Α. Γεωργιάδης: “Ο Τσίπρας προσπάθησε να με κλείσει φυλακή, δεν θα του το συγχωρήσω ποτέ”

Μια εβδομάδα πριν ολοκληρωθεί η προεκλογική εκστρατεία, κατάφερα να κλέψω μία ώρα από το τρελό προεκλογικό πρόγραμμα του Άδωνι Γεωργιάδη για να κάνουμε μια συνέντευξη πιο προσωπική, πιο ανθρώπινη και όχι μόνο πολιτική.

Βρεθήκαμε σε ένα αγαπημένο του εστιατόριο, στη Στοά Σπυρομήλιου, για να μιλήσουμε για τα νεανικά του χρόνια, την έφεσή του στο εμπόριο, την απώλεια των γονιών του που τον καθόρισε.

Αποκαλύπτει ότι ήθελε να γίνει δικηγόρος, μιλά για την Ευγενία Μανωλίδου που την ερωτεύτηκε με το πρώτο βλέμμα, τα χτυπήματα που έχει δεχθεί κάτω από τη ζώνη, αλλά και την εδραιωμένη πεποίθησή του ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ήθελε να τον συλλάβει στο σπίτι του και να τον βάλει φυλακή.

Σε κάποια στιγμή που τον συνάντησα στο Υπουργείο, για συνέντευξη πάλι, έβγαινε από το γραφείο του ο Νίκος Καρανίκας ο οποίος μου μίλησε με πολύ θερμά λόγια για τον παρεξηγημένο Αδωνι Γεωργιάδη. Αποφάσισα, λοιπόν, να ξεκινήσω έτσι τη συνέντευξη μαζί του.

Τι είναι αυτό που δεν γίνεται φανερό με την πρώτη ματιά και μπορεί να κάνει έναν πρώην αντίπαλο να γίνει φανατικός φίλος σου;

Παρά την εικόνα στα media, έχω πάρα πολλούς φίλους σε άλλους πολιτικούς χώρους, και στον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν θεωρώ κανέναν εχθρό μου. Δεν θεωρώ ότι στην πολιτική είμαστε εχθροί, είμαστε αντίπαλοι, αλλά μέχρις εκεί. Όλοι το καλό της Ελλάδας θέλουμε, αλλά ίσως το βλέπουμε ο καθένας με διαφορετικό τρόπο.

Τι ανακαλύπτει κάποιος στον Αδωνι όταν τον προσεγγίζει, που του ήταν άγνωστο μέχρι τότε;

Η εικόνα από τα μέσα ενημέρωσης με αδικεί. Νομίζουν ότι είμαι φωνακλάς και φασαρτζής, ενώ αυτή η εικόνα είναι το ακριβώς αντίθετο από αυτό που είμαι στην πραγματικότητα.

Τα παιδικά χρόνια στην Εκάλη
Πάμε να δούμε αυτή την πραγματικότητα από την αρχή. Ήσουν ζωηρό παιδί, φωνακλάς;

Πάντα είχα την πολύ έντονη φωνή που με χαρακτήριζε από παιδί και με ακολουθεί μέχρι σήμερα. Όταν ήμουνα στην τάξη του σχολείου, την ήξεραν τη φωνή μου 10 άτομα, τώρα από την τηλεόραση την ξέρουν 10 εκατομμύρια Έλληνες! Πάντως ήμουν πολύ ζωηρός ως μαθητής, όχι όμως σε βαθμό κακουργήματος, δεν έκανα τρελές…

Μεγαλύτερη αδυναμία στη μάνα ή στον πατέρα;

Υπεραγαπούσα και τους δύο μου γονείς, μοιάζω πολύ περισσότερο στον πατέρα μου ως χαρακτήρας, σε συνήθειες και ενδιαφέροντα. Όμως, είχα μεγάλη αδυναμία στη μάνα μου. Έχασα τον πατέρα μου στις 5 Μαρτίου 1990 και τη μητέρα μου στις 9 Δεκεμβρίου 1993.

Τι έχεις πάρει από εκείνους;

Ο πατέρας μου μου μετέδωσε την αγάπη για τα Αρχαία Ελληνικά, την αρχαία ελληνική ιστορία και την πολιτική. Η μητέρα μου μου έδωσε την αγάπη για την οικογένειά μας.

Έχεις κρατήσει κάποιες φράσεις που σου είχαν πει;

Ο πατέρας μου μου έλεγε πάντα “ό,τι και να κάνεις, να είσαι δίκαιος”. Η μητέρα μου μου έλεγε “ό,τι και να κάνεις, να είσαι ο καλύτερος”.

Ξεκίνησες στη βιοπάλη από νωρίς, σωστά;

Η πρώτη πώληση αγαθών στη ζωή μου έναντι αντιτίμου έγινε στα 12 μου. Τότε ο πατέρας μου έβγαζε μια σειρά αντιγράφων αρχαίων ελληνικών νομισμάτων και βρήκα τον πρώτο μου πελάτη στο σχολείο. Του πούλησα μια σειρά και έβγαλα τα πρώτα μου λεφτά, κοντά στις 2.000 δρχ.

Στα 15 ο πατέρας μου μου ανέθεσε να κρατάω το περίπτερο των εκδόσεων Γεωργιάδη στις εκθέσεις βιβλίων και στα 18, μετά τον θάνατό του, ανέλαβα τις εκδόσεις Γεωργιάδη.

Ήταν η δουλειά του πατέρα σου και η εμπλοκή με τα βιβλία που σε έκανε να αγαπήσεις την αρχαία ελληνική ιστορία;

Η αλήθεια είναι ότι διάβαζα αρχαίους Έλληνες συγγραφείς. Το σπίτι ήταν γεμάτο βιβλία και από πάρα πολύ μικρός, από το δημοτικό, είχα αποφασίσει ότι ήθελα να σπουδάσω Ιστορία- Αρχαιολογία. Δεν άλλαξα ποτέ άποψη. Λάθος τελικά. Επρεπε να σπουδάσω νομική, και μπορούσα να πάω γιατί οι βαθμοί μου ήταν πάνω από το όριο της Νομικής. Στην πορεία ανακάλυψα ότι είχα φοβερό ταλέντο για να γίνω δικηγόρος, αλλά είχα πάει ήδη στο Ιστορικό- Αρχαιολογικό.

Αν είχες ακολουθήσει τη Νομική, μπορεί τώρα να ήσουν ένας γνωστός δικηγόρος και να μην είχες ασχοληθεί με την πολιτική;

Ναι, θα ήμουν ποινικολόγος σίγουρα, και πιστεύω και διάσημος. Ήθελα να γίνω ποινικολόγος και νομίζω ότι εκεί είχα ταλέντο. Αν και πρέπει να σου πω ότι και στη Φυσική και στα Μαθηματικά ήμουν άριστος. Το μυαλό μου πήγαινε πολύ στις θετικές επιστήμες, αλλά είχα αποφασίσει να πάω Φιλοσοφική.

