Οι τακτικισμοί του Ερντογάν και το «θέατρο του παραλόγου» από Γερμανία-Βρυξέλλες

Το ευχαριστώ του Ταγίπ  Ερντογάν στη Γερμανία και προσωπικά στην Άνγκελα Μέρκελ είναι απολύτως κατανοητό, και διόλου προσχηματικό. Εκφράζει 100% αυτό που έχουν διαπιστώσει άπαντες το προηγούμενο διάστημα και το οποίο πιστοποιήθηκε κατά την πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πως το Βερολίνο αποτελεί τον φραγμό, την ασπίδα προστασίας απέναντι σε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή φωνή (κυρίως ελληνική και κυπριακή), διατυπώνει τα… αυτονόητα, περί επιβολής κυρώσεων στην Τουρκία.

Γράφει ο Νώντας Βλάχος

Ο Ταγίπ Ερντογάν, που στο παρελθόν έχει μιλήσει με άκρως ειρωνικό και υποτιμητικό τρόπο για τους Ευρωπαίους ηγέτες και δη για όσους,  κατ’ αυτόν, χρησιμοποιούν αντιτουρκική ρητορική, όπως  ο Εμμανουέλ Μακρόν, εκθείασε τον ρόλο που διαδραματίζει η Άνγκελα Μέρκελ στη βελτίωση των σχέσεων Βρυξελλών-Άγκυρας.  Δικαιολογημένα, ο Τούρκος πρόεδρος δεν φείδεται κομπλιμέντων προς τη «Σιδηρά Κυρία» της γερμανικής Καγκελαρίας, η οποία επιβάλει πλήρως τη φιλότουρκη γεωπολιτική της θέση εντός της Ε.Ε., παραγνωρίζοντας, κλείνοντας τα μάτια ή και αδιαφορώντας (;΄) για το γεγονός ότι δύο μέλη της ευρωπαϊκής οικογένειας, βρίσκονται συνεχώς υπό το καθεστώς απειλών της Άγκυρας.

Αποτελεί πρωτοφανές κατόρθωμα που αναμφίβολα έχει ευρωπαϊκή σφραγίδα, να εμφανίζεται ο Ταγίπ Ερντογάν ως υπέρμαχος της σύσφιξης των σχέσεων με την Ε.Ε. Είναι παράδοξο άλλα άκρως αληθινό, ο «Σουλτάνος» να επικρίνει τους κακούς ευρωπαίους ηγέτες που θέλουν να βλάψουν τον διάλογο ανάμεσα στην Άγκυρα και τις Βρυξέλλες και την ίδια στιγμή δηλώνει την προθυμία να ανοίξει μια νέα σελίδα στις σχέσεις της χώρας του με την Ευρωπαϊκή Ένωση!

Πολλοί θα σπεύσουν να ισχυριστούν ότι η «επίθεση φιλίας» του Ερντογάν προς την Τουρκία, είναι ένα ακόμη τακτικισμός, τον οποίο χρησιμοποιεί σε μια δύσκολη στιγμή για εκείνον. Οι αμερικανικές κυρώσεις, όπως αναλύσαμε σε προηγούμενο άρθρο, δύναται να δημιουργήσουν ισχυρούς αντιτουρκικούς κραδασμούς και εντός της Ε.Ε., μεταλλάσσοντας τις μέχρι τώρα ισορροπίες, που ελέω κυρίως της Γερμανίας, έγερναν την πλάστιγγα υπέρ της Άγκυρας. Ενδεχομένως ο «Σουλτάνος» να σκέφτεται και έτσι, επηρεασμένος από τις κυρώσεις της Ουάσιγκτον. Ίσως, όμως, να θεωρεί ότι υπάρχει  το πρόσφορο έδαφος, εντός της Ε.Ε, να αρθρώσει και μια κουβέντα παραπάνω, να «πουλήσει» ένα νέο αφήγημα περί σύγκλισης Βρυξελλών-Άγκυρας την ώρα που συνεχίζει απρόσκοπτα το παιχνίδι των προκλήσεων στην Ανατολική Μεσόγειο.

Ο Μπορέλ δεν συντάσσει τα μέτρα κατά της Τουρκίας αλλά «νουθετεί» Ελλάδα και Κύπρο!

