Κλιμάκωση στη Μέση Ανατολή: Ανησυχία στις αγορές

Η επίθεση του Ισραήλ σε ιρανικές πυρηνικές εγκαταστάσεις και στρατιωτικά συγκροτήματα έχει πυροδοτήσει μία σαφή τάση αποφυγής ρίσκου στις διεθνείς χρηματοπιστωτικές αγορές, οδηγώντας τους επενδυτές σε πιο ασφαλείς τοποθετήσεις.

Η νευρικότητα και ο φόβος ότι το συγκρουσιακό κλίμα μπορεί να κλιμακωθεί, ανάβοντας το φυτίλι μιας πιο γενικευμένης αντιπαράθεσης, οδήγησαν σε μία στροφή προς παραδοσιακά ασφαλή καταφύγια. Κατά κύριο λόγο το δολάριο των Ηνωμένων Πολιτειών βγήκε ο μεγάλος κερδισμένος, ανακτώντας περίπου το ήμισυ των απωλειών του σε εβδομαδιαία βάση, ενώ το γεν και το ελβετικό φράγκο κατέγραψαν επίσης σημαντικά κέρδη, ως νομίσματα ανθεκτικά σε περιόδους αβεβαιότητας.

Η επίθεση προκάλεσε ταυτόχρονα μία εκτόξευση των τιμών του πετρελαίου, οι οποίες σε κάποιο σημείο αυξήθηκαν πάνω από 10%. Μέχρι στιγμής, το Ισραήλ δεν έχει στοχοποιήσει άμεσα εγκαταστάσεις πετρελαίου του Ιράν — το οποίο διατηρεί αμετάβλητη την παραγωγή και προμήθεια —, αλλά ο μεγάλος φόβος των επενδυτών αφορά το αν μία πιθανή κλιμάκωση των συγκρούσεων μπορεί τελικά να επηρεάσει αρνητικά την ιρανική παραγωγή. Κάτι τέτοιο, σε μία αγορά όπου το πετρέλαιο παραμένει αρκετά ασταθές, μπορεί να πυροδοτήσει μία αλυσιδωτή άνοδο των τιμών σε παγκόσμιο επίπεδο.

Η Ebury — μία κορυφαία εταιρεία χρηματοοικονομικών υπηρεσιών — εκτιμά ότι τα περιουσιακά στοιχεία «ασφαλούς καταφυγίου» (π.χ. το δολάριο, το γεν και το ελβετικό φράγκο) αναμένεται να διατηρήσουν την ανοδική τους δυναμική και το επόμενο διάστημα, όσο οι αγορές προετοιμάζονται τόσο για πιθανά αντίποινα όσο και για μία πιο γενικευμένη ανάφλεξη στην περιοχή.

Η άνοδος των τιμών του πετρελαίου έχει πιο εκτεταμένες επιπτώσεις στο διεθνές οικονομικό περιβάλλον. Κατά κύριο λόγο, μπορεί να διατηρήσει σε υψηλά επίπεδα τον πληθωρισμό και — ως εκ τούτου — να περιπλέξει την πολιτική χαλάρωσης των μεγάλων κεντρικών τραπεζών, οι οποίες ανυπομονούσαν να προσανατολίσουν το κόστος δανεισμού προς τα κάτω.

Με άλλα λόγια, σε μία συγκυρία όπου ο πληθωρισμός αποκλιμακωνόταν, το αβέβαιο περιβάλλον και το ακριβό πετρέλαιο μπορούν να λειτουργήσουν ως ανασταλτικοί παράγοντες, διατηρώντας τα επιτόκια σε πιο περιοριστικά επίπεδα και βάζοντας φρένο σε μία ταχεία ανάκαμψη της παγκόσμιας ανάπτυξης.