Νέα προσφυγική κρίση θα χτυπήσει την «πόρτα» της Ευρώπης;

Βρισκόμαστε στα πρόθυρα μιας ανθρωπιστικής κρίσης στο Αφγανιστάν, που αναμένεται να μετεξελιχθεί σε προσφυγικό ζήτημα, και μάλιστα μείζον, για το οποίο στην Ευρώπη θα έπρεπε ήδη να είχε σημάνει συναγερμός. Οι Ταλιμπάν προελαύνουν, κατακτούν το ένα μετά το άλλο τα προπύργια του αφγανικού στρατού και είναι θέμα χρόνου να κυριεύσουν πλήρως όλη τη χώρα, τρέποντας εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους σε φυγή. Οι ΗΠΑ αποχωρούν κακήν κακώς, η υπόλοιπη Δύση και κυρίως η Ευρώπη κοιτάζει αμήχανα , φοβούμενη ότι λίαν συντόμως θα έρθει αντιμέτωπη μ’ ένα νέο προσφυγικό τσουνάμι, όπου και πάλι η Ελλάδα λόγω της γεωγραφικής της θέσης και… όχι μόνο, θα κληθεί να διαδραματίσει ρόλο «υποδοχέα».

Γράφει ο Νώντας Βλάχος

Πριν από περίπου ένα μήνα, από το «βήμα» του Indicator.gr, γράφαμε για την αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων από το Αφγανιστάν και τη στρατηγική ήττα που υπέστησαν τελικώς οι Αμερικανοί. Δαπάνησαν δισεκατομμύρια δολάρια για να κατανικήσουν τους Ταλιμπάν, για να δημιουργήσουν ένα δυτικού τύπου κράτος, ωστόσο η στρατηγική τους προσέγγιση αποδείχθηκε μια τεράστια ψευδαίσθηση, μια ουτοπία από κείνες που μένουν στην ιστορία ως παράδειγμα προς αποφυγή. Μόλις επισημοποιήθηκε, δια στόματος Τζο Μπάιντεν, η οριστική αποχώρηση  των αμερικανικών δυνάμεων από το Αφγανιστάν, το «οικοδόμημα» που έχτισαν οι Αμερικανοί με αίμα, ιδρώτα, πολλές απώλειες στρατιωτών και υψηλές δαπάνες, κατέρρευσε σαν « χάρτινος πύργος».

Ο αφγανικός στρατός, παρά το γεγονός ότι είχε εξοπλιστεί πλήρως από τις ΗΠΑ, αποδεικνύεται αδύναμος, ανέτοιμος, να σταματήσει τους Ταλιμπάν, οι οποίοι κατακτούν τη μια μεγαλούπολη μετά την άλλη, δείχνοντας πως είναι ανίκητοι.  Η ίδρυση ενός ισλαμικού κράτους, που ουδεμία σχέση θα έχει με τη δυτικόστροφη χώρα που οραματιζόταν η Ουάσιγκτον, το ΝΑΤΟ και οι σύμμαχοι των ΗΠΑ, αποτελεί τον μείζονα στόχο για τους Ταλιμπάν.

Τα κομβόι των πρώτων προσφύγων που δεν επιθυμούν να παραμείνουν σ’ ένα θεοκρατικό και υπό τη «κηδεμονία» της Σαρία, Αφγανιστάν, έχει ήδη εκκινήσει. Είναι αναπόφευκτο, κάτι παραπάνω από βέβαιο, ότι βρισκόμαστε ενώπιον μιας νέας ανθρωπιστικής-προσφυγικής κρίσης.

Οι Ταλιμπάν, όπως όλα δείχνουν, δεν πρόκειται να θέσουν φραγμούς στην έξοδο των συμπατριωτών τους. Το μείζον ερώτημα και αυτό που πρέπει από… χθες να απασχολεί την Ευρώπη, είναι αν αυτή θα κληθεί να σηκώσει και πάλι το βάρος των υψηλών περιστάσεων. Η ιστορία έχει δείξει και αυτό ασφαλώς  οφείλουν να ενθυμούνται στις Βρυξέλλες, ότι η Γηραιά Ήπειρος θεωρείται ασφαλές καταφύγιο για απανταχού πρόσφυγες, με πρόσφατο παράδειγμα αυτό των υπηκόων της Συρίας, το 2015.

Η ιστορία επαναλαμβάνεται

Αυτό που προκύπτει, πάντως, ως συμπέρασμα, το οποίο μάλιστα έρχεται σε πλήρη ρήξη με το αφήγημα της Ε.Ε και των Ευρωπαίων ηγετών, είναι πως η προσφυγική κρίση του 2015, δεν ήταν μια μεμονωμένη, γιγαντιαίων διαστάσεων ανθρωπιστική κρίση, που απαιτούσε τη υιοθέτηση ιδιαζόντων μέτρων. Αντιθέτως, λόγω της ρευστότητας που επικρατεί στο παγκόσμιο γίγνεσθαι, η Ευρώπη θα πρέπει να είναι πάντα σε επαγρύπνηση και το κυριότερο… έχοντας συγκεκριμένο σχέδιο, ολιστικό και αποτελεσματικό. Μπορεί μεν η επιτήρηση, ελέω φραχτών, drones κτλ, να έχει αναβαθμιστεί σημαντικά στα ανατολικά της σύνορα, ωστόσο δεν δύναται η Ε.Ε να κλείσει τα μάτια της μπροστά στην ενδεχόμενη νέα πρόκληση. Επίσης, δεν μπορεί να επαναπαυτεί στις καλές προθέσεις της Τουρκίας που θα βρεθεί αναπόφευκτα στο επίκεντρο και η οποία, όποτε το κρίνει απαραίτητο, εργαλειοποιεί το προσφυγικό, ανοίγοντας τις στρόφιγγες των προσφυγικών ροών. Το κυριότερο, όλων, αφορά στην απουσία συλλογικής αντιμετώπισης και διαμοιρασμού των ευθυνών, που επέδειξε η Ευρώπη και δη κραταιές δυνάμεις όπως η Γερμανία, κατά την κρίση του 2015, κάτι το οποίο δεν πρέπει να επαναληφθεί.

Η Ελλάδα, που έκανε εις το ακέραιο το καθήκον της, ως μέλος της ευρωπαϊκής οικογένειας, δεν μπορεί να επωμιστεί, εκ νέου, τη συνολική ευθύνη και διαχείριση μιας νέας προσφυγικής κρίσης που θα χτυπήσει την «πόρτα» της Ευρώπης. Γι’ αυτό, λοιπόν, οι τεχνοκράτες, αξιωματούχοι και λοιποί που κινούν τα νήματα στις Βρυξέλλες, πρέπει από σήμερα κιόλας να ξεκινήσουν την επεξεργασία σχεδίων και να διαμορφώσουν στρατηγική, για την επικείμενη κρίση, που θα έχουν ως βασικό άξονα τη συλλογικότητα μεταξύ των χωρών, τον επιμερισμό των δράσεων και τις κοινές ενέργειες, απέναντι σ’ ένα επαναλαμβανόμενο παγκόσμιο φαινόμενο.

Ακολουθήστε το The Indicator στο Google news

Σχετικά Νέα