Ο ΣΥΡΙΖΑ στην νέα εποχή…

Ο ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία μετά από πέντε περίπου χρόνια και μετά από εκλογικές διαδικασίες ( δημοτικές, περιφερειακές, ευρωεκλογές) πήγε σε εθνικές εκλογές και αν και δεύτερη δύναμη πέτυχε ένα ικανοποιητικό ποσοστό 32% περίπου. Αυτό είναι ένα  ποσοστό που τον κατατάσσει ως κυρίαρχο κόμμα στο χώρο της αριστεράς – κεντροαριστεράς, ένα ποσοστό που απέχει 8% από το κυβερνών κόμμα της Νέας Δημοκρατίας. Το ποσοστό αυτό είναι η παρακαταθήκη για το μέλλον όμως δεν είναι και δεδομένο. Το σημαντικότερο ρόλο για την κατάκτηση του ποσοστού αυτού οφείλεται στην προσωπικότητα του προέδρου Αλέξη Τσίπρα και ορισμένων  στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ.

Γράφει ο Λουκάς Μαργέτης*

Από εδώ και πέρα όμως τι κάνουμε? Καταρχήν πρέπει να γίνει  αυτοκριτική, να δούμε τα λάθη μας και τις παραλείψεις μας και μετά να συνεχίσουμε, να απαντηθούν ερωτήματα που θα συμβάλουν στην καλύτερη πορεία του κόμματος, με στόχο την κυβέρνηση στις επόμενες εκλογές αλλά και την κυριαρχία του σε αυτοδιοικητικό και συνδικαλιστικό επίπεδο.

Καταρχήν ο ΣΥΡΙΖΑ τι κόμμα είναι; Αυτό είναι το πρώτο ερώτημα που τίθεται: Αριστερό; Κεντροαριστερό; Ριζοσπαστικό; Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κόμμα πολυσυλλεκτικό και προοδευτικό. Ξεκινάει από την αριστερά και φτάνει ως την κεντροδεξιά. Η παραπάνω αντιπροσωπευτικότητα φαίνεται στην βάση, και στην κορυφή, αντίθετα στα μεσαία στελέχη η παραπάνω αντιπροσωπευτικότητα είναι ανύπαρκτη, αποτέλεσμα ενός του κλειστού κόμματος. Η τελευταία πρόταση θέτει και το διακύβευμα για το επόμενο ερώτημα, πού πάμε και με ποιους πάμε;

Το 32% των βουλευτικών εκλογών αυτομάτως σε κατατάσσει στον ένα από τους δυο κυβερνητικούς πόλους, και άμεσα ο στόχος  είναι η κατάκτηση της εξουσίας. Όμως η κατάκτηση της εξουσίας δεν είναι κάτι απλό και ακόμα χειρότερα αν εφαρμόσουμε την θεωρία του «ώριμου φρούτου», δηλαδή πότε θα πέσει η κυβέρνηση της ΝΔ δεν κοιτάμε μπροστά. Το πρώτο που πρέπει να γίνει είναι το υπάρχον κόμμα να γίνει κόμμα μελών και όχι κόμμα μηχανισμών.

Αυτό σημαίνει πως η πολυσυλλεκτικότητα της βάσης πρέπει να εκπροσωπηθεί στα όργανα αυτά και ο ΣΥΡΙΖΑ να γίνει κόμμα ανοιχτό, με δημοκρατικές διαδικασίες – κόμμα ισότιμων μελών ανεξαρτήτως καταβολών. Να γίνει κόμμα που θα στηριχθεί σε 3 πυλώνες. Α) ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ. Β) ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟ. Γ) ΝΕΟΛΑΙΑ. Όμως αμέσως έτσι τίθεται το ερώτημα-τι δυνάμεις έχουμε στους τρεις παραπάνω θεσμούς;

ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ: Στις τελευταίες αυτοδιοίκητές εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ γνώρισε ηττα: ελάχιστοι δήμοι, σχεδόν καμία περιφέρεια. Ο ΣΥΡΙΖΑ πλήρωσε εμμονικές  συμπεριφορές και επέμεινε ουσιαστικά σε κομματικά ψηφοδέλτια σε πολλούς δήμους. Είδαμε αυτοδιοίκητες παρατάξεις με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ να λαμβάνουν στους δήμους ποσοστά 4% η 5% και στις κοινοβουλευτικές εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ να κερδίζει 35% η 40%. Αυτό μεταφράζεται στο ότι ο τοπικός ΣΥΡΙΖΑ είχε ελάχιστη επαφή με την τοπική  κοινωνία. Παράλληλα είδαμε συνδυασμούς προοδευτικούς κοντά στο ΣΥΡΙΖΑ να πετυχαίνουν πολύ καλά ποσοστά και να εκλέγουν προοδευτικούς δήμαρχους και συμβούλους. Εκεί πρέπει να γίνουν συνεργασίες τόσο για το παρόν όσο και για το μέλλον

ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ:  Σε αυτό το κρίσιμο τομέα πάλι οι επιτυχίες του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία είναι ελάχιστες. Σε πολλές συνδικαλιστικές ομοσπονδίες, επιμελητήρια οι δυνάμεις μας είναι πολυδιασπασμενες.. Είναι μονόδρομος επομένως η έναρξη διαλόγου έτσι ώστε να υπάρχουν ενιαίες παρατάξεις. Σημεία που θα μπορούσε να ξεκινήσει ο διάλογος αυτός είναι οι αντεργατικοί νόμοι της κυβέρνησης Μητσοτάκη, ώστε οι συνδικαλιστικοί φορείς που είναι κοντά στο ΣΥΡΙΖΑ- Προοδευτική Συμμαχία

ΝΕΟΛΑΙΑ:  Εδώ όπως και στις προηγούμενες περιπτώσεις βλέπουμε το ίδιο φαινόμενο, στις τελευταίες εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ στους νέους λαμβάνει ποσοστά γύρω στο 38% και αντίθετα η φοιτητική του παράταξη, το ΜΠΛΟΚΟ λαμβάνει ποσοστά γύρω στο 3%. Άρα και εδώ κάνουμε κάτι λάθος. Ίσως η φοιτητική μας παράταξη να είναι περιχαρακωμένη, ίσως η νεολαία να μην είναι ριζοσπαστικοποιημενη όπως παλιότερα, όμως το αποτέλεσμα για μας είναι αρνητικό. Όπως και στις προηγούμενες περιπτώσεις έτσι και εδώ πρέπει να υπάρξουν συνεργασίες  με παρατάξεις που είναι κοντά σε εμάς, και βάση της συζήτησης αυτής, μπορούν να είναι θέματα όπως το άσυλο, το οποίο θα αποτελέσει το εφαλτήριο για  για κοινές δράσεις.

Το βασικό όμως για να έρθει πάλι ο κόσμος μαζί μας και να κάνουμε την μεγάλη πλειοψηφική προοδευτική – δημοκρατική παράταξη είναι το πρόγραμμα και το τι θέλουμε να κάνουμε εμείς . Τι θα κάνουμε εμείς για την υγειά, της παιδεία, την δημόσια ασφάλεια, το καλάθι της νοικοκυράς κτλ. Ενα σχέδιο – πρόγραμμα το οποίο πρέπει να συν διαμορφωθεί με τον ίδιο τον κόσμο.

Ο i-SYRIZA θα είναι μια πλατφόρμα ανταλλαγής απόψεων, συν διαμόρφωσης προγράμματος και δραστηριοτήτων. όμως πρέπει και τα στελέχη να οργώσουν την Ελλάδα να ανταλλάξουν απόψεις με φορείς, με κόσμο. Οι οργανώσεις της βάσης πρέπει να ανοίξουν, χωρίς face control και να μην αναλώνονται σε προσωπικές κόντρες.. Μεγάλο λάθος θα είναι αν περιμένουμε ότι  η Νέα Δημοκρατία θα πέσει σαν «ώριμο φρούτο». Πρέπει να δώσουμε βάρος στο επικοινωνιακό τομέα, να συστηματοποιηθεί η χρήση του διαδικτύου με μέσα κοινωνικής δικτύωσης και να γίνουμε κυρίαρχοι όπως τις παραμονές των εκλογών του 15.

Τελειώνοντας, θα κάνω μια επισήμανση: το 12, το 15 και το 19 ο λαός από κόμμα του 4% μας έκανε ένα από τους πόλους του δικομματισμού, η βάση μας δηλαδή οι ψηφοφόροι δεν είναι μόνο αριστεροί, ξεκινάνε από την κεντροδεξιά και φτάνουν στην αριστερά. Η πολυσυλλεκτικότητα της βάσης πρέπει να περάσει και στα όργανα του κόμματος. Ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία πρέπει να γίνει κόμμα πολυσυλλεκτικό. Αν τους απογοητεύσουμε θα μας εγκαταλείψουν και για ένα είναι σίγουρο, στην πολιτική όπως και στην φύση τα κενά συμπληρώνονται.

Λουκάς Μαργέτης μέλος Ν.Ε ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία Αν. Αττικής – Υποψήφιος Περιφερειακός Σύμβουλος  Δύναμη Ζωής