Αντιδράσεις για την επικίνδυνη δήλωση Γ. Τσίπρα και για το δίκαιο της θάλασσας και το Αιγαίο

Σφοδρές πολιτικές αντιδράσεις έχει προκαλέσει η δήλωση που έκανε ο υποψήφιος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και ξάδερφος του προέδρου του κόμματος Αλέξη Τσίπρα, Γιώργος Τσίπρας σχετικά με το δίκαιο της θάλασσας και το Αιγαίο.

Ειδικότερα, ο κ. Τσίπρας κατά την τηλεοπτική του παρουσία στην ΕΡΤ είπε κάτι που δεν έχει ξαναλεχθεί από Έλληνα πολιτικό και αποτελεί «βούτυρο στο ψωμί» των ακραίων διεκδικήσεων της Τουρκίας.

Ειδικότερα, ο Γιώργος Τσίπρας είπε τα εξής:

«Τα τελευταία τέσσερα χρόνια η διεθνής κοινότητα δεν έχει δείξει να έχει την ίδια αντίληψη με αυτή που έχει η ελληνική πλευρά. Για παράδειγμα, η UNCLOS, η σύμβαση για το Δίκαιο της θάλασσας, αναφέρεται σε όλες τις θάλασσες του κόσμου, στην Αραβική θάλασσα, τη θάλασσα της Κίνας κ.ο.κ. Η μόνη περιοχή που δεν υπάρχει ρητή αναφορά είναι το Αιγαίο».

Άμεση ήταν η αντίδραση της Ντόρας Μπακογιάννη που ήταν στην ίδια εκπομπή της ΕΡΤ:

«Κύριε Τσίπρα, καλό είναι να μαθαίνουμε λιγάκι, να ανοίξουμε κάποιο βιβλίο».

Μητσοτάκης: «Νόμιζα ότι ακούω τον Ερντογάν-Οι άνθρωποι είναι επικίνδυνοι»

Στη δήλωση του κ. Τσίπρα αναφέρθηκε και ο πρόεδρος της ΝΔ Κυριάκος Μητσοτάκης στη σημερινή του συνέντευξη στον ΣΚΑΪ, λέγοντας-μεταξύ άλλων- πως «ήταν σαν να ακούω τον Ερντογάν. Οι άνθρωποι είναι επικίνδυνοι, ή άσχετοι».

Λοβέρδος για UNCLOS-Γ. Τσίπρα: «Δεν το κατάλαβε. Εκτός πραγματικότητας αυτό που είπε»

Σε σημερινή του συνέντευξη ο υποψήφιος βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Ανδρέας Λοβέρδος αντέδρασε στη δήλωση του Γιώργου Τσίπρα, αναφέροντας πως «δεν το κατάλαβε, ήταν εκτός πραγματικότητας αυτό που είπε».

«Στη Συνθήκη δεν έγινε καμία αναφορά σε θάλασσας συγκεκριμένες ανά τον πλανήτη», σχολίασε επίσης ο κ. Λοβέρδος.

 

Τι είναι η UNCLOS – Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας

Όπως αναφέρει η wikipedia, η Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (αγγ: UNCLOS) είναι διεθνής συμφωνία που θεσπίζει νομικό πλαίσιο για όλες τις θαλάσσιες δραστηριότητες. Από τον Ιούνιο του 2016, 168 χώρες είναι συμβαλλόμενα μέρη.

Η Σύμβαση προέκυψε από την τρίτη Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS III), η οποία πραγματοποιήθηκε μεταξύ 1973 και 1982.

Αντικατέστησε τέσσερις συνθήκες της Σύμβασης του 1958 για την Ανοικτή Θάλασσα. Ετέθη σε ισχύ το 1994, έναν χρόνο αφότου η Γουιάνα έγινε το 60ο έθνος που επικύρωσε τη συνθήκη.

Ενώ ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών λαμβάνει έγγραφα επικύρωσης και προσχώρησης και τα Ηνωμένα Έθνη παρέχουν υποστήριξη στις συνεδριάσεις των κρατών μελών της Σύμβασης, η Γενική Γραμματεία του ΟΗΕ δεν έχει άμεσο επιχειρησιακό ρόλο στην εφαρμογή της Σύμβασης.

Ένας εξειδικευμένος οργανισμός του ΟΗΕ, ο Διεθνής Οργανισμός Ναυσιπλοΐας, διαδραματίζει, ωστόσο, κάποιο ρόλο, καθώς και άλλοι φορείς, όπως η Διεθνής Επιτροπή Φαλαινοθηρίας και η Διεθνής Αρχή των Θαλάσσιων Βυθών, η οποία ιδρύθηκε από την ίδια τη Σύμβαση.

Συμβαλλόμενα μέρη

Η σύμβαση άνοιξε προς υπογραφή στις 10 Δεκεμβρίου 1982 και τέθηκε σε ισχύ στις 16 Νοεμβρίου 1994 με την κατάθεση του 60ού εγγράφου επικύρωσης.

Η σύμβαση έχει επικυρωθεί από 168 μέρη, τα οποία περιλαμβάνουν 164 κράτη μέλη του ΟΗΕ, 1 κράτος παρατηρητή του ΟΗΕ (Παλαιστίνη) και δύο συνδεδεμένες χώρες (Νήσοι Κουκ και Νιούε) συν την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Ρόλος

Η σημασία της Συνθήκης πηγάζει από το γεγονός ότι συστηματοποιεί και κωδικοποιεί τα πρότυπα και τις αρχές του διεθνούς ναυτικού δικαίου, τα οποία βασίζονται σε αιώνες ναυτιλιακής εμπειρίας και εκφράζονται σε μεγάλο βαθμό στον Καταστατικό Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και τους τρέχοντες κανόνες διεθνούς ναυτικού δικαίου, όπως οι Συμβάσεις της Γενεύης του 1958. Ένα μεγάλο μέρος αυτών των απαιτήσεων ενισχύθηκαν περαιτέρω και επεκτάθηκαν.

Ακολουθήστε το The Indicator στο Google news

Σχετικά Νέα