Εκείνη την εποχή των μαθητικών φοιτητικών χρόνων, είχε μπει καθόλου η πολιτική στο μυαλό σου;

Ήμουν εκλεγμένος πάντα στα συνδικαλιστικά τα σχολικά και μου άρεσαν, αλλά δεν είχα σκοπό να ασχοληθώ με την πολιτική. Στην πολιτική μπήκα τελείως τυχαία.

Πού μένατε οικογενειακώς;

Εγώ γεννήθηκα στην Εκάλη. Ο παππούς μου ήταν ο αείμνηστος Σπύρος Βλασσόπουλος. Να πω εδώ ότι πολλοί δεν γνωρίζουν ότι η μητέρα μου ήταν το γένος Βλασσοπούλου και είμαι συγγενής με τον πρώην βουλευτή Λευκάδας του ΠΑΣΟΚ, Βαγγέλη Βλασσόπουλο, που ήταν θείος μου. Ο παππούς μου, λοιπόν, προπολεμικά ήταν αρχισυντάκτης μιας πολύ μεγάλης εφημερίδας, της εφημερίδας “Η Πρωία”. Η ΕΣΗΕΑ προπολεμικά είχε αγοράσει μία άγονη περιοχή τότε στην Εκάλη, την οποία μοίρασε σε μικρά οικόπεδα στα μέλη της. Μέχρι και σήμερα η περιοχή αυτή λέγεται “τα δημοσιογραφικά”. Το οικόπεδο αυτό το πήρε προίκα ο πατέρας μου όταν παντρεύτηκε τη μητέρα μου και εγώ γεννήθηκα στην Εκάλη το 1972.

Η Εκάλη τότε δεν ήταν όπως είναι σήμερα. Εγώ θυμάμαι μικρός πέρναγε ο τσοπάνης με τα πρόβατα από το σπίτι μας και παίρναμε γάλα που το άρμεγε μπροστά στην αυλή μας. Από το 1980 και μετά άρχισαν να έρχονται οι πολύ πλούσιοι άνθρωποι στην Εκάλη και τότε άλλαξε χαρακτήρα, όμως για εμένα είναι το μέρος που γεννήθηκα.

Αυτό το σπίτι υπάρχει σήμερα;

Όχι, όταν πέθαναν οι γονείς μου ήμασταν τρία αδέρφια. Ήταν μονοκατοικία, το πουλήσαμε και χωρίσαμε το αντίτιμο στα τρία.

Από εκείνες τις παιδικές αναμνήσεις στην Εκάλη, εκτός από τον γαλατά, τι άλλο θυμάσαι;

Είχα φανταστικά παιδικά χρόνια, μεγάλωσα σε ένα σπίτι με πολύ αγαπημένους γονείς, που μας αγαπούσαν και εμάς πάρα πολύ. Είχα πολλούς φίλους, κάναμε κάθε καλοκαίρι πολλά παιδικά πάρτι, σχεδόν κάθε μέρα, ήμουν ευλογημένος. Μέχρι τη μέρα που πέθανε ο πατέρας μου η ζωή μου ήταν καταπληκτική. Τα προβλήματα ξεκίνησαν από κει και μετά…

Ο θάνατος των δύο γονιών και η Φιλοσοφική
Πώς θυμάσαι εκείνη τη δύσκολη στιγμή;

Πήγα το πρωί στο σχολείο και προς το μεσημέρι με πήραν τηλέφωνο και μου είπαν ότι πέθανε. Έπαθε έμφραγμα και πέθανε ακαριαία. Εγώ τότε ήμουν τρίτη Λυκείου, ήταν Μάρτιος του 1990, η χρονιά που έδινα Πανελλήνιες.

Η μητέρα μου ήταν ήδη άρρωστη με λευχαιμία, για 10 χρόνια δεν ήταν σε θέση να λειτουργήσει καλά. Ο μεγάλος μου αδερφός ήταν στον στρατό, τον μεσαίο πάντα τον είχα εγώ υπό την προστασία μου και ανέλαβα εγώ τα της κηδείας και όλα αυτά, γιατί δεν υπήρχε κανένας άλλος να τα αναλάβει.

Έδωσες εξετάσεις εκείνη τη χρονιά;

Βγήκα εντελώς εκτός ρυθμού από τον θάνατο του πατέρα μου. Έδωσα εξετάσεις, αλλά δεν μπήκα στο Ιστορικό-Αρχαιολογικό Αθηνών για ένα μόριο. Το όριο της σχολής ήταν 560 και πήρα 559, έδωσα τη δεύτερη χρονιά και πέρασα.

Πώς είναι να αναλαμβάνεις ξαφνικά όλο το σπίτι σε ηλικία 18 χρόνων;

Δεν είχα άλλη επιλογή γιατί η μητέρα μου ήταν πολύ άρρωστη. Στη ζωή όταν σου συμβαίνει ένα αναπάντεχο γεγονός, αυτό μπορεί να σε καταστρέψει ή να σε κάνει πιο δυνατό. Εμένα με έκανε πιο δυνατό και από τότε οδηγώ εγώ το σπίτι μας.

Και τότε αναλαμβάνεις και το βιβλιοπωλείο, και τις εκδόσεις Γεωργιάδη, και γίνεσαι αυτό που υποτιμητικά σου λένε κάποιες φορές οι αντίπαλοί σο,υ βιβλιοπώλης;

Όταν έβγαλα το πρώτο μου βιβλίο, οδηγός αρχαίων ελληνικών νομισμάτων, και πήγαινα και το δειγμάτιζα στα βιβλιοπωλεία, μου έλεγαν οι συνάδελφοι βιβλιοπώλες “πολύ ωραίο βιβλίο, πες του μπαμπά σου να μας πάρει τηλέφωνο να παραγγείλουμε”. Εγώ τους απαντούσα “καλά καλά, κάντε μου εμένα την παραγγελία και θα του πω μετά”, γιατί οι περισσότεροι δεν ήξεραν ότι ο πατέρας μου είχε πεθάνει και νόμιζαν ότι το βιβλίο το είχε βγάλει ο πατέρας μου. Μετά έγινε γνωστό ότι ήμουν εγώ ο εκδότης και ήμουν κάπως σαν φαινόμενο στις εκδόσεις τότε, μόλις 18 ετών. Διατηρώ πάρα πολύ καλές σχέσεις μέχρι σήμερα με όλους τους συναδέλφους εκδότες. Πολλοί απ’ αυτούς είναι αριστεροί, αλλά με αγαπάνε πάρα πολύ.

Σε ενοχλεί η προσφώνηση “βιβλιοπώλης”;

Καθόλου, το θεωρώ πάρα πολύ τιμητικό, δεν ξέρω γιατί ο κ. Τσίπρας το θεωρεί υποτιμητικό, ειλικρινά δεν το έχω καταλάβει ποτέ. Βέβαια ορισμένες φορές με λέει “τηλεβιβλιοπώλη”, μπορεί το “τηλε-” να τον μπερδεύει, δεν είναι κάτι, είναι ένα αρχαίο ελληνικό πρόθεμα που σημαίνει “μακριά”, από την τηλεόραση δηλαδή.

