Ομόφυλα ζευγάρια: Η προσέγγιση του κέντρου και τα «αγκάθια» του νομοσχεδίου

Το άνοιγμα της δημόσιας συζήτησης για το θέμα του γάμου μεταξύ ομόφυλων ζευγαριών, επιχείρησε ο πρωθυπουργός Κ.Μητσοτάκης, μέσω συνέντευξης του στην ΕΡΤ, στην οποία αν και το νομοσχέδιο αυτό καθ’ αυτό δεν παρουσιάστηκε, δόθηκε η πρώτη εικόνα με επεξηγήσεις για τον πυρήνα και τους άξονες του και θα μπει σταδιακά η ψήφιση του στο πρόγραμμα.

Γράφει η Έλενα Βαβαδάκη

Σύμφωνα με τις τελευταίες  πληροφορίες η διαδικασία κατάθεσης στην Βουλή και ψήφισης θα ολοκληρωθεί καιρό πριν τις ευρωεκλογές του καλοκαιριού, ενδεχομένως, για να υπάρξει χρόνος να απορροφηθούν κραδασμοί που τυχόν προκύψουν στο εσωτερικό του κόμματος αλλά και να περιοριστούν τυχόν απώλειες.

Δεν είναι η πρώτη φορά που ξεκινάει η εν λόγω συζήτηση με σχετική ένταση στην Νέα Δημοκρατία, μιας και ας μην ξεχνάμε έχει προηγηθεί ο σάλος με τη ΔΕΘ αλλά και η συνέντευξη του πρώην πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, που έδωσε “χώρο” για αντιδράσεις από μερίδα βουλευτών και κυβερνητικών παραγόντων. Κύριος Βορίδης, Πλεύρης, Μαρκόπουλος και άλλοι εξέφρασαν εξ’ αρχής την εναντίωση τους στο ζήτημα της τεκνοθεσίας από ομόφυλα ζευγάρια, δηλώνοντας ότι θα καταψήφιζαν κάποιο τέτοιο νομοσχέδιο, εκπροσωπώντας μερίδα ψηφοφόρων που εμπεριέχεται στο ευρύ φάσμα του 41%. Αν και κομματική πειθαρχία δεν θα ισχύσει για τους βουλευτές τουλάχιστον – δεδομένης ενδεχομένως και της ιδεολογικής σύστασης του κόμματος – ενδιαφέρον προκαλεί ο τρόπος με τον οποίο ο κύριος Βορίδης θα διαχειρισθεί την κατάσταση, διότι ως υπουργός η απόφαση του να καταψηφίσει πρόταση της κυβέρνησης του, ίσως συνοδευτεί και από κυρώσεις. Από την πλευρά του ο κ.Μητσοτάκης στην συνέντευξη του με την ΕΡΤ δήλωσε ότι δεν θα υπάρξει κομματική πειθαρχία, ώστε να μην γίνει αυτό το ζήτημα αιτία διχασμού, ούτε για το κόμμα του αλλά ούτε και για την κοινωνία.

Καμία σοβαρή αναταραχή και κανένα βαθύ σχίσμα όμως, δεν προβλέπεται, να φέρει στην Νέα Δημοκρατία το νομοσχέδιο των ομόφυλων ζευγαριών. Αρκετά αναμενόμενες αντιδράσεις, δεν αρκούν για να αλλάξουν την στρατηγική  Μητσοτάκη, ο οποίος γνωρίζει ότι τα σύννεφα στην πολιτική δεν φέρνουν πάντα καταιγίδα, και μοιάζει περισσότερο να επωφελείται τελικά. Από την μία, η πιο δεξιά συνείδηση της Νέας Δημοκρατίας ως μεγάλο κομμάτι της, καλά κρατεί και εκπροσωπείται, ενώ από την άλλη, διαμορφώνεται  και ισχυρή παρουσία στο κέντρο, του οποίου το “στέμμα” το συντηρητικό κόμμα δείχνει να διεκδικεί. Αν και θα μπορούσε εύκολα, η διεκδίκηση και από τις δύο διαφορετικές αυτές μερίδες ψηφοφόρων, να γυρίσει μπούμερανγκ, καθίσταται εφικτό σε αυτήν την περίπτωση, ελλείψει ουσιαστικού ανταγωνισμού στην πολιτική σκηνή.

Εξισορροπητικός παράγοντας, με σκοπό ενδεχομένως να κατευνάσει τα πνεύματα, είναι η παράμετρος του νομοσχεδίου, το οποίο αν και περιέχει τον γάμο και καλύπτει τα υπάρχοντα κενά στα δικαιώματα παιδιών ζευγαριών ίδιου φύλου και υιοθεσίας, δεν προχωρά σε νομιμοποίηση του θεσμού της παρένθετης μητέρας, όπως ανέφερε στην πρόταση του το κόμμα του Σ.Κασσελάκη. Σύμφωνα με τον Παύλο Μαρινάκη, η ελληνική κοινωνία δεν είναι σε θέση να δεχθεί κάτι τέτοιο για την ώρα. Βέβαια σίγουρα δεν βοηθάει και η κακή φήμη που απέκτησε ο θεσμός όταν εδραιώθηκε, σε συγκεκριμένες χώρες του εξωτερικού, όπου μετατράπηκε σε μηχανισμό εκμετάλλευσης γυναικών, συνήθως από κατώτερα κοινωνικά στρώματα. Σε πολλές περιπτώσεις  παρένθετες μητέρες, καταλήγουν να αντιμετωπίζουν μεγάλα προβλήματα, για τα οποία δεν υπάρχει κατάλληλος υποστηρικτικός μηχανισμός και νομική κάλυψη. Η είσοδος ενός τέτοιου θεσμού στις ζωές μας, μπορεί να φέρει καταστροφικά αποτελέσματα, χωρίς πρωτίστως να γίνουν οι απαραίτητες ενέργειες από τον κρατικό μηχανισμό.

Όπως και να’ χει η ισότητα απέναντι στον γάμο και η ολοκληρωμένη θεσμοθέτηση της τεκνοθεσίας εν έτη 2024, με σκοπό την προστασία των εμπλεκόμενων και την αποκατάσταση των αδικιών που καλούνται να αντιμετωπίσουν οι οικογένειες που στην επιφάνειας τους δεν θυμίζουν τις “παραδοσιακές”, είναι απαραίτητη και μη διαπραγματεύσιμη.  Τα δικαιώματα είναι καθολικά και απευθύνονται σε όλους, χωρίς περιορισμούς, που θέτουν οι ιδεολογικές πεποιθήσεις και οι κοινωνικές νόρμες.