Η πολιτική πόλωση και η «τυφλή» βία πρέπει να σταματήσουν

Ας συμφωνήσουμε εξ’ αρχής στο εξής, πως η βία απ’ όπου κι αν προέρχεται είναι καταδικαστέα. Δεν υπάρχει βία με ισχυρό «άλλοθι», που εξωραΐζεται στην κοινωνική συνείδηση και μ’ έναν μαγικό τρόπο της αποδίδεται συγχωροχάρτι. Αυτό που βιώνει η χώρα τα τελευταία 24ωρα είναι μια απεικόνιση τυφλής βίας, που τείνει να παρασύρει το κοινωνικό σύνολο σε επικίνδυνες ατραπούς, βγαλμένες από τους χειρότερους εφιάλτες της δημοκρατίας.

Γράφει ο Νώντας Βλάχος

Οι πολιτικές δυνάμεις και δη τα κόμματα εξουσίας (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ), έχουν επιδοθεί το τελευταίο διάστημα, με εφαλτήριο την υπόθεση Κουφοντίνα, στην καλλιέργεια ενός πολωτικού κλίματος, που έχει πάρει τα χαρακτηριστικά μιας ακραιφνούς ιδεολογικής αντιπαράθεσης, εντός και εκτός Κοινοβουλίου. Η πριμοδότηση της πόλωσης και των ακραίων διαξιφισμών, που κουβαλούν τον σπόρο του διχασμού και της οξείας αντιπαλότητας, έχουν ως ακροατήριο την κοινωνία, τους πολίτες. Αυτούς που όντες κουρασμένοι, μπουχτισμένοι, ενδεχομένως και θυμωμένοι από την παρατεταμένη καραντίνα και την επαγγελματική ανασφάλεια, που μεταξύ άλλων τους έχει δημιουργήσει, αισθάνονται να ασφυκτιούν…

Οι τακτικές όξυνσης και πόλωσης, που διέπονται από μικροκομματική λογική, μόνο κακό κάνουν. Απαιτείται τώρα, άμεσα, από τις πολιτικές δυνάμεις, να επιδείξουν σύνεση, λογική και πρόθεση για ανακωχή, πριν θρηνήσουμε θύματα από αυτόν τον ιδιόμορφο «πόλεμο», όπου εμπλέκονται – συμμετέχουν, όλα τα αγαπημένα «κλισέ» της σύγχρονης ελληνικής δημοσιογραφίας. Οι μπαχαλάκηδες, οι γνωστοί άγνωστοι, οι αγανακτισμένοι πολίτες, οι αρνητές της μάσκας και των περιοριστικών μέτρων, οι συνωμοσιολόγοι και φυσικά οι αστυνομικοί, μ’ όλα τα… προσωνύμια που τους συνοδεύουν.

Αν συνεχιστεί το ολέθριο λάθος-και αυτό αφορά τα κόμματα εξουσίας κυρίως- να θρέφουν την πολιτική ένταση και να διοχετεύουν με οξυγόνο την πύρινη λαίλαπα της βίας, τότε οι ημέρες που ξημερώνουν θα κρύβουν άκρως δυσάρεστες εκπλήξεις. Προφανώς και πρέπει τώρα,  με νωπή τη μνήμη και το… αίμα από τα επεισόδια με επίκεντρο τη Νέα Σμύρνη, να μπει φραγμός στη ρητορική του διχασμού και του μίσους. Θα είναι καταστροφικό αν συνεχιστεί στα βουλευτικά έδρανα, στα τηλεοπτικά «παράθυρα», ακόμη και στα social media, ο πολιτικός και ιδεολογικός πόλεμος. Θα είναι σαν η δημοκρατία, οι πολιτικοί θεσμοί και οι εκπρόσωποί του, να οπλίζουν συνειδητά το χέρι του κάθε ασυνείδητου, ο οποίος με περίσσεια ευκολία και υποκινούμενος από το άπλετο μίσος με το οποίο γαλουχήθηκε για τον εχθρό του, θα του ανοίγει το κεφάλι.

Μέτρα περιορισμού ή καταστολής;

Κανείς φυσικά δεν είναι εκπρόσωπος της κοινής γνώμης, ούτε αποτελεί τον μετρητή δυσαρέσκειας ή ευαρέσκειας της κοινωνίας για την κυβέρνηση. Αυτό φυσικά ισχύει και για τον υπογράφοντα. Καταγράφεται, όμως, στην κοινωνική συλλογική συνείδηση, η πεποίθηση ότι τα περιοριστικά μέτρα, μετατρέπονται σε κατασταλτικά με θύματα τους «πολίτες». Οι απείθαρχοι τρώνε ξύλο και αυτή η λογική, όσο κι αν πασπαλισθεί με ανούσιες έως και ανόητες δικαιολογίες, που αφορούν άκουσον-άκουσον τα πολιτικά φρονήματα και τις δράσεις των θυμάτων, είναι καταδικαστέα και εξόχως επικίνδυνη.

Όπως εξόχως επικίνδυνη είναι η συμπεριφορά αγέλης που επέδειξαν κάποιοι, απέναντι στον δύσμοιρο αστυνομικό στη Νέα Σμύρνη, ο οποίος σώθηκε από θαύμα. Δεν είμαστε θιασώτες-εκφραστές του δόγματος των ίσων αποστάσεων. Δεν πρόκειται περί αυτού αλλά για υιοθέτηση της κοινής λογικής. Η βία είναι απορριπτέα και καταδικαστέα από όπου και αν προέρχεται.

Ο πρωθυπουργός επιχείρησε στο χθεσινό του μήνυμα, να εμφανιστεί ενωτικός και να κατευνάσει τα πνεύματα, διαβλέποντας προφανώς ότι η χώρα δεν μπορεί να παραδοθεί σε μια χαοτική κατάσταση, όπου επεισόδια σαν και αυτά της Νέας Σμύρνης, θα επαναλαμβάνονται. Έπραξε το αυτονόητο, ωστόσο, δεν λησμόνησε να αφήσει υπονοούμενα και «σπόντες» για τον ΣΥΡΙΖΑ, λέγοντας μεταξύ άλλων, ότι «κάποιοι επιχειρούν να σπείρουν το μίσος και τον διχασμό».

Φυσικά, όπως αναμενόταν, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης απάντησε. Και το γαϊτανάκι της αντιπαράθεσης συνεχίστηκε, ενώ όλα φωνάζουν, κραυγάζουν, πως είναι επιβεβλημένη η άμβλυνση των αντιπαραθέσεων, η πρυτάνευση της λογικής και οι αμοιβαίες πρωτοβουλίες για ειρήνευση.

Ας πράξουν επιτέλους τα αυτονόητα…