Απόστρατος Βρετανός στρατηγός: Αν ο Πούτιν βρεθεί αντιμέτωπος με ήττα στην Ουκρανία θα καταφύγει στα πυρηνικά

Ο απόστρατος Βρετανός στρατηγός Sir Richard Barrons με άρθρο του στους Sunday Times προειδοποιεί τη Δύση πως αν ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν βρεθεί αντιμέτωπος με σενάριο ήττας στην Ουκρανία θα καταφύγει στη χρήση πυρηνικών όπλων.

Ο Barrons τονίζει πως ο Πούτιν ήλπιζε σε μια γρήγορη και συντριπτική νίκη, την κατάληψη του Κιέβου και την “ακρωτηρίαση” της Ουκρανίας ως λειτουργικό κράτος. Όμως έξι μήνες αφότου τα τανκς του πέρασαν τα σύνορα, ο πόλεμος δεν ήταν ούτε γρήγορος ούτε αποφασιστικός και ο ίδιος και οι εχθροί του παίρνουν την μακρά οδό, με κόστος και κινδύνους που δεν έχει δει η Ευρώπη εδώ και μια γενιά.

Η Ρωσία αναμένεται να προσαρτήσει επίσημα τα κατεχόμενα εδάφη στο Ντονμπάς. Αυτό θα σηματοδοτήσει την αποφασιστικότητα των δυνάμεών της να παραμείνουν στη θέση τους. Θα διπλασιάσει επίσης την αποφασιστικότητα της Ουκρανίας και των υποστηρικτών της να τις εκδιώξουν, εξασφαλίζοντας ότι αυτός ο πόλεμος θα συνεχιστεί πιθανότατα για χρόνια.

Η επίθεση σκόνταψε στις πρώτες φάσεις, αλλά η Ρωσία μπορεί να προσπαθήσει ξανά να καταλάβει το Κίεβο τον επόμενο ή τον μεθεπόμενο χρόνο. Αυτό θα έπρεπε να είναι ένα από τα θεμελιώδη διδάγματα που αντλήθηκαν από την προσάρτηση της Κριμαίας το 2014. Το να θέλουμε να σταματήσουν οι μάχες για ανθρωπιστικούς ή οικονομικούς λόγους δεν θα είναι αρκετό.

Όσον αφορά την ουκρανική αντεπίθεση εκτιμά πως για να είναι επιτυχημένη δεν είναι το ίδιο με μια επίθεση σε όλη τη γραμμή του μετώπου των 1.000 μιλίων που απαιτείται για την εκδίωξη της Ρωσίας από την Ουκρανία και πως για μια τέτοια περίπτωση θα πρέπει να υπάρξει η κινητοποίηση έως και ενός εκατομμυρίου στρατιωτών.

Η Ρωσία είναι πιθανό να έχει περίπου 100.000 άτομα προσωπικό δεσμευμένο στην Ουκρανία, με πολύ περισσότερα να το υποστηρίζουν στη Ρωσία. Μια επιτυχημένη ουκρανική επίθεση θα απαιτήσει αναλογίες δυνάμεων περίπου πέντε προς ένα στα βασικά σημεία επίθεσης και την ικανότητα να διατηρήσει τις επιχειρήσεις.

Η απόφαση για το ποιες περιοχές θα πρέπει να προσπαθήσει να ανακαταλάβει η Ουκρανία θα είναι περίπλοκη: υπάρχουν κατεχόμενες περιοχές ζωτικής σημασίας για το μέλλον της, ενώ άλλες κατοικούνται κυρίως από ανθρώπους που υποστηρίζουν τη Ρωσία. Κάποια μέρη μπορούν να κερδηθούν μόνο με κόστος που μπορεί να υπερκαλύπτει κάθε αντικειμενική αξία. Η Ουκρανία θα αποφασίσει και αναμένει από τους υποστηρικτές της να συμφωνήσουν, αλλά η συζήτηση θα είναι δύσκολη.

