Κυμπουρόπουλος: Τα ΜΜΕ να βοηθήσουν να γκρεμιστεί το τείχος της άγνοιας και της αμάθειας

«Η ευρωπαϊκή νομοθεσία και οι εθνικές νομοθεσίες των κρατών-μελών έχουν προχωρήσει πάρα πολύ και έχουν αντιμετωπίσει πολλά προβλήματα που οι αναπηρικές οργανώσεις έχουν θέσει στο παρελθόν. Πρέπει να σταματήσουμε να τα βλέπουμε όλα μαύρο ή άσπρο. Υπάρχουν και οι αποχρώσεις του γκρι, γι’ αυτό και λέμε ότι έχουμε φυσικά πολύ δρόμο ακόμα να διανύσουμε και πολλά πράγματα να κάνουμε»

Σε στερεότυπα που έρχονται από το παρελθόν, «μέσα από τα βάθη του κοινωνικού μας σκελετού», αποδίδει ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος, απαντώντας στα ερωτήματα της «Εφ.Συν.», την «απαράδεκτη, μειωτική και προσβλητική» δήλωση Βορίδη, όπως είχε χαρακτηρίσει τις αναφορές του υπουργού Γεωργίας με αφορμή τη διαμαρτυρία των 10 κοριτσιών στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου στη Ν.Φιλαδέλφεια.

Ο στόχος για τον ευρωβουλευτή της Ν.Δ. Στέλιο Κυμπουρόπουλο παραμένει η άρση των διακρίσεων, η θεσμοθέτηση της ανεξάρτητης διαβίωσης και του προσωπικού βοηθού. «Δεν θέλω να γίνω επαγγελματίας πολιτικός αλλά να παραμείνω ένας πολίτης, ψυχίατρος-σεξολόγος, που ασχολείται με τα κοινά από τη θέση του ευρωβουλευτή», δηλώνει στην «Εφ.Συν.».


• Σχεδόν 5 μήνες μετά την εντυπωσιακή σε ψήφους εκλογή σας, θα ήθελα να σας ρωτήσω πώς είναι η πρώτη γεύση από την ενεργό πολιτική δράση. Υπάρχει κάτι που σας έχει εκπλήξει αρνητικά ή θετικά;

Ηδη από τη μέρα των εκλογών και ακόμα και μέχρι σήμερα το μόνο συναίσθημα που με διακατέχει είναι αυτό της ευθύνης. Αν θα μπορέσω να φανώ αντάξιος της εμπιστοσύνης των ψηφοφόρων και της στήριξης της παράταξής μου. Αν και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα καταβάλλουν κάθε προσπάθεια να βοηθήσουν για να συνδράμουν τους ευρωβουλευτές στην εκτέλεση των καθηκόντων μας, ακόμα και τώρα, δεν σας το κρύβω, συνεχίζω να έχω το ίδιο συναίσθημα, αν οι προσπάθειές μου είναι αποδοτικές για να επιτευχθεί ο κυρίαρχος στόχος μου για μια κοινωνικά πιο δίκαιη Ευρώπη. Αυτό που με έχει εκπλήξει αρνητικά είναι πως ο κόσμος με τις πραγματικά πολλές του ανάγκες καταφεύγει στο γραφείο μου και ζητάει τη διαμεσολάβησή μου για να επιλυθούν ζητήματα της καθημερινότητάς του. Ταυτόχρονα όμως με έχει εντυπωσιάσει θετικά πως στους ίδιους αυτούς ανθρώπους, όταν εξηγήσεις πως στόχος σου δεν είναι η διαχείριση μεμονωμένων αιτημάτων, αλλά πως η επίλυση των προβλημάτων τους θα επέλθει με τη συνολική μεταρρύθμιση του συστήματος και των διαδικασιών, αμέσως αντιλαμβάνονται την ορθότητα αυτού του συλλογισμού και τον επικροτούν. Οι πολίτες θέλουν την αλήθεια από εμάς που ασχολούμαστε με την πολιτική και αυτό με κάνει αισιόδοξο για το μέλλον της πατρίδας μας.

