Κατά τη διάρκεια της παρουσίας του στην εκπομπή, ιδιαίτερη αίσθηση προκάλεσε η τοποθέτησή του για τη σύνδεση των σεισμών που σημειώνονται στην Τουρκία με εκείνους που καταγράφονται στην Ελλάδα.
Όπως χαρακτηριστικά δήλωσε: «Το 1999 είχαμε στις 17 Αυγούστου τον σεισμό στην Τουρκία, στη Νικομήδεια. Στις 7 Σεπτεμβρίου είχαμε τον σεισμό στην Αθήνα. Μετά από τον σεισμό στην Αθήνα διαπιστώσαμε ότι κάποια σχέση είχε με τον σεισμό στην Τουρκία και κάπως επηρέασε. Μετά από δύο μήνες είχαμε τον άλλον μεγάλο σεισμό στην Τουρκία που δεν επηρέασε τον ελληνικό χώρο. Άρα επηρεαζόμαστε όταν γίνεται σεισμός στο ρήγμα της Ανατολίας, γιατί όταν γίνεται κάπου αλλού δεν επηρεαζόμαστε καθόλου».
Στη συνέχεια, ο καθηγητής αποκάλυψε κρίσιμες επιστημονικές εκτιμήσεις για την Κωνσταντινούπολη, επισημαίνοντας πως η σεισμική απειλή στην περιοχή παραμένει ιδιαίτερα σοβαρή: «Τώρα λέμε για την Κωνσταντινούπολη ότι έγινε ο σεισμός των 6,4 Ρίχτερ. Η διεθνής επιστημονική κοινότητα προβλέπει, εκτιμά έναν σεισμό της τάξεως των 7,8 Ρίχτερ με βάση τις διαστάσεις του ρήγματος που δεν έχει σπάσει ακόμα. Αυτό για την Κωνσταντινούπολη σημαίνει ισοπέδωση του 1/3 των κατασκευών που είναι παλιές, του 1/3 των καινούριων κατασκευών που δεν πληρούν τις προδιαγραφές. Το υπόλοιπο 1/3 είναι καλές κατασκευές».
Ο καθηγητής εξέφρασε την ανησυχία του για το γεγονός ότι η περιοχή είναι πυκνοκατοικημένη: «Εκείνο που με φοβίζει περισσότερο στην Κωνσταντινούπολη είναι η ανθρώπινη έκθεση, που είναι 17 εκατομμύρια μέσα σε έναν στενό χώρο».
Συνεχίζοντας, ο κ. Λέκκας αναφέρθηκε στη χρονική καθυστέρηση εκδήλωσης ενός μεγάλου σεισμού, η οποία εντείνει την πίεση στο ρήγμα και αυξάνει την πιθανότητα μιας καταστροφικής δόνησης: «Μετά τον σεισμό του 1999 η διεθνής επιστημονική κοινότητα συνέκλινε ότι θα έχουμε έναν σεισμό 7,8 Ρίχτερ μέχρι το 2020. Δεν έγινε. Είχαμε πέσει έξω στις προβλέψεις. Όσο περνάει το χρονικό διάστημα, γεμίζει ενέργεια το ρήγμα και θα κάνει μεγαλύτερο σεισμό. Είναι νομοτέλεια ότι θα σπάσει αυτό το ρήγμα. Τα 12 κομμάτια που συγκροτούν το ρήγμα της Ανατολίας έχουν σπάσει. Το τελευταίο που δεν έσπασε είναι αυτό της Κωνσταντινούπολης. Νομοτελειακά θα σπάσει».
Ολοκληρώνοντας, ο καθηγητής επεσήμανε ότι, αν και δεν μπορεί να προβλεφθεί με ακρίβεια η χρονική στιγμή, το ενδεχόμενο ενός μεγάλου σεισμού στην περιοχή είναι άμεσο και απαιτεί συνεχή παρακολούθηση: «Μπορεί να είναι και από μέρα σε μέρα, δεν το αποκλείουμε, αλλά ένας μέσος όρος που εκδηλώνεται ο δεύτερος σεισμός είναι της τάξεως των 2-3 ετών. Πρέπει να γίνει ανάλυση αυτού του σεισμού όταν εκδηλωθεί και στη συνέχεια να υπολογίσουμε αν αυτές οι δυνάμεις μπορούν να επηρεάσουν την Ελλάδα».