Έ. Αχτσιόγλου: Υποστηρίζουμε πως η αύξηση των μισθών τονώνει την αναπτυξιακή δυναμική της οικονομίας

«Επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ η ανεργία μειώθηκε κατά 10 ποσοστιαίες μονάδες και δημιουργήθηκαν περίπου μισό εκατομμύριο νέες θέσεις εργασίας. Την ίδια περίοδο αυξήσαμε τον κατώτατο μισθό, καταργήσαμε τον ντροπιαστικό υποκατώτατο μισθό, επαναφέραμε τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και επεκτείναμε 15 κλαδικές συμβάσεις με αυξήσεις μισθών.Αντιθέτως η Ν.Δ., που θέλει να εμφανίζεται ως «γκουρού» της ανάπτυξης, κατέχει το ρεκόρ ανεργίας του 28% και το ρεκόρ μείωσης μισθών και ελαστικής απασχόλησης» αναφέρει η Έφη Αχτσιόγλου, βουλευτής Επικρατείας και τομεάρχης Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ σε συνέντευξή της στον «Ελεύθερο Τύπο».

Επενδύσεις και ανάπτυξη για περισσότερες θέσεις εργασίας ή για έκτακτα επιδόματα;

Ο μισθός δεν είναι «έκτακτη επιδοματική πολιτική της κυβέρνησης». Η θέση μας είναι ότι η αύξηση των μισθών τονώνει την αναπτυξιακή δυναμική της οικονομίας. Οι αυξημένοι μισθοί αυτονοήτως ενισχύουν την ενεργό ζήτηση, ενώ ευθέως ενισχύουν και την παραγωγικότητα. Άρα, το ζήτημα δεν είναι αν η αύξηση των μισθών έχει αναπτυξιακή δυναμική, που έχει, αλλά αν θέλουμε να ακολουθήσουμε αυτήν την προσέγγιση. Και είναι προφανές ότι η Ν.Δ. δεν θέλει. Από την πλευρά μας, δώσαμε δείγματα γραφής. Επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ η ανεργία μειώθηκε κατά 10 ποσοστιαίες μονάδες και δημιουργήθηκαν περίπου μισό εκατομμύριο νέες θέσεις εργασίας. Την ίδια περίοδο αυξήσαμε τον κατώτατο μισθό, καταργήσαμε τον ντροπιαστικό υποκατώτατο μισθό, επαναφέραμε τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και επεκτείναμε 15 κλαδικές συμβάσεις με αυξήσεις μισθών.Αντιθέτως η Ν.Δ., που θέλει να εμφανίζεται ως «γκουρού» της ανάπτυξης, κατέχει το ρεκόρ ανεργίας του 28% και το ρεκόρ μείωσης μισθών και ελαστικής απασχόλησης. Και τώρα για μία ακόμη φορά επιλέγει το ίδιο παρωχημένο μοντέλο: Της συρρίκνωσης της εργατικής προστασίας και των μισθών, υποτίθεται για να ενδυναμώσει την ανάπτυξη. Είναι ένα μοντέλο που με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί στην έκρηξη των κοινωνικών ανισοτήτων και πολύ μακριά από την «ανάπτυξη χωρίς αποκλεισμούς» με την οποία όλοι οι διεθνείς οργανισμοί, με πρώτο τον ΟΟΣΑ, έχουν πλέον συνταχθεί.

–      Καμιά σωστή απόφαση έχει πάρει αυτή η κυβέρνηση στους δυόμισι μήνες που κυβερνά;

Τι εννοείτε σωστή απόφαση; Σωστή για ποιον; Ξέρετε, η πολιτική δεν είναι κουίζ. Υπάρχουν αποφάσεις που είναι σωστές για κάποιους και λανθασμένες για κάποιους άλλους ανάλογα με τα κοινωνικά τους συμφέροντα, αλλά και την άποψή τους για το πού πρέπει να κινηθεί η χώρα. Η κατάργηση, για παράδειγμα, της δυνατότητας παροχής ΑΜΚΑ για τα προσφυγόπουλα είναι μια σωστή απόφαση για έναν ρατσιστή αλλά μια πολύ λάθος απόφαση για τα προσφυγόπουλα. Η κυβέρνηση της Ν.Δ. έχει ένα σαφές πολιτικό και ιδεολογικό στίγμα και μία σαφή στρατηγική: Νεοφιλελεύθερη, αυταρχική, με έντονα ακροδεξιά στοιχεία και εκδικητική απέναντι στους εργαζομένους.

