In-House ή Outsourcing: Στρατηγική ή Επιπολαιότητα;

Ο σύγχρονος επιχειρηματίας δεν καλείται απλώς να πάρει αποφάσεις. Καλείται να πάρει τις σωστές. Κι όταν μιλάμε για τη διαχείριση των κρίσιμων λειτουργιών της επιχείρησης, η ερώτηση “μέσα ή έξω;” δεν είναι απλώς πρακτική – είναι βαθιά στρατηγική. Στον σκληρό ελληνικό επιχειρηματικό χάρτη, αυτή η απόφαση μπορεί να κρίνει την ανθεκτικότητα ή τη φθορά μιας επιχείρησης.

Γράφει ο *Τάσος Δουκέρης

Το In-House είναι ο πυρήνας της ταυτότητάς σου. Αν θες απόλυτο έλεγχο, αν η ποιότητα είναι αδιαπραγμάτευτη, αν το brand σου χτίζεται σε κάθε επαφή – τότε η δουλειά δεν ανατίθεται. Γίνεται εντός των τειχών. Οι επιχειρήσεις που κρατούν τις κρίσιμες λειτουργίες μέσα τους, συχνά διαμορφώνουν κουλτούρα, μεταδίδουν τεχνογνωσία και χτίζουν ισχυρότερες ομάδες. Όμως το in-house έχει κόστος – και όχι μόνο οικονομικό. Έχει διοικητικό βάρος, ανάγκη για διαρκή επανεκπαίδευση και μειωμένη ευελιξία όταν ο ανταγωνισμός κινείται με ταχύτητα φωτός.

Το Outsourcing από την άλλη, δεν είναι υποχώρηση – είναι στρατηγικό άνοιγμα. Είναι η συνειδητοποίηση πως δεν χρειάζεται να κάνεις τα πάντα, αλλά να κάνεις τα σωστά. Οι ευέλικτες επιχειρήσεις στην Ελλάδα, ειδικά όσες κινούνται σε τεχνολογικούς και εξαγωγικούς κλάδους, έχουν μάθει να συνεργάζονται. Να εξωτερικοποιούν εκεί όπου άλλοι είναι πιο γρήγοροι, πιο φθηνοί, πιο εξειδικευμένοι.

Αλλά και το outsourcing έχει το δικό του τίμημα: χάνεις άμεσο έλεγχο, μπορεί να κινδυνεύσεις από εξαρτήσεις, και αν δεν υπάρχει ξεκάθαρη συμφωνία , αυτό που εξοικονομείς σε κόστος μπορεί να το χάσεις σε αξιοπιστία.

“Δεν είναι αν θα τα κάνεις όλα εσύ – είναι αν ξέρεις τι δεν πρέπει να κάνεις εσύ.”

 Πότε να κρατήσεις εσωτερικά, Πότε να αναθέσεις εξωτερικά

Η ελληνική επιχειρηματικότητα δεν λειτουργεί με κανόνες εγχειριδίου. Χτίζεται με ένστικτο, αλλά και στρατηγική. Κάθε απόφαση για το αν θα διαχειριστείς κάτι εσωτερικά ή θα το εξωτερικεύσεις, πρέπει να πατά σε 3 θεμέλια: το κόστος, τον έλεγχο, και την αξία.

Τι κρατάμε εσωτερικά:

1. Ό,τι αγγίζει την καρδιά της επιχείρησης.
   Αν μια λειτουργία επηρεάζει άμεσα τη φήμη, την ποιότητα ή την εμπειρία του πελάτη, μένει μέσα. Γιατί η εμπιστοσύνη δεν ανατίθεται.
2. Ό,τι χτίζει γνώση.
   Αν εκπαιδεύεις την ομάδα σου με κάθε έργο, τότε χτίζεις ισχυρή βάση. Και η οργανωσιακή γνώση δεν πρέπει να φεύγει μαζί με έναν εξωτερικό συνεργάτη.
3. Ό,τι έχει στρατηγική προοπτική.
   Όταν σχεδιάζεις προϊόν, όταν αναλύεις την αγορά, όταν δομείς την ταυτότητά σου – οφείλεις να το κρατήσεις εσωτερικά. Εκεί κρίνεται η κατεύθυνση.

