Νίκος Βούτσης: Η κυβέρνηση της Αριστεράς μπορεί να υλοποιήσει ένα θετικό πρόγραμμα

Οι πολίτες θα πρέπει να διαλέξουν ανάμεσα σε δύο αποσαφηνισμένες στρατηγικές, υπογραμμίζει ο πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης στη συνέντευξή του στην “Αυγή” της Κυριακής. Μάλιστα κάνει την σύγκριση των δύο αντιπαραθετικών προγραμμάτων εξηγώντας ότι το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ ωφελεί τους νέους και τα μεσαία στρώματα και είναι “ελπιδοφόρο για την ανάταξη της ελληνικής κοινωνίας”.

Έμπειρος από εκλογικές εκστρατείες, ο Ν. Βούτσης, ο οποίος κατέρχεται με σταυρό στην Α’ Αθηνών, επισημαίνει ότι η ψήφος που ζητάει ο ΣΥΡΙΖΑ “θα αφορά το άμεσο και μακροπρόθεσμο μέλλον της χώρας”, ενώ σημειώνει ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ αφήνει ταμεία με δεκάδες δις. ευρώ.

Ιδιαίτερα κριτικός είναι ο πρόεδρος της Βουλής για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Ευθέως την κατηγορεί ότι υιοθέτησε την ατζέντα της Ν.Δ. “Στο μέλλον θα καταγραφεί σαν ένα ιστορικό όνειδος”, υπογραμμίζει. Ακόμη αναφέρεται στην “αριστερή παρακαταθήκη” που αφήνει στη Βουλή θυμίζοντας την στήριξη στα σχολεία που εκπαιδεύουν προσφυγόπουλα, την αποκατάσταση της ιστορικής μνήμης και την “έξοδο” των υπαλλήλων του Κοινοβουλίου από το πελατειακό σύστημα.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΥΣ ΚΩΣΤΑ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗ, ΚΩΣΤΑ ΠΟΥΛΑΚΙΔΑ

* Ποιο είναι το μήνυμα του ΣΥΡΙΖΑ στους πολίτες; Ζητάτε να σας ψηφίσουν γι’ αυτό που κάνετε, επειδή φοβούνται τη Ν.Δ. και τον Μητσοτάκη ή γι’ αυτό που θα κάνετε τα επόμενα χρόνια;

Όλοι γνωρίζουν ότι στις βουλευτικές εκλογές ο λαός ψηφίζει για την ελπίδα, για την προσδοκία και για το μέλλον. Δεν ψηφίζει κυρίως ούτε για τα πεπραγμένα ούτε για το τι παρέλαβε κάθε κυβέρνηση. Αυτό είναι απόλυτη συνείδησή μας. Το πρόγραμμα, το οποίο εγκαίρως δόθηκε στη δημοσιότητα, αποτελεί ένα πειστικό διακύβευμα με θετικό πρόσημο για το τι πρέπει κανείς να επιλέξει: υπέρ των αδυνάμων, αλλά και υπέρ των στρωμάτων που μπορούν να αναπτυχθούν πλέον διαφορετικά στο πλαίσιο της παραγωγικής ανασυγκρότησης μετά τα Μνημόνια, σε αντίθεση με τις ακραίες νεοφιλελεύθερες απόψεις που με το ένδυμα της απροσδιοριστίας πλασάρονται τις τελευταίες εβδομάδες.

Η αναφορά στο τι κάναμε μέχρι τον Αύγουστο του 2018 και στο τι κυρίως έγινε ύστερα, όταν φάνηκε ότι έχουμε βγει επί της ουσίας από τις μνημονιακές δεσμεύσεις, γίνεται ακριβώς για να αυξηθεί η εμπιστοσύνη του κόσμου ότι ο Αλ. Τσίπρας και μία νέα κυβέρνηση της Αριστεράς και των προοδευτικών δυνάμεων μπορεί να υλοποιήσει το θετικό πρόγραμμα. Δεν ζητάμε να υπερψηφιστούμε ως μπόνους καλής διακυβέρνησης. Έχουμε επίγνωση ότι η ψήφος την οποία ζητάμε κοιτώντας στα μάτια τον λαό, και ιδιαίτερα τους νέους ανθρώπους, θα αφορά το άμεσο και μακροπρόθεσμο μέλλον της χώρας.