• Πολιτική και ψυχιατρική: υπάρχει κάποιο σημείο όπου συναντώνται εντός του Ευρωκοινοβουλίου και πώς;

Η εκλογή μου στην Ευρωβουλή σε καμία περίπτωση δεν με έχει κάνει να εγκαταλείψω την ψυχιατρική. Αυτήν εξασκούσα πριν από την εκλογή μου και αυτή θα εξασκήσω και αν η ενασχόλησή μου με την πολιτική τερματιστεί. Δεν επιθυμώ να γίνω επαγγελματίας πολιτικός αλλά να παραμείνω ένας πολίτης, ψυχίατρος-σεξολόγος, που ασχολείται με τα κοινά από τη θέση του ευρωβουλευτή. Ακόμα και τώρα, όποτε οι περιστάσεις και τα σφιχτά χρονικά πλαίσια το επιτρέπουν, παρακολουθώ ή συμμετέχω σε επιστημονικά συνέδρια και ενημερώνομαι. Και θέλω να σας διαβεβαιώσω πως αυτό δεν το κάνω γιατί το Ευρωκοινοβούλιο είναι ένα απέραντο φρενοκομείο, για να θυμηθώ μια ρήση του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Απλά αγαπώ την επιστήμη μου!

• Κάθε φορά που ο δημόσιος λόγος κάνει διακρίσεις έναντι των ανθρώπων με αναπηρίες, αντιδράτε με μεγάλη ετοιμότητα. Το ίδιο κάνατε και σε πρόσφατη αναφορά του υπουργού Γεωργικής Ανάπτυξης, κ. Βορίδη. Θα ήθελα να σας ρωτήσω αν σας κάλυψε η απάντησή του.

Φυσικά και καλύφθηκα από την απάντησή του. Γνωρίζω πως είναι ένας απόλυτα ευαίσθητος με τα κοινωνικά ζητήματα άνθρωπος. Δεν σας κρύβω πως αυτός ήταν και ο λόγος που περίμενα τόσες ώρες, μετά τη σχετική αναφορά του υπουργού, για να κάνω τη δήλωσή μου. Εξάλλου, όπως ανέφερα και στην ανάρτησή μου, αντιλαμβάνομαι πως αυτή η αναφορά του κ. Βορίδη προήλθε από τη στερεοτυπική και εκ συνήθειας χρήση του όρου σε συνολικά κοινωνικό επίπεδο και σε καμία περίπτωση από μειωτική διάθεση προς τους αναπήρους. Η διευκρινιστική δήλωση του κ. Βορίδη και η ευθεία εξήγηση που έδωσε την επόμενη μέρα καταδεικνύουν μάλιστα αυτό που πάντα έλεγα και στην προεκλογική περίοδο, πως η Νέα Δημοκρατία έχει στελέχη που εντοπίζουν, αναγνωρίζουν τα σφάλματα και τις αδυναμίες τους και όταν χρειάζεται αυτοβελτιώνονται.

• Οι πολιτικοί, κατά τεκμήριο, είναι μορφωμένοι ή τουλάχιστον οφείλουν να είναι μορφωμένοι. Γιατί υποπίπτουν σε τέτοια σφάλματα; Είναι θέμα αγωγής, ευαισθησίας, πολιτισμού ή παιδείας;