Παράδειγμα:
Μια ελληνική εταιρεία ποιοτικής εστίασης που θέλει να ελέγχει το μενού και την εμπειρία πελάτη, δεν αναθέτει την εκπαίδευση προσωπικού. Είναι το σήμα κατατεθέν της.

Τι αναθέτουμε Εξωτερικά:

-Ό,τι δεν προσθέτει στρατηγική αξία.
Π.χ. οι καθημερινές λογιστικές διαδικασίες, η τεχνική συντήρηση ιστοσελίδας, η διανομή προϊόντων.

-Ό,τι είναι ακριβό να διατηρηθεί μόνιμα.
Δεν χρειάζεσαι δικό σου νομικό τμήμα για δύο συμβάσεις το μήνα. Ούτε ειδικό σε τεχνολογίες για μια αναβάθμιση ανά εξάμηνο.

-Ό,τι απαιτεί υψηλή εξειδίκευση και δεν είναι το αντικείμενό σου.
Δεν γίνεται ένας φούρνος να φτιάχνει μόνος του την ψηφιακή του διαφήμιση. Όπως δεν γίνεται ένα λογιστικό γραφείο να χτίζει εφαρμογές μόνο του.

Παράδειγμα:
Ένα μικρό ξενοδοχείο στις Κυκλάδες αναθέτει σε εξωτερικό γραφείο την online προώθησή του – γιατί χρειάζεται επαγγελματισμό και ευελιξία, όχι μόνιμο προσωπικό.

Η έξυπνη Μέση Οδός: Συνδυασμός

Ούτε όλα μέσα. Ούτε όλα έξω. Ο σύγχρονος επιχειρηματίας επιλέγει με κριτήρια λογικής και βιωσιμότητας:

-Κρατά ό,τι επηρεάζει την εμπιστοσύνη του πελάτη.

-Αναθέτει ό,τι δεν χρειάζεται καθημερινά.

-Επιβλέπει ό,τι εξωτερικεύει.

Και το πιο σημαντικό; Δεν αρκείται στην ανάθεση. Απαιτεί ποιότητα, συνέπεια και μετρήσιμα αποτελέσματα.

«Δεν είναι αδυναμία να ζητάς βοήθεια – είναι δύναμη να ξέρεις πού σε συμφέρει να σταθείς και πού να στηριχθείς.

 Η απόφαση δεν είναι τεχνική. Είναι στρατηγική.

Σε κάθε επιχείρηση έρχεται η στιγμή που πρέπει να αποφασίσεις: “το κρατάω μέσα ή το δίνω έξω;” Και τότε, δεν ρωτάς το ένστικτο. Ρωτάς τη στρατηγική σου.

Τρία κριτήρια-κλειδιά για σωστή απόφαση

-Η Λειτουργία Δημιουργεί Διακριτή Αξία;
Αν αυτό που σκέφτεσαι να αναθέσεις είναι μέρος της αξίας που αντιλαμβάνεται ο πελάτης, κράτησέ το κοντά.
Παράδειγμα:Αν είσαι εταιρεία εκπαίδευσης και αναθέσεις το σχεδιασμό μαθημάτων… έχεις ήδη χάσει τον έλεγχο της ποιότητας.

-Πόσο Συχνά και Κρίσιμα το Χρειάζεσαι;
Αν πρόκειται για κάτι επαναλαμβανόμενο και απαιτεί άμεσες αποκρίσεις, καλό είναι να το διαχειρίζεσαι εσωτερικά.
Αν γίνεται σποραδικά, δώσε το έξω με καλές προδιαγραφές.

