Γιατί και πότε τα ελληνικά ομόλογα θα προσπεράσουν τα ιταλικά

Ο κοινός παρονομαστής της διολίσθησης των αποδόσεων για τα ελληνικά και ιταλικά ομόλογα αναμένεται να ενισχυθεί, καθώς οι προσδοκίες για ανανέωση και επέκταση των πολιτικών ποσοτικής νομισματικής χαλάρωσης από τις μεγάλες κεντρικές τράπεζες και μετά την άνοιξη αντιμετωπίζονται πλέον ως βεβαιότητα.

Ο συνδυασμός των αρχικών εκτιμήσεων για την διεθνή τάση οικονομικής επιβράδυνσης με τις συνέπειες από την εξάπλωση του κοροναϊού στην συνέχεια και τις επιπτώσεις της στην οικονομία της Κίνας και κατά συνέπεια στο διεθνές εμπόριο, δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για σκέψεις που θα μπορούσαν να οδηγήσουν τις κεντρικές τράπεζες σε οποιουδήποτε είδους περιοριστικές πολιτικές.

Για την Ελλάδα και την Ιταλία όμως ο διεθνής κοινός παρονομαστής επηρεάζεται και από ιδιαιτερότητες οι οποίες τους επόμενους μήνες αναμένεται να διαφοροποιήσουν ακόμα περισσότερο την στάση των επενδυτών απέναντι σε όλα τα “χαρτιά” χρέους δημόσιου και ιδιωτικού που αναμένεται να εκδοθούν.

Για την Ιταλία οι προσδοκίες οικονομικής ανάπτυξης αφ’ ενός δεν είναι καλές καθώς ήδη το 2019 έκλεισε με συρρίκνωση της οικονομικής της δραστηριότητας και το 2020 “τρέχει” με σχεδόν μηδενικό ρυθμό μεταβολής. Αφ’ ετέρου επειδή η διεθνής συγκυρία πρόκειται να την επηρεάσει περισσότερο από την Ελλάδα λόγω του ισχυρού εξαγωγικού προσανατολισμού της και την εξάρτησή της από την “τύχη” της γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας (στην Β. Ιταλία βρίσκεται εγκατεστημένο το μεγαλύτερο κομμάτι της βιομηχανίας που εξυπηρετεί ως προμηθευτής την γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία).

Αντίθετα, για την Ελλάδα οι επόμενοι μήνες και κυρίως η περίοδος Μαΐου – Ιουλίου πρόκειται να είναι “φορτισμένοι” με τις δραστηριότητες απαγκίστρωσης του τραπεζικού συστήματος με μαζικές τιτλοποιήσεις χρέους, των οποίων όμως θα έχει προηγηθεί μία νέα πολιτικά και οικονομικά ισχυρή “κίνηση” αναδιάρθρωσης του ελληνικού δημόσιου χρέους.

Οι κινήσεις αυτές θα “συμπέσουν” αφ’ ενός με την έναρξη των επίσημων συζητήσεων για την απομείωση των στόχων για τα πρωτογενή πλεονάσματα και αφ’ ετέρου με την “έμμεση” κίνηση αναγνώρισης από την πλευρά της ΕΚΤ του αξιόχρεου του ελληνικού χρέους.

Το πλαίσιο αυτών των “κινήσεων” αναμένεται να επισπεύσει κάποιες αναβαθμίσεις οι οποίες – όπως εκτιμάται αρμοδίως – θα καθιστούν πολύ ρεαλιστική για τις αγορές την πρόβλεψη για αποδοχή των ελληνικών κρατικών ομολόγων από την ΕΚΤ για το QE περί τα τέλη του 2020.

Η βεβαιότητα της προσδοκίας αυτής αναμένεται να επιταχύνει την συρρίκνωση των αποδόσεων, αλλά και των spreads, γεγονός που θα οριστικοποιήσει το …ξεπέρασμα των ιταλικών ομολόγων.