Τέτοια γλωσσικά και εκφραστικά ολισθήματα δυστυχώς συμβαίνουν τις περισσότερες φορές γιατί κάνουμε χρήση στερεοτυπικών εκφράσεων που έρχονται από το παρελθόν, μέσα από τα βάθη του κοινωνικού μας σκελετού. Δεν εξαιρώ ούτε τον εαυτό μου από αυτό. Και είναι αυτό για το οποίο πρέπει να παλέψουμε από οποιαδήποτε θέση και αν είμαστε, να αλλάξουμε νοοτροπίες σε όλη την κοινωνική διαστρωμάτωση, οριζόντια και κάθετα. Γιατί το ζητούμενο είναι να αναγνωρίζουμε το σφάλμα μας και να μην το επαναλαμβάνουμε. Στη συγκεκριμένη περίπτωση του κ. Βορίδη συνετέλεσε, φαντάζομαι, και η έξαψη της στιγμής από την πραγματικά ενοχλητική και προσβλητική εικόνα από την παρέλαση της Νέας Φιλαδέλφειας.

• Σε κλίμακα μέχρι το 10 πού βρίσκεται η Ελλάδα στα θέματα της αναπηρίας;

Είναι πολύ απλοϊκό να βάλω σε μια κλίμακα την πατρίδα μας σε ένα τόσο πολυεπίπεδο θέμα. Είναι και το ζήτημα τι συγκρίνεις με τι. Αν θα έπρεπε όμως να το κάνω προς χάριν απαντήσεως βάζοντας ως σύγκριση έναν ευρωπαϊκό μέσο όρο, θα έλεγα πως βρισκόμαστε περίπου στο έξι, καθώς υφίσταται μια ικανοποιητική νομοθεσία για τα ζητήματα προσβασιμότητας και την απασχόληση στους φορείς του Δημοσίου, αλλά έχουμε σημαντικά κενά σχετικά με την εφαρμογή αυτής της νομοθεσίας.

Το κράτος και οι πολίτες πρέπει να ενημερωθούν, να κατανοήσουν και να δράσουν με γνώμονα τον σεβασμό στην κάθε είδους διαφορετικότητα και τις ανάγκες του κάθε ανθρώπου. Οφείλουμε να εργαστούμε για να βελτιώσουμε την πρόσβαση των ανάπηρων ανθρώπων στο εκπαιδευτικό σύστημα, στην αγορά εργασίας, στη δημόσια διοίκηση, στο σύστημα Υγείας. Νομοθετικά αν υπάρχει κάτι που πρέπει να προωθήσουμε άμεσα είναι η ανεξάρτητη διαβίωση και η έννοια του προσωπικού βοηθού. Είναι κάτι που έπρεπε να είχε γίνει χτες, εφόσον η ελληνική Βουλή το ψήφισε το 2012 στη Σύμβαση των Δικαιωμάτων των Ατόμων με Αναπηρία του ΟΗΕ. Χαίρομαι γιατί η σχετική δέσμευση υπάρχει στην ατζέντα της σημερινής κυβέρνησης και αισιοδοξώ πως το θέμα είναι πλέον μόνο διαδικαστικό και θα δούμε άμεσα σχετικές θεσμοθετήσεις που θα βάλουν σε εφαρμογή συστήματα ανεξάρτητης διαβίωσης.

• Στο Ευρωκοινοβούλιο, σε κάθε θητεία γίνονται δεκάδες εκδηλώσεις για την άρση των διακρίσεων, καταρτίζονται εκθέσεις, προσκαλούνται αναπηρικές οργανώσεις σε επιτροπές και συνεδριάσεις. Πόσο βάθος έχουν όλα αυτά; Βελτιώνουν τη ζωή των ανθρώπων με αναπηρία ή καταλήγουν σε παραστάσεις επιθυμιών, όπως τόσα άλλα;

