Ιορδανία: Κοινοβουλευτικές εκλογές στις 10 Σεπτεμβρίου

Η ανεξάρτητη εκλογική επιτροπή της Ιορδανίας όρισε την Τετάρτη 10 Σεπτεμβρίου ως την ημέρα των κοινοβουλευτικών εκλογών, αφού ο βασιλιάς Αμπντάλα Β’ είπε ότι ελπίζει ότι οι κάλπες θα επιφέρουν εδώ και καιρό υποσχεμένες πολιτικές μεταρρυθμίσεις, ανέφεραν τα κρατικά μέσα ενημέρωσης, σύμφωνα με το Reuters.

Ο ιορδανός μονάρχης, επισκέφθηκε την επιτροπή πριν από την ανακοίνωση, είπε ότι οι εκλογές θα αποτελέσουν ορόσημο στις προσπάθειες εκσυγχρονισμού του πολιτικού συστήματος βάσει αναθεωρημένων νόμων που ενθαρρύνουν τα εξουσιοδοτημένα κόμματα να συμμετάσχουν σε πολυκομματικές εκλογές.

Σύμφωνα με το Σύνταγμα, οι εκλογές πρέπει να γίνουν το τελευταίο τετράμηνο της τετραετούς θητείας του σημερινού νομοθετικού σώματος, που λήγει τον Νοέμβριο. Οι προηγούμενες εκλογές έγιναν τον Νοέμβριο του 2020. Πάνω από πέντε εκατομμύρια ψηφοφόροι είναι εγγεγραμμένοι στους καταλόγους.

Οι εκλογές έρχονται εν μέσω των επιπτώσεων από τον πόλεμο της Γάζας, ο οποίος έχει πλήξει τον τουρισμό, βασικό πυλώνα της ιορδανικής οικονομίας, και έχει επηρεάσει τις επιχειρήσεις. Τα πολιτικά πάθη είναι έντονα μεταξύ των Ιορδανών, πολλοί από τους οποίους είναι παλαιστινιακής καταγωγής, και το βασίλειο έχει δει μερικές από τις μεγαλύτερες διαδηλώσεις κατά του Ισραήλ στην περιοχή.

Σύμφωνα με το Σύνταγμα, οι περισσότερες εξουσίες ανήκουν στον βασιλιά Αμπντάλα Β΄, ο οποίος διορίζει την κυβέρνηση και μπορεί να διαλύσει το κοινοβούλιο. Η συνέλευση μπορεί να αναγκάσει το υπουργικό συμβούλιο να παραιτηθεί μέσω ψήφου δυσπιστίας, αλλά έχει περιθωριοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό από τις διαδοχικές κυβερνήσεις. Ο βασιλιάς Αμπντάλα Β’ ελπίζει ότι τα νεοσύστατα πολιτικά κόμματα θα ανοίξουν τον δρόμο για την ανάδυση των κυβερνήσεων από τις κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες.

Υπάρχει ένα σύστημα ψηφοφορίας που εξακολουθεί να ευνοεί σε μεγάλο βαθμό τις εκλογικές περιφέρειες των φυλών εις βάρος των πολυπληθέστερων πόλεων, που είναι ισλαμικά και φιλελεύθερα προπύργια και είναι έντονα πολιτικοποιημένες.

Οι εκλογές του 2020 έφεραν περιορισμένα κέρδη για ανεξάρτητους και ισλαμιστές υποψηφίους, αλλά άφησαν τις περισσότερες από τις 130 έδρες του κοινοβουλίου στα χέρια φυλετικών, κεντρώων και φιλοκυβερνητικών μελών.