Άνω κάτω το πολιτικό σκηνικό μετά την πρόταση δυσπιστίας

Η πρόταση δυσπιστίας, σε πολλές περιπτώσεις, λειτουργεί περισσότερο ως «ένεση» τόνωσης του ηθικού για την πολιτική δύναμη που την καταθέτει, παρά ως πραγματική απειλή για την κυβέρνηση. Η ιστορία της μεταπολίτευσης επιβεβαιώνει ότι καμία κυβέρνηση δεν έχει πέσει λόγω πρότασης δυσπιστίας – και το ίδιο συνέβη και χθες. Η διαδικασία αυτή δημιουργεί προσδοκίες, καταγράφει πολιτικές θέσεις και, σε ορισμένες περιπτώσεις, θέτει τις βάσεις για μελλοντικές εξελίξεις.

Όταν η εσωκομματική αμφισβήτηση αρχίζει να κάνει αισθητή την παρουσία της ή βρίσκεται στα πρόθυρα εκδήλωσης, η ηγεσία της αντιπολίτευσης επιλέγει να συσπειρώσει την κοινοβουλευτική της ομάδα γύρω από έναν κοινό αντίπαλο: την κυβέρνηση. Στη συγκεκριμένη πρόταση δυσπιστίας, η πρωτοβουλία των τεσσάρων κομμάτων – ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, Νέα Αριστερά και Πλεύση Ελευθερίας – στόχευε στο να δώσει ώθηση στις δυνάμεις τους. Ωστόσο, οι δύο μεγαλύτερες αντιπολιτευτικές παρατάξεις κινδυνεύουν με εσωστρέφεια, εάν δεν καταφέρουν να ανακάμψουν δημοσκοπικά το επόμενο διάστημα.

Αντιπολιτευτικά Κέρδη και Κυβερνητικές Πιέσεις

Στην αντιπολίτευση εκτιμούν ότι η τριήμερη συζήτηση είχε αντίκτυπο. Η κυβέρνηση δέχθηκε σφοδρά πυρά, τα οποία ενίσχυσαν το αρνητικό κλίμα που είχε ήδη διαμορφωθεί από τα πρόσφατα μαζικά συλλαλητήρια. Παράλληλα, η πίεση προς την κυβερνητική παράταξη δεν προήλθε μόνο από τους αντιπάλους της, αλλά και από το εσωτερικό της. Ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς άσκησε έντονη κριτική, ειδικά για τους κυβερνητικούς χειρισμούς στα Τέμπη, ενώ το επεισόδιο με τον Δημήτρη Κυριαζίδη θεωρήθηκε ενδεικτικό της αμηχανίας που επικρατεί στη Νέα Δημοκρατία.

Το πολιτικό «ταμείο» έγραψε πως η κυβερνητική παράταξη έχασε έναν βουλευτή, γεγονός που δεν ανατρέπει τις ισορροπίες, αλλά στέλνει ηχηρό μήνυμα. Η επόμενη φάση της αντιπαράθεσης θα εκτυλιχθεί στην προανακριτική επιτροπή, που προμηνύεται θυελλώδης, αλλά και στον δρόμο, όπου η κοινωνική αντιπολίτευση φαίνεται αποφασισμένη να παραμείνει ενεργή.

Πολιτικές Σχέσεις και Προεκλογικές Προοπτικές

Το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν δυσκολίες στη μεταξύ τους σχέση. Παρά τη συγκυριακή σύμπλευση των τεσσάρων κομμάτων στη Βουλή, η μακροπρόθεσμη συνεργασία τους δεν φαίνεται βιώσιμη αυτή τη στιγμή. Ο Νίκος Ανδρουλάκης έχει καταστήσει σαφές ότι επιδιώκει την αυτόνομη πορεία του, παρά τις προτάσεις που έχει δεχθεί για ευρύτερες συμπράξεις.

Η κυβέρνηση, από την πλευρά της, προσπαθεί να ταυτίσει τους τέσσερις αντιπολιτευόμενους σχηματισμούς, με στόχο να τους αποδυναμώσει. Μετά την απόρριψη της πρότασης δυσπιστίας, η χώρα εισέρχεται ουσιαστικά σε μια μακρά προεκλογική περίοδο. Ο πρωθυπουργός έχει διαμηνύσει ότι θα εξαντλήσει την τετραετία, αλλά ταυτόχρονα σχεδιάζει κινήσεις για να ανακτήσει τον έλεγχο της πολιτικής ατζέντας, με παρεμβάσεις τόσο στην οικονομία όσο και σε θεσμικά ζητήματα.

Ο ανασχηματισμός θεωρείται πλέον αναπόφευκτος και όλα δείχνουν πως είναι θέμα ημερών. Στον αντίποδα, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Αριστερά θα πρέπει είτε να αυξήσουν τα ποσοστά τους με τις δικές τους αντιπολιτευτικές στρατηγικές είτε να αναγνωρίσουν ότι ο κατακερματισμός δεν οδηγεί πουθενά. Όσο για την Πλεύση Ελευθερίας, η δυναμική της ενισχύεται, γεγονός που καθιστά περιττές τις συζητήσεις για συμμαχίες που θα μπορούσαν να πλήξουν το αντισυστημικό της προφίλ.