Αλίκη Βουγιουκλάκη: Σαν σήμερα, πριν 25 χρόνια, το πιο «λαμπρό αστέρι» σβήνει…

Σαν σήμερα, 23 Ιουλίου του 1996, η Αλίκη Βουγιουκλάκη φεύγει από τη ζωή ύστερα από μια άνιση μάχη με τον καρκίνο.

Στην κηδεία της οι εκδηλώσεις του κόσμου ήταν πρωτόγνωρες για τα ελληνικά δεδομένα με τα τραγούδια της να ηχούν στα μεγάφωνα. Όσοι δεν παραβρέθηκαν στο τελευταίο αντίο, έμειναν καθηλωμένοι στην τηλεόραση παρακολουθώντας τα αμέτρητα αφιερώματα, τις δηλώσεις φίλων και συγγενών της. Οι εφημερίδες την επόμενη ημέρα έγραψαν ότι 9 στους 10 τηλεθεατές είδαν την τελετή από τις οθόνες τους.

Η Αλίκη Βουγιουκλάκη, αποκαλούμενη και ως «Εθνική Σταρ», αποτέλεσε μια από τις πιο δημοφιλείς ηθοποιούς τόσο του κινηματογράφου όσο και του θεάτρου, με τις ταινίες της να σημειώνουν ρεκόρ εισπράξεων.

Οι ίδιες ταινίες αγαπήθηκαν από τέσσερις διαφορετικές γενιές, αποκτώντας συνεχώς νέο κοινό, ακόμα και σήμερα, 25 χρόνια μετά τον θάνατό της.

Σύμφωνα με πολλούς κριτικούς, αλλά και διεθνείς καταξιωμένους Έλληνες σκηνοθέτες όπως ο Κώστας Γαβράς, η Αλίκη ήταν ένα πανευρωπαϊκό αν όχι παγκόσμιο φαινόμενο, καθώς «καμιά άλλη ηθοποιός δεν ήταν τόσο αγαπητή και δημοφιλής στο κοινό μιας χώρας, για τόσο μεγάλη χρονική περίοδο, όπως εκείνη»

Ωστόσο, η Αλίκη αμφισβητήθηκε ουκ ολίγες φορές τόσο από κριτικούς θεάτρου όσο και από το απαιτητικό κοινό, με ακραίες -πολλές φορές- αντιδράσεις.

Αλίκη Βουγιουκλάκη: Η ζωή και το έργο της
Γεννημένη στις 20 Ιουλίου 1934 στο Μαρούσι Αττικής, η Αλίκη αρρωσταίνει μόλις τριών ημερών με πνευμονία. Οι γονείς της φωνάζουν άμεσα ιερέα να τη βαφτίσει, φοβούμενοι ότι θα τη χάσουν. Η Αλίκη – Σταματίνα -όπως ονομάστηκε τα καταφέρνει. Τα παιδικά της χρόνια ήταν, ωστόσο, δύσκολα και φτωχικά.

Η ίδια, όμως, αναζητά το γέλιο και τη χαρά και κάνει τα πάντα να τα προσφέρει και στους άλλους. Το πλούσιο υποκριτικό της ταλέντο είχε ήδη ξεχωρίσει, με την Αλίκη να πρωταγωνιστεί με μεγάλη επιτυχία στις σχολικές θεατρικές παραστάσεις.

Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής ο πατέρας της εκτελέστηκε από τον ΕΛΑΣ και η μητέρα της ανέλαβε μόνη της να μεγαλώσει την Αλίκη και τα δυο αδέρφια της, Αντώνη και Τάκη Βουγιουκλάκη.

Το 1952 δίνει κρυφά από την οικογένειά της εξετάσεις στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου από την οποία αποφοίτησε τρία χρόνια μετά με «Λίαν Καλώς», λόγω της αυστηρής βαθμολόγησης του Δημήτρη Χορν

Ο πρώτος της θεατρικός ρόλος ήταν στο έργο «Κατά Φαντασίαν Ασθενής» του Μολιέρου το 1953 και η πρώτη της κινηματογραφική εμφάνιση έγινε στην ταινία «Το Ποντικάκι» το 1954.

Κατά τη διάρκεια της φοίτησης της στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου συμμετείχε χωρίς άδεια της Σχολής στην παράσταση «Ρωμαίος και Ιουλιέτα». Το γεγονός αυτό, μάλιστα, στάθηκε η αφορμή ώστε να συζητηθεί από τον σύλλογο των διδασκόντων της Σχολής αν θα παραμείνει ή όχι στη Σχολή.

