Ο Ν. Κιουτσούκης στο Indicator.gr: Ο εργαζόμενος είναι το ισχυρό χαρτί για την ανάπτυξη της οικονομίας

Ο Γενικός Γραμματέας της ΓΣΕΕ & Προέδρος της ΔΑΚΕ Ι.Τ., Νικόλαος Κιουτσούκης, σε συνέντευξη που παραχώρησε στο indicator.gr και την δημοσιογράφο Ελευθερία Κοσμοπούλου, αναφέρεται μεταξύ άλλων, στην χρυσή εκείνη τομή που θα ξεκλείδωνε την υλοποίηση των σχεδιασμών για την ανάπτυξη της χώρας. Όπως τονίζει χαρακτηριστικά, ο εργαζόμενος είναι το ισχυρό χαρτί, το κορυφαίο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα που θα πρέπει να βρίσκεται πάντα στο επίκεντρο, σε συνδυασμό με έναν ολιστικό σχεδιασμό που θα εξασφαλίζει την επιτυχή πορεία της οικονομίας.

Αναφορικά με τις παρεμβάσεις της κυβέρνησης στα εργασιακά, επισήμανε πως σίγουρα υπάρχουν δυνατά και αδύνατα σημεία. Όπως ανέφερε, το ζήτημα των Συλλογικών Συμβάσεων για παράδειγμα,  παραμένει το ”αδύνατο” σημείο, καθώς συντηρεί τις προγενέστερες στρεβλώσεις και επί της ουσίας υπονομεύει τη συνθήκη του υγιούς ανταγωνισμού.

Παράλληλα αναφερόμενος  στο νέο Ασφαλιστικό Νομοσχέδιο το οποίο βρίσκεται σε διαβούλευση, εντοπίζει βελτιώσεις σε σχέση με το νόμο Κατρούγκαλου.  Επίσης, όσον αφορά τα νέα πρόστιμα για τις παραβάσεις της εργατικής νομοθεσίας από τις επιχειρήσεις, ο κ. Κιουτσούκης ευελπιστεί  πως η βασική λογική του νέου πλαισίου θα είναι πιο αποδοτική, ενώ παράλληλα επισημαίνει πως η θέσπιση και καθιέρωση της «ηλεκτρονικής κάρτας εργαζομένου», όπως είχε εξαγγείλει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, θα είναι η πιο σημαντική ρύθμιση για την αντιμετώπιση της αδήλωτης εργασίας.

Μιλώντας τέλος για το φορολογικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης, επισημαίνει πως έχει θετικό πρόσημο, τονίζοντας ωστόσο ότι πρέπει να διανυθεί ακόμη πολύς δρόμος για ένα αναπτυξιακό και κοινωνικά δίκαιο φορολογικό σύστημα στη χώρα μας.

Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη:

Μέσα σε έξι μήνες η κυβέρνηση έχει υλοποιήσει σειρά παρεμβάσεων στα εργασιακά, με την αντιπολίτευση να ισχυρίζεται πως επί της ουσίας καταργούνται δικαιώματα των εργαζομένων, ενώ κάποια μέτρα οδηγούν και στην μείωση των μισθών. Ποια είναι η δική σας θέση;

Από το 2010 και εντεύθεν, στο πλαίσιο των Προγραμμάτων Δημοσιονομικής Προσαρμογής, δρομολογήθηκαν και υλοποιήθηκαν μια σειρά ευρύτατων παρεμβάσεων στον πυρήνα του ατομικού και συλλογικού εργατικού δικαίου με άξονα την πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης, η οποία «λειτούργησε» μόνο στο σκέλος των μισθών και όχι σε αυτό των τιμών.

Οι αλλαγές αυτές αποδυνάμωσαν σημαντικά τη θέση των εργαζομένων ενώ κατάργησαν, ανέστειλαν ή καταστρατήγησαν στην πράξη θεμελιώδεις διαστάσεις των Ελεύθερων Συλλογικών Διαπραγματεύσεων.

Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, παρά τα αντιθέτως λεγόμενα και υποσχόμενα, τελικά είτε μονιμοποίησε, είτε εισήγαγε πλήθος μέτρων διαμορφώνοντας ένα ακόμη πιο δυσμενές εργασιακό τοπίο.

Η σημερινή κυβέρνηση έχει προχωρήσει σε παρεμβάσεις στην αγορά εργασίας μέσα κυρίως από το «Αναπτυξιακό Πολυνομοσχέδιο».