Βιβλιοπώλης, λοιπόν, και φοιτητής;

Μπαίνω στη Φιλοσοφική και πριν τελειώσω το πρώτο έτος πεθαίνει και η μητέρα μου. Από την ώρα που πέθανε και η μητέρα μου στην πραγματικότητα εγκατέλειψα τις σπουδές και για πολλά χρόνια δεν ξαναπήγα στο Πανεπιστήμιο. Γιατί, χωρίς να έχω και τον πατέρα μου και τη μητέρα μου, το κυρίαρχο για μένα ήταν η επιβίωση και η επιχείρηση που είχαμε. Ούτε καταθέσεις μάς άφησαν ούτε τίποτα.

Δεν ήσασταν μια πλούσια οικογένεια δηλαδή;

Όχι βέβαια, ο πατέρας μου δεν μας άφησε καν τραπεζικό λογαριασμό, τα έκανα όλα από την αρχή εγώ. Υπήρχε μόνο μια μικρή εταιρεία, στην οποία λειτουργούσαν οι εκδόσεις, η οποία δεν ήταν καν ιδιαιτέρως κερδοφόρα. Στη συνέχεια μεγάλωσα εγώ.

Και πότε επέστρεψες στη Φιλοσοφική;

Πρακτικά σχεδόν ποτέ. Όταν πήγα στρατό το 2000 είπα “αφού είμαι στρατό να πάρω και το πτυχίο μου” και έδωσα καμιά 25ριά μαθήματα ως φαντάρος, τα πέρασα και πήρα πτυχίο. Νομίζω πως αν δεν είχα πάει στρατό δεν θα το είχα πάρει ποτέ, γιατί στην πραγματικότητα δεν γύρισα ποτέ στο πανεπιστήμιο, έγινα επιχειρηματίας μετά. Στο πρώτο έτος, όμως, είχα άριστους βαθμούς, είχα μέσο όρο εννιά. Πρέπει να σου πω, δε, ότι στη ΔΑΠ είχα βγει πρώτος σε ψήφους στη Φιλοσοφική. Δεν νομίζω να έχει περάσει κανείς τις ψήφους μου μέχρι σήμερα. Έχω το ρεκόρ. Ήμουν με τον Ευτύχη Βαρδουλάκη και τη Βίβιαν Ευθυμιόπουλου. Είναι απέναντί μου πολιτικά και με κριτικάρει μέχρι σήμερα, αλλά εγώ την αγαπώ πολύ.

Ήταν ελκυστικός ο δρόμος του εμπορίου;

Κοίτα, εγώ το εμπορικό δαιμόνιο το είχα από μικρός. Πάντα μου άρεσε το εμπόριο πάρα πολύ και μου άρεσε πολύ η ανεξαρτησία του να βγάζεις τα δικά σου χρήματα.

Για πες μου ένα δείγμα εμπορικού δαιμονίου.

Τρίτη Λυκείου, ζούσε ακόμα ο πατέρας μου, του ζήτησα να μου δώσει λεφτά για να αγοράσω παπούτσια Τίμπερλαντ, παντελόνι Levis 501 και ένα μπλουζάκι polo. Τα φόραγαν όλοι στο σχολείο και εγώ ήμουν στην ηλικία που ήθελα να μοιάζω με τους άλλους και δεν μου άρεσε το γεγονός ότι ο πατέρας μου δεν μου έδινε ποτέ χρήματα για να πάρω μάρκες. Εκείνος τις θεωρούσε ασήμαντο θέμα και μου είπε “όχι”. Και του λέω “καλά, δώσε μου τότε 1.000 δρχ.”. Και μου έδωσε 1100 δρχ.

Μπήκα λοιπόν στη δημόσια εγγραφή για να αγοράσω μια μετοχή μιας εταιρείας με ελληνικά καλώδια. Πήρα 10 μετοχές με δημόσια εγγραφή και τις πούλησα στη συνέχεια, τη μια 6.500 δρχ. Εβγαλα 65.000 δραχμές, πήρα το παντελόνι, την μπλούζα, τα παπούτσια που ήθελα και μου έμειναν και ρέστα. Αυτά ήταν τα πρώτα δικά μου λεφτά και τότε 65.000 δραχμές ήταν σημαντικά λεφτά.

Τελειώνεις, λοιπόν, τον στρατό, παίρνεις και το πτυχίο και η επιλογή είναι να γίνεις εκδότης;

Ναι, εμένα μου άρεσαν πάρα πολύ οι αρχαίοι συγγραφείς, είχα πάθος. Δούλεψα ένα καλοκαίρι σε ένα τυπογραφείο για να μάθω τη δουλειά του τυπογράφου και μετά δούλεψα σε ένα βιβλιοδετείο για να μάθω τη δουλειά του βιβλιοδέτη. Ταυτόχρονα έκανα τις πωλήσεις και κρατούσα και το κατάστημα γιατί δεν είχα υπαλλήλους. Μετά άρχισε να μεγαλώνει η επιχείρηση. Στην αρχή ήμουν εγώ με μία θεία μου, τη Δήμητρα, την οποία αγαπάω πολύ.

Οι παρέες που έκανες εκείνα τα χρόνια παραμένουν;

Οι φίλοι μου παραμένουν φίλοι μου μέχρι και σήμερα και είναι οι φίλοι μου από το σχολείο κατα βάση και ένας-δυο από τις εκδόσεις. Οι φίλοι μου ούτε είχαν ούτε έχουν σχέση με την πολιτική. Ο καλύτερός μου φίλος λέγεται Βασίλης Νανόπουλος και δεν του αρέσει καθόλου η πολιτική.

Πρέπει να σου πω ότι εγώ στερήθηκα πολύ τα φοιτητικά μου χρόνια λόγω του θανάτου των γονιών μου. Αν δεν είχαν πεθάνει οι γονείς μου, θα είχα άλλη πορεία ζωής από αυτή που έχω τώρα.

Οι γονείς σου ήταν πάντα με τη Νέα Δημοκρατία;

Ο πατέρας μου ήταν Νεοδημοκράτης μέχρι το κόκαλο. Στις εκλογές του 1985 οι γονείς μου και εγώ κρατάγαμε το περίπτερο της Νέας Δημοκρατίας στη λεωφόρο Διονύσου και Θησέως στην Εκάλη. Περιμέναμε να κερδίσει ο Κωσταντίνος Μητσοτάκης και όταν έχασε φύγαμε τρέχοντας γιατί ήρθε μια μπουλντόζα για να το γκρεμίσει. Ηταν άγριες εποχές τότε, η Νέα Ερυθραία είχε πολύ ΠΑΣΟΚ και υπήρχε φανατισμός μεγάλος. Μάλιστα ο αδερφός μου ο Αλέξανδρος για πολλά χρόνια δούλευε στο γραφείο του Βαγγέλη Μεϊμαρακη.

Δεν σου βγήκε δηλαδή μικρός η αντίδραση, επειδή οι γονείς ήταν με τη Νέα Δημοκρατία, να πας εσύ απέναντι;

Όχι, ποτέ, το αντίθετο, ο πατέρας μου ήταν δεξιός και έτσι με οδήγησε κι εμένα στο να γίνω δεξιός. Η μητέρα μου ήταν πιο αριστερή, έχει ψηφίσει και ΠΑΣΟΚ. Λόγω Λευκάδας ήταν πιο αριστερή οικογένεια.

