Η εκρηκτική άνοδος της Πλεύσης και ο νέος πολιτικός χάρτης

Η προοπτική συνεργασίας μεταξύ ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και Πλεύσης Ελευθερίας παραμένει αβέβαιη, αν όχι αδιέξοδη. Παρά τις όποιες φαινομενικές προσπάθειες για προσέγγιση, τα τρία κόμματα ανταγωνίζονται για την ηγεμονία στον χώρο της Κεντροαριστεράς, διεκδικώντας ψήφους από την ίδια εκλογική δεξαμενή, ενώ οι μεταξύ τους πολιτικές αντιπαλότητες είναι βαθιά ριζωμένες.

Η εκρηκτική άνοδος της Πλεύσης και ο νέος πολιτικός χάρτης

Το πολιτικό τοπίο περιπλέκεται περαιτέρω μετά τη ραγδαία άνοδο της Πλεύσης Ελευθερίας, η οποία, σύμφωνα με τη δημοσκόπηση της Pulse, συγκεντρώνει 12% και ισοβαθμεί με το ΠΑΣΟΚ στη δεύτερη θέση της πρόθεσης ψήφου.

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου, με το δυναμικό της πολιτικό στιλ και τις συγκρούσεις που έχει καταγράψει με στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ από το 2015, αλλά και την έντονα επιθετική ρητορική της απέναντι στο ΠΑΣΟΚ, καθιστά τη συνεννόηση δύσκολη. Παράλληλα, η Πλεύση διαφοροποιείται από το παραδοσιακό αριστερό αφήγημα, καθώς υιοθετεί έναν συνδυασμό πατριωτικής και αντισυστημικής ρητορικής, που δεν ευθυγραμμίζεται με τη στρατηγική των άλλων κομμάτων του χώρου.

Σε ένα θεωρητικό σενάριο συνεργασίας, η Κωνσταντοπούλου πιθανότατα θα διεκδικούσε ηγετικό ρόλο, γεγονός που θα προκαλούσε ισχυρές αντιδράσεις, ιδιαίτερα από το ΠΑΣΟΚ. Το αποτέλεσμα είναι ότι η προοπτική ενός ενιαίου μετώπου παραμένει σε μεγάλο βαθμό ανέφικτη.

Αντί για σύγκλιση, νέες εντάσεις στον χώρο της Κεντροαριστεράς

Αν και η φθορά της κυβέρνησης μετά από έξι χρόνια διακυβέρνησης δημιουργεί προϋποθέσεις για εναλλακτική πρόταση εξουσίας, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ δεν καταφέρνουν να συντονιστούν.

Η πρόσφατη εκδήλωση για το βιβλίο του Γιάννη Μπαλάφα, παρουσία του Αλέξη Τσίπρα, ανέδειξε τις διαφορές. Ο Σωκράτης Φάμελλος εμφανίστηκε ανοιχτός στη συνεργασία «εδώ και τώρα», αλλά με όρους που το ΠΑΣΟΚ δεν φαίνεται διατεθειμένο να αποδεχθεί.

Από την πλευρά του, ο Νίκος Ανδρουλάκης διατηρεί σαφείς αποστάσεις, υπογραμμίζοντας ότι οποιαδήποτε συνεργασία πρέπει να βασίζεται σε κοινές αρχές και πρόγραμμα, απορρίπτοντας τη λογική των ευκαιριακών συμμαχιών. Παράλληλα, τα εσωκομματικά του ΠΑΣΟΚ παραμένουν ανοιχτά, όπως φάνηκε από την πρόσφατη αντιπαράθεση του Ανδρουλάκη με την Ευαγγελία Λιακούλη.

Η απόσταση μεταξύ των δύο κομμάτων επιβεβαιώνεται και στην καθημερινή πολιτική πρακτική. Ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει άμεση επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού, ενώ το ΠΑΣΟΚ τάσσεται υπέρ μιας σταδιακής εφαρμογής του μέτρου.

Μεταγραφές και εσωκομματικές διαμάχες

Την ίδια στιγμή, ο Νίκος Ανδρουλάκης επιχειρεί επιθετικά ανοίγματα, προσελκύοντας στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, όπως η Ράνια Θρασκιά και ο Πέτρος Παππάς, προκαλώντας έντονες αντιδράσεις στην Κουμουνδούρου.

Στον αντίποδα, στελέχη όπως ο Νίκος Παπανδρέου, ο Παύλος Γερουλάνος και ο δήμαρχος Αθηναίων Χάρης Δούκας εμφανίζονται πιο ανοιχτοί στη συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ, επιβεβαιώνοντας το εσωτερικό ρήγμα στο ΠΑΣΟΚ.

Συμπέρασμα: Η Κεντροαριστερά σε τροχιά διάσπασης

Αντί για ενότητα, η Κεντροαριστερά μοιάζει διχασμένη και πολωμένη. Οι προσωπικές αντιπαραθέσεις, η απουσία κοινής στρατηγικής και οι διαφορετικές πολιτικές ατζέντες κρατούν μακριά οποιοδήποτε σενάριο συνεργασίας.

Με το ΠΑΣΟΚ να παλεύει για εδραίωση, τον ΣΥΡΙΖΑ να αναζητά προσανατολισμό και την Πλεύση Ελευθερίας να αποκτά δυναμική, το πολιτικό μέλλον της Κεντροαριστεράς προμηνύεται γεμάτο εντάσεις και εκπλήξεις.