* Μιλάτε για τα στρώματα που θέλετε να εκπροσωπήσετε. Γίνεται πολλή συζήτηση για τη μεσαία τάξη, η οποία στις ευρωεκλογές τιμώρησε τον ΣΥΡΙΖΑ.

Δεν είναι γόνιμο να συζητήσουμε με συλλήβδην αναφορά στη μεσαία τάξη, αντίθετα συμφέρει την αξιωματική αντιπολίτευση. Υπάρχουν στρώματα τα οποία λόγω της κρίσης ανεβοκατέβηκαν ως ασανσέρ -κυρίως κατέβηκαν- τα οποία φτωχοποιήθηκαν και περιέπεσαν μέχρι και στα όρια της ανθρωπιστικής καταστροφής. Προς αυτά, και κατά τη διάρκεια της εφαρμογής του τρίτου Μνημονίου με αυτό που αποκλήθηκε παράλληλο πρόγραμμα, είχαμε μεροληπτικά την προσοχή μας έτσι ώστε να αποσοβηθεί η ανθρωπιστική κρίση και να σταθούν στα πόδια τους με πλήθος μέτρων, θεσμικών παρεμβάσεων και καθόλου φθηνής επιδοματικής λογικής όπως μας καταμαρτυρούν.

Το δεύτερο μέρος του προγράμματος της ΔΕΘ αναπτύχθηκε όταν πιστοποιήθηκαν οι οικονομικοί δείκτες από την Eurostat και ιδιαίτερα το πρόγραμμα που συμπυκνώνει για την επόμενη τετραετία τους βασικούς στόχους για τη δίκαιη και κοινωνική ανάπτυξη, για τις θέσεις εργασίας, για την παραγωγική ανασυγκρότηση, για τη θεσμική και διοικητική ανασυγκρότηση, για τη φορολογική ελάφρυνση, για την πολιτική πάνω στα θέματα των νέων τεχνολογιών, της καινοτομίας και των νεοφυών επιχειρήσεων και την παραπέρα ανάπτυξη της έρευνας, όπου επισημαίνω ότι υπήρξε διπλασιασμός των κονδυλίων για την έρευνα για πρώτη φορά μέσα σε συνθήκες κρίσης που ανάσχεσε σε μεγάλο βαθμό το brain drain τα δύο τελευταία χρόνια.

Αλλά ακόμα και στον τομέα των επενδύσεων, όπου έγιναν τουλάχιστον 30 ξένες επενδύσεις. Το να έχει η χώρα έναν ασφαλιστικό φορέα ήταν έξω από τη φαντασία μας επί δεκαετίες. Η ολοκλήρωση του κτηματολογίου και του δασολογίου είναι σημαντικές για τη μεταρρυθμιστική προσπάθεια, που είχε το αποτύπωμα όχι της Αριστεράς, αλλά ενός στοιχειώδους αστικού εκσυγχρονισμού.

Το σύνολο αυτού του προγράμματος με το πρόσημο της κοινωνικής μεροληψίας για όλους συμπεριλαμβάνει σαφέστατα και μέγιστο μέρος των μεσοστρωμάτων. Πιστεύω ότι είναι πειστικό πρόγραμμα ακριβώς γιατί είναι από τους ανθρώπους, από την πολιτική δύναμη που έβγαλε τη χώρα από την κρίση, που βγήκε δύο φορές στις αγορές, που έριξε τα spread και αφήνει για τη χώρα ένα μαξιλάρι δεκάδων δις. ευρώ. Είναι η πρώτη φορά που κανείς δεν μπορεί να μιλήσει για καμένη γη. Με αυτά τα δεδομένα πιστεύω ότι το πρόγραμμα είναι πράγματι πειστικό, ελπιδοφόρο και για την ανάταξη της ελληνικής κοινωνίας.