Υπήρχαν κόντρες στο σπίτι κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου;

Όχι, ποτέ, γιατί ο πατέρας μου ήταν δεινός ρήτορας και έπειθε…

Άρα από κείνον πήρες τη ρητορική δεινότητα;

Ναι, και πρέπει να σου πω ότι ο πατέρας μου ήταν πολύ καλύτερος ρήτορας από μένα.

Από το ΛΑΟΣ στη Νέα Δημοκρατία
Πότε εντοπίζεται η πολιτική για πρώτη φορά στο ραντάρ σου και στη σκέψη σου;

Στην πολιτική πήγα εντελώς εκ παραδρομής. Ο Γιώργος Καρατζαφέρης, στο κανάλι του οποίου έκανα εκπομπές, μου ζήτησε να γίνω εκπρόσωπος τύπου του ΛΑΟΣ. Εγώ τότε ψήφιζα Νέα Δημοκρατία, αλλά επειδή ήταν φίλος μου και ο Καρατζαφέρης, τον βοηθούσα στο κόμμα, του τύπωνα καμιά αφίσα. Τον γνώρισα όταν νοίκιασα στο κανάλι του τηλεοπτικό χρόνο για να παρουσιάζω τα βιβλία μου. Μια μέρα, λοιπόν, με καλεί και μου λέει “Αδωνι, μιλάς πολύ ωραία, έχεις πολύ μεγάλο ταλέντο, θέλω κάποιον να μιλάει για το κόμμα, θέλω να γίνεις εκπρόσωπος τύπου του ΛΑΟΣ”.

Στην αρχή δεν ήθελα και γιατί ήμουν Νέα Δημοκρατία και γιατί δεν ήθελα να μπλέξω με την πολιτική. Όμως ήταν αρκετά πιεστικός, μου το είπε και αρκετές φορές, οπότε λέω ας το δοκιμάσω, χωρίς να περιμένω ποτέ ότι θα έχω αυτή την εξέλιξη. Η λογική μου δεν ήταν να αφήσω ποτέ τη δουλειά μου για την πολιτική. Έλεγα θα έχω τις εκδόσεις μου και θα κάνω και λίγη πολιτική.

Αναλαμβάνεις, λοιπόν, εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος Καρατζαφέρη.

Με ανακοινώνει ως εκπρόσωπο τον Νοέμβριο του 2003 και κατέβηκα ως υποψήφιος βουλευτής με το κόμμα τον Μάρτιο του 2004 για πρώτη φορά. Βγήκα πρώτος σε όλη την Ελλάδα, πήρα 12.000 σταυρούς, αλλά το ΛΑΟΣ δεν μπήκε στη Βουλή, οπότε δεν εξελέγην.

Τον Μάρτιο του 2004 κάνεις και την πρώτη σου προεκλογική εκστρατεία, πώς ήταν;

Πρέπει να σου πω ότι ήταν πολύ διδακτική για μένα. Έκανα μια πολύ ωραία εκστρατεία, πολύ ρομαντική και ήμουν βέβαιος ότι θα μπούμε στη Βουλή. Την επόμενη μέρα δεν μπήκαμε και πάω στο γραφείο να μαζέψω τα πράγματά μου. Ήταν εκεί το παιδί που μοίραζε τα φυλλάδιά μου και ήταν φανατικός οπαδός μου. Μπαίνοντας μέσα στο γραφείο, λοιπόν, Δευτέρα πρωί, έχουμε χάσει τις εκλογές, καταλαβαίνεις σε τι κατάσταση είμαι, και μου λέει: “Κύριε Άδωνι, θέλω να σας ζητήσω συγγνώμη”. “Γιατί Δημητράκη;” του λέω. “Γιατί μπήκα στο παραβάν, δεν ξέρω τι με έπιασε, φοβήθηκα ότι θα ξαναβγεί το ΠΑΣΟΚ, και ψήφισα Νέα Δημοκρατία”. Του λέω “άμα ψήφισες κι εσύ Νέα Δημοκρατία, πώς περιμένουμε να μπούμε στη Βουλή;”.

Δηλαδή ο άνθρωπος που είχες και σε βοηθούσε στην προεκλογική του εκστρατεία δεν ψήφισε εσένα, αλλά Νέα Δημοκρατία;

Ναι, το δεξί μου χέρι δεν ψήφισε εμένα και ψήφισε Καραμανλή τελικά. Τότε κατάλαβα πόσο δύσκολο πράγμα είναι η πολιτική, διότι τελικά δεν είναι να σε συμπαθεί κάποιος και να πιστεύει σε αυτά που λες, πρέπει να φτάσει και μέχρι την κάλπη να σε ψηφίσει. Πολύ δύσκολο πράγμα. Αυτό το κράτησα και το έχω πάντα ως μάθημα.

Αν αντί να έχεις πάει στον Καρατζαφέρη τότε, είχες ενταχθεί σε επίπεδο πολιτικής στη Νέα Δημοκρατία θα ήταν διαφορετική η πορεία σου;

Διαφορετική πιστεύω θα ήταν σίγουρα, και με καλό τρόπο και με κακό τρόπο. Ο καλός τρόπος που εννοώ είναι ότι θα είχα γλιτώσει όλη τη στάμπα του ακροδεξιού. Έστω κι αν δεν υπήρξα ποτέ ακροδεξιός, είναι ένα επιχείρημα που χρησιμοποιούν συχνά οι αντίπαλοί μου. Θα το είχα τελείως γλιτώσει αυτό και αυτό είναι το καλό. Δεν είμαι βέβαιος, όμως, ότι θα είχα φτάσει εδώ που είμαι σήμερα. Και θα σου πω τι εννοώ.

Είχα ρωτήσει ένα πολύ γνωστό βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας, που τότε υποστήριζα, τι πιστεύει ότι πρέπει να κάνω με την πρόταση του Καρατζαφέρη. Τότε ήταν εν ενεργεία βουλευτής και μου λέει “θέλεις να βγεις βουλευτής κάποτε;”. Του απαντάω “ναι” και μου λέει “τότε πρέπει να πας στον Καρατζαφέρη”. Του λέω “μα το λες εσύ που είσαι Νέα Δημοκρατία;”. Μου απαντάει “εμείς στη Νέα Δημοκρατία έχουμε επετηρίδα κι εσύ για να μπεις στην επετηρίδα πρέπει να περιμένεις καμιά εικοσαετία, ενώ αν πας στον Καρατζαφέρη θα κόψεις δρόμο”.

Πράγματι αυτό έγινε και όταν πήγα από το κόμμα του Καρατζαφέρη στη Νέα Δημοκρατία είχα γίνει υπουργός, ήμουν ήδη χρόνια βουλευτής και με ήξεραν όλοι. Μπορεί να είχα το μειονέκτημα ότι μου έδειχναν τα παλιά βίντεο που μιλούσα εναντίον της Νέας Δημοκρατίας και αυτό με έβλαπτε, από την άλλη όμως με ήξεραν όλοι. Δεν ξέρω αν θα είχα καταφέρει ακριβώς τα ίδια αν είχα πάει κατευθείαν στη Νέα Δημοκρατία.