Η Βουγιουκλάκη αιτήθηκε συγχώρεσης από το συμβούλιο των καθηγητών, επικαλούμενη πως και στο παρελθόν είχε αρνηθεί πρόταση συμμετοχής της σε παράσταση του θιάσου της Κοτοπούλη. Τελικά, κρίθηκε επιεικώς και παρέμεινε στη σχολή.

Λόγω της εξαιρετικής δημοτικότητας που ήδη είχε αποκτήσει από το κοινό, της αποδόθηκε (από τον Φιλοποίμενα Φίνο αρχικά) ο χαρακτηρισμός «Εθνική Σταρ» της Ελλάδας.

Το 1960, η Αλίκη κερδίζει το βραβείο ερμηνείας Α’ Γυναικείου ρόλου στο 1ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για την ερμηνεία της στην ταινία «Μανταλένα», σε σκηνοθεσία Ντίνου Δημόπουλου, ενώ η ίδια ταινία εκπροσώπησε την Ελλάδα στο διεθνές κινηματογραφικό Φεστιβάλ των Καννών, όπου άφησε πολύ καλές εντυπώσεις.

Το 1961 η Αλίκη Βουγιουκλάκη συγκρότησε τον δικό της θίασο, ανεβάζοντας τα έργα «Καίσαρ και Κλεοπάτρα», «Χτυποκάρδια στο θρανίο», «Ο Πρίγκιψ και η χορεύτρια» κ.ά.

Λίγο αργότερα, ξεκινά συνεργασία με τη Φίνος Φιλμ. Μαζί έκαναν μερικές από τις μεγαλύτερες εισπρακτικές επιτυχίες του ελληνικού κινηματογράφου.

Μεταξύ αυτών, οι ταινίες: «Αστέρω», «Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο», «Μανταλένα», «Το κλωτσοσκούφι», «Η Αλίκη στο ναυτικό», «Η Λίζα και η άλλη», «Η ψεύτρα», «Το δόλωμα», «Η Αρχόντισσα και ο αλήτης», «Υπολοχαγός Νατάσσα», «Η κόρη του ήλιου», «Η Μαρία της Σιωπής», «Υπολοχαγός Νατάσα» η οποία ήταν και η μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου για τρεις δεκαετίες. Οι δύο επόμενες μεγαλύτερες εισπρακτικές κινηματογραφικές επιτυχίες ανήκουν επίσης στην Αλίκη Βουγιουκλάκη.

Στις 18 Ιανουαρίου 1965, η Αλίκη παντρεύεται με τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ, συμφοιτητή της στη Δραματική Σχολή.

Στις 4 Ιουνίου 1969 φέρνει στον κόσμο τον γιο τους, Γιάννη.

Οι δύο καλλιτέχνες πρωταγωνίστησαν σε πολλά κινηματογραφικά αλλά και θεατρικά έργα, με τεράστια επιτυχία. Στις 5 Ιουλίου 1975, οι δύο ηθοποιοί χωρίζουν, «λόγω ασυμφωνίας χαρακτήρων».

Η Αλίκη, έπειτα από πέντε χρόνια σχέσης, έκανε έναν δεύτερο γάμο με τον Κύπριο επιχειρηματία Γιώργο Ηλιάδη στις 25 Ιανουαρίου 1982, ο οποίος δεν κράτησε πολύ και έμεινε μυστικός ακόμα και μετά τη λήξη του.

Τελευταίος σύντροφος της ζωής της για οκτώ χρόνια ήταν ο ηθοποιός Κώστας Σπυρόπουλος.

Έπειτα από την κάμψη που σημείωσε ο κινηματογράφος, κάνει την Αλίκη να φέρει, το 1975, στην Ελλάδα τα μιούζικαλ – υπερπαραγωγή, με το έργο του Νιλ Σάιμον «Καμπίρια».

Ακολούθησαν και άλλα έργα του είδους, όπως το Καμπαρέ, Ωραία μου κυρία, Τζούλια, Άννυ Εβίτα, Βίκτωρ–Βικτώρια με τελευταίο το μιούζικαλ, τη Μελωδία της ευτυχίας.

Το 1990 υποδύθηκε την «Αντιγόνη» στην Επίδαυρο, σε σκηνοθεσία του Μίνου Βολανάκη με πολλούς να ασκούν σκληρή κριτική στην ηθοποιό.