Φίλης: Το ελληνικό 2015 υπό το φως της σημερινής ευρωπαϊκής κρίσης

«Πέντε χρόνια μετά, μπορούμε να αξιολογήσουμε τις συνθήκες που προκάλεσαν το δημοψήφισμα και τ’ αποτελέσματά του, υπό το φως -σήμερα πια- των γεγονότων», σημείωσε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Ν. Φίλης με αφορμή το δημοψήφισμα του 2015

«Πιστεύω ότι αν δεν υπήρχε ο ΣΥΡΙΖΑ να προχωρήσει τη διαπραγμάτευση, έστω και με τη στρατηγική ήττα που υπέστη στο τέλος της, αλλά και με την ενόραση να διαμορφώσει πάνω σε αυτήν ένα πρόγραμμα εναλλακτικής πορείας, το μέλλον της χώρας θα ήταν άδηλο», επισήμανε στον Real Fm.

«Δεν είναι τυχαίο ότι το 2019 ο ΣΥΡΙΖΑ απάλλαξε τελικώς τη χώρα από τις επαχθείς μνημονιακές συμφωνίες, κάτι που δεν μπορούσε να κάνει η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου. Μην ξεχνάμε τον κύριο πολιτικό λόγο που οδηγηθήκαμε τον Ιανουάριο 2015 σε πρόωρες εκλογές: η τότε κυβέρνησή δεν μπορούσε να «πάρει» θετική μνημονιακή αξιολόγηση. Οι δανειστές είχαν χάσει την πολιτική εμπιστοσύνη απέναντί της και τίποτα απολύτως δεν προχωρούσε, προς καμία κατεύθυνση. Δεν συζητούσαν καν μαζί της», υπογράμμισε ο κ. Φίλης. Και συνέχισε

«Σήμερα υπάρχει κάτι σημαντικότερο από όλα αυτά -το μέλλον της Ευρώπης. Μετά τη μεγάλη οικονομική κρίση με τον κορονοϊό, μπαίνουν πλέον επί τάπητος ζητήματα, διλήμματα και πολιτικές προτάσεις τις οποίες όταν διατύπωνε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ το πρώτο εξάμηνο του 2015 η εν χορώ αντίδραση των λεγόμενων «μενουμευρωπαίων» ήταν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «θέλει να βγάλει τη χώρα από την Ευρώπη».

Τότε λέγαμε ότι λύση συνιστούσε -μαζί με άλλα- η «αμοιβαιοποίηση» του δημόσιου χρέους. Ισχυριζόμασταν, ότι το χρέος δεν είχε γιγαντωθεί μόνο λόγω των υπαρκτών εσωτερικών διαρθρωτικών προβλημάτων της ελληνικής οικονομίας, αλλά και εξαιτίας της διάρθρωσης της ευρωπαϊκής οικονομίας, αφού τα πλεονάσματα της Γερμανίας δημιουργούσαν τα ελλείμματα σε όλο τον ευρωπαϊκό νότο.

Προτείναμε επίσης χαλάρωση του Συμφώνου Σταθερότητας, αυτό που ο Πρόντι είχε ονομάσει «ζουρλομανδύα», με ενίσχυση -τύπου Μάρσαλ-παραγωγικών δραστηριοτήτων του δοκιμαζόμενου ευρωπαϊκού νότου και άλλα.

Όλα αυτά, σήμερα που η κρίση δεν αφορά τη μικρή «περιθωριακή» οικονομία της Ελλάδας, αλλά την καρδιά της Ευρώπης, συζητιούνται και φαίνονται σε πολύ περισσότερους από ό,τι τότε λογικά και ευκταία.

Υπενθυμίζω ότι εκείνες τις μέρες ο Σόιμπλε και η κυρίαρχη ευρωπαϊκή ελίτ έστελναν τελεσίγραφο για έξοδο από το ευρώ, ακόμα και με κάποια χρήματα για… «να τα βγάλει πέρα η χώρα για ένα διάστημα». Αυτό που επιδίωκαν, και αυτό που είχαν την ισχύ να επιβάλουν, ήταν η περιθωριοποίηση της χώρας στο διεθνή καταμερισμό εργασίας και η ταπείνωσή της στη διεθνή κοινότητα. Δεν τους επετράπη.

Όλο εκείνη η περίοδος αποτέλεσε μια πολιτική δοκιμασία, που διαμόρφωσε τις προϋποθέσεις ενηλικίωσης των πρωταγωνιστών της πολιτικής ζωής. Ο ΣΥΡΙΖΑ απέκτησε μέσα από αυτήν μεγαλύτερη ομοιογένεια και καλύτερη δυνατότητα και ικανότητα διακυβέρνησης. Δεν υπήρχαν πλέον στρατηγικά διλήμματα που θα αποπροσανατόλιζαν την καθημερινή διακυβέρνηση.

Ήταν συνεπώς μια απόφαση να προχωρήσουμε, η χώρα να προχωρήσει, να βγει από τα μνημόνια, με σκληρές θυσίες, αναπόφευκτα, αλλά με την κοινωνία όρθια».

Ακολουθήστε το The Indicator στο Google news

Σχετικά Νέα