Κατά το κοινώς λεγόμενο «βρίσκει και τα κάνει»… με νωπό ακόμα το μελάνι από τις υπογραφές των Ευρωπαίων ηγετών, στο τελικό σχέδιο της Συνόδου Κορυφής για την «αντιμετώπιση» της Τουρκίας, κορυφαίοι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι στέλνουν αλλοπρόσαλλα μηνύματα, που μόνο προς την κατεύθυνση της σύνεσης του ερντογανικού καθεστώτος, δεν κινούνται. Τρανταχτό παράδειγμα αποτελεί η τοποθέτηση του Ύπατου Εκπροσώπου της Ένωσης για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής Ασφάλειας Ζοζέπ Μπορέλ. Ο καθ’ ύλην αρμόδιος για να «τρέξει» τις διαδικασίες κατάρτισης των περιοριστικών μέτρων- έστω αυτά της ήπιας μορφής- επιχειρεί να αλλάξει την ατζέντα και να την μετατοπίσει εκ νέου στα διμερή ζητήματα ανάμεσα σε Ελλάδα-Τουρκία και Κυπριακή Δημοκρατία-Τουρκία.

Σε προσωπική του ανάρτηση,  αναφέρει, ότι «κλειδί» για τη συνέχεια αποτελεί η επανέναρξη των διερευνητικών επαφών Αθήνας-Άγκυρας και η επανάληψη των συνομιλιών για το Κυπριακό. Απίστευτη προσέγγιση, που στη καλύτερη περίπτωση μπορεί να χαρακτηριστεί ως διπλωματικό ατόπημα ή ανοησία. Στη χειρότερη, η στάση του κ. Μπορέλ είναι τουλάχιστον ύποπτη…

Σαν να επιχειρεί να σβήσει «μονοκονδυλιά» την επιθετική πολιτική που ασκεί η Τουρκία κατά δύο μελών της Ε.Ε., τις διαρκείς απειλές που απευθύνει προς αυτές και τον περιφρονητικό τρόπο που αντιμετωπίζει έως τώρα τις ευρωπαϊκές προειδοποιήσεις, με τον αναιμικό τρόπο που βεβαίως αυτές αρθρώθηκαν. Ο κ. Μπορέλ φαίνεται πως επιδιώκει να μεταφέρει την πίεση προς την Ελλάδα και την Κύπρο, οι οποίες έχουν τονίσει κατ’ επανάληψη, με κάθε τρόπο και προς πάσα κατεύθυνση, ότι δεν πρόκειται να εισέλθουν σε διάλογο με το τουρκικό πιστόλι στον κρόταφό τους.

Ο κορυφαίος Ευρωπαίος αξιωματούχος καλεί Αθήνα και Λευκωσία  να «κουβαλήσουν» στις πλάτες του το φορτίο των ευρω-τουρκικών σχέσεων, λες και αυτές εξαρτώνται από τη στάση που θα επιδείξουν οι δύο πρώτες και όχι αν η Τουρκία εγκαταλείψει την επιθετική της πολιτική σε Αιγαίο και κυπριακή ΑΟΖ.

Με τέτοιους συμμάχους, λοιπόν, εντός της Ε.Ε., πώς ο Ταγίπ Ερντογάν να μην «πουλάει» φιλία και να εμφανίζεται ως οραματιστής ενός νέου πλαισίου που θα διέπει τις σχέσεις της χώρας του με τις Βρυξέλλες;

Πόση υπομονή πια…

Και εδώ στην Ελλάδα τι κάνουμε στην παρούσα φάση; Το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών, και δη ο αρμόδιος υπουργός Νίκος Δένδιας, δεν κρύβουν τη αλήθεια, παραδέχονται έστω κι αν δεν ξεφεύγουν από την πεπατημένη ήπια διπλωματική ρητορική της Αθήνας, ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση κωλυσιεργεί. «Η Ευρωπαϊκή Ένωση κινείται με αργούς ρυθμούς, ωστόσο η ελληνική κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να συνεχίσει την προσπάθεια με υπομονή και επιμονή», δηλώνει ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας, που εύλογα αναρωτιέται «έχω τονίσει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελεί ένα μοναδικό οικοδόμημα που αποσκοπεί στην εξάλειψη του πολέμου στην Ευρώπη. Για αυτό διερωτώμαι πώς μπορεί η Ένωση αυτή να ανέχεται την απειλή πολέμου εναντίον μελών της, όπως την απειλή της Τουρκίας εναντίον της Ελλάδας εδώ και δεκαετίες με το casus belli;»

Ρητορική η ερώτηση;

 

 

Ακολουθήστε το The Indicator στο Google news

Σχετικά Νέα