Με φόντο τις συνεχιζόμενες εντάσεις στα σύνορα Λιβάνου–Ισραήλ και τις εύθραυστες ισορροπίες που προέκυψαν μετά τη συμφωνία κατάπαυσης του πυρός του Νοεμβρίου 2024, οι λιβανικές αρχές στέλνουν σαφές μήνυμα: η κυριαρχία του κράτους θα αποκατασταθεί σε κάθε σπιθαμή του εδάφους του. Ο διοικητής του λιβανικού στρατού, Rodolphe Heikal, διαμήνυσε πως ο στρατός είναι έτοιμος να επεκτείνει την κρατική εξουσία στον νότο, παρά τις ισραηλινές επιθέσεις και την παραμονή των στρατευμάτων της γειτονικής χώρας σε παραμεθόριες θέσεις.
Η πρόσφατη δήλωση των λιβανικών αρχών ότι «η εποχή των όπλων εκτός κρατικού ελέγχου έχει τελειώσει», υποδηλώνει μια στρατηγική κατεύθυνση: τη σταδιακή αποδυνάμωση των παραστρατιωτικών οργανώσεων, με προεξέχουσα τη Χεζμπολάχ, υπέρ της ενοποίησης της στρατιωτικής εξουσίας υπό το κράτος. Σε αυτό το πλαίσιο, ο στρατηγός Heikal υπογράμμισε τη βούληση του στρατού να συνεργαστεί στενά με την Προσωρινή Δύναμη του ΟΗΕ στον Λίβανο (UNIFIL) και την Επιτροπή Παρακολούθησης του Τερματισμού των Εχθροτήτων, ώστε να εφαρμοστούν πλήρως τα διεθνή ψηφίσματα για την ασφάλεια της περιοχής.
Σύμφωνα με τις επίσημες δηλώσεις, βασικοί στόχοι των ενόπλων δυνάμεων του Λιβάνου είναι:
-Η υποστήριξη της επιστροφής των εκτοπισμένων κατοίκων στα χωριά του νότου.
-Η καταπολέμηση της τρομοκρατίας και του οργανωμένου εγκλήματος, που παραμένουν ενεργές απειλές.
-Η ενίσχυση του ελέγχου στα βόρεια και ανατολικά σύνορα, σε μια προσπάθεια να αποτραπούν περαιτέρω διεισδύσεις ή λαθρεμπόριο όπλων.
Ο στρατηγός αποκάλυψε πως ο στρατός έχει ήδη διαλύσει περίπου 500 θέσεις της Χεζμπολάχ στον νότο, μια επιχείρηση υψηλού συμβολισμού αλλά και στρατηγικής σημασίας, καθώς αναδεικνύει την πρόθεση για αποστρατιωτικοποίηση της περιοχής υπό κρατικό έλεγχο.
Στο ίδιο μήκος κύματος, ο πρόεδρος του Λιβάνου, Τζόζεφ Αούν, εξέφρασε την πλήρη υποστήριξή του προς την προσπάθεια επανελέγχου των όπλων εντός της χώρας, αναγνωρίζοντας τον αναγκαίο διαχωρισμό μεταξύ κρατικής και μη κρατικής στρατιωτικής παρουσίας.
Η πρωτοβουλία αυτή αντικατοπτρίζει μια προσπάθεια αναβάθμισης του ρόλου των κρατικών θεσμών σε μια χώρα όπου για δεκαετίες η πολιτική εξουσία συχνά διαμοιραζόταν με ένοπλες οργανώσεις που λειτουργούσαν ως “παράλληλα κράτη”.