Ο πυρηνικός κίνδυνος
Ο Barrons σημειώνει πως οι πόλεμοι πρέπει να μελετώνται μέχρι τέλους. Όταν σταματήσουν οι μάχες, υπάρχουν πάντα τεράστιες συνέπειες που πρέπει να αντιμετωπιστούν. Η γεωγραφία δεν αλλάζει. Η Δύση πρέπει να σκεφτεί τη μορφή που μπορεί να πάρουν τώρα οι μάχες και να συμπεριλάβει σε αυτή την προοπτική την προοπτική μιας καταστροφικής επιτυχίας για την Ουκρανία: αν η Ρωσία υποχωρήσει σε βαθμό που ο Πούτιν να αισθάνεται στρατηγική ήττα, είναι πιθανό να χρησιμοποιήσει τακτικά πυρηνικά όπλα.

Η ρωσική πυρηνική σκέψη αποδέχεται τη χρήση μικρών πυρηνικών όπλων για την επιβολή ζημίας σε έναν αντίπαλο ως μέσο εξαναγκασμού, ιδίως σε συνθήκες όπου τίθεται υπό αμφισβήτηση η ύπαρξη του κράτους.

Πριν από το τέλος του τρέχοντος έτους, η Ρωσία θα έχει ανακηρύξει περιοχές της κατεχόμενης Ουκρανίας τμήμα του ρωσικού κράτους. Έτσι, εάν μια ουκρανική επίθεση περάσει από αυτό το νέο αυτοανακηρυγμένο σύνορο, η χρήση πυρηνικών όπλων για να διαλύσει την επίθεση θα είναι στο τραπέζι. Αυτό δεν είναι αδιανόητο – είναι μόνο δυσάρεστο.

Ο Barros ξεκαθαρίζει ότι το πυρηνικό όπλο για το οποίο μιλάμε στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν είναι η βόμβα των 1.000 κιλοτόνων που θα μπορούσε να στοχεύσει την Ουάσιγκτον ή το Λονδίνο, με αποτέλεσμα την πλήρη καταστροφή. Η Χιροσίμα είδε μέχρι και 146.000 νεκρούς από ένα όπλο 15 κιλοτόνων. Ο ρωσικός πύραυλος Iskander που χρησιμοποιήθηκε στην Ουκρανία έχει βεληνεκές 482 χιλιομέτρων και μπορεί να μεταφέρει συμβατική ή πυρηνική κεφαλή.

Μια πυρηνική κεφαλή μπορεί να πυροδοτηθεί στο έδαφος ή -το πιθανότερο- στον αέρα. Χρησιμοποιώντας το διαδικτυακό εργαλείο Nukemap, εξηγεί πως μια πυρηνική κεφαλή 10 κιλοτόνων που πυροδοτείται σε ύψος 670 μέτρων πάνω από μια πόλη του μεγέθους του Κραματόρσκ στο Ντονμπάς θα παρήγαγε μια πύρινη σφαίρα με ακτίνα περίπου 150 μέτρων, μια θανατηφόρα δόση ραδιενέργειας σε απόσταση περίπου 1 χιλιομέτρου, ζημιές από έκρηξη ικανές να καταρρεύσουν κτίρια και να προκαλέσουν εγκαύματα τρίτου βαθμού σε απόσταση 1,5 χιλιομέτρων και θα έσπαγε παράθυρα σε απόσταση περίπου τεσσάρων χιλιομέτρων.

Αν πυροδοτηθεί πάνω από μια ουκρανική ταξιαρχία που προελαύνει σε μια πόλη-κλειδί, σίγουρα θα διέκοπτε την επίθεση και θα δημιουργούσε μεγάλη αίσθηση κινδύνου εκεί και σε όλο τον κόσμο. Αλλά δεν θα άγγιζε φυσικά περιοχές πέραν των συνόρων της Ουκρανίας και θα ήταν η πρώτη χρήση πυρηνικών όπλων εδώ και 77 χρόνια, σπάζοντας ένα τεράστιο ταμπού, αλλά αυτό δεν είναι αδιανόητο για τους Ρώσους, αν ο σκοπός το δικαιολογεί στα μάτια τους.

Αυτά τα όπλα υπάρχουν ακριβώς για το είδος των περιστάσεων στις οποίες μπορεί να οδηγήσει ο πόλεμος στην Ουκρανία, οπότε κανείς δεν θα πρέπει να ισχυριστεί πλήρη έκπληξη αν χρησιμοποιηθούν, υποστηρίζει ο Βρετανός απόστρατος. Τα γεγονότα από το 2014 και μετά έχουν αποδείξει ότι ούτε η ελπίδα ούτε η άρνηση είναι υγιείς προσεγγίσεις για την αντιμετώπιση της Ρωσίας σήμερα.