Παρά την τεράστια πολιτική και κοινωνική φόρτιση που προκαλεί η υπόθεση των Τεμπών, η αίθουσα 168 της Βουλής – όπου φυλάσσεται η ογκωδέστατη δικογραφία για την τραγωδία – παραμένει σχεδόν άδεια. Από τους 300 βουλευτές, μόλις 13 ενδιαφέρθηκαν να ρίξουν έστω μια ματιά στα 59.000 αρχεία, ποσοστό που αγγίζει μετά βίας το 4%. Ο περιορισμός της μελέτης μόνο εντός της Βουλής, χωρίς δυνατότητα αντιγράφων, απαιτεί πολύωρη και απαιτητική ενασχόληση. Κι όμως, η πολιτική ρητορική στα τηλεπαράθυρα “φλέγεται”, ενώ το πραγματικό πεδίο ελέγχου – η μελέτη του κατηγορητηρίου – παραμένει σχεδόν ανεξερεύνητο από αυτούς που υποτίθεται πως διαμορφώνουν τη δημόσια αλήθεια.
Το χαμηλό ενδιαφέρον για την επίσημη δικογραφία αποκαλύπτει κάτι βαθύτερο από απλή αμέλεια ή συγκυριακή αργία. Φωτίζει μια κρίση πολιτικής υπευθυνότητας και μια πιθανή υποκρισία: όταν όλοι έχουν ήδη “βγάλει το πόρισμά τους” πριν καν διαβάσουν τις αποδείξεις, πόση αξία έχει η θεσμική διαδικασία; Με τη Νέα Δημοκρατία να υπεραμύνεται του πρώην υπουργού Κώστα Καραμανλή, και την αντιπολίτευση να πορεύεται χωρίς ενιαία στρατηγική – με τον ΣΥΡΙΖΑ να παλεύει ακόμα και για τις 30 υπογραφές που απαιτούνται για αίτημα προανακριτικής – το σκηνικό μυρίζει περισσότερο πολιτικό παζάρι παρά επιδίωξη αλήθειας. Οι διαχωριστικές γραμμές σκληραίνουν, όχι πάνω στην ουσία της υπόθεσης, αλλά πάνω στη διαχείρισή της.