Φυσικά και έχουν αντίκτυπο όλες αυτές οι ενέργειες και οι εκδηλώσεις. Δεν πρέπει να μηδενίζουμε την πρόοδο που έχει γίνει τα προηγούμενα χρόνια. Ανοιχτά αυτιά πρέπει να υπάρχουν και ένα σύστημα ελέγχου εφαρμογής των νομοθετημάτων που ψηφίζονται. Αυτό μας λείπει. Η ευρωπαϊκή νομοθεσία και οι εθνικές νομοθεσίες των κρατών-μελών έχουν προχωρήσει πάρα πολύ και έχουν αντιμετωπίσει πολλά προβλήματα που οι αναπηρικές οργανώσεις έχουν θέσει στο παρελθόν. Πρέπει να σταματήσουμε να τα βλέπουμε όλα μαύρο ή άσπρο. Υπάρχουν και οι αποχρώσεις του γκρι, γι’ αυτό και λέμε ότι έχουμε φυσικά πολύ δρόμο ακόμα να διανύσουμε και πολλά πράγματα να κάνουμε. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, καθώς είναι το μόνο καθολικά αιρετό όργανο της Ενωσης, με μια πρωτόγνωρη πολυμορφία και με μέλη που δεν ενδιαφέρονται για το πολιτικό κόστος, λειτουργεί και σε αυτό το θέμα με μοναδικό γνώμονα την επίτευξη των καλύτερων δυνατών αποτελεσμάτων για όλους τους Ευρωπαίους πολίτες.

• Ποιο είναι το όνειρό σας σε αυτή τη θητεία;

Δεν έχω ένα μόνο όνειρο-στόχο αλλά πολλά. Θέλω να επιτύχω, μέσα από την Επιτροπή Περιφερειών και την Επιτροπή Απασχόλησης όπου συμμετέχω, την ενίσχυση τόσο του κοινωνικού πλαισίου της Ευρώπης όσο και της ανταγωνιστικότητάς της.

Υπάρχουν τεράστια περιθώρια αύξησης της απασχόλησης αρκεί να στοχεύσουμε συγκεκριμένους θύλακες ανεργίας, όπως οι περιοχές που βίωσαν την αποβιομηχάνιση, αλλά και πληθυσμιακές ομάδες, όπως οι γυναίκες, οι πτυχιούχοι νέοι και οι ανάπηροι. Θέλω να πετύχουμε την εναρμόνιση της εργατικής και κοινωνικής νομοθεσίας, ώστε να διαμορφωθεί ένα ελάχιστο κοινό ευρωπαϊκό κοινωνικό κράτος σε παροχές και υπηρεσίες αλλά και μια ελάχιστη κοινή ευρωπαϊκή ασφαλιστική και εργατική νομοθεσία, προς όφελος εργαζομένων και εργοδοτών.

Στην επίτευξη αυτών των στόχων θα κατευθύνω τις ενέργειές μου. Γνωρίζω ότι είναι μεγαλεπήβολοι και δύσκολοι, όμως είναι αναγκαίο να δράσουμε αποφασιστικά ώστε η Ευρώπη να διατηρήσει την πρωταγωνιστική θέση της στην παγκόσμια οικονομία αλλά και να ενισχύσει το κοινωνικό κράτος.

• Υπάρχει κάτι που θα έπρεπε να κάνουν τα ΜΜΕ για την άρση των διακρίσεων έναντι των ανθρώπων με αναπηρίες και δεν το κάνουν, ενώ θα μπορούσαν;

Τα ΜΜΕ πρέπει, επιτελώντας πάντα τον πρωταρχικό στόχο της ενημέρωσης, να προάγουν την ανάγκη του σεβασμού της κάθε είδους διαφορετικότητας και των αναγκών του κάθε ανθρώπου. Πρέπει να βοηθήσουν να γκρεμιστεί το τείχος της άγνοιας και της αμάθειας. Πρέπει να ενημερώσουν την κοινωνία για τα κοινωνικά ζητήματα και φυσικά πρέπει να ελέγχουν την κάθε είδους εξουσία, κυβέρνηση, περιφέρειες και δήμους, όταν δεν εφαρμόζουν ή επιτρέπουν τη μη εφαρμογή των νόμων που έχουν θεσπιστεί για τους ανάπηρους συμπολίτες.

Ακολουθήστε το The Indicator στο Google news

Σχετικά Νέα