ΕΕΚ: Ο ΣΥΡΙΖΑ συντρίφτηκε – Ο Προδομένος Λαός ΟΧΙ!

«Το διεθνές κεφάλαιο, η Ουάσιγκτον, οι Βρυξέλλες, η άρχουσα τάξη και το Χρηματιστήριο θριαμβολογούν περισσότερο και από την ελληνική Δεξιά και τον αρχηγό της Μητσοτάκη για την σαρωτική εκλογική νίκη της ΝΔ στις κάλπες της 21ης Μαΐου. Βιάζονται τώρα με επαναληπτικές εκλογές στις 25 Ιουνίου να ολοκληρώσουν με τον καλπονοθευτικό νόμο μια μονοκρατορία της Δεξιάς με θλιβερούς Ηρακλειδείς του θρόνου της το ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη και την υπόλοιπη άνευρη αντιπολίτευση.

Όμως, μια ψύχραιμη εξέταση των ίδιων των εκλογικών αποτελεσμάτων που δεν μένει στις εντυπώσεις και στις τυμπανοκρουσίες των χρυσοπληρωμένων ΜΜΕ δείχνει μια πιο αντιφατική εικόνα. Η Δεξιά έπαιζε χωρίς ουσιαστικό αντίπαλο και εναλλακτική εξουσίας. Η αψίδα του θριάμβου της χτίστηκε στα ερείπια του ΣΥΡΙΖΑ. Το χάσμα σε ποσοστό ανάμεσα στο 40% της ΝΔ και το 20% του καταποντισμένου ΣΥΡΙΖΑ σκεπάζει το γεγονός ότι η ΝΔ κέρδισε γύρω στους ψήφους 150 χιλιάδες, σε σύγκριση με τις βουλευτικές εκλογές του 2019, ενώ αντίστοιχα ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε, πάλι σε σχέση με το 2019, γύρω στις 600 χιλιάδες ψήφους. Υπήρξαν διαρροές προς το ΠΑΣΟΚ, το ΚΚΕ ή και την Δεξιά, ένα άλλο μέρος σκορπίστηκε σε μικρότερα κόμματα, ενώ το μεγαλύτερο μέρος των παλιών ψηφοφόρων απουσία εναλλακτικής πήγε στην αποχή.

Η ίδια η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ έσκαψε τον εκλογικό της λάκκο. Η αξιοπιστία της τραυματίστηκε ανεπούλωτα από την συνθηκολόγηση του 2015 στην λαομίσητη τρόικα της ΕΕ/ΕΚΤ/ΔΝΤ, την εφαρμογή τού αγριότατου τρίτου μνημονίου, τον καιρό της διακυβέρνησης της περιόδου 2015-2019, την σκιώδη τάχα “αντιπολίτευση”, τον καιρό της δεξιάς κυβέρνησης Μητσοτάκη, την πλήρη υποταγή στις εντολές των Βρυξελλών και του ΝΑΤΟ, την ολοένα δεξιότερη πορεία για την κατάκτηση του λεγόμενου “κεντρώου” αστικού χώρου και των “μεσαίων στρωμάτων” πριν και στη διάρκεια της μακρόσυρτης προεκλογικής περιόδου μέχρι το φιάσκο της 21ης Μαΐου.
Όχι δεν ήταν μοιραίος ο θρίαμβος του θλιβερού Κούλη των υποκλοπών, της μαφιόζικης αστυνομοκρατίας, της κυβέρνησης του αίματος των αδικοσκοτωμένων των Τεμπών, των χρυσοκάνθαρων των “άμεσων αναθέσεων” στους “ημέτερους” και της ληστείας του λαού, της χρυσοπληρωμένης τηλε-δικτατορίας των ΜΜΕ, της καταστροφής του πολιτισμού!