Βουλευτής πότε βγήκες για πρώτη φορά;

Για πρώτη φορά το 2007. Ήμουνα βέβαιος ότι θα εκλεγώ, ήμουν διακοπές με την Ευγενία στην Αιτωλοακαρνανία όταν έκανε ο Ρουσόπουλος το διάγγελμα ότι πάμε σε εκλογές στις 16 Σεπτεμβρίου. Μόλις το άκουσα είπα θα βγω βουλευτής, ήρθε η ώρα μου. Στις 16 Σεπτεμβρίου είναι τα γενέθλια του γιου μου, του Περσέα, και το θεώρησα πολύ καλό οιωνό ότι οι εκλογές ορίστηκαν την ημέρα των γενεθλίων του γιου μου, που ήταν η πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής μου ως τότε. Και βγήκα.

Και τώρα, μια και λέμε για τα παλιά, πρέπει να σου πω και για τον αδελφικό μου φίλο, Θάνο Πλεύρη, που είναι δική μου “εφεύρεση” στην πολιτική.

Τι εννοείς;

Μια μέρα με φώναξε ο Καρατζαφέρης στο γραφείο μετά τις εκλογές του 2004 και μου λέει “έχουμε μεγάλο πρόβλημα με τον Κώστα Πλεύρη, είναι ανεξέλεγκτος, οι ιδέες που έχει δεν μας εκπροσωπούν, πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να έχουμε τους ψηφοφόρους του χωρίς αυτόν”. Και του είπα ότι έχει έναν καταπληκτικό γιο, που όμως δεν έχει καμία σχέση με τον πατέρα του και είναι και πολύ καλός χαρακτήρας. Μου λέει “φέρ’ τον να τον δω”. Του κλείνω ραντεβού, τον βλέπει ο Καρατζαφέρης, του άρεσε και τον όρισε υποψήφιο βουλευτή στην πρώτη περιφέρεια της Αθήνας. Εγώ είμαι η αιτία που ο Πλεύρης έγινε βουλευτής, είχα διαγνώσει από την αρχή ότι κάνει για την πολιτική, είναι ένα πολύ έντιμο και ακέραιο παιδί. Δεν είχε ποτέ καμία σχέση με τις ιδέες του πατέρα του.

Το λάθος με το βιβλίο του Κώστα Πλεύρη
Μια και ανέφερες τον Κώστα Πλεύρη, μήπως το γεγονός ότι πουλούσες το βιβλίο του για τους Εβραίους ήταν ένας λόγος που σε χαρακτήριζαν ακροδεξιό;

Αν δεις όλα τα βίντεο, από τότε έλεγα συνέχεια ότι δεν συμφωνώ με τις ιδέες του βιβλίου και θεώρησα, κακώς, ότι αν το πουλάω λέγοντας ότι διαφωνώ με τις ιδέες του έχω ξεκάθαρη θέση. Ήταν λάθος μου και είχα μπει σε μια λογική ότι αφού το πουλάνε όλα τα βιβλιοπωλεία στην Αθήνα, γιατί να μην το πουλάω και εγώ στο δικό μου τηλεοπτικό βιβλιοπωλείο; Ήταν λάθος. Εγώ δεν υπήρξα ποτέ αντισημίτης. Οι άνθρωποι που είναι αντισημίτες είναι ντεκαντάνς. Οι άνθρωποι που ξέρω ότι είναι αντισημίτες οι περισσότεροι είναι τελείως αποτυχημένοι και θέλουν να φορτώσουν την αποτυχία τους κάπου αλλού και βρίζουν τους Εβραίους ως εξιλαστήρια θύματα.

Τώρα μια και λέμε για αυτό το θέμα, μου έχει κάνει εντύπωση ότι ενώ παλιά κάποιοι σε χαρακτήριζαν αντισημίτη, όχι μόνο κατάφερες να αλλάξεις αυτόν τον χαρακτηρισμό αλλά κατάφερες και να σε αποθεώνει και το κεντρικό ισραηλιτικό συμβούλιο.

Πρώτα απ’ όλα τους ζήτησα συγγνώμη για την εμπλοκή μου με το βιβλίο του Πλεύρη και ήταν μια συγγνώμη απολύτως ειλικρινής. Έκανα λάθος. Δεύτερον, από την πρώτη στιγμή που άσκησα εξουσία είδαν ότι εγώ δεν είχα καμιά αντισημιτική χροιά σε οτιδήποτε κι αν έκανα. Δεν υπήρξα αντισημίτης ούτε ένα εικοσιτετράωρο. Όμως δεν πολέμησα τον αντισημιτισμό τότε όσο θα έπρεπε. Αυτό ήταν σφάλμα μου, γιατί ο αντισημιτισμός βλάπτει την Ελλάδα. Αυτοί που είναι αντισημίτες και υποδύονται τους πατριώτες, δεν είναι καθόλου πατριώτες. Διότι τα στρατηγικά συμφέροντα της Ελλάδας είναι με το Ισραήλ. Άρα όποιος είναι αντισημίτης, βλάπτει την Ελλάδα.

Έχω πολύ καλές σχέσεις με το κεντρικό ισραηλιτικό συμβούλιο, με έχουν βοηθήσει σε πολλά πράγματα και τους ευχαριστώ και έχω πολύ καλές σχέσεις και με το κράτος του Ισραήλ. Έχω προσκληθεί από την ισραηλινή κυβέρνηση δύο φορές και έχω βοηθήσει πολύ στο να έρθουν ισραηλινές επιχειρήσεις και επενδύσεις στην Ελλάδα.

Η Ισραηλινή κοινότητα στην Ελλάδα και το κράτος του Ισραήλ έχουν ξεχάσει τα νεανικά μου σφάλματα, που περιέγραψα προηγουμένως, μόνο κάποιοι αριστεροί στην Ελλάδα τα θυμούνται.

Γενναίο να λες καθαρά ότι η στάση του τότε ήταν σφάλμα.

Εκατό τοις εκατό ήταν το μεγαλύτερό μου σφάλμα και θέλω να στείλω ένα σαφές μήνυμα: ο αντισημιτισμός, πέρα από το γεγονός ότι είναι παρακμιακή και απαίσια ιδεολογία, βλάπτει σοβαρά την Ελλάδα. Δεν μπορεί να δηλώνεις πατριώτης και να είσαι αντισημίτης, δεν γίνεται.

Τα χρόνια που ήσουν βουλευτής του ΛΑΟΣ, περίμενες ότι η πορεία σου μετά από λίγα χρόνια θα ήταν τόσο ανοδική και ότι θα είχες φτάσει να γίνει αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας και κορυφαίος υπουργός της;

Όχι, και να μου έλεγες να βάλω στοίχημα θα το είχα χάσει τώρα. Ούτε πέρναγε καν από το μυαλό μου. Δεν σκεφτόμουν ότι θα γίνω υπουργός ποτέ. Εγώ ως υπουργός είμαι δημιούργημα των μνημονιακών χρονών. Μέχρι το μνημόνιο το πολιτικό σύστημα αναζητούσε πρόσωπα που αν γινόντουσαν υπουργοί δεν θα έπρεπε να κάνουν σχεδόν τίποτα για να μη γίνεται φασαρία. Επί τρόικας, όμως, επειδή υπήρχαν συγκεκριμένα δεδομένα και δράσεις ήθελες υπουργούς που θα κάνουν τη δουλειά, διότι αλλιώς δεν έπαιρνες τα λεφτά. Ετσι βρέθηκα εγώ υπουργός.