Η ΔΑΚΕ Ι.Τ., ως όφειλε, με τη δημοσιοποίηση του Σχεδίου Νόμου προς διαβούλευση, ανέπτυξε τις θέσεις της επισημαίνοντας και αναλύοντας ενδελεχώς δυνατά και αδύνατα σημεία.

Η στήριξη της πλήρους απασχόλησης και η αντιμετώπιση της παραβατικότητας (αδήλωτης ή/και υποδηλωμένης εργασίας) όπως προσεγγίζονται, έχουν θετικό πρόσημο και αντίκτυπο  στους εργαζόμενους και στην υγιή επιχειρηματικότητα.

Αναφορικά με τις ρυθμίσεις στο πεδίο των Συλλογικών Συμβάσεων, κάποια σημεία τα οποία είχαμε τονίσει ως «κινδύνους», ήδη συντηρούν τις προγενέστερες στρεβλώσεις και παράγουν αρνητικά αποτελέσματα με επιπτώσεις στη δυσκολία σύναψης Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας (Σ.Σ.Ε.), καθώς και στη μη επέκταση κλαδικών ή ομοιοεπαγγελματικών Σ.Σ.Ε., οι οποίες δεν κηρύσσονται καθολικά υποχρεωτικές παρά το γεγονός ότι έχουν συνυπογραφεί από εκπροσώπους εργαζομένων και εργοδοτών, υπονομεύοντας κατά αυτόν τον τρόπο τη συνθήκη του υγιούς ανταγωνισμού.

Βασικότατο στοιχείο επιτυχίας κάθε κυβέρνησης, δεν είναι το «αλάθητο» αλλά η ικανότητα διαρκούς αξιολόγησης των αποφάσεών της και ακολούθως η βελτίωση ή η έγκαιρη διόρθωση αστοχιών. Η ορθή διαχείριση με την επανασύσταστη του Υπουργείου Μετανάστευσης και Ασύλου δείχνει το δρόμο και για άλλες επιβεβλημένες διορθωτικές παρεμβάσεις, όπως στο Σύστημα των Συλλογικών Συμβάσεων.

Σε κάθε περίπτωση, η διαμόρφωση μισθών και λοιπών όρων εργασίας, σε μια ελεύθερη αλλά όχι ασύδοτη οικονομία, οφείλει να είναι προϊόν συμφωνίας μεταξύ των κοινωνικών συνομιλητών, εργαζομένων και εργοδοτών, κατόπιν κοινωνικού διαλόγου και συλλογικών διαπραγματεύσεων,  με το κράτος να εξαντλεί τον κρίσιμο ρόλο του στη θέσπιση ενός κανονιστικού/νομοθετικού περιβάλλοντος που θα εγγυάται εργασιακή ειρήνη και δικαιοσύνη.

Θέμα το οποίο απασχολεί έντονα όλους τους εργαζόμενους ανεξαιρέτως, αλλά ειδικότερα τους νέους που τώρα εισέρχονται την αγορά εργασίας, είναι η συνταξιοδότηση. Ποια είναι η δική σας άποψη για το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας και ποιες βελτιώσεις ή και ριζικές αλλαγές θα πρέπει να υπάρξουν ώστε να εξασφαλίζεται μια αξιοπρεπής σύνταξη για κάθε πολίτη της χώρας κατά την αποχώρησή του από τον εργασιακό στίβο;

Χωρίς αμφιβολία, η διασφάλιση της επάρκειας και βιωσιμότητας του Συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης συνιστά ένα κορυφαίο ζήτημα για την ελληνική κοινωνία και οικονομία. Όλοι οι εργαζόμενοι εστιάζουν στην προοπτική συνταξιοδότησης ενώ οι χαμηλές «συνταξιοδοτικές προσδοκίες» έχουν συνδεθεί ευθέως με φαινόμενα παραβατικότητας π.χ. μαύρη ή μερικώς δηλωμένη απασχόληση.

Το Ασφαλιστικό είναι ένας εξαιρετικά σημαντικός κοινωνικός και οικονομικός σταθεροποιητής που ειδικά την τελευταία δεκαετία βρίσκεται σε μια εύθραυστη (αν)ισορροπία με την επιδείνωση βασικών του μεταβλητών –ως συνέπεια της παρατεταμένης ύφεσης και των πολιτικών απορρύθμισης της αγοράς εργασίας– όπως α) μείωση αμοιβών και συνακόλουθη μείωση εισφορών, β) υποχώρηση της πλήρους και σταθερής εργασίας και αύξηση της υποαπασχόλησης, γ) εργασιακή ανασφάλεια και επισφάλεια, δ) ανεργία (δυσαναλογία εργαζόμενων/συνταξιούχων). Κοινός παρονομαστής η δημογραφική γήρανση.