* Στην Ευρώπη, αλλά και στην Ελλάδα, διαπιστώνεται μία επέλαση της δεξιάς ιδεολογίας. Από το “πατρίς, θρησκεία, οικογένεια” περάσαμε στο “Μακεδονία, θρησκεία, οικογένεια”. Πώς μπορεί η αριστερά να απαντήσει σε αυτό μέσα σε συνθήκες μιντιοκρατίας;

-Έχουμε επισημάνει εδώ και δύο χρόνια ότι η χώρα μετά την κρίση, η οποία εκ των πραγμάτων λειτουργεί και φοβικά, θα πρέπει με τον πιο καθαρό τρόπο να επιλέξει ανάμεσα στην πρόοδο και τη συντήρηση. Δεν είναι μόνο το οικονομικό. Είναι ένα σύνολο ζητημάτων που κυρίως αφορούν τη νεολαία, από την οποία φαίνεται ότι δεν είχαμε την επιδοκιμασία που περιμέναμε στις ευρωεκλογές.

Είναι το ζήτημα της κλιματικής αλλαγής, της αντιμετώπισης του φασισμού μέσα στα σχολεία, των δικαιωμάτων και των ελευθεριών, όλου του θεσμικού πλαισίου στο οποίο η παρούσα κυβέρνηση έκανε την προσπάθεια για την εναρμόνιση με τις πιο προοδευτικές ευρωπαϊκές κοινωνίες (της ταυτότητας φύλου, του συμφώνου συμβίωσης, της αντιμετώπισης της γυναικοκτονίας και της βίας κατά των γυναικών). Προσθέστε και τη σύγκρουση που υπήρξε στη συνταγματική αναθεώρηση και γύρω από το ζήτημα της θρησκείας που οριακά έχει μπει η δικιά μας διατύπωση, και είναι μέσα στα διακυβεύματα των εκλογών η συντηρητική ή προοδευτική κατεύθυνση που θα έχει το Σύνταγμα.

Είναι επίσης και το ζήτημα της ανασύστασης της ιστορικής μνήμης. Σε αυτές τις μεταβατικές φάσεις η μάχη της μνήμης απέναντι στη λήθη έχει ενεργό πολιτικό οργανικό στοιχείο στην σημερινή αντιπαράθεση στην Ευρώπη, όπου τα πράγματα πηγαίνουν προς τη συντήρηση, αλλά και στην Ελλάδα. Η προσπάθεια από την παρούσα Βουλή για την αναψηλάφηση του Φακέλου της Κύπρου με την έκδοση του συνόλου των υλικών.

Με την απόφαση της Βουλής για την επίσημη διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων και τη ρηματική διακοίνωση που εστάλη για πρώτη φορά από την ελληνική πλευρά, που καθιστά απολύτως απαιτητές, ιστορικά ενεργές και νόμιμες τις διεκδικήσεις για το σύνολο των καταστροφών που έφερε η γερμανική Κατοχή. Οι επόμενες κυβερνήσεις υποχρεωτικά θα ακολουθήσουν αυτόν τον δρόμο και διακρατικά και νομικά αν χρειαστεί.

Τομή για την ιστορία μας είχαμε και με την ελληνική έκθεση στο Άουσβιτς. Μέχρι τώρα 46 χώρες ήταν εκεί, αλλά έλειπε η Ελλάδα, που έχει το μεγαλύτερο ποσοστό θυμάτων αναλογικά με τον πληθυσμό στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η ελληνική Βουλή και σε αυτό το ζήτημα παρενέβη ως υποχρέωσή της και με ευρείες συναινέσεις. Και στα ζητήματα της Εθνικής Αντίστασης με την «Αθήνα Ελεύθερη».

