Η Ευρώπη δίνει τις τελικές της εξετάσεις

Η χώρα βρίσκεται ίσως στο πιο κρίσιμο σταυροδρόμι της και αντι­μετωπίζει απειλές, οι οποίες αντικειμενικά μπορεί να οδηγήσουν σε ακραίες καταστάσεις τόσο κοινωνικά,όσο και οικονομικά.Παράλληλα η Ευρώπη καλείται να δώσει  τις τελικές της εξετάσεις,οι οποίες και θα κρίνουν τις  αντοχές της απέναντι στις κοσμογονικές αλλαγές.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση  έχει πάψει -απροκάλυπτα πλέον,μετά το πρώτο εξάμηνο των διαπραγματεύσεων ΣΥΡΙΖΑ- να αποτελείται από τα χαρακτηριστικά τα οποία αυτο-προσέδιδε κατά τη δημιουργία της,δηλαδή την Ευρώπη της ισότητας και της αλληλεγγύης.

Αυτή τη στιγμή οι δυνάμεις που συγκρούονται κινούνται ακριβώς σε δύο αντίθετες κατευθύνσεις.Όπως και να το δει κανείς αυτό, αυτή η αντιθετική τάση δημιουργεί διαλυτικές συνθήκες στο Εσωτερικό της Ένωσης.Επομένως, αυτοί  που εισηγούνται  μια μετριοπαθή στάση απέναντι σε αυτή την κατάσταση,μάλλον επιδιώκουν τη συνέχιση μιας άρρωστης “συνθήκης”,η οποία αργά η γρήγορα όχι μόνο θα υποτροπιάσει,αλλά πιθανώς και να αποδημήσει εις Κύριον παρασύροντας μαζί της ολόκληρους λαούς.

Εδώ η εξωτερική πολιτική πρέπει να είναι ξεκάθαρη,η στάση της κάθε χώρας σε ευρωπαϊκό επίπεδο πρέπει να είναι κρυστάλλινη,κι αυτό γιατί σε αυτή τη φάση καθορίζεται η φυσιογνωμία της Ευρώπης,το μέλλον της.Οι αποφάσεις που θα παρθούν τώρα,θα βάλουν τα θεμέλια γι’ αυτό που θα συναντήσουμε τα επόμενα χρόνια.Μη μας διαφεύγει από το νου ότι η ακροδεξιά ρητορική έχει επανεμφανιστεί(έντονα) στην πολιτική σκηνή όχι μόνο της Ευρώπης,αλλά και του κόσμου (βλ.ΗΠΑ-Τραμπ).

Άλλωστε όλοι γνωρίζουμε ότι οι αποφάσεις του σήμερα επηρεάζουν το αύριο.Μη ξεχνάμε τους πολέμους στη Μ.Ανατολή και πως αυτοί έχουν οδηγήσει στη μεγαλύτερη μετακίνηση πληθυσμών μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.Με τον τρόπο λοιπόν που οι αποφάσεις της Δύσης της προηγούμενες δεκαετίες επηρέασαν το σήμερα,αλλά και το αύριο,έτσι κι αυτές που θα παρθούν τώρα θα καθορίσουν εξίσου το μέλλον.

Το παραπάνω δεδομένο δεν αφορά την Ευρώπη σαν αφηρημένη έννοια,προφανώς αφορά την κάθε χώρα ξεχωριστά,την κάθε πολιτική της ηγεσία ξεχωριστά,την κάθε κοινωνία ξεχωριστά.Οι αντιθετικές πολιτικές και ιδεολογικές δυνάμεις που έχουν ξυπνήσει και ολοένα οξύνονται με αφορμή το προσφυγικό, καλούν σε μια χάραξη ενιαίας στρατηγικής.

Η μικροπολιτική πλέον μόνο αρνητικές συνέπειες μπορεί να έχει,τη στιγμή μάλιστα που τα  περιθώρια για τέτοια παιχνίδια  δεν υπάρχουν.Κι αυτό ισχύει για όλες τις κοινωνικές και ,πολύ περισσότερο,πολιτικές ομάδες.