Αναδιανεμητικότητα, ανταποδοτικότητα και αλληλεγγύη των γενεών αποτελούν τρεις δομικές αρχές του Συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης το οποίο πρέπει να διασφαλίζει αξιοπρεπή ζωή στο σύνολο των απομάχων της δουλειάς σε συνάρτηση φυσικά και με τα χρόνια εργασίας και το ύψος των  εισφορών.

Η διαφύλαξη και ενίσχυση του δημόσιου, καθολικού και κοινωνικού χαρακτήρα του Ασφαλιστικού Συστήματος είναι αδιαπραγμάτευτη. Η ενότητα του εργατικού δυναμικού, η προστασία της ζωής και της σωματικής ακεραιότητας έναντι επαγγελματικών κινδύνων και ασθενειών,  αλλά και η κοινωνική προστασία απαιτείται να αποτυπώνονται και να αναπαράγονται σε ένα Σύστημα Τριών Πυλώνων: Κύριας Σύνταξης – Επικουρικής Σύνταξης – Επαγγελματικών Ταμείων.

Η ΓΣΕΕ σε συνεργασία με τους εκπροσώπους των εργοδοτικών οργανώσεων (ΣΕΒ, ΓΣΕΒΕΕ, ΕΣΕΕ, ΣΕΤΕ) διερευνούν τη δυνατότητα ίδρυσης Ταμείου Επαγγελματικής Ασφάλισης για τους εργαζόμενους του Ιδιωτικού Τομέα (κυρίως για αυτούς που δεν υπάγονται σε υποχρεωτική επικουρική ασφάλιση), το οποίο θα αποτελέσει κυριολεκτικά αποκούμπι για τους νέους εργαζόμενους με καθολικό χαρακτήρα και λειτουργία μέσω ΣΣΕ.

Αυτή τη στιγμή βρίσκεται στο στάδιο της διαβούλευσης το νέο Ασφαλιστικό Νομοσχέδιο, το πρώτο μετά από 11 χρόνια που δεν περιέχει μειώσεις, αντίθετα περιλαμβάνει κάποιες αυξήσεις αντιμετωπίζοντας παράλληλα αρκετές στρεβλώσεις και παθογένειες του «νόμου Κατρούγκαλου», ενός φορομπηχτικού νόμου που στοχοποίησε τη μεσαία τάξη, μισθωτούς και μικρομεσαία επιχειρηματικότητα.

Με δεδομένα τα βελτιωμένα ποσοστά αναπλήρωσης και τη λογική της ανταποδοτικότητας θα πρέπει α) να υπάρξει επανυπολογισμός και εξομοίωση της σύνταξης αυτών που συνταξιοδοτήθηκαν με προγενέστερους νόμους με αυτούς που θα συνταξιοδοτούνται από εδώ και στο εξής, β) να διατηρηθεί ο αυξημένος συντάξιμος μισθός για όσους κατέβαλαν αυξημένες εισφορές.

Ας ελπίσουμε ότι θα είναι η απαρχή της ανάκτησης του χαμένου εδάφους, για την οποία επιβάλλεται αφενός η στήριξη της πλήρους και σταθερής απασχόλησης σε ένα πλαίσιο επαναρρύθμισης των εργασιακών σχέσεων και ενδυνάμωσης των Ελευθέρων Συλλογικών Διαπραγματεύσεων, καθώς και αφετέρου η ανάγνωση και συμπερίληψη στην ασφαλιστική πραγματικότητα της υφιστάμενης κατάστασης με ένα μεγάλο μέρος εργαζομένων να απασχολούνται με ευέλικτες μορφές απασχόλησης, υποαμειβόμενοι ή/και να έχουν παραμείνει για αρκετά χρόνια στο περιθώριο της αγοράς εργασίας.

Υπό αυτό το πρίσμα, η αποσύνδεση ετών υπηρεσίας από όρια ηλικίας προβάλλει ως απολύτως δίκαιη διεκδίκηση και αναγκαία ρύθμιση όπως, άλλωστε, και η κατάργηση του «πλαφόν» των 17 ετών για την αποζημίωση λόγω συνταξιοδότησης.