Τα ανοίγματα που έγιναν με τη Συμφωνία των Πρεσπών και με την τακτοποίηση με τους βόρειους γείτονές μας έχουν και ιδεολογικό βάρος και βεβαίως ένα ρόλο σταθεροποίησης στην περιοχή. Ο κόσμος θα πρέπει να επιλέξει διότι έχει πραγματικά μπροστά του δύο εντελώς αποσαφηνισμένες στρατηγικές και πολιτικές.

* Στο πλαίσιο των προοδευτικών μετώπων αλλαγών μελλοντικά βλέπετε το ΠΑΣΟΚ ή θεωρείτε ότι ο Βενιζέλος έφυγε, αλλά η πολιτική του Βενιζέλου έμεινε;

Προσώρας από την ηγεσία του αυτό φαίνεται, και φαίνεται με τον πιο αδρό τρόπο. Θα ήλπιζα να μην είναι πραγματική η ρητορική της ίδιας της προέδρου του ΚΙΝ.ΑΛΛ. που είπε ότι πρέπει να ηττηθεί το αποτρόπαιο πρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ.

Έλεος! Δεν έχει καμία σχέση με τα τεκταινόμενα, με τις ανάγκες, με τις συγκλίσεις που υπάρχουν στην Ευρώπη και βεβαίως λειτουργεί αποτρεπτικά στο να πιστέψει ο κόσμος κάτι που είναι ανάγκη της χώρας και του λαού μας, δηλαδή τη διαμόρφωση ενός προοδευτικού κινήματος διακυβέρνησης, προφανώς με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ και προφανέστατα κι αυτονόητα με συμμετοχή όλων των δυνάμεων που παραδοσιακά ήταν στην κοίτη των δυνάμεων της προόδου.

Αυτές οι άγριες, δηκτικές δηλώσεις ακριβώς πάνω στην ατζέντα της Ν.Δ. θέλουν να τορπιλίσουν αυτήν την προοπτική. Στο μέλλον θα καταγραφεί σαν ένα ιστορικό όνειδος κι ένας πλήρης πολιτικός αποπροσανατολισμός της σημερινής ηγεσίας του ΚΙΝ.ΑΛΛ. Κυριολεκτικά ντρέπομαι όταν βλέπω τα στελέχη του ΚΙΝ.ΑΛΛ. να δίνουν όρκους πίστης για το πώς θα καταργήσουν την απλή αναλογική. Είναι ντροπιαστικό για την ίδια την παράδοση του ΠΑΣΟΚ στη χώρα μας.

* Έτσι όμως εμπεδώνεται η εικόνα της κυριαρχίας του αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου, ενός ΣΥΡΙΖΑ χωρίς συμμάχους στο πολιτικό σκηνικό…

Ποτέ η αντίληψή μας δεν ήταν απομονωτική, κάθετη, συγκρουσιακή με το σύνολο των άλλων δυνάμεων. Ακόμα και στη φάση που στη ρητορική μας ήταν το «εμείς ή αυτοί», το «αυτοί» αναφερόταν στα υπολείμματα του παλιού πολιτικού συστήματος που οδήγησαν τη χώρα στην τραγωδία της κρίσης.

Στις Πρέσπες έσπασε το περίφημο αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο, η υγειονομική ζώνη που ήθελε τον ΣΥΡΙΖΑ και την Αριστερά στην Ελλάδα απομονωμένους. Πλήθος σοβαρών προσωπικοτήτων από τον χώρο της Σοσιαλδημοκρατίας και της Κεντροαριστεράς έχει συμπαραταχθεί για τις Πρέσπες, και όχι μόνο, με την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ και της προοδευτικής διακυβέρνησης.