Όταν έγινα για πρώτη φορά υπουργός στο Υπουργείο Ναυτιλίας όλοι έλεγαν “μα ο Γεωργιάδης υπουργός;”. Όταν έφυγα από υπουργός Ναυτιλίας ακόμα και σήμερα, και δεν το λέω αυτό εγωιστικά, όλοι λένε πόσο καλός υπουργός ήμουν σε εκείνο τον τομέα.

Τι ήταν αυτό που έκανες και τους εξέπληξε ευχάριστα;

Πρώτο και κυριότερο, άφησα πίσω μου μια μεγάλη πολιτική παρακαταθήκη, την άρση του καμποτάζ. Όποτε βλέπετε κρουαζιερόπλοια σε μεγάλα λιμάνια, που πάει κόσμος και ψωνίζει στα μαγαζιά, αυτό έγινε χάρη στην επιλογή του Αδωνι Γεωργιάδη. Πολλοί δεν το θυμούνται, εγώ όμως το θυμάμαι και είμαι περήφανος. Τριάντα χρόνια συζητούσαμε για να το κάνουμε, το έκανα εγώ. Αλλά το βασικό που έκανα τότε ήταν ότι ζήτησα από όλους τους διευθυντές να μου φέρουν όλες τις εκκρεμότητες οι οποίες δεν είχαν απαντηθεί για τα προηγούμενα 10 χρόνια.

Μάζεψα 5.500 εκκρεμότητες. Όσες μπορούσαν να υπογραφούν τις υπέγραψα αμέσως και όσες δεν μπορούσαν να λυθούν έκανα επιστολές και εξηγούσα γιατί δεν μπορούν να λυθούν. Το ότι κάποιος ασχολήθηκε με αιτήματα που εκκρεμούσαν για 10 χρόνια έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση στο λιμάνι.

Στη συνέχεια, όμως, διαγράφεσαι από το ΛΑΟΣ.

Ναι γιατί ψήφισα το PSI. Tο ψήφισα, διαγράφτηκα από το ΛΑΟΣ και παραιτήθηκα και από υπουργός. Το PSI έσωσε την Ελλάδα, αν δεν είχε γίνει σήμερα θα είχαμε δραχμή και θα ήμασταν πάμφτωχοι. Κάθε φορά που πάμε όλοι στην εκκλησία πρέπει να ανάβουμε ένα μικρό κερί για τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Χωρίς το PSI θα ήμασταν σήμερα όλοι πάμφτωχοι. Είναι διαγραφή χρέους 140 δισεκατομμυρίων, αν δεν είχε γίνει η Ελλάδα θα είχε χρεοκοπήσει και θα είχε επιστρέψει στη δραχμή.

Και θα πω εδώ και ένα άλλο παρασκήνιο. Όταν ψήφισα το PSI και διαγράφτηκα, μετά από μισή ώρα με πήραν τηλέφωνο από το γραφείο του Σαμαρά, ο κ. Αρβανιτόπουλος, και μου είπε ότι ο πρόεδρος θα ήθελε να με δει. Και κατάλαβα πια ότι υπάρχει ενδιαφέρον από τη Νέα Δημοκρατία λόγω και της στάσης που είχα κρατήσει.

Τότε ξεκίνησε η σχέση σου με τον Σαμαρά;

Η σχέση μου με τον Σαμαρά είναι περίπλοκη. Όταν ο Σαμαράς έκανε την Πολιτική Άνοιξη εγώ έφυγα από τη ΔΑΠ και εντάχτηκα στο κόμμα του Σαμαρά, ήμουν Σαμαρικός μέχρι το κόκαλο. Όταν ο Σαμαράς άσκησε κριτική στο πρώτο μνημόνιο, εγώ ως βουλευτής του ΛΑΟΣ ήμουν απέναντί του και σκληρά. Στη συνέχεια, όμως, κατάλαβα ότι εκείνος έλεγε το σωστό και εγώ έλεγα το λάθος. Θα σου πω γιατί. Ο Σαμαράς είχε καταλάβει αυτό που δεν είχα καταλάβει τότε εγώ, ότι το μνημόνιο είχε λάθος πολλαπλασιαστές και λάθος επιτόκια. Η κριτική που είχε ασκήσει στο πρώτο μνημόνιο ήταν σωστή. Κατά την άποψή μου ένα λάθος έκανε. Έπρεπε να ψηφίσει επί της αρχής “Ναι” για να δώσει το σήμα ότι το στηρίζουμε και να καταψηφίσει τα άρθρα και να εξηγήσει ότι είναι λάθος τα νούμερα. Αυτός είπε επί της αρχής “όχι” και ταυτίστηκε χωρίς να το θέλει με το αντιμνημόνιο. Ο Σαμαράς δεν ήταν αντιμνημονιακός, έλεγε ότι ήταν λάθος γραμμένο το μνημόνιο Παπανδρέου.

Και η ένταξη στη Νέα Δημοκρατία πότε γίνεται;

Αφού παραιτήθηκα από υπουργός τη Δευτέρα, ξεκίνησα εκπομπές στο Blue Sky. Τετάρτη έγινε το ραντεβού με τον Σαμαρά στο σπίτι του εκδότη της “Δημοκρατίας” Γιάννη Φιλιππάκη. Και εκεί δίνουμε τα χέρια. Του λεω του “Σαμαρά, πρόεδρε, να ξέρεις έχω πει και κάποια πράγματα παραπάνω και για σένα και για τη Νέα Δημοκρατία”. Μου λέει” παίρνουμε ένα σφουγγάρι και τα σβήνουμε όλα γιατί τώρα κοιτάμε μπροστά να σώσουμε την Ελλάδα”. Και έτσι πήγα στη Νέα Δημοκρατία, η ανακοίνωση έγινε την Παρασκευή.

Και έτσι ξαναγύρισα στο κόμμα των παιδικών και φοιτητικών μου χρονών. Σου θυμίζω ότι μαζί με όλη την οικογένεια κρατούσαμε το περίπτερο της νέας Δημοκρατίας στην Εκάλη του 1985.

Το προξενιό, λοιπόν, έγινε στο σπίτι του εκδότη Γιάννη Φιλιππάκη, μετέπειτα σφοδρού πολέμιου δικού σου και του Σαμαρά, γιατί;

Δεν ξέρω, ίσως γιατί ο Φιλιππάκης είχε σκληρή αντιμνημονιακή στάση τότε και όταν έγινε η στροφή του Σαμαρά ίσως βρέθηκε σε δύσκολη θέση.

