περιβάλλεται από πρωτεΐνες που τον προστατεύουν, ωστόσο η διαφορά με άλλους ιούς είναι ότι διαθέτει ένα ακόμη στρώμα λιπαρών μορίων. Αυτή είναι μία αδυναμία που μπορεί να αποτελέσει σύμμαχο του ανθρώπου γιατί τον κάνει ευάλωτο στα απολυμαντικά και το σαπούνι, καταστρέφοντας το λιπαρό περίβλημα.

Χωρίς αυτό, ο ιός πεθαίνει. Αντιλαμβάνεται κανείς, λοιπόν, ότι το σαπούνισμα των χεριών δεν είναι μόνο τρόπος προστασίας αλλά και εξολόθρευσης του ιού.

Σαμποτάζ στο εσωτερικό του
Ο ιός εισβάλει στον μηχανισμό των κυττάρων με στόχο να τα βλάψει δημιουργώντας ιογενή αντίγραφα. Αν αλλάξει αυτή η διαδικασία ίσως αναχαιτιστεί κάθε επέλαση του ιού στο ανθρώπινο σώμα. Ήδη, εξετάζονται φάρμακα άλλων ασθενειών που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν και για αυτό το σκοπό.

Μερικά τέτοια είναι:

1. Η φωσφορική χλωροκίνη που έχει χρησιμοποιηθεί επί σειρά δεκαετιών κατά της ελονοσίας. Αλλάζει το επίπεδο pH στα κύτταρα και τα κάνει λιγότερο όξινα, άρα και φιλόξενα σε ιούς. Ακόμη βέβαια δεν έχει εξακριβωθεί αν ο νέος κορονοϊός είναι ανάμεσα σε αυτούς. Η χλωροκίνη περιορίζει επίσης τη φλεγμονή των πνευμόνων στην οποία οφείλεται ένα μεγάλο κομμάτι των θανάτων των ασθενών με λοίμωξη της Covid-19. Στα αρνητικά της χλωροκίνης και της ενδεχόμενης χορήγησης; Η υπερβολική δόση μπορεί να σκοτώσει.

2. Φάρμακα τα οποία έχουν χρησιμοποιηθεί για τη θεραπεία του HIV και της ηπατίτιδας C. Τι κάνουν αυτά; Διαταράσσουν την αντιγραφή του ιού, αναστέλλοντας τις πρωτεάσεις που λειτουργούν σαν μοριακό ψαλίδι, που χρησιμοποιεί ο ιός όταν εισβάλει στο κύτταρο. Χωρίς αυτές, λοιπόν, ο ιός μοιάζει “άοπλος” και ο κύκλος της ζωής του δεν θα μπορεί να συνεχίζεται.

3. Μια άλλη κατηγορία φαρμάκων που στοχεύει ένα συγκεκριμένο ένζυμο, το οποίο συνδυάζει αντίγραφα του γενετικού υλικού του ιού, RNA, μέσα στο κύτταρο ξενιστή. Τέτοιου είδους φάρμακα μιμούνται τα δομικά στοιχεία του RNA και εμποδίζουν την πολυμεράση να αναπαραχθεί.