Εκτέθηκε η Τουρκία, «απογυμνώθηκε» το αφήγημα Άγκυρας – Βερολίνου

Ο Νίκος Δένδιας «απογύμνωσε» πλήρως, δημοσίως και μάλιστα σε live μετάδοση, το αφήγημα της Τουρκίας, το διπλωματικό «άλλοθι» που προέτασσε και χρησιμοποιούσε η Άγκυρα- με την αμέριστη συμπαράσταση της Γερμανίας- για να αλλοιώνει την πραγματικότητα και να πλασάρει ένα εικονικό «είδωλο» προς την Ευρώπη.

Γράφει ο Νώντας Βλάχος

Τελικά δεν βαίνουν όλα καλώς στο Αιγαίο, ούτε η Άγκυρα έχει συμμορφωθεί στις υποδείξεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Υποκρίνεται πως προτάσσει τον διάλογο και επιδιώκει την ειρήνευση στην περιοχή, ενώ την ίδια στιγμή υπονομεύει τις διαπραγματεύσεις με τη στάση και τις επιδιώξεις της, τις οποίες δια του τσαμπουκά θέλει να επιβάλλει στον συνομιλητή της, εν προκειμένω την Ελλάδα. Ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών, με τρόπο απλό και συνάμα αποκαλυπτικό, εξέθεσε πλήρως την τουρκική υποκρισία και απεικόνισε παραστατικά την ωμή πραγματικότητα.

Η Τουρκία ουδέποτε πειθάρχησε πραγματικά στις «προσταγές» της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Συνέχισε την προκλητική συμπεριφορά έναντι της Ελλάδος, με τις εκατοντάδες υπερπτήσεις πάνω από το ελληνικό έδαφος και, τις «βόλτες» τουρκικών πλοίων στο Αιγαίο να αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. Εξαπατούσε τους πάντες, ως μια χώρα που επιθυμεί να λύσει τις διαφορές της με τη γείτονα Ελλάδα, που όμως την ίδια στιγμή έθετε ένα άκρως προκλητικό και ασφαλώς μη αποδεκτό πλαίσιο διαβουλεύσεων, ζητώντας επί της ουσίας από την Αθήνα να απεμπολήσει κυριαρχικά της δικαιώματα.

Εκμεταλλευόταν πλήρως τα ελληνοτουρκικά, για να «πουλήσει» το καλό της πρόσωπο στη διεθνή κοινότητα και δη την ευρωπαϊκή, την ώρα μάλιστα που οι σχέσεις της με τις ΗΠΑ αλλά και τη Ρωσία εσχάτως, βρίσκονται σε δυσχερή κατάσταση.

Ε, κάποια στιγμή το τουρκικό παραμύθι, που προκαλούσε γέλιο αλλά και θυμηδία σ’ όσους γνώριζαν καλά τι πραγματικά συμβαίνει, έπρεπε να τελειώσει. Η παρουσία του Νίκου Δένδια στην Άγκυρα, αποτελεί το εφαλτήριο, μια έξοχη αρχή για αυτό. Όχι μόνο για τις αμιγώς διμερείς ελληνοτουρκικές σχέσεις, αλλά και για την ίδια την Ευρώπη. Μπορεί, βεβαίως, κάποιοι εντός της Ε.Ε και ιδίως στο Βερολίνο, να «πάγωσαν» από την ελληνική αντίδραση και την κατάρρευση που προκάλεσε στο αφήγημα που είχαν δημιουργήσει για την Τουρκία, ωστόσο οι αξιωματούχοι των Βρυξελλών οφείλουν να αναλογιστούν το εξής: πως ο επικεφαλής του ελληνικού ΥΠΕΞ με τη στάση και τις δημόσιες τοποθετήσεις του στην Άγκυρα, υπερασπίστηκε την υπόληψη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που τόσο επιδεικτικά και αποκάλυπτα είχε καταπατήσει ο Ταγίπ Ερντογάν, κατά την πρόσφατη επίσκεψη των Σαρλ Μισέλ και Ούρσουλα Φον ντερ Λάιεν.

Καμένο χαρτί εξ’ αρχής

Υπάρχουν, βεβαίως και αυτοί που ανησυχούν, για την τύχη των διερευνητικών συνομιλιών, μετά τη δημόσια διπλωματική σύγκρουση Δένδια-Τσαβούσογλου. Προς τι ο φόβος; Άλλωστε εκ προοιμίου οι εν λόγω συνομιλίες ήταν καμένο χαρτί. Στήθηκαν, προωθήθηκαν και τελικά επιβλήθηκαν στην Ελλάδα, προκειμένου να δημιουργηθεί ένα ιδεατό άλλοθι για την Τουρκία, έτσι ώστε να αποφύγει τις κυρώσεις από την Ε.Ε. Η Αθήνα «σύρθηκε» στον διάλογο, θέτοντας ένα πάγιο ζήτημα διαβούλευσης, αυτό του καθορισμού της υφαλοκρηπίδας και των θαλασσίων ζωνών, ενώ από την άλλη πλευρά η Τουρκία είχε μια τελείως διαφορετική ατζέντα, η οποία εμπεριείχε μύρια θέματα αναθεωρητικής μάλιστα φύσης.

Στ’ αλήθεια, ποιος σώφρων αναλυτής, διπλωμάτης ή έστω πολίτης, δίνει την παραμικρή πιθανότητα επιτυχίας σ’ αυτόν τον νέο κύκλο διαλόγου; Ρητορική η ερώτηση, σαφής η απάντηση. Η ελληνική διπλωματία βεβαίως, δεν πρέπει και δεν σκέφτεται τρόπους απεγκλωβισμού από τις διερευνητικές επαφές. Η Αθήνα δεν πρέπει να δείξει ότι στρέφεται κατά του διαλόγου και επιθυμεί να απεμπλακεί από τις όποιες συνομιλίες, διότι αυτό θα ήταν «βούτυρο στο ψωμί» της Τουρκίας.

Απάντηση στις προκλήσεις της Τουρκίας, διεκδίκηση εντός Ε.Ε.

Αυτό που πρέπει να υιοθετηθεί ως διπλωματική στρατηγική και καθώς φαίνεται θα γίνει, εφόσον ο επικεφαλής το έπραξε με τρόπο εντυπωσιακό μέσα στην Άγκυρα, είναι ότι η Ελλάδα θα πρέπει να απαντά άμεσα σ’ όλες τις προκλήσεις από την πλευρά της Τουρκίας. Η πολιτική του κατευνασμού δεν απέδωσε καρπούς, αντιθέτως «φούντωσε» την τουρκική μισαλλοδοξία και επιθετικότητα. Απαντήσεις, λοιπόν, με σαφή επιχειρηματολογία που θα βασίζονται στο διεθνές δίκαιο και εν πολλοίς στην κοινή διπλωματική «λογική»…

Το επόμενο βήμα για την ελληνική διπλωματία θα πρέπει έχει ως σημείο αναφοράς τις Βρυξέλλες. Οι ελληνικές θέσεις αλλά και η τουρκική υποκρισία πρέπει να τεθούν πιο αποφασιστικά και δυναμικά στο ευρωπαϊκό τραπέζι. Η Αθήνα οφείλει να διεκδικήσει τα αυτονόητα από τους Ευρωπαίους, οι οποίοι με ελάχιστες εξαιρέσεις, κλείνουν μέχρι τώρα τα «μάτια» μπροστά στις τουρκικές ανομίες, που γίνονται μάλιστα κατά χωρών μελών της Ε.Ε., όπως η Ελλάδα και η Κύπρος.