-Μπορεί να Υλοποιηθεί με Ίδιο ή Καλύτερο Αποτέλεσμα Εξωτερικά;
Δεν είναι ντροπή να παραδεχτείς ότι άλλοι μπορούν να το κάνουν καλύτερα. Ντροπή είναι να επιμένεις να το κάνεις εσύ, απλώς επειδή “έτσι το κάναμε πάντα”.

Προσοχή στις 3 πιο συχνές παγίδες

-Να Βλέπεις Μόνο το Κόστος
Φθηνότερο δεν σημαίνει και πιο συμφέρον. Αν κοστίζει λιγότερο αλλά χάνεις πελάτες ή ποιότητα, είναι… πανάκριβο.

-Να Μη Θέτεις Κριτήρια Απόδοσης
Κάθε ανάθεση πρέπει να έχει συμφωνημένα αποτελέσματα. Αλλιώς, δεν είναι συνεργασία – είναι τζόγος.

-Να Αναθέτεις χωρίς Να Καταλαβαίνεις Τι Δίνεις
Αν αναθέτεις γιατί “δεν ξέρω να το κάνω”, κινδυνεύεις να παραδώσεις τον έλεγχο της επιχείρησής σου. Κατανόησε πρώτα – αποφάσισε μετά.

Και η χρυσή στρατηγική;

“Πυρήνας μέσα – Περιφέρεια έξω.”
Ό,τι αγγίζει το “γιατί υπάρχεις” ως επιχείρηση, πρέπει να μένει εντός. Ό,τι δεν είναι βασική δεξιότητα, ας υλοποιείται εξωτερικά – με έλεγχο και στρατηγική εποπτεία.

«Η εξωτερική ανάθεση δεν είναι αποποίηση ευθύνης. Είναι επιλογή ευθύνης – όταν ξέρεις τι θες, πώς το θες και ποιος μπορεί να στο φέρει.»

Η τελική απόφαση θέλει πυξίδα, όχι συνήθεια

Σε έναν κόσμο που αλλάζει γρήγορα, ο ρόλος του επιχειρηματία και του μάνατζερ δεν είναι να κάνει τα πάντα. Είναι να ξέρει ποιον ρόλο παίζει η κάθε λειτουργία στην επιχείρησή του και ποια στρατηγική διατηρεί τον έλεγχο, την ποιότητα και το όραμα του οργανισμού του.

Δεν υπάρχουν μαγικές συνταγές. Υπάρχουν στρατηγικές με επίγνωση.

Η διαχείριση in-house ενδείκνυται όταν θες να ενισχύσεις την εσωτερική τεχνογνωσία, να χτίσεις κουλτούρα και να διαφυλάξεις ευαίσθητες λειτουργίες. Το outsourcing, από την άλλη, είναι πανίσχυρο εργαλείο όταν το διαχειριστείς έξυπνα: όταν θες ταχύτητα, εξειδίκευση, μείωση κόστους – αλλά όχι εις βάρος του στρατηγικού σου πυρήνα.

Στην Ελλάδα του 2025, με τόσες πιέσεις σε χρόνο, πόρους και ανθρώπινο δυναμικό, η πιο κρίσιμη δεξιότητα δεν είναι ούτε το management ούτε το leadership. Είναι η ικανότητα στρατηγικής διάκρισης: τι κρατώ, τι δίνω, σε ποιον, πότε και με τι όρους.

Όσο πιο ξεκάθαρος είσαι στο “ποιος είσαι” ως επιχείρηση, τόσο πιο εύκολα θα αποφασίσεις τι να κάνεις μέσα και τι έξω. Όταν δεν ξέρεις τι σε κάνει μοναδικό, τα χάνεις όλα μαζί: έλεγχο, ποιότητα, και ταυτότητα.

Αυτός είναι ο ρόλος του σύγχρονου συμβούλου, όχι να διαλέξει για σένα, αλλά να σε οπλίσει με γνώση για να μη διαλέξεις στην τύχη.