–      Αν πάρουμε τοις μετρητοίς τις τοποθετήσεις του πρώην πρωθυπουργού, μέσα σε δυόμισι μήνες η Ν.Δ. έχει καταστρέψει τη χώρα και εσείς έχετε δικαιωθεί σε όλα. Τελικά, κάνατε κάτι λάθος;

Κατ’ αρχάς, γιατί να μην πάρουμε τοις μετρητοίς τα λόγια του Αλέξη Τσίπρα; Εγώ προτείνω να παίρνουμε τοις μετρητοίς τα λόγια όλων των πολιτικών, συμπεριλαμβανομένου του κ. Μητσοτάκη. Βεβαίως, αυτό το τελευταίο ενδέχεται να οδηγήσει σε συγχύσεις, γιατί θα πρέπει να αποφασίσουμε τελικά πότε ο κ. Μητσοτάκης εννοεί αυτά που λέει και πότε όχι. Για παράδειγμα, θα πρέπει κανείς να αποφασίσει αν για την τραγωδία στο Μάτι έφταιγε η κυβέρνηση, αλλά και η διαχείριση της κρίσης από τον κ. Τσουβάλα, του οποίου ο κ. Μητσοτάκης ζητούσε την παραίτηση πριν από 15 μήνες. Ή αν, τελικά, ο κ. Τσουβάλας είναι ένας ικανός αξιωματικός, που αξίζει να ηγείται του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, αν η αιτία της τραγωδίας ήταν η κλιματική αλλαγή και αν η φωτιά ήταν αδύνατον να περιοριστεί, όπως δήλωσε στην πρόσφατη ομιλία του στον ΟΗΕ. Αντίστοιχη σύγχυση προκαλούν οι δηλώσεις του κ. Μητσοτάκη και στελεχών της Ν.Δ. για το προσφυγικό, για το οποίο πριν από τις εκλογές έφταιγε ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά τώρα είναι γεωπολιτικό ζήτημα, για τη συμφωνία των Πρεσπών, που προεκλογικά ήταν προδοτική ενώ σήμερα πρέπει να την τιμήσουμε, για τον δημοσιονομικό χώρο, που πριν δεν υπήρχε αλλά τώρα υπάρχει. Επομένως, η άποψή μου είναι ότι μπορεί η στρατηγική της παραπλάνησης και της χειραγώγησης διά της προπαγάνδας να μην είναι η μοναδική αιτία που οδήγησε στα συγκεκριμένα εκλογικά αποτελέσματα αλλά σίγουρα έπαιξε σημαντικότατο ρόλο.

–      Είστε έτοιμη να συναποφασίζετε για την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ με στελέχη του ΠΑΣΟΚ;

Αυτό που οδήγησε τη χώρα στην κρίση και τη χρεοκοπία ήταν το μοντέλο της νεοφιλελεύθερης συναίνεσης και της διαπλοκής. Αυτό το μοντέλο ήταν αποτέλεσμα των πολιτικών των κυβερνήσεων Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ. Ποιος άλλος δηλαδή να ευθύνεται αν όχι αυτοί που κυβερνούσαν; Ο ΣΥΡΙΖΑ ή το ΚΚΕ; Σήμερα, τα πράγματα έχουν ως εξής: Στελέχη του σοσιαλδημοκρατικού χώρου, που σημειωτέον κανένα εξ αυτών δεν έχει κατηγορηθεί για διαφθορά, επιλέγουν να συμπορευτούν με τον ΣΥΡΙΖΑ ακολουθώντας μια πανευρωπαϊκή στροφή τμημάτων της σοσιαλδημοκρατίας προς τα αριστερά. Και αυτό είναι αναμφισβήτητα θετικό, καθώς ενισχύει τη στρατηγική της δίκαιης ανάπτυξης και του περιορισμού των ανισοτήτων. Επομένως, ναι, αισθάνομαι πολύ άνετα που συμπορεύομαι με στελέχη που ενστερνίζονται αυτήν τη στρατηγική. Το ερώτημα είναι αν και ο φιλελεύθερος κ. Μητσοτάκης μπορεί να πει το ίδιο για τους δικούς του ακροδεξιούς και ρατσιστές συνοδοιπόρους που έχει μεταγράψει από τον ΛΑΟΣ και άλλους ακροδεξιούς σχηματισμούς στην κατά τα άλλα «κεντροδεξιά» Νέα Δημοκρατία. 

–      Γιατί διαφωνείτε με την ηλεκτρονική καταγραφή των συνδικαλιστικών οργανώσεων και με το δικαίωμα της ηλεκτρονικής ψήφου από κάθε εργαζόμενο για τη λήψη απόφασης σε απεργία, όταν εσείς κάνατε νόμο το 50%+1 των ταμειακώς εντάξει μελών των πρωτοβάθμιων σωματείων;

Σε καμία περίπτωση δεν ισχύει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δυσκόλεψε τη λήψη απόφασης για απεργιακή κινητοποίηση. Το 50%+1 των ταμειακώς εντάξει μελών αφορά στην απαρτία της γενικής συνέλευσης στα πρωτοβάθμια επιχειρησιακά σωματεία και μόνο, και όχι τη λήψη απόφασης.

