Ευ. Βενιζέλος: Οριοθετημένος διάλογος για την οριοθέτηση

“Τώρα καθίσταται συνείδηση η επείγουσα ανάγκη να υπάρξει συνολική στρατηγική και ας θεωρήσουμε τη συμφωνία με την Αίγυπτο ένα βήμα προς την κατεύθυνση αυτή”, επισημαίνει μεταξύ άλλων ο Ευάγγελος Βενιζέλος σε άρθρο του στην “Καθημερινή της Κυριακής”, με αφορμή την πρόσφατη συμφωνία που συνυπέγραψαν Αθήνα και Κάιρο.

Σύμφωνα με τον κ. Βενιζέλο, η εν λόγω συμφωνία μπορεί να αξιολογηθεί νηφάλια και δίκαια μόνο μέσα στα στρατηγικά συμφραζόμενά της, ενώ σε άλλο σημείο υπογραμμίζει: “Η τμηματική οριοθέτηση είναι αιγυπτιακή προτίμηση και ελληνικός συμβιβασμός” και συμπληρώνει πως “η Αίγυπτος δεν θέλησε να αντιπαρατεθεί με την Τουρκία ανατολικά του 28ου μεσημβρινού, αλλά θέλησε να αντιπαρατεθεί στο τουκολιβυκό ‘μνημόνιο’. Η κυβέρνηση στάθμισε πως αυτό είναι επαρκής λόγος για την αποδοχή της τμηματικής οριοθέτησης. Δύο κυρίαρχα κράτη όπως η Ελλάδα και η Αίγυπτος μπορούν να οριοθετήσουν τις θαλάσσιες ζώνες κατά την ελεύθερη βούλησή τους. Οι νομικές αρχές που ακολουθούνται όμως και οι τεχνικές λεπτομέρειες κάθε συμφωνίας έχουν μεγάλη σημασία όταν εκκρεμούν άλλες κρίσιμες οριοθετήσεις όπως αυτή με την Τουρκία και αυτή με τη Λιβύη”.

Όπως εξηγεί, ακόμη, η ελληνική αντιπροσωπεία στις διερευνητικές επαφές με την Τουρκία, όταν αυτές επαναληφθούν, πρέπει να είναι έτοιμη να εξηγήσει στην άλλη πλευρά επί χάρτου πώς εννοεί η Ελλάδα τους βασικούς κανόνες της ίσης απόστασης – μέσης γραμμής και της πλήρους επήρειας των νησιών στο υπάρχον πλέον προηγούμενο της ελληνοαιγυπτιακής οριοθέτησης. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι τόσο η Ιταλία όσο και η Αίγυπτος συνήψαν τις πρόσφατες συμφωνίες με την Ελλάδα έχοντας χωρικά ύδατα δώδεκα ναυτικών μιλίων, ενώ η Ελλάδα έξι ναυτικών μιλίων. Μόνο η Τουρκία έχει επίσης χωρικά ύδατα έξι ναυτικών μιλίων. Όλες βεβαίως οι επιλογές μπορεί να θεμελιωθούν αρκεί να εντάσσονται σε μια συνολική στρατηγική.

“Ακόμη όμως και αν συναφθούν συμφωνίες οριοθέτησης με όλες τις άλλες γειτνιάζουσες χώρες, ακόμη και με τη Λιβύη, χωρίς συμφωνία με την Τουρκία ή χωρίς προσφυγή στα μέσα που προβλέπει η Διεθνής Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, δηλαδή συνδιαλλαγή, διατησία ή δικαστική κρίση (κατά προτίμηση ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης), δεν μπορεί να υπάρξει οριοθέτηση των δύο κρίσιμων θαλάσσιων ζωνών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Χωρίς οριοθέτηση τα κυριαρχικά μας δικαιώματα στην ΑΟΖ και την υφαλοκρηπίδα δεν κατοχυρώνονται πλήρως και δεν μπορούν να ασκηθούν σε όλη τους την ένταση”, υπογραμμίζει ο κ. Βενιζέλος.

Και καταλήγει σημειώνοντας: “Αυτός ο οριοθετημένος διάλογος για την οριοθέτηση πρέπει συνεπώς να γίνει σοβαρά και οργανωμένα εντός του σαφούς πλαισίου του Διεθνούς Δικαίου με ελληνική πρωτοβουλία ή έστω με την εναρκτήρια απλώς μεσολάβηση της Γερμανίας όπως συνέβη με επίκεντρο τη συνάντηση του Βερολίνου”.