Η δεξιά στροφή του εκλογικού σώματος δεν ταυτίζεται με δεξιά στροφή του κοινωνικού σώματος -όπως το έδειξαν τα πλήθη, ιδιαίτερα νέων, στις κινητοποιήσεις από την καταδίκη της ναζιστικής “Χρυσής Αυγής” το 2020, ως τον ξεσηκωμό των ανθρώπων του πολιτισμού και τις πανελλαδικές διαδηλώσεις μετά την τραγωδία των Τεμπών. Δεν υπάρχει γραμμική, μηχανική ταύτιση του έμμεσου δείκτη που είναι οι εκλογές με το τι ζουν, νοιώθουν και σκέφτονται οι φτωχές και καταπιεσμένες λαϊκές μάζες. Αλλιώς πώς μπορούν να εξηγήσουν οι θιασώτες του κοινοβουλευτικού κρετινισμού ότι τον Νοέμβριο του 1974, στην αιχμή του κοινωνικοπολιτικού ριζοσπαστισμού μετά την κατάρρευση της χούντας ο γενάρχης της Δεξιάς Καραμανλής και η ΝΔ κερδίσανε το 54% στις εκλογές;

Σήμερα το κοινωνικό σώμα του λαού στην Ελλάδα είναι καθημαγμένο και συνεχίζει να αιμορραγεί μετά από 15 χρόνια κρίσης και χρεοκοπίας, αλλεπάλληλων μνημονίων και μέτρων κοινωνικού κανιβαλισμού, αγώνων γεμάτων προσδοκίες και οικτρών διαψεύσεων. Οι εργάτες και τα φτωχοποιημένα μικροαστικά λαϊκά στρώματα που είδανε να χάνουν δουλειές, σπίτια, μικρομάγαζα, περίθαλψη, παιδεία, ζωές, και μέσα από τα λίγα πάνω και τα πολλά κάτω της πορείας τους συνεχίζουν να αγωνιούν για το δυσβάσταχτο σήμερα και προπαντός για το ακαθόριστο αύριο, παραδέρνουν στην ανασφάλεια. Είχαν, προπαντός τα φτωχοποιημένα μικροαστικά στρώματα, να διαλέξουν ψηφίζοντας ανάμεσα σε κάποια συνέχεια μιας σκληρής “κανονικότητας” της κυβερνώσας Δεξιάς, με υποσχέσεις για δουλειές, που θα φέρει τάχα η πολυδιαφημισμένη είσοδος στην “επενδυτική βαθμίδα” -στην πραγματικότητα η εισβολή των αρπακτικών διεθνών funds με εγγύηση της ελληνικής κυβέρνησης- κι από την άλλη την θολούρα μιας “προοδευτικής διακυβέρνησης” του ΣΥΡΙΖΑ με το ΠΑΣΟΚ ή και τον Βαρουφάκη που την απέρριπταν μετά βδελυγμίας. Μέσα στη γενική ανασφάλεια κέρδισε η φενάκη μιας υποτιθέμενης, μισοασφαλούς τάχα “κανονικότητας” α λα Μητσοτάκη ενάντια στη δεξιόστροφη, κεντροαριστερή, ανασφάλεια των αναξιόπιστων της Κουμουνδούρου.

Το πιστό στις Βρυξέλλες, νεοφιλελεύθερο, “ετεροχρονισμένο” ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη αλλά και το ΚΚΕ με όλες τις ταξικές του αναφορές, ρητορείες και νεόκοπες εξυπνάδες περί “μούφας” κ.τ.τ., θριαμβολογούν αλαζονικά και κομματοκεντρικά για τα σχετικά εκλογικά κέρδη που εισπράξανε, λες και τα δεινά για τον λαό που προοιωνίζονται με την μονοκρατορία της Δεξιάς είναι δευτερεύουσας σημασίας. Ούτε θέλουν ούτε μπορούν να γίνουν δυνάμεις εναλλακτικής εξουσίας που θα νικήσει την τωρινή μονοκρατορία της Δεξιάς που θα γίνει τρισχειρότερη με την επιδείνωση της δομικής καπιταλιστικής κρίσης.

Η κρίση ηγεσίας του εργατικού κινήματος πρέπει επειγόντως να λυθεί και η εργατική τάξη επικεφαλής του φτωχού λαού πρέπει να αποκτήσει επαναστατικό πρόγραμμα, προοπτική, οργάνωση για να γίνει εναλλακτική δύναμη ταξικής εξουσίας, για την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος οργανωμένης σήψης και για μια σοσιαλιστική διέξοδο από την κρίση.

ΚΑΤΩ Η ΜΟΝΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΔΕΞΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ!

ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΕΞΟΥΣΙΑΣ!»

22 Μαΐου 2023