Ο τουρκικός παραλογισμός και η πλειοδοσία εθνικισμού

Ανέκαθεν τα ελληνοτουρκικά λειτουργούσαν για τον τουρκικό πολιτικό κόσμο, ως το πεδίο πλειοδοσίας εθνικισμού και ακραίων απόψεων. Ιδιαιτέρως στα τελευταία χρόνια της διακυβέρνησης Ερντογάν, όπου «ανθούν» τα δόγματα του αναθεωρητισμού και της «Γαλάζιας Πατρίδας», οι Τούρκοι πολιτικοί, είτε ανήκουν στο κυβερνητικό σχήμα είτε στην αντιπολίτευση, ξεπερνούν κάθε προηγούμενο ανιστόρητων προκλήσεων και διεκδικήσεων προς την Ελλάδα

Γράφει ο Νώντας Βλάχος

Ο επικεφαλής των «Γκρίζων Λύκων» Ντεβλέτ Μπαχτσελί, συνδυάζοντας τον χάρτη της Γαλάζιας Πατρίδας με τις «συντεταγμένες» που απορρέουν από το παράνομο τουρκολιβυκό σύμφωνο, έθεσε εντός τουρκικής επικράτειας το μισό Αιγαίο και την Κρήτη. Κατόπιν ακολούθησαν διάφορα παντελώς ανεδαφικά έως και τραγελαφικά επιχειρήματα από τους κυβερνητικούς εταίρους του Ταγίπ Ερντογάν, που δεν στέκουν διπλωματικά και στερούνται κοινής λογικής. Μόνο που στην περίπτωση της Τουρκίας, όταν η συζήτηση αφορά τα ελληνοτουρκικά, η λογική, πλείστες φορές, πάει περίπατο. Ακόμη και ο Ερντογάν δέχεται δριμεία κριτική από την αντιπολίτευση, ότι εμφανίζεται μαλθακός απέναντι στην Ελλάδα. Ο μέγας «θιασώτης» του νεοθωμανικού δόγματος, που αμφισβητεί ευθέως την κυριαρχία της Ελλάδας το Αιγαίο, αυτός που επιδιώκει να αλλάξει πλήρως το status quo στην περιοχή και απειλεί σχεδόν καθημερινά τη χώρα μας, δέχεται εσωτερικά «πυρά».

Η χιλιοφορεμένη ανάλυση που βρίσκει πρόσφορο έδαφος στα ελληνικά think tank και αναφέρει ότι ο Ταγίπ Ερντογάν αυξάνει την ένταση και τις προκλήσεις προς τη Ελλάδα ενόψει των εκλογών και με στόχο να «εξάψει» την εθνική συνείδηση των συμπατριωτών του, συσπειρώνοντας ταυτόχρονα και τους ψηφοφόρους τους ΑΚP, αποτελεί ένα μέρος της αλήθειας. Ο Ερντογάν δεν θα συμμετέχει… μόνος του στις εκλογές, οπότε ο κανόνας της «εκμετάλλευσης» των ελληνοτουρκικών για εσωτερική… κατανάλωση, αφορά και ισχύει και για τους άλλους μετέχοντες στην τουρκική πολιτική σκηνή.

Υπό αυτό το πρίσμα γίνεται κατανοητό ότι προφανώς θα γίνουμε μάρτυρες το επόμενο διάστημα κι άλλων ανεκδιήγητων «χαρτών» και διεκδικήσεων, στα πρότυπα αυτών του Μπαχτσελί. Αυτό που αξίζει μνείας και αποτελεί ένδειξη ανησυχίας, δεν σχετίζεται με τις κραυγές του Ερντογάν, των εταίρων του ή της αντιπολίτευσης, αλλά αφορά τη συμμετοχή των τουρκικών ΜΜΕ στη διαμόρφωση μιας στρεβλής εικόνας, όπου η Ελλάδα αποτελεί το απόλυτο κακό και η Τουρκία έχει ιερό σκοπό να αποκαταστήσει την τάξη και τη νομιμότητα.

Ο προπαγανδιστικός μηχανισμός και τα τουρκικά ΜΜΕ

Τα τουρκικά ΜΜΕ έχουν υιοθετήσει πλήρως τη ρητορική και επιχειρηματολογία της «Υψηλής Πύλης» και διοχετεύουν καθημερινά προς το κοινό αναλύσεις και απόψεις, που «δικαιώνουν» τις διεκδικήσεις της Άγκυρας στο Αιγαίο και αποδίδουν τον ρόλο του παραβάτη στην Αθήνα. Αποτελώντας ένα ισχυρό γρανάζι στον προπαγανδιστικό μηχανισμό του Ερντογάν, τα τουρκικά ΜΜΕ διαμορφώνουν την κοινή γνώμη, «νομιμοποιώντας» τρόπον τινά ακόμη και μια ακραία ενέργεια της Τουρκίας, που όπως είπαμε θα γίνει στο πλαίσιο της αποκατάστασης της αδικίας…

Η Ελλάδα από την πλευρά της αποφεύγει να συμμετέχει στη διελκυστίνδα αντιπαράθεσης και λεκτικών διαξιφισμών με την Τουρκία. Διεθνοποιεί, όταν το κρίνει απαραίτητο, ακραίες προκλήσεις όπως αυτή του χάρτη «Μπαχτσελί» και απαντά πάντα με σοβαρά διπλωματικά επιχειρήματα που εδράζονται στο διεθνές δίκαιο και τις διεθνείς συνθήκες. Καλώς πράττει έτσι, διότι θα αποτελούσε σφάλμα πρώτου μεγέθους να γίνει «συνοδοιπόρος» στην τρέλα που επικρατεί στην αντίπερα όχθη του Αιγαίου και να συναγωνιστεί ακαταλόγιστες και αίολες διεκδικήσεις…