Οικολογικό έγκλημα διαρκείας συντελείται στη χώρα

Ένα διαρκές έγκλημα κατά της φύσης, ένα διαχρονικό ατόπημα,  ένα επαναλαμβανόμενο αμάρτημα που δημιουργεί συνθήκες «κόλασης» για τους παραβάτες. Όπου παραβάτες, βλέπε  το ελληνικό κράτος που διαχρονικά, απαρέγκλιτα και με εκνευριστική αλληλουχία, δεν θέτει ως μείζονα προτεραιότητα τη δασοπυρόσβεση και την αντιμετώπιση εκτάκτων αναγκών όπως  οι φωτιές, που σπέρνουν την καταστροφή, σχεδόν κάθε χρόνο, στη χώρα. Η «πύρινη» λαίλαπα που κατακαίει αυτή την ώρα την Αττική, την Εύβοια, την Ηλεία, τη Μεσσηνία και άλλα μέρη της χώρας, είναι ακόμη μια θλιβερή απόδειξη, ότι το κρατικό σύστημα πάσχει, νοσεί, αδυνατεί να αντιμετωπίσει επαρκώς το ζήτημα των δασικών πυρκαγιών, που κάθε καλοκαίρι «αναζωπυρώνονται».

Γράφει ο Νώντας Βλάχος

Η οικολογική καταστροφή που συντελείται εδώ και δεκαετίες στην Ελλάδα είναι τεράστια. Ούτε η κλιματική αλλαγή, την οποία κάποιοι χρησιμοποιούν ως το απόλυτο άλλοθι, ως το «φάρμακο δια πάσαν νόσον και αμαρτίαν», στάθηκε ικανή επί της ουσίας, να αλλάξει την κεντρική στρατηγική και διαχείριση σ’ ό,τι αφορά στη δασοπυρόσβεση. Η αλλαγή επί τα χείρω των καιρικών συνθηκών, η  ραγδαία αύξηση στη μεταβλητότητά τους, το ιδιαίτερο της γεωμορφίας της χώρας, δεν ταρακούνησαν  τους έχοντες την εξουσία.  Τίποτα δεν διδαχθήκαμε από τις καταστροφές που με μαθηματική ακρίβεια επαναλαμβάνονται στη χώρα, με τις δασικές πυρκαγιές να διαδραματίζουν τον πρωτεύοντα ρόλο. Το γεγονός ότι μέχρι τώρα απεφεύχθη η εκατόμβη νεκρών, είναι η μία όψη του νομίσματος. Η άλλη είναι καμένη και περιλαμβάνει αμέτρητες χαμένες περιουσίες, παρθένα δάση παραδομένα στις πύρινες γλώσσες, εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα πρασίνου που έχουν γίνει παρανάλωμα του πυρός.

Προτεραιότητα εδώ και τώρα η δασοπυρόσβεση

Το έγκλημα κατά της φύσης και των κατοίκων της είναι διαρκές. Άραγε ποιος άλλος κρίκος καταστροφής πρέπει να προστεθεί στην αέναη αλυσίδα που σφίγγει σαν θηλιά τη χώρα κάθε καλοκαίρι, για να αλλάξει άρδην ο τρόπος αντιμετώπισης των δασικών πυρκαγιών; Τι άλλο πρέπει να καταγραφεί στο βαρύ ιστορικό της χώρας, για να μετατραπεί εν τοις πράγμασι ως βασική προτεραιότητα η δασοπυρόσβεση;

Μη γελιόμαστε, δεν αντιμετωπίζεται ως μείζων προτεραιότητα, παρά τα ομολογουμένως βήματα που έχουν γίνει, κυρίως στον τομέα που αφορά την έγκαιρη ενημέρωση των πολιτών και την εκκένωση χωριών και κωμοπόλεων. Λίγα, ελάχιστα αν δεν θέλουμε να είμαστε επιεικείς, έχουν επιτευχθεί σ’ ό,τι αφορά στον άκρως νευραλγικό τομέα της πρόληψης, της συνολικής στρατηγικής και της αντιμετώπισης των δασικών πυρκαγιών.

Είναι ζήτημα εθνικής προτεραιότητας και αυτό δεν χωράει πλέον καμιά διαπραγμάτευση, ούτε πολιτική-κομματική συζήτηση. Ο στρατηγικός σχεδιασμός που σχετίζεται με τη δασοπυρόσβεση, πρέπει να αποτελεί ύψιστη ανάγκη και βασικό μέλημα όλων των κυβερνήσεων. Απαιτεί εθνική στρατηγική που συνεπάγεται σημαντική αύξηση των πόρων που διατίθενται για τη δασοπυρόσβεση, είτε αυτή αφορά τα υλικοτεχνικά μέσα όπως για παράδειγμα τα εναέρια (αεροπλάνα, ελικόπτερα) –η «λειψανδρία» των οποίων αποτυπώνεται ανάγλυφα αυτές τις ημέρες-είτε σχετίζεται με το ανθρώπινο δυναμικό.

Απαιτείται, διότι τα αποτελέσματα το έχουν καταδείξει με τον πιο σκληρό τρόπο, αλλαγή δόγματος αναφορικά με τις δασικές πυρκαγιές. Η ανάθεση εξ ολοκλήρου στην πυροσβεστική της αντιμετώπισης των εν λόγων πυρκαγιών, δεν κρίνεται επιτυχημένη, αντιθέτως έχει αναδείξει δομικά, τεχνογνωσικά προβλήματα και αδυναμίες που δεν καλύπτονται από τις ηρωικές προσπάθειες των πυροσβεστών και λοιπών εθελοντών. Ο ρόλος των δασοπυροσβεστών πρέπει να αναβαθμιστεί σ’ όλα τα επίπεδα, ενώ κρίνεται απαραίτητη και η συμμετοχή του στρατού στην επιχειρησιακή δομή για την αντιμετώπιση των δασικών πυρκαγιών.

Επιτέλους απαντήσεις

Τις  τελευταίες ημέρες είμαστε μάρτυρες μια πρωτοφανούς «αλληλουχίας» πυρκαγιών σ’ όλη την Ελλάδα, που δημιουργεί συνειρμούς, όχι αδίκως, περί ύπαρξης σχεδίου εμπρησμών από άγνωστους δράστες. Καθήκον της κυβέρνησης είναι, επιτέλους, να δοθούν επαρκείς εξηγήσεις-απαντήσεις  σχετικά με τις αιτίες των πυρκαγιών και αν, κυρίως, υπάρχει συγκεκριμένη μεθόδευση πίσω από αυτές.

Η ασύμμετρη απειλή και ο «στρατηγός» άνεμος, αυτά τα ωραία ευφυολογήματα που είχαν χρησιμοποιηθεί το 2007, για να αιτιολογήσουν τις φονικές πυρκαγιές στην Ηλεία, έχουν περάσει στην ιστορία ανεπιστρεπτί. Εν Ελλάδι, το 2021, η απειλή είναι εδώ, έχει «όνομα» και διαρκώς θα βρίσκεται σαν δαμόκλειος σπάθη, πάνω από τα κεφάλια των πολιτών, των περιουσιών τους  και της φύσης.