Αντιψυχωσικά – Σχιζοφρένεια: «Χάνουν» την αποτελεσματικότητά τους μετά τα 45 – Οι ευάλωτοι ασθενείς

Τα αντιψυχωσικά ονομάζονται και νευροληπτικά ή μείζονα ηρεμιστικά και περιλαμβάνουν τα κλασικά και τα άτυπα αντιψυχωσικά. H κυριότερη ένδειξη χορήγησής τους είναι η σχιζοφρενική ψύχωση, ενώ άλλες ενδείξεις χορήγησης είναι η  μανία, το οξύ ψυχωσικό επεισόδιο, οι παραληρητικές μορφές κατάθλιψης (με ταυτόχρονη χορήγηση αντικαταθλιπτικού) και οι οργανικές ψυχώσεις (δηλαδή οφειλόμενες σε οργανική πάθηση).

Διαπιστώθηκε ότι οι γυναίκες, ξεκινώντας από την ηλικία των 45 έως 50 ετών, νοσηλεύονταν σταθερά συχνότερα για ψύχωση από τους άνδρες συνομηλίκους τους. Παράλληλα, οι γυναίκες ηλικίας 45 ετών και άνω που λάμβαναν μονοθεραπεία με αντιψυχωσικά είχαν σημαντικά υψηλότερο κίνδυνο νοσηλείας για ψύχωση σε σχέση με τις νεαρότερες γυναίκες αλλά και τους άντρες.

Η συσχέτιση αυτή φύλου και ηλικίας με τη µείωση της επίδρασης των φαρμάκων ήταν εμφανής για δόσεις κλοζαπίνης μικρότερο από το 0,6 της ημερήσιας δόσης, δόσεις ολανζαπίνης μικρότερες του 1,4 της ημερήσιας πρόσληψης και για συγκεκριμένες δόσεις κετιαπίνης (0,9 έως 1,1 της ημερήσιας δόσης) και ρισπεριδόνης (0,6 έως 0,9 της ημερήσιας δόσης).

«Ξεκινώντας από τα μέσα της δεκαετίας των 40 χρόνων, οι γυναίκες με διαταραχές του φάσματος της σχιζοφρένειας θα πρέπει να θεωρούνται ως μια ευάλωτη ομάδα που χρήζει ιδιαίτερης προσοχής», σημειώνουν οι συγγραφείς.