Αυστρία: Σε “προσεκτικό χειρισμό των θεμελίων της δημοκρατίας” προτρέπει ο ομοσπονδιακός πρόεδρος

Σε “προσεκτικό χειρισμό των θεμελίων της δημοκρατίας μας”, προτρέπει ο ομοσπονδιακός πρόεδρος της Αυστρίας Αλεξάντερ Βαν ντερ Μπέλεν σε διαδικτυακό μήνυμά του με την ευκαιρία της σημερινής 66ης επετείου από την υπογραφή της “Αυστριακής Κρατικής Συνθήκης” του 1955.

Αποτίοντας φόρο τιμής στους “πατέρες” της Κρατικής Συνθήκης, ο ίδιος τονίζει ότι από την επιμονή και την αισιοδοξία εκείνων στις δύσκολες διαπραγματεύσεις, “μπορούμε να διδαχτούμε”, και, παρά την πανδημία, “να συνεχίσουμε να ατενίζουμε με αισιοδοξία το μέλλον”.

Με την κρατική συνθήκη της 15ης Μαΐου 1955, η Αυστρία – μετά από μια “εποχή των ακραιοτήτων” – μπόρεσε να “αναλάβει η ίδια την πλήρη ευθύνη για τη νομοθεσία της και την αλληλεπίδραση των δημοκρατικών θεσμών της”, επισημαίνει ο Αλεξάντερ Βαν ντερ Μπέλεν.

Σύμφωνα με τον ομοσπονδιακό πρόεδρο, η πανδημία του κορονοϊού αύξησε πρόσφατα το αίσθημα ανασφάλειας, “μας έχει κάνει κοινωνικά πιο ευάλωτους και λεπτεπίλεπτους”, και είναι ακριβώς τώρα που απαιτείται “η εμπιστοσύνη σε ένα σύνταγμα στο οποίο μπορεί κανείς να βασιστεί, και το οποίο στην Αυστρία έχει ήδη “αποδειχθεί πολλές φορές καλό”.

Με την υπογράμμιση αφενός της σημασίας της, για την ίδια τη χώρα, για την Ευρώπη, αλλά και τις διεθνείς σχέσεις, και αφετέρου της πίστης στην Ενωμένη Ευρώπη και στη δημοκρατία, να κυριαρχεί στις επίσημες τοποθετήσεις, η Αυστρία τίμησε σήμερα την 66η επέτειο της Αυστριακής Κρατικής Συνθήκης.

Εδώ και δεκαετίες, αυτή η Συνθήκη θεωρείται ότι έφερε στην Αυστρία την ανεξαρτησία και τις βάσεις για προοπτική και ευημερία, αποκατέστησε την κυριαρχία της και στήριξε τη μελλοντική, διαρκή “ενεργό” ουδετερότητα της, η οποία σημαίνει πως η χώρα δεν παραμένει αμέτοχη, αλλά λαμβάνει θέση, προσφέρει το διαμεσολαβητικό της ρόλο, συμβάλλοντας στο πλαίσιο των δυνατοτήτων της στην ειρήνη.

Τη Συνθήκη είχαν υπογράψει στα ιστορικά πρώην ανάκτορα του Μπελβεντέρε στις 15 Μαΐου 1955, οι υπουργοί Εξωτερικών των τεσσάρων τότε συμμαχικών δυνάμεων, των ΗΠΑ Τζον Ντάλας, της ΕΣΣΔ Βιάτσεσλαβ Μολότοφ, Γαλλίας Αντουάν Πινέι και Αγγλίας Χέρολντ Μακμίλαν, μαζί με τον Αυστριακό ομόλογό τους Λέοπολντ Φιγκλ.

Ο Λέοπολντ Φιγκλ είχε ανακοινώσει κατόπιν από τον εξώστη του Μπελβεντέρε στους συγκεντρωμένους δεκάδες χιλιάδες πολίτες, το ιστορικό πλέον : “Η Αυστρία είναι ελεύθερη”.

Η Κρατική Συνθήκη, η οποία θεωρήθηκε τότε “θαύμα” εν μέσω του “Ψυχρού Πολέμου”, αποκαθιστούσε και πάλι την ανεξαρτησία και κυριαρχία της Αυστρίας, που, για δέκα χρόνια, μετά την λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, βρισκόταν διηρημένη σε ζώνες επιρροής των τεσσάρων αυτών συμμαχικών δυνάμεων.

Η Αυστρία αντιμετωπίσθηκε με τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ως ξεχωριστή περίπτωση, καθώς η ίδια δεν είχε συγκαταλεχθεί στις νικήτριες δυνάμεις, όπως, για παράδειγμα, το Βέλγιο, η Δανία ή η Τσεχοσλοβακία, αλλά ούτε και στις εχθρικές χώρες όπως η Ουγγαρία, η Ρουμανία ή η Βουλγαρία.

Τον Απρίλιο του 1946, σε συνάντησή τους στο Παρίσι, οι υπουργοί Εξωτερικών των ΗΠΑ και της Σοβιετικής ΄Ενωσης βρίσκονταν σύμφωνοι πως η Αυστρία δεν διεξήγαγε πόλεμο ως χώρα αλλά υπήρξε τμήμα της Γερμανίας, στην οποία είχε προσαρτηθεί το Μάρτιο του 1938 και άρα η περίπτωσή της θα τύχαινε ειδικής ρύθμισης που ήλθε εννέα χρόνια αργότερα με την υπογραφή της “Αυστριακής Κρατικής Συνθήκης”.

Η Συνθήκη εκείνη, έπειτα από επίπονες και μακρές διαπραγματεύσεις σχεδόν δέκα χρόνων, σήμανε για την Αυστρία την τελική αποκατάσταση της κυριαρχίας της και την ανεξαρτητοποίησή της, αλλά και την αποφυγή μιας μόνιμης διαίρεσης της, ανάλογης εκείνης του Βερολίνου.

Μερικοί σήμερα, θεωρούν πως “τίμημα” για την Συνθήκη του 1955 υπήρξε από πλευράς Αυστρίας η ανακήρυξη της Ουδετερότητας της, μερικούς μήνες αργότερα, στις 26 Οκτωβρίου του 1955.

Στο καθεστώς όμως αυτό της διαρκούς ουδετερότητας, εξακολουθεί μέχρι σήμερα να πιστεύει και να αρνείται να το εγκαταλείψει, στη συντριπτική πλειονότητα του ο αυστριακός λαός, σε ποσοστό που, σε επανειλημμένα δημοψηφίσματα, ξεπερνά το 70%.