Σημαντικό βήμα με πολλαπλασιαστικά οφέλη για την πραγματική οικονομία και το Ασφαλιστικό Σύστημα είναι η αναμόρφωση του τρόπου υπολογισμού (νέα κλίμακα) των εισφορών των ελεύθερων επαγγελματιών και η αποσύνδεσή τους από το τζίρο μέσω της οποίας  τιμωρούνταν οι νόμιμοι/συνεπείς και δίνονταν πρόσθετα κίνητρα φοροαποφυγής.

Τέλος, η ψηφιοποίηση της Κοινωνικής Ασφάλισης και των λειτουργιών, καθώς και η ενοποίηση και διαλειτουργικότητα των βάσεων ασφαλιστικών δεδομένων αναμένεται να εξασφαλίσουν ταχύτερες και αποτελεσματικότερες υπηρεσίες στους πολίτες.

Πως κρίνετε την νέα απόφαση του υπουργού Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων Γιάννη Βρούτση, αναφορικά με τα νέα πρόστιμα για τις παραβάσεις της εργατικής νομοθεσίας; Θεωρείτε πως η βασική λογική του νέου πλαισίου θα είναι αποδοτική ή αφήνει περιθώρια σε βάρος των εργαζομένων;

Το πρόστιμο 10.500€ όταν θεσπίστηκε ήταν ένα σωστό μέτρο στέλνοντας ένα ισχυρό και ηχηρό μήνυμα στην αγορά για την καταπολέμηση της παραβατικότητας. Είναι δεδομένο, όμως, ότι τέτοια μέτρα εντόνως τιμωρητικού χαρακτήρα μετά από κάποια περίοδο εξαντλούν τη δυναμική, και κατ’ επέκταση τη σκοπιμότητά τους.

Η διασύνδεση της δραστικής μείωσης του προστίμου με την πρόσληψη του εργαζόμενου αποτελούσε εδώ και μια πενταετία πάγια θέση και διεκδίκηση της ΔΑΚΕ Ι.Τ. Κατά αυτόν τον τρόπο αποκαθίσταται η εργασιακή δικαιοσύνη (πρόσληψη εργαζόμενου και προστασία του) ενώ δεν εξοντώνεται η επιχείρηση. Ο υπερδιπλασιασμός του προστίμου σε περίπτωση μη συμμόρφωσης δείχνει επίσης τη μηδενική ανοχή σε θέματα μαύρης ή υποδηλωμένης εργασίας.

Ρυθμίσεις όπως τα «λευκά» και  «μαύρα» μητρώα με τα κίνητρα και τους αποκλεισμούς που συνοδεύονται αλλά και η στόχευση των ελέγχων (risk analysis/επικέντρωση σε παραβατικούς εργοδότες) είναι επίσης διαχρονικές θέσεις της ΔΑΚΕ Ι.Τ.

Η πιο σημαντική και αποδοτική μεταρρύθμιση στην αντιμετώπιση της αδήλωτης ή υποδηλωμένης απασχόλησης είναι η θέσπιση και καθιέρωση της «ηλεκτρονικής κάρτας εργαζομένου», μια εξαγγελία-δέσμευση του ίδιου του Πρωθυπουργού κ. Μητσοτάκη που πρέπει να προχωρήσει το ταχύτερο δυνατό αντλώντας χρηματοδότηση και μέσα από τα Ευρωπαϊκά Διαρθρωτικά Ταμεία  (π.χ. ΕΣΠΑ).

Θεωρείτε πως το  φορολογικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης  είναι στη σωστή κατεύθυνση και τελικά θα προκύψει κάποιο θετικό στοιχείο για τους εργαζόμενους ή και πάλι η πλάστιγγα θα γέρνει υπέρ των επιχειρήσεων και μόνο;

Οι εργαζόμενοι είναι διαχρονικά οι συνεπέστεροι χρηματοδότες του κρατικού προϋπολογισμού, τα νόμιμα και μόνιμα φορολογικά υποζύγια.

Όπως μάλιστα όλοι παραδέχονται και ομολογούν, ο κόσμος της μισθωτής εργασίας είναι εκείνος που βρέθηκε στο στόχαστρο φορολογικών επιδρομών της τελευταίας δεκαετίας στο πλαίσιο πολιτικών ακραίας λιτότητας.