Η απόφαση για απεργία, όπως ίσχυε και πριν, λαμβάνεται με σχετική πλειοψηφία.Επίσης, για δευτεροβάθμιες, τριτοβάθμιες, ευρύτερης περιφέρειας και πανελλαδικές συνδικαλιστικές οργανώσεις η απόφαση λαμβάνεται από τα Διοικητικά Συμβούλια, όπως και πριν.

Άρα, ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν δυσκόλεψε τη λήψη απόφασης, αντιθέτως προστάτεψε το απεργιακό δικαίωμα, κόντρα στις απαιτήσεις του ΔΝΤ την περίοδο του προγράμματος.

Όσο για τις προθέσεις της Ν.Δ., δείτε απλά την απαράδεκτη προσπάθεια του κ. Μητσοτάκη να συκοφαντήσει την πρόσφατη απεργία, λέγοντας ότι τάχα αυτή δεν αφορούσε στην περιστολή των εργασιακών δικαιωμάτων που περιλαμβάνει το «αναπτυξιακό» νομοσχέδιο της Ν.Δ. Η κατεύθυνσή της είναι σαφής: Να σαρώσει τα εργασιακά δικαιώματα -συμπεριλαμβανομένης της συνδικαλιστικής δράσης-, τα οποία αντιλαμβάνεται μόνο ως εμπόδια.

–      Δεν είναι αντιφατικό να πανηγυρίζετε επειδή αυξήσατε το 2019 τον κατώτατο μισθό στα 650 ευρώ, ενώ οι εργαζόμενοι θα έβλεπαν ήδη αυξήσεις από το 2017 αν δεν υπήρχε το αχρείαστο Μνημόνιο που έφερε ο ΣΥΡΙΖΑ το 2015;

Εσείς δηλαδή θεωρείτε ότι το 2014 το ελληνικό χρέος ήταν βιώσιμο, η χώρα ήταν έτοιμη να βγει στις αγορές, παρά το γεγονός ότι τα επιτόκια ήταν πάνω από 6%, η 5η αξιολόγηση είχε κλείσει και το μόνο που χρειαζόταν ήταν ένα πιστοποιητικό βιωσιμότητας του χρέους για το οποίο επαιτούσαν οι κ.κ. Σαμαράς και Βενιζέλος.

Να σας θυμίσω, όμως, ποια ήταν η πραγματικότητα: Το καλοκαίρι του 2014 η έκθεση των θεσμών για την πορεία υλοποίησης του β’ προγράμματος ανέφερε αυτολεξεί: «Το πρόγραμμα είναι αναντίστρεπτα εκτός πορείας». Τα δημόσια ταμεία ήταν άδεια, οι στόχοι για τα πρωτογενή πλεονάσματα, που δεν είχαν επιτευχθεί ποτέ, δεν επιτεύχθηκαν ούτε εκείνη τη χρονιά, αφήνοντας ένα κενό 2,7 δισ. μόνο για εκείνη τη χρονιά.

Οι θεσμοί απαιτούσαν από τη Ν.Δ. και τον κ. Σαμαρά εμπροσθοβαρή μέτρα 8 δισ. ευρώ που θα εφαρμόζονταν όλα το 2015 μόνο για να κλείσει η πέμπτη αξιολόγηση και να μας επιτραπεί να οδηγηθούμε σε παράταση του προγράμματος. Αυτή ήταν η κατάσταση της χώρας και της οικονομίας.

Όσο για τον μισθό, η Ν.Δ. το 2012 μείωσε τον κατώτατο μισθό κατά 22% και κατά 32% για τους νέους «κλειδώνοντας» τη μείωση αυτή μέχρι την έξοδο από τα Μνημόνια. Με βάση την παραπάνω εικόνα, λοιπόν, αν δεν είχαν μεσολαβήσει η διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και η καθαρή έξοδος από τα Μνημόνια που επιτεύχθηκε την περίοδο αυτή, οι εργαζόμενοι δεν θα έβλεπαν αύξηση όχι το 2019 αλλά ούτε το 2050. Εξάλλου, ο κ. Μητσοτάκης έχει τώρα την ευκαιρία που είμαστε εκτός Μνημονίου να αυξήσει τον κατώτατο μισθό. Για να δούμε, θα το κάνει;