Δεύτερο lockdown: Tο εφιαλτικό σενάριο για την ελληνική οικονομία

Η πανδημία του κορωνοϊού και το επακόλουθο lockdown που επιβλήθηκε στην Ελλάδα, λειτούργησε αποτρεπτικά στην εξάπλωση του ιού και αποτέλεσε την αναγκαία συνθήκη μέσω της οποίας η χώρα και κυρίως οι πολίτες της, απέφυγαν τα χειρότερα. Άφησε ανεξίτηλο, όμως, το στίγμα της στην οικονομία, στο ελληνικό επιχειρείν. Το πλήγμα ήταν εξόχως ισχυρό και οι προσπάθειες για ανάκαμψη, μέσω κυρίως της «βαριάς» βιομηχανίας της χώρας, τον τουρισμό, δεν επέφεραν τα επιθυμητά αποτελέσματα.

Γράφει ο Νώντας Βλάχος

Οι αριθμοί σχεδόν πάντα είναι αμείλικτοι και η πραγματικότητα έρχεται να επιβεβαιώσει, αυτό που αναλυτές επί των οικονομικών και ειδικοί προέβλεπαν, αλλά και ο κοινός νους διέβλεπε: πως το 2020 αποτελεί μια χαμένη χρονιά για την ελληνική οικονομία , η οποία θα κινηθεί σε υφεσιακή τροχιά στα επίπεδα του 8%.  Αυτό που προτασσόταν ως αναγκαιότητα, με δεδομένο πάντα ότι το υφεσιακό σπιράλ θα διατηρείτο σε διαχειρίσιμα επίπεδα, ήταν το «χτίσιμο» ισχυρών βάσεων στην πραγματική οικονομία και στο επιχειρηματικό γίγνεσθαι, προκειμένου να καταστεί εφικτό το restart,  να πραγματωθεί η ολική ανατροπή του «μαύρου» σκηνικού, το πρώτο εξάμηνο του 2021.

Ο περιορισμός των ζημιών την τρέχουσα χρονιά και η δημιουργία των συνθηκών και προϋποθέσεων για την επανεκκίνηση εντός της επόμενης, όπου μεταξύ άλλων συνυπολογίζεται και το πακέτο επιδοτήσεων ύψους 19,5 δισ. ευρώ που θα λάβει η χώρα από την Ε.Ε, αποτελεί το ισχυρό διακύβευμα για το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης.

Στο θετικό σενάριο, αυτό δηλαδή που δεν προβλέπει νέο lockdown, οι πιθανότητες για τη δρομολόγηση επανεκκίνησης είναι σημαντικές. Υπάρχει, ωστόσο και το δυσμενές, εφιαλτικό σενάριο, η κυβέρνηση, ελέω της ραγδαίας αύξησης των κρουσμάτων κορωνοϊού, να αναγκαστεί να προχωρήσει σε lockdown, καθολικό ή τοπικό, που όμως θα αφορά μεγάλου «βεληνεκούς» περιοχές, όπως επί παραδείγματι η Αττική.

Μπορεί εν τοις πράγμασι η ελληνική οικονομία να αντέξει μια νέα καραντίνα; Ακόμη και στην κυβέρνηση οι απόψεις διίστανται. Ο υπουργός Οικονομικών Χρήστος Σταϊκούρας υποστήριξε ότι η στρατηγική εφεδρεία των 37 δισ. ευρώ που διαθέτει στη φαρέτρα της η χώρα, αποτελούν πυλώνα ασφάλειας, ενώ ο υπουργός Ανάπτυξης Άδωνις Γεωργιάδης δεν έδειξε να συμμερίζεται την αισιοδοξία του συναδέλφου του.

 

Η «πυξίδα» του πρώτου lockdown και οι αριθμοί που προκαλούν τρόμο

Το πρώτο lockdown και οι επιπτώσεις του στους οικονομικούς δείκτες της χώρας, αποτελούν πυξίδα» για το τι μπορεί να σημαίνει μια δεύτερη τέτοιου είδους περιπέτεια για την ελληνική οικονομία. Τι μάθαμε, λοιπόν, την άνοιξη του 2020, και προκαλεί τρόμο αν υπάρξει «ρεπετασιόν»;

  • Το μηνιαίο κόστος επιβολής ενός καθολικού lockdown είναι περίπου στο 2,5%-3% του ΑΕΠ κάθε χώρας
  • Οι απώλειες τζίρου των ελληνικών επιχειρήσεων το τρίμηνο της καραντίνας έφθασαν τα 20 δισ. ευρώ
  • Ο τουρισμός και άλλοι σημαντικοί κλάδοι, όπως αυτοί της εστίασης και του εμπορίου απώλεσαν έσοδα από 1,5 δισ. έως 6 δισ. σε σύγκριση με το αντίστοιχο περυσινό διάστημα.
  • Τα κόκκινα δάνεια που θα δημιουργήσει η πανδημία, υπολογίζονται στα 8-10 δισ. ευρώ
  • Τα φορολογικά έσοδα συνεχίζουν την καθόλα πτωτική τους τάση, με την «τρύπα» στα δημόσια ταμεία να ξεπερνάει το 1 δισ. ευρώ.

Ακόμη και στην περίπτωση που το lockdown δεν επιβληθεί σε εθνικό επίπεδο, αλλά σε τοπικό με πρώτη υποψήφια την Αττική, οι κίνδυνοι που εγκυμονούν για την οικονομία είναι μεγάλοι. Η Αττική συμμετέχει με ποσοστό 50% στο ελληνικό ΑΕΠ, και αυτό από μόνο του είναι ικανό να προκαλέσει προβληματισμό και ανησυχία.

Έστω κι αν λάβουμε ως υπόθεση εργασίας ότι τα ταμειακά διαθέσιμα μπορεί να στηρίξουν επιχειρήσεις και νοικοκυριά, αποτρέποντας την ολική κατάρρευση σε ενδεχόμενο lockdown, τίθεται εν αμφιβόλω το εγχείρημα επανεκκίνησης της οικονομίας εντός του πρώτου εξαμήνου του 2021. Αυτό που πρέπει να αποτελέσει προτεραιότητα και σ’ αυτή την περίπτωση, είναι η προστασία του «πυρήνα» της παραγωγικής διαδικασίας  και η δημιουργία ισχυρής ασπίδας για τις θέσεις εργασίας.

Δεν επαρκεί μόνο η λήψη μέτρων προς ανακούφιση επιχειρήσεων και νοικοκυριών και η αθρόα εισροή κεφαλαίων στην πραγματική οικονομία, προκειμένου να αντέξει ένα νέο χτύπημα. Αυτό που οφείλει να καλλιεργηθεί ως εθνική και δη επιχειρηματική «συνείδηση», ανεξάρτητα αν επιβληθεί νέο lockdown ή όχι, είναι η δημιουργία ενός νέου παραγωγικού μοντέλου, το οποίο θα αποτελέσει το «όχημα» για την επανεκκίνηση. Ένα νέο μοντέλο, το οποίο θα είναι εναρμονισμένο με τις νέες συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί παγκοσμίως, και θα αποτελεί εχέγγυο «επιτυχίας» για το ελληνικό επιχειρείν, σ’ όποια κλίμακα και βαθμίδα αυτό «εκφράζεται».

Ακολουθήστε το The Indicator στο Google news

Σχετικά Νέα