“Ο Αλέξης Τσίπρας προσπάθησε να με κλείσει φυλακή”
Συναισθηματικός ή ορθολογιστής περισσότερο στην πολιτικη; Έχεις πληρώσει περισσότερο το συναίσθημα ή τον ορθολογισμό;

Δημήτρη, είμαι 51 ετών, έχω πάει καλά στις επιχειρήσεις μου, είμαι καλά με την οικογένειά μου και έχω πάει πολύ καλά στην πολιτική. Eίμαι αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, βουλευτής 16 χρόνια, υπουργός Ναυτιλίας, υπουργός Υγείας και υπουργός Ανάπτυξης. Και θέλω να ευχαριστήσω τον Κυριάκο Μητσοτάκη που με εμπιστεύτηκε και με εμπιστεύεται. Μια χαρά τα έχω πάει. Ό,τι έχω κάνει έχει πάει καλά, δεν θα γίνω και Μέγας Αλέξανδρος. Ψυχραιμία.

Όλα αυτά τα χρόνια τι έχεις διδαχτεί από την πολιτική;

Πρέπει να συγκρατείς το θυμικό. Εγώ δεν το έχω καταφέρει πάντα. Τον τελευταίο καιρό πιστεύω ότι το καταφέρνω καλύτερα από το παρελθόν. Όταν δεν συγκρατείς το θυμικό σου, κάνεις λάθος.

H πολύ σκληρή αντιπαράθεσή σου με τον Αλέξη Τσίπρα σε έχει ωφελήσει ή σε έχει βλάψει;

Ο Αλέξης Τσίπρας προσπάθησε να με κλείσει φυλακή με τη Novartis. Mην περιμένει από μένα καμιά μεγάλη κατανόηση. Αν μου είχαν βρει έστω και το παραμικρό θα με είχαν κλείσει φυλακή για να κερδίσουν τις εκλογές. Tο πιστεύω 100%. Ο στόχος ήταν να μπούνε στο σπίτι μου και να με συλλάβουν. Η άποψη όλων μας, που προσπάθησαν να μας κλείσουν στη φυλακή, είναι ότι ο Τσίπρας είναι ένας κοινός πολιτικός απατεώνας.

Άρα αυτό το κομμάτι δεν θα του το συγχωρήσεις ποτέ;

Ποτέ, δεν υπάρχει καμία περίπτωση. Γιατί αυτό δεν μπορούσε να γίνει χωρίς την ανοχή του Τσίπρα. Σίγουρα δεν το σκέφτηκε ο Τσίπρας, αλλά δεν μπορούσε να γίνει αν δεν είχε δώσει το “ΟΚ”.

Ο έρωτας και η σχέση με την Ευγενία Μανωλίδου
Τι ρόλο έχει παίξει η Ευγενία στη ζωή σου;

Μπορείς να κάνεις πολιτική αν δεν έχεις ένα σπίτι με γαλήνη και ηρεμία; Η Ευγενία πρώτα απ’ όλα γέννησε δύο φανταστικά παιδιά τα οποία μεγαλώνει σωστά και από το 2017 της ανέθεσα την Ελληνική Αγωγή, που είναι το παιδί μου, και το πηγαίνει ονειρικά. Κάθομαι και βλέπω την πρόοδο της Ελληνικής Αγωγής και σκέφτομαι πόσο τυχερός είμαι που την ανέλαβε η Ευγενία.

Πώς γνωριστήκατε;

Ήρθε να της βγάλω ένα cCD με Ορφικούς ύμνους του Ρίλκε, που είχε μελοποιήσει. Εγώ τους έβγαλα σε CD, μετά γράφτηκε μαθήτριά μου στα Αρχαία Ελληνικά και στην Ιστορία στην Ελληνική Αγωγή και μετά ήμασταν μαζί.

Υπήρχε σπίθα με την πρώτη ματιά;

Από τη δική μου πλευρά ναι, γιατί η Ευγενία είναι μια πολύ όμορφη γυναίκα. Από εκείνη νομίζω όχι στην αρχή, αλλά μετά στην πορεία.

Συνετέλεσε η γνωριμία σου με την Ευγενία για να χωρίσεις με την πρώτη σου γυναίκα;

Όχι, είχαμε χωρίσει πολύ πιο πριν. Για να καταλάβεις, η πρώτη μου γυναίκα έμεινε δεξί μου χέρι ενώ είχαμε χωρίσει 10 χρόνια και ήταν αυτή που έφτιαχνε τα CD της Ευγενίας και τα πούλαγε.

Τόσο σουηδικού τύπου σχέσεις είχατε;

Ναι, εντελώς σουηδικό μοντέλο. Και σήμερα έχουν πολύ καλές σχέσεις. Η πρώτη μου γυναίκα έχει έρθει με τον σύζυγό της και τα παιδιά της στο Υπουργείο και οι γονείς της πρώην γυναίκας μου, της Μαρίας Φρονιμίδου, ο Γιάννης και η Λία, έρχονται στις προεκλογικές μου συγκεντρώσεις. Με προλογίζει ο Γιάννης στις προεκλογικές μου ομιλίες. Είναι σαν πατέρας μου.

Και γιατί χωρίσατε;

Δεν περνάγαμε καλά, μας τελείωσε και γι’ αυτό χωρίσαμε πολιτισμένα. Και μετά που χωρίσαμε παραμείναμε αγαπημένοι.

Εσύ έκανες την πρώτη κίνηση με την Ευγενία;

Ναι, εγώ.

Τι της είπες;

Την πήρα τηλέφωνο και της ζήτησα να βγούμε.

Και εκείνο ήταν το καθοριστικό βράδυ;

Όχι, έκανε λίγο καιρό, αντιστάθηκε αλλά τελικά είπε το “ναι”.

Μιλάς με πολλή αγάπη για την Ευγενία και καταλαβαίνω ότι θα ενοχλήθηκες πολύ κι εσύ και εκείνη όταν κυκλοφόρησαν εκείνες οι φήμες περί ξυλοδαρμού.

Θα σου πω την πραγματική ιστορία γι’ αυτό το θέμα. Ήμασταν με την Ευγενία σε ένα σπίτι μαζί με τον Αμερικανό πρέσβη, που είναι φίλος μου 15 χρόνια. Χτυπάει το κινητό μου και μου στέλνουν από το γραφείο Τύπου μο ένα δημοσίευμα από ένα ανθυποτελευταίο σάιτ ενός πρώην Χρυσαυγίτη, ο οποίος έγραψε ότι εγώ έδειρα την Ευγενία.

Απαντάω στο γραφείο Τύπου “μη με απασχολείτε για ανοησίες”. Δεν μπορούσα να φανταστώ ποτέ ότι από ένα τέτοιο σάιτ, ανυπόληπτο και ανύπαρκτο, που έγραφε μια τέτοια λάσπη, θα γινόταν αυτή η φασαρία που έγινε τις επόμενες μέρες. Δυστυχώς όλα τα τρολ του ΣΥΡΙΖΑ ανέβασαν αυτή την είδηση ως πραγματική.

Και θα πω κάτι που θα σε καταπλήξει τώρα. Ξέρεις ποιος έκανε εκείνη την ημέρα tweet και είπε “παιδιά, ό,τι θέλετε πείτε για τον Γεωργιάδη, αλλά αυτά κόψτε τα;”. Ο Κώστας Βαξεβάνης. Με έχει συκοφαντήσει, με έχει βρίσει, αλλά εκείνη την ημέρα ο μόνος που βγήκε από τον ΣΥΡΙΖΑ και είπε “κομμένα αυτά” ήταν ο Κώστας Βαξεβάνης.