* Άλλα κόμματα όμως, όπως το Ποτάμι, στήριξαν τις Πρέσπες και αποδοκιμάστηκαν.

Θέλω να εξάρω τη στάση του Ποταμιού. Οφείλω να πω ένα καλό λόγο υποχρέωση ιστορική, ηθική, αλλά και για το μέλλον σε σχέση με τον πολιτικό πολιτισμό στη χώρα μας. Έβαλε πλάτη και για τη Συμφωνία των Πρεσπών και για μία σειρά σοβαρά θεσμικά δικαιωματικά νομοσχέδια, στα οποία δεν υπήρχε πλειοψηφία λόγω της σύμπραξης με τους ΑΝ.ΕΛΛ. Χωρίς να προσμετρήσει το βάρος που η Φ. Γεννηματά κάθε στιγμή προσμετρούσε και τελικά τασσόταν με την ατζέντα της Ν.Δ. Το Ποτάμι δεν μπόρεσε να κρατηθεί στην πολιτική ζωή του τόπου, αλλά αυτού του τύπου τα αποτυπώματα στην πολιτική ζωή του τόπου είναι μία προικοδότηση για το μέλλον. Επεδειξε μία συνέπεια χωρίς να υπολογίζει το πολιτικό κόστος.

* Έχετε δηλώσει ότι ακόμη και αν κυβερνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα συνεχίσετε ως πρόεδρος της Βουλής. Τι σας μένει από αυτά τα τέσσερα χρόνια;

Ήταν μια πολύ δύσκολη περίοδος με μία Βουλή οκτακομματική, με παρούσες μνημονιακές δεσμεύσεις, όπου ταυτόχρονα έγινε πάρα πολύ σημαντική νομοθετική δουλειά. Πέρασαν 274 νομοσχέδια και με κοινωνικό χαρακτήρα. Κι έγιναν εξαιρετικά πλούσιες συζητήσεις στις οποίες ήτανε πάντοτε παρών ο πρωθυπουργός. Βεβαίως, θα είχα να επισημάνω παραλείψεις και λάθη, και στην πυκνότητα του κοινοβουλευτικού ελέγχου.

Ένας δεύτερος τομέας είναι η τακτοποίηση της Βουλής. Ανοίξαμε όλους τους φακέλους, έγιναν κρίσεις σε όλα τα επίπεδα, όλοι οι μόνιμοι υπάλληλοι έρχονται μέσω του ΑΣΕΠ, δεν έφυγε κανένας, αντίθετα έφυγαν από το πελατειακό σύστημα της αργομισθίας. Η Βουλή αναπτύχθηκε ως λειτουργία με νέες υπηρεσίες και μια εξαιρετικά μεγάλη εξωστρέφεια. Στηρίξαμε όλες τις δημιουργικές πρωτοβουλίες μέσα από χορηγίες προς όλες τις κατευθύνσεις.

Έχουμε εξαιρετική λειτουργία του καναλιού και του Ιδρύματος της Βουλής, που δεν έχει καμία σχέση με το παρελθόν, χωρίς ενστάσεις από τη μεριά της αντιπολίτευσης. Βγάλαμε το σύνολο των συνταγματικά κατοχυρωμένων ανεξάρτητων αρχών. Ακροαστήκαμε όλους τους δικαστικούς για τις ανώτατες θέσεις. Ολοκληρώθηκαν μεγάλα πρότζεκτ εκσυγχρονισμού, όπως η λειτουργία της αίθουσας της Ολομέλειας. Ταυτόχρονα πετύχαμε μεγάλη εξοικονόμηση πόρων με πολλαπλούς τρόπους, ακόμα και με απολύτως μονομερείς μειώσεις στους μισθούς των βουλευτών.

