Αφιέρωμα της L’ Équipe στον Βασίλη Κικίλια

Ρεπορτάζ για τον υπουργό Υγείας Βασίλη Κικίλια φιλοξενεί η γαλλική αθλητική εφημερίδα L’ Équipe. Σε άρθρο της με τίτλο: «Απαγόρευση εισόδου» και υπότιτλο: «Ο πρώην μπασκετμπολίστας, που είναι γνωστός για την σκληρή άμυνα και την ατομική αποδοτικότητα, είναι εδώ και ένα χρόνο, ο Έλληνας υπουργός Υγείας – στην πρώτη γραμμή απέναντι στη σημερινή υγειονομική κρίση», η εφημερίδα κάνει αναδρομή στην καριέρα του Βασίλη Κικίλια στο ελληνικό μπάσκετ και αναφέρεται στην μετέπειτα ανασχόλησή του με την πολιτική, που τον έφερε φέτος μπροστά στο καθήκον να διαχειριστεί την πανδημία του κορωνοϊού.

«Αθήνα, 29 Απριλίου 2001, Ολυμπιακό Στάδιο Αθηνών. Η ΑΕΚ προηγείται 66-64 εναντίον του Παναθηναϊκού στον τελικό του Κυπέλλου. Απομένουν δέκα δευτερόλεπτα όταν ο Dejan Bodiroga, ο λαμπρός πλέι μέικερ του Παναθηναϊκού, ανεβάζει την μπάλα για την τελική επίθεση. Απέναντι του, στέκονται τα δύο μέτρα του Βασίλη Κικίλια. Ο σμολ φόργουορντ της ΑΕΚ εμπόδισε τον αντίπαλό του, κόλλησε μπροστά στον αντίπαλό του και με την άμυνά του ανάγκασε τον Σέρβο με τον αριθμό 10 να κάνει βήματα. Το σκορ δεν θα αλλάξει, η ΑΕΚ κερδίζει το Κύπελλο και ο Κικίλιας πανηγυρίζει. ‘Η φάση της ζωής μου’, λέει, σήμερα» γράφει η L’ Équipe παραθέτοντας δηλώσεις του υπουργού Υγείας.
«Δεκαεννέα χρόνια αργότερα μια άλλη απειλή πρέπει να περιοριστεί. Υπουργός Υγείας στην Ελλάδα από τις 9 Ιουλίου 2019 και την εκλογή της συντηρητικής κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη, ο Βασίλης Κικίλιας, πρέπει να αντιμετωπίσει την πανδημία της Covid-19, λιγότερο από ένα χρόνο μετά την ανάληψη των καθηκόντων του. ‘Αντιδράσαμε γρήγορα και αποτελεσματικά’, αναφέρει» σύμφωνα με το δημοσίευμα.

Η γαλλική εφημερίδα παρατηρεί πως «με 179 θανάτους που συνδέονται με την επιδημία, η Ελλάδα συγκαταλέγεται μεταξύ των χωρών που έχουν πληγεί λιγότερο στην Ευρώπη (έχουν εντοπιστεί 2.918 κρούσματα). Τα αυστηρά και γρήγορα μέτρα (το κλείσιμο σχολείων, παιδικών σταθμών και πανεπιστημίων, για παράδειγμα), από το πρώτο δεκαπενθήμερο του Μαρτίου, κατέστησαν δυνατή την αναχαίτιση της εξάπλωσης του ιού και την αποφυγή μιας πραγματικής υγειονομικής κρίσης, σε μια χώρα με ένα προβληματικό νοσοκομειακό σύστημα» σημειώνει.

Για να αντιμετωπίσει μια τέτοια κατάσταση, «η νοοτροπία του αθλητή με βοήθησε να μην τα παρατάω ποτέ και να δίνω πάντα το μέγιστο. Πάντα ήμουν μαχητής. Ίσως όχι ο καλύτερος παίκτης, αλλά ένας καλός αμυντικός και ένας εξαιρετικός συμπαίκτης. Το μπάσκετ με δίδαξε να μην εγκαταλείπω και να δουλεύω συλλογικά» δηλώνει ο κ. Κικίλιας.

Η εφημερίδα υπενθυμίζει ότι το 2002, ένας Γάλλος συμμετείχε μαζί του στην κατάκτηση του Πρωταθλήματος Ελλάδας: ο Jim Bilba, ο πρώην αρχηγός της Εθνικής Γαλλίας, που είχε κατακτήσει το ασημένιο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ, το 2000.

«Ήταν ένας από τους πρώτους παίκτες που με καλωσόρισε, για να με κάνει να νοιώσω άνετα, όταν έφτασα στην Αθήνα το 2001. Ήταν η πρώτη μου εμπειρία στο εξωτερικό στα 33… Μιλούσε γαλλικά και αυτό βοήθησε να σπάσει ο πάγος. Ενθάρρυνε τους καινούργιους να εκφραστούν, να πουν τι σκέφτονταν για την πολιτική, την κοινωνία, τη ζωή στη Γαλλία… Είναι πολύ ελληνικό αυτό, να λες τη γνώμη σου, να συζητάς, να ανταλλάσσεις απόψεις, να μιλάς… Ήθελε ακόμη και να πηγαίνω στα τηλεοπτικά πλατό για να μιλήσω για τη μονομαχία Chirac-Le Pen στην προεδρία του 2002».

Ωστόσο, συνεχίζει το δημοσίευμα, ο κ. Κικίλιας «δεν εμπλέκεται ακόμη πραγματικά στην πολιτική γιατί, παράλληλα με την αθλητική του καριέρα, σπουδάζει ιατρική. ‘Ένας πραγματικός μαραθώνιος’, περιγράφει. ‘Όταν οι συμπαίκτες μου χαλάρωναν στα αεροπλάνα κατά τη διάρκεια των μετακινήσεων, εγώ μελετούσα τα μαθήματά μου’».

Ο Jim Bilba, όπως σημειώνει η L’ Équipe το αναγνωρίζει: «Μελετώντας ιατρική και παίζοντας δύο αγώνες την εβδομάδα, χωρίς να υπολογίζουμε την προπόνηση, πρέπει να είσαι διανοητικά προικισμένος και θαρραλέος. Ως παίκτης, δεν ήταν αστέρι, ήταν αριστερόστροφος όχι πολύ επιδέξιος, αλλά πολύ, πολύ πολυμήχανος. Αλά ελληνικά. Αλλά ήταν ηγέτης στη σκληρότητα, στο λόγο. Μπορούσες να βασίζεσαι σε αυτόν. Στο γήπεδο, η δουλειά του ήταν να κατεδαφίσει τον αντίπαλο. Στον πάγκο, φώναζε σε όλους, τους παίκτες, το κοινό… Σχεδόν είκοσι χρόνια αργότερα, είμαστε ακόμα η μόνη πρωταθλήτρια ομάδα της Ελλάδας, εκτός από τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό. Και είχε διαδραματίσει σημαντικό ρόλο απέναντι στη διοίκηση της ομάδας, γιατί δεν πληρωνόμαστε για αρκετούς μήνες».