Το εκτίμησες;

Με τον Βαξεβάνη μάς χωρίζει άβυσσος, αλλά αυτό το συγκεκριμένο το εκτίμησα.

Εκείνη την ώρα που το είδε η Ευγενία τι είπε;

Και εκείνη στην αρχή είπε να μην ασχοληθούμε, είναι μια χαζομάρα, αλλά μετά έπαιζε συνέχεια, οπότε αναγκάστηκε και εκείνη να μιλήσει.

Είναι διαχειρίσιμα τα χτυπήματα κάτω από τη ζώνη για έναν πολιτικό;

Όταν αποφασίζεις να εμπλακείς στην πολιτική πρέπει να έχεις γερό στομάχι γιατί θα δεχτείς και τέτοιου είδους χτυπήματα. Όμως εγώ αυτό δεν θα το έκανα ποτέ σε κανέναν πολιτικό αντίπαλο.

Άρα από όλα τα χτυπήματα που έχεις δεχτεί κάτω από τη ζώνη αυτό ήταν το χειρότερο;

Με διαφορά αυτό, ναι!

Έχεις κάνει μέχρι στιγμής μια εντυπωσιακή προεκλογική εκστρατεία, με πολλές ομιλίες, πολλές εμφανίσεις, κλωνοποίησες τον εαυτό σου με ολόγραμμα μιλώντας ταυτοχρόνως σε τρεις συγκεντρώσεις αλλά αυτό που μου έχει κάνει περισσότερο εντύπωση είναι ότι έχεις πάρει από το χέρι τον Νίκο Παπαθανάση, υποψήφιο στην ίδια περιφέρεια με σένα, που ήταν και στο ίδιο Υπουργείο και προσπαθείς να τον βγάλεις βουλευτή. Ισως να μην έχω ξαναδεί ποτέ τέτοια πολιτική συμπεριφορά.

Θέλω να με πιστέψεις, τον Νίκο Παπαθανάση τον αγαπάω, υπήρξε για μένα ο καλύτερος συνεργάτης που μπορούσα να έχω αυτά τα τέσσερα χρόνια. Ό,τι κάναμε στο Υπουργείο το κάναμε παρέα, θέλω αυτή την καλή του συμπεριφορά προς εμένα να του την επιστρέψω. Θα είναι καταπληκτικός βουλευτής και πραγματικά προτρέπω τους συμπολίτες μου να του βάλουν σταυρό.

Άρα εσύ όπου ζητάς σταυρό για σένα, ζητάς και για τον Παπαθανάση;

Ναι, ανερυθρίαστα. Κάναμε τέσσερα χρόνια σπουδαία πράγματα μαζί, η επιτυχία είναι ομαδικό σπορ, δεν είναι ατομικό. Αν οι Έλληνες διαχρονικά πίστευαν σε ομάδες και όχι σε μονάδες, σήμερα θα κυβερνάγαμε τον κόσμο.

Στις τρεις συγκεντρώσεις με το ολόγραμμα το σύνθημα ήταν “πόσο Αδωνι αντέχετε ακόμα;”. Να σε ρωτήσω και εγώ, λοιπόν, πόσο Άδωνι αντέχει ακόμα η χώρα;

Αρκετό αντέχει η χώρα ακόμα γιατί η χώρα χρειάζεται πολλές αλλαγές και εγώ είμαι καλός στις μεταρρυθμίσεις.

Βλέπεις τη ζωή σου και τον εαυτό σου κάποια στιγμή εκτός πολιτικής;

Βέβαια. Σίγουρα δεν θέλω να μείνω για πάντα στην πολιτική, κάποτε θα πρέπει να φεύγεις.

Υπάρχουν ενδιαφέροντα εκτός πολιτικής; Θα μπορέσεις να επιβιώσεις;

Φυσικά έχω πολλά, μου αρέσει να διαβάζω, να πηγαίνω ταξίδια, να είμαι με τα παιδιά μου, να είμαι με τους φίλους μου, να παίζω τένις και πρέφα, να κάνω τα μαθήματα Ιστορίας στην Ελληνική Αγωγή που είναι από τα πολύ αγαπημένα μου πράγματα.

Να κλείσουμε με κάτι πιο ονειροπόλο. Απομονώνεσαι σε ένα νησί για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, τι και ποιους παίρνεις μαζί σου;

Σίγουρα την οικογένειά μου και λίγους φίλους για να παίζω πρέφα και τένις. Και φυσικά πολλά βιβλία. Δεν πάω πουθενά χωρίς να έχω 5-10 βιβλία μαζί μου. Ακούω και μουσική, αλλά δεν μπορώ να φανταστώ να είμαι κάπου χωρίς βιβλίο.

Σ’ αρέσει ακόμα το έντυπο ή διαβάζεις και ηλεκτρονικά;

Μόνο έντυπο, δεν τα μπορώ τα ηλεκτρονικά.

Τι θα ήθελες να ξέρουν όσοι μας διαβάζουν και όσοι σε ακούνε για τον Άδωνι, που δεν ξέρουν μέχρι σήμερα;

Μη με κρίνετε μόνο από τις τηλεοπτικές μου εμφανίσεις, δείτε αν έκανα τη δουλειά μου καλά, και αν θεωρείτε ότι είμαι αποτελεσματικός, παρακαλώ να με ψηφίσετε. Αν δεν την έκανα να μη με ψηφίσετε.

Ο Άδωνις Γεωργιάδης που κρύβεται πίσω από τον φωνακλά και τον συγκρουσιακό ποιος είναι;

Δεν είμαι καθόλου φωνακλάς, δεν είμαι καθόλου συγκρουσιακός. Όσοι με ξέρουν, γνωρίζουν ότι είμαι έτσι. Η τηλεόραση είναι ένας ρόλος. Καλύτερα να μην πιστεύετε σχεδόν τίποτα από αυτά που βλέπετε στην τηλεόραση. Η τηλεόραση υπηρετεί το εφήμερο, δεν υπηρετεί την αλήθεια, η αλήθεια είναι αιώνια. Έτσι δουλεύει η τηλεόραση, αυτή είναι η φύση της. Εγώ θέλω να με κρίνουν δίκαια, να ξεχάσουν την εκνευριστική μου φωνή και να με κρίνουν δίκαια.

Δηλαδή το πιο ενοχλητικό πράγμα πάνω σου είναι η φωνή; Εάν με κάποιο μαγικό τρόπο μπορούσες να αλλάξεις κάτι, θα ήταν αυτό;

Αν μπορούσα να γεννηθώ με άλλη φωνή θα το προτιμούσα, θα ήθελα μια πιο ήπια φωνή, όχι τόσο τσιριχτή. Δεν θα άλλαζα τίποτα άλλο, μ’αρέσει πολύ που είμαι ο Άδωνις Γεωργιάδης, θα κρατούσα τα πάντα εκτός από τη φωνή.

Πηγή: TheTOC.gr