Ν. Ξυδάκης: Η Συμφωνία των Πρεσπών θεωρείται από την ΕΕ υπόδειγμα άσκησης πολιτικής γειτνίασης

Στο Πρώτο Πρόγραμμα της ΕΡΑ (Κ. Δημητρούλα – Γ. Πίκουλας) μίλησε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Ξυδάκης μετά τη συμμετοχή του σε διακοινοβουλευτική συνάντηση στο Βουκουρέστι.

Στο παρελθόν σε ανάλογες συναντήσεις η έγνοια των ελληνικών αντιπροσωπειών -το έζησα και ως Αν.Υπουργός- ήταν να μην έρθουν αντιμέτωπες με «ταμπελάκια» Republic of Mecedonia. Προχθές στο Βουκουρέστι έγραφαν (φυσικά) Republic of North Macedonia και υπήρχε θερμό κλίμα από τους βουλευτές της Β. Μακεδονίας καθώς υπάρχει αποδοχή της πραγματικότητας και ανάλογη προσαρμογή και από τις δύο πλευρές. Έτσι τα πράγματα γίνονται ευκολότερα, πιο λειτουργικά.

Θα μπορούσα να πω μια μεγάλη κουβέντα και είναι προς συζήτηση. Η είσοδος της Ελλάδας στη ΕΕ ήταν γεγονός άλλης κλίμακας που άλλαξε τα πάντα στη χώρα -αποδεκτό αυτό. Ωστόσο: σε διμερές ή τριμερές διεθνές επίπεδο, σε όλη τη μεταπολίτευση δεν είχε η Ελλάδα μεγαλύτερη διπλωματική επιτυχία από τη Συμφωνία των Πρεσπών. Είχαμε εγκλωβιστεί μόνοι μας σε αυτή την κατάσταση, επιτέλους βγήκαμε και είναι για καλό.

Στην ίδια συνάντηση στο Βουκουρέστι, στη σύνοψη για τις καλές ειδήσεις της ΕΕ, που τελευταία είναι λίγες, η Συμφωνία των Πρεσπών κατείχε κεντρική θέση. Θεωρείται ότι είναι υπόδειγμα για το πώς πρέπει να ασκεί πολιτική η ΕΕ στις σχέσεις γειτονίας, στην συμπερίληψη και τη συνύπαρξη με άλλους, και στο πώς προχωρά συνολικά η ήπειρος με το πνεύμα του κράτους δικαίου της ΕΕ, τη δημοκρατία, τη συνοχή και τη σύγκλιση. Οι Ευρωπαίοι πολιτικοί επικαλούνται συνέχεια τη Συμφωνία για να δώσουν μια προοπτική και ένα υπόδειγμα επιτυχούς πολιτικής μέσα στην Ευρώπη.

Σε ότι αφορά τις αντιδράσεις, η αίσθησή μου είναι ότι πηγάζουν από την έλλειψη γνώσης και πληροφόρησης. Το πολιτικό σύστημα αλλά και τα κόμματα πρέπει να ενημερώνουν τους πολίτες -το θέλουν όμως; Τα Βαλκάνια είναι πεδίο μοχλεύσεων και ανταγωνισμών για τη μεγαλύτερη επιρροή πολλών δυνάμεων. Αυτό σημαίνει αποσταθεροποίηση. Η Ελλάδα είναι μακράν το ισχυρότερο κράτος. Δεν πρέπει να παίζει τον ιστορικό της ρόλο; Αυτά πρέπει να τα ξέρουν οι πολίτες. Να ξέρουν ποια είναι τα συμφέροντά μας και ποιοι τα απειλούν.

Από την άλλη δεν ανατρέπεται εύκολα μέσα σε λίγο χρόνο το απόθεμα προκαταλήψεων που έχει χτιστεί από το 1992. Αυτό, όμως, ας μας γίνει μάθημα. Να καταλάβουμε ότι θα πρέπει να είμαστε διαφανείς, ήρεμοι και με πλούσια επιχειρηματολογία ακόμα και σε δύσκολα επικοινωνιακά θέματα, αυτά της εξωτερικής πολιτικής. Διότι υπάρχει ο κίνδυνος στη συνείδηση του κόσμου να αποκτούν άλλη διάσταση από την πραγματική, όπως έγινε με το «Μακεδονικό» το οποίο εξελίχθηκε σε στενά ταυτοτικό.