Αυτές είναι μερικές ψηφίδες που προσωπικά με αφήνουν ικανοποιημένο γιατί λειτούργησα με θεσμική προσήλωση. Προφανώς υπήρξαν επιμέρους λάθη, όπως γιατί δεν αφήσαμε τις μετατάξεις να τελεσιδικήσουν μετά τις εκλογές και έγινε αντικείμενο πολύ σκληρής αντιπαράθεσης που έβλαψε και τον χώρο μας.

* Αυτά ακούγονται ως μία καλή «αστική διαχείριση»…

Αριστερή παρακαταθήκη κατά τη γνώμη μου είναι και το ότι πλέον η Βουλή έχει έναν ενιαίο κανονισμό και όχι πλήθος διακριτών κανονισμών και γίνονται αξιοκρατικές κρίσεις. Ότι 130.000 πολίτες επισκέπτονται τις εκθέσεις της Βουλής, ότι γίνονται εκδόσεις για τα 200 χρόνια από την Απελευθέρωση.

Και βεβαίως όλες οι προσπάθειες που αφορούν τους χώρους ιστορικής μνήμης στις Κορυσχάδες και στη Βίνιανη, την προσπάθεια στο Άουσβιτς, στη Μακρόνησο, στα Προσφυγικά. Όλα αυτά είναι μέρος μίας δημοκρατικής και αριστερής λειτουργίας και παρακαταθήκης η οποία δεν είχε προκύψει προηγουμένως. Είναι προοδευτικές τομές σε σχέση με το παρελθόν.

Επιπλέον η Βουλή ήταν συνεχώς αλληλέγγυα και με χορηγίες και με εκδηλώσεις σε πλήθος αιτήματα για ζητήματα από το προσφυγικό – μεταναστευτικό. Επίσης τιμήσαμε ανθρώπους αλληλέγγυους όπως ο Κυριάκος Παπαδόπουλος, που έπεσε στο καθήκον και του οποίου τα παιδιά «υιοθέτησε» η Βουλή.

Μέτρα και ασπίδα προστασίας της Κύπρου

Ικανοποίηση δηλώνει ο Ν. Βούτσης από την απόφαση της συνόδου κορυφής για τις τουρκικές προκλήσεις. «Η κατεύθυνση του Συμβουλίου της Ε.Ε. για την επεξεργασία και λήψη συγκεκριμένων μέτρων που θα πιέζουν την Τουρκία, αλλά ταυτόχρονα θα συνιστούν ασπίδα αλληλεγγύης προς την Κύπρο είναι μία θετική εξέλιξη» υπογραμμίζει.

Ο πρόεδρος της Βουλής δεν έκρυψε την ανησυχία του για τις μονομερείς κινήσεις στα Βαρώσια. «Είναι άλλο να ανοίγει μονομερώς την Αμμόχωστο από το να άνοιγε από την κοινή επιτροπή Ελληνοκυπρίων – Τουρκοκυπρίων. Αυτό θα μπορούσε να είναι εφαλτήριο για τη λύση του Κυπριακού και την επανένωση. Αντίθετα, οι μονομερείς κινήσεις από τη μεριά της Τουρκίας μπορεί να είναι εφαλτήριο και για τη διχοτόμηση» τονίζει.

“Ένας από τους κορυφαίους της δρακογενιάς”

Ο πρόεδρος της Βουλής ζήτησε να πει δύο λόγια για τον Τάκη Μπενά. Μόλις είχε επιστρέψει από την κηδεία του. «Αποχαιρετήσαμε έναν ακόμα από τους ελάχιστους κορυφαίους της δρακογενιάς. Η διαδρομή μου ήταν ίδια με του Τάκη Μπενά από την πρώτη μέρα μέχρι τέλους. Η σχέση μας ήταν καθοδηγητική, αλλά στην ίδια γραμμή από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μας. Σε όλες τις στροφές και τις δοκιμασίες της Αριστεράς συμπορευτήκαμε» τόνισε με τις μνήμες να τον κυκλώνουν.

 

Ακολουθήστε το The Indicator στο Google news

Σχετικά Νέα