Άρθρο του Θεόφιλου Βανδώρου
Οι επαφές του κόμματος της Λαϊκής Αστικής Δεξιάς με τον εκάστοτε πρέσβη των ΗΠΑ στην Ελλάδα ιδιαίτερα μετά το 1947, έπαιρναν την ανάλογη δημοσιότητα πάντα με κριτήριο την ενδυνάμωση των θέσεων της παράταξης.
Συνήθως μάλιστα σε προεκλογικές περιόδους καθιερώθηκε να δημοσιοποιείται κάθε σχετική συνάντηση, δήλωση ή και νύξη “κύκλων” της πρεσβείας. Το ίδιο συνέβαινε και συνεχίζει να συμβαίνει πριν αλλά και κατά τη διάρκεια των διαδικασιών ανάδειξης νέου ηγέτη στο χώρο της Δεξιάς.
Αποτελεί ακόμα μια ισχυρή ενίσχυση του διεκδικητή για τη θέση του Αρχηγού, κάθε λέξη στήριξης ή και μιά απλή κίνηση ή κοινή παρουσία σε μια δημόσια εκδήλωση. Μέσα σε αυτό το
πλαίσιο πρέπει να εξετασθεί και η τελευταία συνάντηση του Κ. Μητσοτάκη με τον πρέσβη κ. Πάιατ δεδομένου πως είναι σαφής η αναταραχή στο εσωτερικό του κόμματος της ΝΔ.
Μετά από την αρχηγική εμφάνιση Σαμαρά και τη παρουσία του Άδωνη Γεωργιάδη που σε κάθε του παρέμβαση επιβάλλει ένα ύφος και χαράζει μια γραμμή, ήταν απαραίτητη φαίνεται η στήριξη του Προέδρου.
Ανάλογες πρακτικές εκδηλώνονται σε πολλές χώρες κυρίως τριτοκοσμικές,”υπό ανάπτυξη” ή άλλα ασταθή πολιτεύματα όπου οι Αστικές Δημοκρατικές διαδικασίες ακροβατούν και η ίδια η ισορροπία των πολιτικών δυνάμεων επιβάλλει μια ξεχωριστή “παρεμβατική εποπτεία”…
Στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου οι παρεμβάσεις τέτοιου τύπου ήταν μια σταθερή τακτική των πρέσβεων των ΗΠΑ όπου θεωρούσαν πως υπήρχε κίνδυνος διολίσθησης προς το σύμφωνο της Βαρσοβίας ή έστω και την ουδετερότητα.
Μετέπειτα καθιερώθηκε μια σχετικά πιο διακριτική στάση των διπλωματών και σε κάποιες περιπτώσεις αποτελούσε και αντικείμενο προσεκτικής τακτικής ανάλυσης ούτως ώστε να μη προκληθεί μια αρνητική αντίδραση σε χώρες με ιστορικό βεβαρημένο όσον αφορά στην αμερικανική ανάμειξη.
Στις μέρες μας, στην Ευρώπη, ειδικά σε χώρες – μέλη της Ένωσης, αντίστοιχες “ενισχύσεις” γίνονται σε … ιδιαίτερα έκτακτες περιστάσεις, σε κρίσεις ή σε περιόδους μεγάλων ανακατατάξεων…
Δε θα μπορούσε λοιπόν παρά να αποτελέσει ερέθισμα για μια προσεκτική έρευνα η σχετική ανακοίνωση του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας σε σχέση με τη συνάντηση του Κυρ. Μητσοτάκη με τον Αμερικανό Πρέσβη που στη προσπάθεια να αναδείξει το σενάριο της “Συνωμοσίας”, αναφέρει πως ο κ. Πάιατ δήλωσε στον κ. Μητσοτάκη πως το FBI ερευνά την υπόθεση NOVARTIS σύμφωνα με την αμερικανική νομοθεσία και συνεπώς δεν καταγγέλλονται έλληνες πολιτικοί.
Είναι περίπου αντίστοιχη η δημοσιοποίηση αυτής της ανακοίνωσης με τη πλήρη διαγραφή από τη μνήμη και το λεξιλόγιο των στελεχών του κόμματος, του ονόματος και των όσων έχει κατά καιρούς καταγγείλει ο κ. Σούρλας…
Μία ακόμα νευρωτική, εμμονική, σχεδόν αυτιστική εκδήλωση όπου η άρνηση αποδοχής της πραγματικότητας οδηγεί βήμα βήμα την ηγεσία της ΝΔ στο γκρεμό.
Κάθε μορφή εθελοτυφλίας ή ακόμη χειρότερα η συνειδητή προσπάθεια συγκάλυψης διεφθαρμένων πολιτικών με μόνο επιχείρημα πως είναι “δικοί μας”, είναι βούτυρο στο ψωμί των τεράτων του ολοκληρωτισμού που με δυναμικές ενέργειες (όπως στη κατάληψη Φαβέλα κλπ.) επανεμφανίζονται … ενώ ταυτόχρονα αποξενώνουν τη κοινωνία και τους πολίτες με αποτέλεσμα να θολώνει το τοπίο και να επικρατεί η άποψη πως “όλοι είναι ίδιοι” εφ’ όσον ” Μαζί τα φάγαμε”…
Το χειρότερο είναι ότι μετά μανίας υποστηρίζεται πως κάποιοι είναι “Υπεράνω” νόμων και όποιος τολμάει να τους αποδώσει κάποια κατηγορία είναι… “βαλτός”, “σκευωρός”, “εντεταλμένος” και κατσαπλιάς που πρέπει να τον “γδάρουν” ή … το λιγότερο ” να τον κλείσουν φυλακή με… συνοπτικές διαδικασίες”… άλλωστε οι κραυγές … “θα σας ξαναθάψουμε όπως στο Γράμμο και το Βίτσι” ακούστηκαν ηχηρά μέσα στο εντευκτήριο του Κοινοβουλίου από τα χείλη στελεχών και συνεργατών πρώην πρωθυπουργού…
Να λοιπόν που το εμφυλιακό κλίμα και η ψυχροπολεμική αντιπαράθεση επικρατούν στη ρητορική και τη πρακτική της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης προκαλώντας ταυτόχρονα μια βαθιά κρίση στην ηγετική της ομάδα.
Έτσι μια αντίδραση εξ ίσου εμμονική όσο και παραδοσιακά”δοκιμασμένη” αναζητήθηκε με τη συνάντηση με τον πρέσβη των ΗΠΑ.
Μόνο που όταν ανατρέχεις στα “Μαντεία” είναι… απόλυτα αναμενόμενο να λάβεις μια Σιβυλλική απάντηση …
Έχουν δυστυχώς συνηθίσει στο Μοσχάτο να ομιλούν με Πυθιακές ρήσεις…
Το “΄Ηξεις αφήξεις, ούκ εν πολέμω θνήξεις ” όμως… στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι απλά ευσεβής πόθος…
Μάλλον το κόμμα* … ακολουθεί το αρνητικό “ουκ”… και προβλέπει τη δυσμενή εξέλιξη της υποθέσεως για εκείνον
που αγωνιά για το μέλλον του …
(*ΣτΜ. Εδώ το σημείο στίξεως με τον πολιτικό σχηματισμό
ταυτίζονται κυριολεκτικά…)
Ακολουθήστε το The Indicator στο Google news
