Η εμμονική Γερμανία μεροληπτεί υπέρ της Τουρκίας

Ο ελληνικός Τύπος γράφει εδώ και καιρό για τον αναβαθμισμένο ρόλο που έχει αναλάβει η Ελλάδα στην Ανατολική Μεσόγειο και τη διπλωματικά απομονωμένη και υποβαθμισμένη Τουρκία. Έρχεται, όμως, η Γερμανία, από καιρού εις καιρόν, για να μας υπενθυμίσει τη μείζονα… σχετικότητα που διέπει τις αναλύσεις της εξωτερικής πολιτικής, μιας και αυτός που ορίζει τους κανόνες του παιχνιδιού και τους ρόλους που θα διανέμονται, είναι ο ισχυρός. Το Βερολίνο, για δεύτερη φορά μέσα σε μερικούς μήνες, άφησε εκτός νυμφώνος τη χώρα μας από τη Διάσκεψη για τη Λιβύη, παρά το γεγονός ότι λόγω του «διαβόητου» τουρκολιβυκού συμφώνου που προσκρούει στα κυριαρχικά της δικαιώματα, έχει ουσιαστικό λόγο να παραβρίσκεται.

Γράφει ο Νώντας Βλάχος

Η Γερμανία αποφάσισε έτσι, όπως άλλωστε είχε πράξει, με την ίδια συλλογιστική και στη αντίστοιχη Διάσκεψη του Ιανουαρίου, από την οποία δεν είχαν προκύψει απτά αποτελέσματα. Τι υποστηρίζει η γερμανική συλλογιστική; Πως η ελληνική συμμετοχή θα προσέδιδε στη Διάσκεψη τη μορφή μιας αντιπαράθεσης ανάμεσα σε Αθήνα και Άγκυρα, ελέω του τουρκολυβικού Μνημονίου, δημιουργώντας ισχυρά προσκόμματα στην εξεύρεση μιας κοινά αποδεκτής λύσης. Όμως περί ποιας λύσης μιλάμε και κυρίως όταν το πρόβλημα σ’ όλες τις διπλωματικές-γεωπολιτικές εξισώσεις που αφορούν τη Λιβύη, είναι η Τουρκία;

Το Μνημόνιο στρατιωτικής και όχι μόνο συνεργασίας που έχει υπογράψει η Τουρκία με τη Λιβύη, αποτελεί τη πηγή του κακού, το αγκάθι που πρέπει να αποκοπεί από τη ρίζα του. Αυτό το αναγνωρίζει η πλειοψηφία των συμμετεχουσών χωρών στη Διάσκεψη, όπως η Γαλλία, η Αίγυπτος αλλά και τα Εμιράτα, ενώ στο σύνολό της η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει «αποδοκιμάσει» εμπράκτως το εν λόγω Σύμφωνο. Η Γερμανία, όμως, δεν πτοείται, συνεχίζει στο δρόμο της στρατηγικής υποστήριξης της Τουρκίας, αποκλείοντας στο διάβα της ότι μπορεί να «σπιλώσει» το  ευνοϊκό αφήγημα που επιμελώς δημιουργεί εδώ και χρόνια για την Αγκυρα, και τις καλές προθέσεις της τελευταίας απέναντι στην Ευρώπη.

Το γερμανικό φιλοτουρκικό δόγμα

Για την ακρίβεια το Βερολίνο υποστηρίζει το «δόγμα» για ευνοϊκή μεταχείριση της Τουρκίας, ενίοτε και συγχώρεσης των προκλητικών ενεργειών της στην Ανατολική Μεσόγειο, με πρόσχημα την αγαστή συνεργασία της στο μεταναστευτικό. Πρόκειται για μια έμμεση «εργαλειοποίηση» του προσφυγικού εκ μέρους της Γερμανίας, για χάρη της Τουρκίας, η οποία ειδικεύεται ως γνωστόν στη χρησιμοποίηση αυτού του ακανθώδους ζητήματος, προκειμένου να εκβιάσει κυρίως την Ευρώπη.

Ως πότε, όμως, θα δίδεται συγχωροχάρτι στην Τουρκία και η Γερμανία θα διαδραματίζει χωρίς τον παραμικρό δισταγμό, τον ρόλο του προστάτη της Άγκυρας; Χώρες όπως η Γαλλία, με σημαίνοντα γεωπολιτικό ρόλο στην Ευρώπη και συγκεκριμένα συμφέροντα στην Ανατολική Μεσόγειο, όπου η Τουρκία ανακατεύεται ολοένα και περισσότερο, αντιδρούν στη γερμανική προσέγγιση. Και δεν είναι, ασφαλώς, μόνο η Γαλλία που απορρίπτει τις ενέργειες της Άγκυρας να μετατρέψει σε τουρκικό προτεκτοράτο τη Λιβύη, αλλά όπως προαναφέρθηκε η πλειοψηφία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επομένως, και με δεδομένη την αιγυπτιακή καθολική άρνηση στο Μνημόνιο Συνεργασίας Τουρκίας-Λιβύης, θεωρείται εκ προοιμίου εξαιρετικά δύσκολο για τη Γερμανία να επιδιώξει την εξεύρεση μιας λύσης, που θα κρατούσε ζωντανά τα κύτταρα του τουρκολιβυκού ΜoU. Τίθεται, βεβαίως, το ερώτημα, αν η Γερμανία τελικώς επιδιώξει κάτι τέτοιο, δηλαδή να τοποθετηθεί ευνοϊκώς για το τουρκολιβυκό Μνημόνιο, τη στιγμή που Ευρωπαϊκή Ένωση, Αίγυπτος αλλά και Εμιράτα το απορρίπτουν.

Επί της ουσίας, ο αποκλεισμός της Ελλάδας, δεν αλλάζει τα δεδομένα στη συγκεκριμένη Διάσκεψη που ούτως ή άλλως δεν αναμένεται να «γεννήσει» ουσιαστικά αποτελέσματα. Καταδεικνύει όμως τον εμμονικό τρόπο που σκέφτεται η Γερμανία, η οποία μεροληπτεί ανοιχτά και απερίφραστα υπέρ της Τουρκίας. Η Αθήνα αντέδρασε και μάλιστα σε πολύ υψηλούς τόνους προς το Βερολίνο και προφανώς ετοιμάζει τη στάση της, ενόψει της Συνόδου Κορυφής της Ε.Ε, εκεί όπου θα συζητηθεί και η αποκαλούμενη «θετική ατζέντα» ανάμεσα σε Τουρκία και Ευρώπη.

Η ρητορική της Ελλάδας είναι ξεκάθαρη και υποστηρίζεται από τη συνολική εικόνα και τα πεπραγμένα της Τουρκίας τα προηγούμενα χρόνια. Όσα περισσότερα προσφέρονται στην Άγκυρα, με αντάλλαγμα την καλή της συμπεριφορά-ιδίως στο προσφυγικό-τόσο αυτή αποθρασύνεται, γίνεται πιο απαιτητική και συνάμα προκλητική προς τους γείτονές της.

Η εικόνα είναι τόσο διαυγής και «αποκρυσταλλωμένη» που ούτε και οι γερμανικές παρωπίδες μπορούν να την κρύψουν στην Ευρώπη…