Η μεσαία τάξη αποδομήθηκε με την επιβολή άμεσων και την αύξηση των έμμεσων φόρων. Το εισόδημα από την εργασία έγινε εξ ολοκλήρου επαχθώς φορολογημένη ύλη. Η μικρή ιδιοκτησία «ποινικοποιήθηκε» φορολογικά.

Το Φορολογικό Σύστημα είναι πολυδιάστατο και η επιτυχία του είναι ζήτημα πολυπαραγοντικό. Ο περιορισμός της παραοικονομίας και του μαύρου χρήματος, οι πραγματικές ελαφρύνσεις των χαμηλών και μεσαίων εισοδηματικών στρωμάτων, η προσέλκυση επενδύσεων και η στήριξη της επιχειρηματικότητας –ακόμη περισσότερο αυτής που είναι εντάσεως εργασίας– είναι βασικές διαστάσεις και άξονες για μια φορολογική πολιτική που συνδυάζει άρρηκτα τη μεγέθυνση της οικονομίας (σε μάκρο και μίκρο επίπεδο) με την κοινωνική δικαιοσύνη και την κοινή προκοπή.

Το Φορολογικό Νομοσχέδιο που έφερε η σημερινή κυβέρνηση δεν έχει νέους φόρους ή πρόσθετες επιβαρύνσεις, αντιθέτως περιλαμβάνει κάποιες ελαφρύνσεις και αποκλιμακώσεις συντελεστών (π.χ. φορολογία εισοδήματος, αύξηση αφορολογήτου κ.α.) για φυσικά πρόσωπα και επιχειρήσεις επιχειρώντας παράλληλα να διαμορφώσει ένα ελκυστικότερο περιβάλλον για επενδύσεις.

Σημαντικό σε πρακτικό και σε σημειολογικό επίπεδο είναι η μείωση του ΦΠΑ (από 24% σε 13%) για κράνη μοτοσικλετιστών και παιδικά καθίσματα. Η διασφάλιση της πρόσβασης σε φθηνότερα μέσα ατομικής προστασίας είναι επιβεβλημένη υποχρέωση κάθε συντεταγμένης πολιτείας.

Πρέπει να διανύσουμε ακόμη πολύ δρόμο για ένα αναπτυξιακό και κοινωνικά δίκαιο φορολογικό σύστημα. Η δίκαιη και αποτελεσματική διεύρυνση της φορολογικής βάσης, η κατάργηση φορομπηχτικών μέτρων για τη μεσαία τάξη, η διασύνδεση παροχής φορολογικών ελαφρύνσεων στις επιχειρήσεις με νέες προσλήψεις πλήρους απασχόλησης συνιστούν διεκδικήσεις των εργαζομένων οι οποίοι απαιτούν το μέρισμα που τους αναλογεί, την ώρα που σήκωσαν στην πλάτη τους το δυσανάλογα δυσβάσταχτο κόστος της δημοσιονομικής εξυγίανσης.

Από όλες τις κυβερνήσεις ακούμε κατά καιρούς διάφορα πλάνα επενδύσεων και ανάπτυξης με στόχο την δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Τελικά ποια είναι κατά την άποψή σας η χρυσή εκείνη τομή που θα ξεκλείδωνε έστω σε έναν βαθμό τα βήματα προς την υλοποίηση αυτών των σχεδιασμών;

Πρώτα και πάνω από όλα πρέπει να επισημάνουμε και να αντιληφθούν όλοι ότι η ανταγωνιστικότητα μια εθνικής οικονομίας είναι κάτι πολύ διαφορετικό από την ανταγωνιστικότητα κόστους.

Όσοι επιχειρούν να ταυτίσουν την ανάπτυξη με τη συρρίκνωση του εργασιακού κόστους, μισθούς πείνας, επισφάλεια, εξαϋλωμένα κοινωνικά και συλλογικά δικαιώματα και ειδικές οικονομικές ζώνες κάνουν πολύ κακό στην Πατρίδα μας, στην ελληνική οικονομία και κοινωνία.

Η διαρθρωτική επέκταση της αγοράς εργασίας, η δημιουργία νέων και ποιοτικών θέσεων εργασίας (και για την επιστροφή των Ελλήνων του εξωτερικού – ανάσχεση του brain drain) είναι ζήτημα μακροπρόθεσμα διατηρήσιμης και ισόρροπης ανάπτυξης.

