Ο κόσμος του κινηματογράφου θορυβήθηκε από τους δασμούς που προανήγγειλε ο Ντόναλντ Τραμπ για τις ξένες ταινίες, γεγονός που θέτει σε αβεβαιότητα το μέλλον των παγκοσμιοποιημένων, σε μεγάλο βαθμό, παραγωγών.
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ είπε την Κυριακή ότι θα ζητήσει από την κυβέρνησή του “να ξεκινήσει αμέσως” τη διαδικασία για να επιβληθούν δασμοί ύψους 100% σε όλες τις ταινίες που εισάγονται στη χώρα και παράγονται στο εξωτερικό.
Όπως συμβαίνει συχνά με τέτοιου είδους βαρύγδουπες ανακοινώσεις, οι λεπτομέρειες παραμένουν άγνωστες. Αυτό ωστόσο δεν εμπόδισε τη βιομηχανία του κινηματογράφου, σε όλον τον κόσμο, να αντιδράσει έντονα απέναντι στο δίλημμα που αντιμετωπίζει: να μην μπορεί να προβάλει μια ταινία στο αμερικανικό κοινό, λόγω κόστους, ή να την παράγει εξ ολοκλήρου στις ΗΠΑ.
“Μοιάζει δυνητικά καταστροφικό για τη διεθνή βιομηχανία κινηματογράφου”, ανέφερε ένας Βρετανός παραγωγός στον εξειδικευμένο ιστότοπο Screen Daily, ζητώντας να μην κατονομαστεί.
“Υπάρχουν πολλοί άγνωστοι παράγοντες στον τομέα μας όμως, όσο δεν θα γνωρίζουμε περισσότερα, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι (η αναγγελία του Τραμπ) θα προκαλεί σεισμούς σε όλον τον κόσμο”, είπε ο διευθυντής της ένωσης παραγωγών οπτικοακουστικού υλικού της Αυστραλίας, Μάθιου Ντίνερ, στο πρακτορείο AAP.
Ο Ντόναλντ Τραμπ απαντά με αυτόν τον τρόπο σε ένα οικονομικό μοντέλο που υιοθέτησαν τα στούντιο και οι Αμερικανοί παραγωγοί: να λαμβάνουν επιχορηγήσεις ή φοροαπαλλαγές για να κάνουν γυρίσματα σε ορισμένες χώρες –όπως στην Ουγγαρία, τον Καναδά, τη Βρετανία, την Ισπανία, την Ιρλανδία κλπ– ο οποίες από την πλευρά τους εξασφαλίζουν κέρδη χάρη στη δημιουργία θέσεων εργασίας και τα τουριστικά έσοδα.
“Η αμερικανική κινηματογραφική βιομηχανία πεθαίνει πολύ γρήγορα. Άλλες χώρες προσφέρουν κάθε είδους κίνητρο για να προσελκύσουν τους δημιουργούς και τα στούντιο μακριά από τις ΗΠΑ” ανέφερε ο Τραμπ.
Η εφημερίδα New York Times, που δεν διακρίνεται για τη συμπάθειά της προς τις ιδέες του Τραμπ, είχε δημοσιεύσει στα μέσα Απριλίου μια έρευνα για τις συνέπειες αυτής της μετεγκατάστασης των παραγωγών. Μεταξύ άλλων, αναφερόταν στην καταστροφή των θέσεων εργασίας, της μεσαίας τάξης, στον κινηματογράφο και την τηλεόραση στο Λος Άντζελες. “Διακυβεύεται το μέλλον του Χόλιγουντ” έγραφε η εφημερίδα κάνοντας μια σύνοψη των δηλώσεων που συγκέντρωσε. Ένας συνδικαλιστής συνέκρινε την παρακμή του τομέα στην Καλιφόρνια με εκείνη της αυτοκινητοβιομηχανίας στο Ντιτρόιτ, πριν από μισό αιώνα. Οι μεγάλες αυτοκινητοβιομηχανίες εξακολουθούν να έχουν την έδρα τους στο Ντιτρόιτ, όμως τα εργοστάσια έχουν φύγει.
“Οι μεγάλες παραγωγές, που υλοποιούνται από το Α μέχρι το Ω στις ΗΠΑ, είναι σπάνιες”, επιβεβαίωσε μια εκπρόσωπος ενός καναδέζικου συνδικάτου τεχνικών του κινηματογράφου, η Έβελιν Σνόου, όταν ρωτήθηκε από την εφημερίδα La Presse. Η Σνόου εξέφρασε ανησυχία για τις θέσεις εργασίας στο Κεμπέκ. Από μια αμερικανική παραγωγή στο Μοντρεάλ “ζουν 2.000 άνθρωποι, από τον εικονολήπτη μέχρι τον οδηγό της λιμουζίνας”, εξήγησε.
Στη Γαλλία, ο διευθυντής του δημόσιου οργανισμού στήριξης του κινηματογράφου CNC, ο Γκαετάν Μπριέλ, προειδοποιούσε τον Απρίλιο ότι οι Ευρωπαίοι “θα έπρεπε να προετοιμαστούν για κάθε σενάριο”, λόγω μιας “πιθανής αμερικανικής επίθεσης” στο ευρωπαϊκό μοντέλο που θέλει τις κυβερνήσεις να στηρίζουν τον πολιτισμό. Σήμερα, η CNC δεν θέλησε να κάνει κάποιο σχόλιο.
Αυτό που απειλείται από το μέτρο που πρότεινε ο Τραμπ είναι ολόκληρη η οικονομία των ταινιών. Με την υποχρέωση να γίνονται τα πάντα στις ΗΠΑ, γιατί διαφορετικά δεν θα έχουν πρόσβαση στις αμερικανικές κινηματογραφικές αίθουσες, πολλά σχέδια θα ακυρωθούν εν τη γενέσει τους.
Το αμερικανικό περιοδικό Variety, που θέτει “επτά ερωτήματα” για το σχέδιο του Τραμπ, γράφει σε ένα από αυτά: “Ποιος το θέλει αυτό; Σίγουρα όχι το Χόλιγουντ. Οι κινηματογράφοι αγωνίζονται να επιστρέψουν στα επίπεδα που ήταν πριν από την πανδημία. Το τελευταίο πράγμα που χρειάζονται είναι ένας νέος φόρος”.