Η 4η Βιομηχανική Επανάσταση, ήδη, οδηγεί και θα οδηγήσει σε θεμελιακές αλλαγές τόσο στην παραγωγική διαδικασία, όσο και στον παγκόσμιο καταμερισμό εργασίας.

Η Ελλάδα οφείλει να τοποθετηθεί δυναμικά στις νέες αλυσίδες αξίας με την αναβάθμιση και τεχνολογική εξέλιξη του παραγωγικού της ιστού, καθώς και την αξιοποίηση των συγκριτικών της πλεονεκτημάτων μέσα και από διακλαδικές πολιτικές. Η αναζήτηση και στήριξη της καινοτομίας, η στόχευση σε τομείς με εξωστρέφεια και υψηλή προστιθέμενη αξία οφείλουν να είναι στον πυρήνα της αναπτυξιακής μεθοδολογίας.

Ο εργαζόμενος είναι το ισχυρό χαρτί, το κορυφαίο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα. Η επένδυση στο ανθρώπινο δυναμικό με αξιοπρεπείς όρους αμοιβής και εργασίας, ενδεδειγμένες συνθήκες υγείας και ασφάλειας, επιμόρφωση και πιστοποίηση απαιτείται να είναι η κεντρική συνιστώσα ενός ολιστικού Εθνικού Αναπτυξιακού Σχεδίου Δράσης που θα συνδυάσει με το βέλτιστο δυνατό τρόπο την εργασιακή δικαιοσύνη με την υγιή ανταγωνιστικότητα.

Στις αρχές του περασμένου έτους υπήρξε σύγκρουση ΓΣΕΕ και ΠΑΜΕ με αφορμή το Συνέδριο, το οποίο τελικά δεν πραγματοποιήθηκε. Πότε αναμένεται τελικώς να πραγματοποιηθεί και τι προσδοκάτε από αυτό;

Το Τακτικό Συνέδριο της ΓΣΕΕ που ήταν προγραμματισμένο να πραγματοποιηθεί το Μάρτιο του 2019, αναβλήθηκε δύο φορές με αποκλειστική ευθύνη των δυνάμεων του ΠΑΜΕ, το οποίο υπηρετώντας δικές του σκοπιμότητες «επιστράτευσε» πρωτοφανείς βιαιότητες, τραμπουκισμούς και προπηλακισμούς προκειμένου να παρεμποδίσει τη συνεδριακή διαδικασία.

Από την αναβολή του Συνεδρίου έως σήμερα, διανύουμε μια γκρίζα σελίδα στην ιστορία του οργανωμένου Συνδικαλιστικού Κινήματος, γεγονός που γίνεται εύκολα αντικείμενο εκμετάλλευσης από νοσηρούς εργοδότες. Το ΠΑΜΕ έχει «εξαπλώσει» τη δράση του στην ακύρωση και άλλων Συνεδρίων ιστορικών και μαζικών Ομοσπονδιών όπως η Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπάλληλων Ελλάδος (ΟΙΥΕ) και η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργατών Μετάλλου (ΠΟΕΜ).

Ταυτόχρονα, με ανυπόστατους ισχυρισμούς, έωλα επιχειρήματα και ψεύτικες καταγγελίες πλήττει το κύρος και την αξιοπιστία της ΓΣΕΕ, στην εκατοντάχρονη ιστορία της οποίας η προσφορά του ΚΚΕ είναι σημαντική και δεν διαγράφεται, όσο κι αν οι «επίγονοι» κάνουν τα πάντα ώστε να διαλύσουν το οργανωμένο Συνδικαλιστικό Κίνημα.

Από το Συνέδριο, το οποίο αναμένεται να πραγματοποιηθεί πιθανότατα αρχές  Μαρτίου, καταρχήν προσδοκάμε την υλοποίησή του με βάση το Καταστατικό της ΓΣΕΕ, το νόμο 1264/82 και τις δικαστικές αποφάσεις. Με τη διενέργειά του και μόνο θα γυρίσουμε σελίδα ενώ οφείλουμε ακαριαία να αναλάβουμε πρόσθετες δράσεις και πρωτοβουλίες προκειμένου να ενδυναμώσουμε τη θέση, την παρέμβαση και το ρόλο, κινηματικό και θεσμικό, των Συνδικάτων.

Η αποκατάσταση του κοινωνικού διαλόγου στη χώρα μας είναι ζήτημα πρώτιστης προτεραιότητας. Οι εργαζόμενοι επιβάλλεται να έχουν λόγο και εκπροσώπηση.